Śladami Kulek ... i nie tylko - CYKLADY 2017

tiwa napisał(a):Witam jednego z forumowych ekspertów (wg mnie ) od Albanii i znawcę Pelionu.
Zapraszam, każda uwaga i komentarz mile widziane.

Aż się zaczerwieniłem ...ale znawca ze mnie żaden...
My w Koryncie byliśmy w środku...teren w sam raz jest przystosowany dla mniejszych dzieci...przeszkody i te sprawy więc nie żałujemy...Fajnie było znów być nad kanałem...
Natomiast na wzgórzu nie byliśmy...brak czasu + do tego "patelnia" ,a Domino był wykończony jak wspominałem wcześniej przeszkodami...a w planach mieliśmy wtedy jeszcze Epidaurus...

ajdadi napisał(a):My w Koryncie byliśmy w środku...Natomiast na wzgórzu nie byliśmy...a w planach mieliśmy wtedy jeszcze Epidaurus...

Z dwojga dobrego , to Epidaurus ciekawszy, a jego położenie wśród zielonych wzgórz i drzew uważam za najładniejsze spośród tzw. stanowisk archeologicznych w Grecji .
pzdr.

Nd.18.09. Przed wyjazdem kupujemy od Pana Marynarza (pośrednik) 5 litrów tutejszej oliwy za 23 euro. Porównam ją z dwiema innymi greckimi oliwami. Ta z okolic Koroni jest łagodna w smaku i ma jasnozielony kolor. Oliwę z Lefkady zapamiętałem jako najbardziej tłustą, a ta z Kithiry miała ostry, zdecydowany smak.
Żegnamy się nie tylko z właścicielem, ale i z kocią mamą ...



i jej potomstwem .



Jedziemy na półwysep Mani (praktycznie po raz pierwszy) , ale po drodze zwiedzimy Mistrę. Będziemy tam trzeci raz ... czyli, że to miejsce ma w sobie coś niezwykłego .
Między Kalamatą i Mistrą (Spartą) jest parę niezłych krajobrazowo miejsc. My zatrzymujemy się tylko w tym jednym, żeby trochę rozprostować kości .





Mistra , kto chce wiedzieć więcej, to polecam tę Kulkową relację https://www.cro.pl/male-i-duze-balkanskie-podroze-t18028-3345.html
Miasto zostało założone przez krzyżowców w XIII wieku.
Metropolis - główny kościół miasta poświęcony św. Dymitrowi zbudowano w latach 1270 - 1292.





Na terenie Metropolis jest niewielkie muzeum o doskonałej klimatyzacji . Wstępujemy tam nie tylko, żeby się ochłodzić, ale zobaczyć m. in. warkocz bizantyjskiej księżniczki ( )



i biżuterię z tamtych czasów .



We wnętrzu kościoła Agios Dymitrios.



Postanawiamy, że tym razem Ładniejsza wejdzie na zamek, będący na szczycie wzgórza . Warto mieć dobre obuwie . Widziałem dwie wydekoltowane laski (towarzyszyły wyżelowanemu młodzieńcowi ), które schodziły boso z mocno cierpiętniczymi minami . Pantofelki na obcasikach trzymały w rękach. Podejrzewam, że na ruiny zamku nie dotarły .
My po drodze mijamy kolejne świątynie.







Pałac Despotów od wielu lat ciągle w rusztowaniach . Następnym razem do Mistry zajrzymy, kiedy go w końcu wyremontują .







Zamek wznosi się na szczycie wzgórza ponad Górnym Miastem. Został wybudowany w 1249 roku na polecenie, znanego nam już , Wilhelma II Villehardouin. Przydał mu się później , bo stanowił część okupu wyzwalającego go z niewoli. Dla tych co chcą wiedzieć o kim tak często wspominam w tej relacji https://pl.wikipedia.org/wiki/Wilhelm_II_Villehardouin .











W drodze powrotnej Ładniejsza koniecznie chciała sprawdzić, że Pałacu Despotów nie można jeszcze zwiedzać.



Niezwykła Mistra po raz kolejny odwiedzona , ale czas zadbać o bardziej przyziemne sprawy, jak np. nocleg na kolejne cztery noce. Wjeżdżamy, na dziewiczy dla nas, półwysep Mani. Mam przygotowanych kilka miejscówek, oglądamy pierwszą z nich, tj. Nefeli Studios koło Vathi. Z zewnątrz może być , krótka rozmowa z właścicielką (Angielka osiadła w Grecji), która mówi 35 euro. Ja tradycyjnie obniżam cenę o 5 euro i zgadzamy się na 30 euro/noc . Apartament niewielki, ale ładny; widać w nim kobiecą rękę .
Pobliskie Vathi i plaża są wyjątkowo nieciekawe . Na szczęście to miejsce będzie nam służyć tylko jako baza wypadowa w inne, ładniejsze miejsca półwyspu .
Tarasik - i widok z niego - znowu przypadł nam bardzo do gustu . Zapraszamy, zwłaszcza, że sąsiedzi (starsze austriackie małżeństwo) byli bardzo spokojni i praktycznie niezauważalni .

Ta biżuteria w muzeum.... Jeśli to kolczyki, to nie chciałabym ich nosić, wyglądają na dość ciężki... choć mi skojarzyły się z ładnymi kłódkami do piwnicy

Te panie wracające z wyżelowanym kolegą, pewnie wcześniej na Giewoncie były

A kiedy ty na tle zabytków się pojawisz?

Kocie potomstwo wygląda jak kopia jedno drugiego, a wszystkie - swojej mamy

Mistra rzeczywiście ciekawa, ale to chyba jedno z najbardziej męczących miejsc historycznych w Grecji , ta różnica poziomów daje w kość...
Można co prawda skorzystać z obu parkingów i wejść - górnego i dolnego, ale myśmy akurat o tym nie wiedzieli a poza tym nawet wówczas chcąc wszystko obejść to trzeba się trochę pomęczyć.

Kwaterki całkiem niedrogie wyszukałeś

Do Mistry chętnie bym kiedyś wróciła ( zwłaszcza że nie byłam w jej najwyższym miejscu ), bo to zdecydowanie moje klimaty .

kulka53 napisał(a): o chyba jedno z najbardziej męczących miejsc historycznych w Grecji , ta różnica poziomów daje w kość

Zwiedzając Mistrę, poszłam na łatwiznę , całkowicie odpuszczając Kastro.
Podjechaliśmy do górnego wejścia, Grzesiek po oglądnięciu Górnego Miasta wrócił sam na górny parking i zjechał na dolny (nie miał jakoś ochoty na zwiedzanie wszystkiego, spotkaliśmy się przy Mitropolis), a ja podreptałam sobie wyłącznie w dół . Jestem więc pełna podziwu dla tych, którzy przeszli całość, na dodatek w obie strony.

tiwa napisał(a): We wnętrzu kościoła Agios Dymitrios

Mnie nie udało się zrobić żadnego zdjęcia, w drzwiach stał "strażnik", który błyskawicznie zwracał uwagę tym, którzy „nie zauważyli” tabliczki informującej o zakazie foto.

W tamte rejony mieliśmy jechać w 2013 roku...nawet plany były poczynione...ale wygrała Lefkada .Pozdrawiam

ajdadi napisał(a):W tamte rejony mieliśmy jechać w 2013 roku...nawet plany były poczynione...ale wygrała Lefkada .Pozdrawiam

Byłem w obu miejscach i chętniej bym znowu pojechał na płw. Mani. Po tym co czytam na forum, podejrzewam jednak, że z moim wyborem byłbym wśród mniejszości .

dangol napisał(a):Do Mistry chętnie bym kiedyś wróciła ( zwłaszcza że nie byłam w jej najwyższym miejscu ), bo to zdecydowanie moje klimaty .

kulka53 napisał(a): o chyba jedno z najbardziej męczących miejsc historycznych w Grecji , ta różnica poziomów daje w kość

Zwiedzając Mistrę, poszłam na łatwiznę , całkowicie odpuszczając Kastro.

Ładniejsza też tak dwa razy odpuściła, ale tym razem ją skutecznie zmotywowałem . Przypomniałem, że przecież nasz synek tam był i ... to wystarczyło, żeby podążyła jego śladami .

dangol napisał(a):.

tiwa napisał(a): We wnętrzu kościoła Agios Dymitrios

Mnie nie udało się zrobić żadnego zdjęcia, w drzwiach stał "strażnik", który błyskawicznie zwracał uwagę tym, którzy „nie zauważyli” tabliczki informującej o zakazie foto.

Nie zauważyłem ani strażnika, ani tabliczki , co wcale nie znaczy, że ich nie było .

kulka53 napisał(a):Kocie potomstwo wygląda jak kopia jedno drugiego, a wszystkie - swojej mamy

Może chociaż charakterek mają po ojcu .

kulka53 napisał(a):Kwaterki całkiem niedrogie wyszukałeś

I co ważne, wszystkie za "pierwszym strzałem" . Nie traciliśmy cennego czasu .

piekara114 napisał(a):A kiedy ty na tle zabytków się pojawisz?

Oj, nieprędko i na pewno już nie w tej relacji

pzdr.

Pn.19.09. W tym dniu zaplanowałem trochę więcej zwiedzania. Będzie kamienne Areopolis, kościółek w Charoudzie, malownicze Gerolimenas, wymarła wioska Vathia i przylądek Matapan z latarnią Tenaro .
Dla ułatwienia śledzenia relacji, kolejna część mapki.



Areopoli to po grecku Miasto Aresa, boga wojny. To tutaj 17 marca 1821 r. Petros Mavromichalis rozpoczął walkę przeciwko Imperium Osmańskiemu. Dało to początek wojnie niepodległościowej, a ku pamięci tego wydarzenia, miasto świętuje Dzień Niepodległości 17 marca, a nie 25 marca, jak pozostała część kraju .
Pomnik manijskiego i narodowego bohatera.



Kościół Agios Ioannis (XVIII w.), zbudowany przez rodzinę Mavromichalis.
Taki charakterystyczny fronton kościoła z dzwonnicą, zobaczymy jeszcze kilka razy na płw. Mani.



Kościół Agios Nikolaos (1807 r.) wzorowany na bizantyjskiej architekturze sakralnej.



Jego wnętrze jest typowe dla niewielkich greckich kościołów.



Wędrujemy kamiennymi uliczkami. Przed jednym z domów sieci i inne akcesoria związane z rybołóstwem. Manijczycy nie tylko wojowaniem się zajmowali .



Kościół Świętych Archaniołów (Taxiarches) z imponującą dzwonnicą jest wizytówką tego miasta. To tutaj mieszkańcy Mani przysięgali "Wolność albo śmierć", biorąc udział w wojnie o niepodległość w 1821 r.







Areopoli nie jest duże (niewiele ponad tysiąc mieszkańców) i po chwili jesteśmy na skraju miasteczka, ...



żeby zaraz do niego powrócić .



Kolejny kościółek w Areopoli i ...



nagle, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, znikają sąsiadujące z nim budynki



Spokojnie , to nie czary, tylko pojechaliśmy do odległej o 10 km wioski Nikandrio .
Parę kilometrów dalej, w Charoudzie, jest kościół Świętych Archaniołów (Taxiarches) zbudowany w XI w. i uznawany za jeden z najciekawszych na płw. Mani .



Dzwonnica wygląda tak jakby wybudowano ją później niż w XI wieku .





Jeżeli kogoś zainteresowały manijskie świątynie to polecam tę stronkę http://naoistimani.blogspot.com/p/blog-page_91.html
Ładniejsza dzwoni, że czas już jechać dalej .



Nadchodzi pogodowy armagedon , a my jedziemy "prawie na kraniec świata", czyli na Tenaro, najdalej na południe wysunięty przylądek Peloponezu i kontynentalnej Grecji. W kontynentalnej Europie niżej (bardziej na południe) jest już tylko Gibraltar.

Jestem ciekawa tej latarni.....

Ja też jestem ciekawy ... jak ją pokażę i opiszę .
pzdr.

Pn.19.09.cd. Lało jak z cebra, kiedy przyjechaliśmy do Gerolimenas. Nie było sensu siedzieć w samochodzie, no to biegusiem (raptem z 30 m ) do najbliższej knajpy.
Nazwa tej wioski pochodzi prawdopodobnie od greckich słów "Leros Limen" czyli święty port. Teraz tu jednak głównie bazują na turystach i w tej knajpie Katagounas nie przepuścili okazji, żebyśmy zamówili jak najwięcej .
Tamtejsza plaża nie przypadła nam do gustu, bo praktycznie otoczona jest domami i knajpami; zero intymności .



Lekko ociężali z przejedzenia wyruszamy w kierunku jednego z symboli półwyspu Mani.
Widoczna na odległym wzgórzu, wymarła wioska Vathia, jest kwintesencją manijskich wojen rodowych.



Półwysep Mani jest niezwykły i można by o nim długo rozprawiać, ale to co najistotniejsze zostało pięknie i ciekawie tu napisane http://www.whp.pl/peloponez/polwysep-mani
Jeszcze kilka uwag uzupełniających o Vathii.
Wioska ta została założona na przełomie XVII i XVIII w., a jej wspaniałe kamienne wieże wybudowano trochę później. W XIX w. w Vathii przez 40 lat dwie zwaśnione strony toczyły ze sobą walki, w wyniku czego zginęło ok. 100 mężczyzn. Chyba od tego czasu zaczęto mówić o duchach w tym miejscu i w XX wieku wioska szybko się wyludniła.
Greckie ministerstwo turystyki (w latach 90-tych ubiegłego wieku) chciało w to miejsce tchnąć nowe życie i otworzyło m.in. hotel, który jednak szybko splajtował. Taka trochę ponura atmosfera otacza tę wymarłą wioskę .







W środku jednej z wież .











Opustoszała, naznaczona piętnem rodowych waśni, ale niewątpliwie ładnie położona i fotogeniczna Vathia .

Fajne miejsce, dobry inwestor i mogłoby być jak toskańskie San Gimignano

tiwa napisał(a):Opustoszała, naznaczona piętnem rodowych waśni, ale niewątpliwie ładnie położona i fotogeniczna Vathia .

Niewątpliwie mi się podoba

marze_na napisał(a):

tiwa napisał(a):Opustoszała, naznaczona piętnem rodowych waśni, ale niewątpliwie ładnie położona i fotogeniczna Vathia .

Niewątpliwie mi się podoba

Mi również .
Pozdrawiam