Śladami Kulek ... i nie tylko - CYKLADY 2017

Coraz bardziej mi się tam podoba:)

Fajna relacja, zdjęcia, istotne informacje.
Myślę że jak nie za rok to kiedyś na pewno będzie bazą pod wyjazd w te piękne rejony.

sama jestem ciekawa co to za drzewko...

Fajne te podwodne zdjęcia. Chyba będę musiał pomyśleć o wodoszczelnym sprzęcie ...no może nie o tym modelu konkretnie...

pozdr

tiwa napisał(a):...czy ktoś wie co to za drzewo .

Mimoza.

Na kampingu też były.

Albizia różowa - Albizia julibrissin Rosea

Wachlarze na noc składają się do snu, rano otwierają , stąd również nazwa potoczna drzewo senne.

Joan65 napisał(a):Albizia różowa - Albizia julibrissin Rosea

"Albicja ... gatunek roślin należący do rodziny bobowatych i podrodziny mimozowych."

To już wiemy wszystko.

pzdr

A Czesiek śpiewał ,że ..."mimozami jesień się zaczyna"

ArliJ napisał(a): będzie bazą pod wyjazd w te piękne rejony.

Milos może być bazą albo etapem. Zdecydowanie polecam .

janusz.w. napisał(a): ...no może nie o tym modelu konkretnie...

Jest już TG-3

longtom napisał(a):Mimoza.
Na kampingu też były.

Prawie trafione. Przecież to zdjęcia drzewa sennego z "naszego" kempingu .

Joan65 napisał(a):A Czesiek śpiewał ,że ..."mimozami jesień się zaczyna"

Albiziami różowa, krucha i miła ... Bardzo dziękuję .

Nd.15.06.W niedziele w czasie urlopu najchętniej zwiedzamy duże miasta. Skoro na Milos nie ma takich, to wybór padł na kopalnię na przylądku Voudia (półn.-wsch. kraniec wyspy). Zakładałem, że w niedzielę będzie spokój i ogromne ciężarówki nie będą stresować Hondzi . A tu duże zaskoczenie .



Trudno tu było znaleźć zielone





Zainteresowanych swoistym pięknem kopalni odkrywkowych odsyłam znowu do zeszłorocznej relacji Longtoma. Prawdę powiedziawszy, gdybym miał być na Milos tylko tydzień, to szkoda by mi było czasu na to miejsce. Uprzedziłem rano Ładniejszą, że dzisiaj będzie taki kopalniany dzień. No to teraz jazda (wybrałem trasę trochę naokoło, przez Zefyrię) do starej kopalni siarki (SKS ) na południowo-wschodnim wybrzeżu Milos. Po drodze świadomie, ale z bó(u)lem serca ominąłem kilka miejsc polecanych w trasach turystycznych na stronie http://www.miloterranean.gr/. Jak dla mnie jest to lektura obowiązkowa przed wyjazdem na Milos. Jesteśmy już blisko celu, droga coraz gorsza, a widoki wręcz przeciwnie.





W tym miejscu Ładniejsza kategorycznie zażądała, żeby się zatrzymać i dalej pójść pieszo.



Widok z tego miejsca na niedostępną (chyba, że kajakiem ) część wyspy.



A teraz z drugiej strony na SKS (stara kopalnia siarki) ...



i na plażę.



To już zdjęcie z plaży. Przypomniała mi się tu piosenka Grechuty (pozdr. dla Joan65 ) "oplata go galeria w koronki z białego (różowego) marmuru"



Popłynę w stronę tych skałek.

[quote="tiwa"]

To już zdjęcie z plaży. Przypomniała mi się tu piosenka Grechuty (pozdr. dla Joan65 ) "oplata go galeria w koronki z białego (różowego) marmuru"

No to po wyjściu z wody aż się prosi "Hop szklanka piwa".

Pozdrawiam cieplutko

tiwa napisał(a):
Zainteresowanych swoistym pięknem kopalni odkrywkowych odsyłam ...

Rozumiem, że Was to miejsce nie oczarowało.

tiwa napisał(a):W tym miejscu Ładniejsza kategorycznie zażądała, żeby się zatrzymać i dalej pójść pieszo.

Myśmy też się wahali, ale jak z dołu jakaś mikro Kia wyjechała, to zjechaliśmy.

pzdr

cd. Nd.15.06. Pod wodą szału nie było .









Nad wodą ładniej .









Na lądzie już pięknie, a czasami dramatycznie, co później pokażę.



Dwa obrazki fotogenicznego mostka.





Czas na zwiedzanie terenów kopalni.



Poprzedniego dnia w muzeum górnictwa obejrzeliśmy na filmach m.in. historię tej kopalni, warunki pracy w niej oraz wspomnienia kobiet i mężczyzn tam pracujących. Niektórzy z nich będąc szanowanymi już pionierami (XX wieku) górnictwa na Milos, nie chcieli nawet odwiedzić tych miejsc. Inni opowiadali o trudach pracy w tej kopalni, ale także o flirtowaniu i zawiązywanych przyjaźniach. Tym było łatwiej przetrwać i powrócić tu po latach.
Jak zapowiadałem będzie dramatycznie, bo włączyłem w aparaciku magiczny cyfrowy filtr "dramatyczny" .











A tu już nie dramatycznie, tylko nostalgicznie.



Ostatnia fotka w drodze do samochodu. Czy jeszcze kiedyś tu wrócimy ?



Wracając na kemping przystanęliśmy w obszarze Demenaghaki, gdzie nazbieraliśmy trochę czarnych kamieni mając nadzieję, że jest to obsydian . Longtom pisał, że trochę zostawił, ale inni chyba też zbierali, bo dość trudno było cokolwiek znaleźć. Szlabanów z zakazem wstępu nie przekraczaliśmy .
Wieczorem na kempingu normalne zajęcia porządkowo-aprowizacyjne. Ścieżkę od namiotu do kuchni (lodówki) miałem już dobrze wydeptaną (w betonowych płytach !). Wysłany po raz kolejny przez Ładniejszą po jakiś półprodukt do sałatki greckiej, zostałem przez bułgarską obsługę kempingu (BOK) zaproszony na kieliszek domowej rakiji. Potem był drugi i trzeci, i ożywiona dyskusja w "języku ogólnosłowiańskim". Stanislav (bardzo sympatyczny) był tu razem z siostrą (Eleni) i zgrabną żoną Marią (pochodzenia rumuńskiego). Był jeszcze jeden Bułgar (typ "Banderasa" w ciemnych okularach) od obsługi basenu i kempingowego busika, ale ten nie chciał się integrować. Po trzech kwadransach udało mi się wyrwać i sprowadzić Ładniejszą. Rakija była bardzo dobra, nie ma to jednak jak własne wyroby . Później dosiadł się jeszcze grecki kelner Alex (z domieszką krwi francuskiej, ale chyba tej mocnopołudniowej) i dyskusja zeszła na tematy historyczne. Było i o Asparuchowie (pierwszym wodzu Bułgarów) oraz o plemionach greckich (Alex szukał swoich korzeni ?). Rozmowa coraz bardziej zaczęła toczyć się w trudnym greckim języku (o dziwo Stanislav dawał radę), a my powoli udaliśmy się na spoczynek.

tiwa napisał(a):...obsydian...

Aż trudno uwierzyć, że mieliście kłopoty aby coś znaleźć

Na Giali (obok Nisyrosa) też jest obsydian, ale nie taki ładny jak miloski.

tiwa napisał(a): ...zostałem przez bułgarską obsługę kempingu (BOK) zaproszony na kieliszek domowej rakiji.

Myśmy w zeszłym roku jakoś z bułgarską obsługą kempingu się nie zintegrowali.
Ale sądząc z Twojego opisu była to jakaś inna ekipa.

pzdr

longtom napisał(a):Aż trudno uwierzyć, że mieliście kłopoty aby coś znaleźć

Myśmy w zeszłym roku jakoś z bułgarską obsługą kempingu się nie zintegrowali.
Ale sądząc z Twojego opisu była to jakaś inna ekipa.

Widocznie jest więcej amatorów, a ciężarówkami nie dowożą jak kiedyś podobno kamienie na Akropol . Zresztą przeszliśmy się tylko wzdłuż ok. 50-metrowego odcinka drogi przed szlabanem i to wystarczyło .
Bułgarski "Banderas" podobno był na tym campie już po raz dwudziesty. Sympatyczny Stanislav z rodziną po raz pierwszy, to się z nim nie mogłeś wcześniej zintegrować
pozdr.

Pn.16.06. Wracając do Bułgarskiej Obsługi Kempingu, to w pracy rozkręcali się powoli, ale im więcej ludzi przybywało na kemping, tym bardziej solidnie zaczęli wykonywać swoje obowiązki. Długie, wczorajsze późnowieczorne rozmowy spowodowały, że nie naładowałem baterii aparaciku, co się zemściło w najmniej odpowiednim momencie . Dzisiaj Fyriplaka. Dojazd łatwy, trzeba tylko uważać, żeby zamiast na parking przy plaży, nie wjechać na teren kopalni . Zwiedzanie pobliskiej Tsigrado odpuściłem, nie chcąc stresować Ładniejszej. Następnego dnia w czasie rejsu zauważyłem, że drabina na tę plażę nie miała kilku szczebli .
Przy dojściu na Fyriplakę wita nas taki "kamienny ptak".



Część komercyjna plaży.



Część bardziej dzika. Za tą widoczną w wodzie skałą rozłożyliśmy nasze stanowisko do opalania się.



Dopłynąłem na małą wysepkę (jest płytko i połowę drogi można pokonać pieszo) gdzie zrobiłem kilka fotek. W środku zdjęcia mały pomarańczowy punkcik to nasz parasol plażowy. Jasne zbocze u góry to już teren kopalni.







Pod wodą też było kolorowo, ale praktycznie bez rybek.







Duża skała z bliska. Jak widać woda w tym miejscu nie była przeźroczysta .



Jeszcze dwa zdjęcia z najbardziej kolorowej plaży Milos. Podobne fotki widzieliśmy już u Kulek i Longtoma.





Po lewej stronie w morzu widać skałki, gdzie było najlepsze na Fyriplace miejsce do snoorkowania. Niestety tutaj padła mi bateria



Może któryś z Cromaniaków sfotografuje podwodny świat w tym miejscu , bo tam było naprawdę bardzo ładnie. Wieczorem rozmowa z sympatyczną parą angielskich emerytów. Spodobali mi się, bo byli kibicami piłkarskimi drużyny Crystal Palace (co za niesamowita nazwa dla klubu). Byli zmęczeni po rejsie dookoła wyspy. Płynęli niewielkim jachtem z wyżywieniem (cena 50 euro od osoby), a obsługa słabo znała angielski i nie objaśniała im co oglądają. Poszliśmy wcześniej spać, bo jutro nas czekał wielki rejs .