Śladami Kulek ... i nie tylko - CYKLADY 2017

Tak sobie oglądam i zwiedzam z Wami ten Rzym i myślę sobie, że pomysł na "nić przewodnią" to fajna sprawa. Bo całość to pewnie w miesiąc by trzeba.... , a i tak pod koniec człowiek by zapomniał co widział na początku.

marze_na napisał(a):Malarstwo to zasadniczo nie mój konik, ale jak spojrzałam na te dwa obrazy w Santa Maria del Popolo to zaniemówiłam. I w pierwszej wolnej chwili wrzuciłam w wyszukiwarkę Caravaggio. Na Sycylii też była okazja nacieszyć oczy .

Ze mnie też żaden znawca , ale lubię, jak czasami Muzy biorą mnie w swoje władanie .
Twoja Sycylia na pewno zachwyci .

kulka53 napisał(a):Tak sobie oglądam i zwiedzam z Wami ten Rzym i myślę sobie, że pomysł na "nić przewodnią" to fajna sprawa. Bo całość to pewnie w miesiąc by trzeba.... , a i tak pod koniec człowiek by zapomniał co widział na początku.

Zgadzam się prawie całkowicie, bo na całość to trzeba by od miesiąca do ... nieskończoności .
pzdr.

Cz. 09.06. Wieczorem o 22:45 z portu Citavecchia (80 km od Rzymu) mamy prom na Sardynię. Ustaliłem, że wyjedziemy najpóźniej o 20:45, zatem znowu prawie cały dzień na zwiedzanie Rzymu .
Zaczniemy tradycyjnie od okolic Piazza Venezia (duży węzeł komunikacyjny), później przez dawną dzielnicę żydowską przejdziemy na Trastevere. Stamtąd pieszo przez Campo de' Fiori w okolice zamku Św. Anioła. O naszym rzymskim przewodniku (Caravaggio) nie zapomnimy .
W czasie tego pobytu dwa razy byliśmy na Kapitolu, ale ciągle coś przeszkadzało, żeby obejrzeć ten kościół. Postanowiłem, że w tym dniu zaczniemy od niego . Żadnych wymówek, że późno i nóżki bolą , bo trzeba się wdrapać po 124 schodkach na górę . Wchodzimy do Basilica di Santa Maria in Ara coeli. Bardzo nam się w środku podoba .





Zapamiętałem ten kościół, bo gdzieś czytałem, żeby zwrócić uwagę na kolumny i posadzki. Oryginalne 22 kolumny pobrano z różnych budowli antycznych, które już nie istnieją.
Ładniejsza wybrała dla siebie odpowiedniej wielkości kolumienkę i podziwia .



A ja na tym rycerzu o mało co nie "wywinąłem orła" . Trzeba uważać, bo miejscami ślisko niczym w Dubrowniku .



Szarobura pogoda nie zachęca do robienia fotek .Pójdziemy w kierunku zachowanego fragmentu ściany Teatro Marcello. Podobny trochę do Koloseum , tak , bo to Koloseum było na nim właśnie wzorowane.



W drodze do fontanny z żółwiami przypadkowo wstępujemy na teren dziedzińca Palazzo Mattei di Giove. Obecnie mieści się tam siedziba Centrum Studiów Amerykańskich, Instytut Historii Włoch oraz Biblioteka Historii Nowożytnej i Współczesnej.



Ściana jednego z budynków okalających to podwórko.



Przy drugiej ścianie starożytna wanna.



Na klatce schodowej rzeźby i płaskorzeźby. Jest nastrojowo, muzy sztuk pięknych i nauki gdzieś się unoszą nad tym miejscem . Nic dziwnego, Caravaggio mieszkał w tym pałacu w 1601 r. . Ciriaco Mattei był bliskim przyjacielem, a razem z braćmi (Asdrubale i Girolamo) mecenasem Caravaggia .



Próbujemy wejść dalej po schodach, ale jest krata z zamkiem szyfrowym i napis Centrum Studiów Amerykańskich . Od razu skojarzyło mi się to z filmem "Trzy dni kondora" . Dodam jeszcze, że kilka metrów stąd na Via Caetani w 1978 r. znaleziono ciało Aldo Moro.
Wychodzimy z lekka oszołomieni , ale tak jest w Rzymie . Gdzie by nie zajrzeć, czego by nie dotknąć, to jakaś fascynująca historia albo dzieło sztuki .
Bliziutko stąd do ładnej Fontanny Żółwi (Fontana delle Tartarughe), która powstała w latach 1581 – 1584 najprawdopodobniej wg proj. Giacomo Della Porta.



Wkraczamy na teren byłego getta żydowskiego, wyburzonego i zlikwidowanego w 1870 r. Życie mieszkańców było tam bardzo dramatyczne, na co wpływ miała niewątpliwie bliskość Watykanu .
Przez teren getta często przechodził Caravaggio skracając sobie drogę na Trastevere, gdzie odpoczywał po pracy, pijąc i zabawiając się z przyjaciółmi .





Wielka Synagoga zbudowana została dopiero w latach 1901-04.



Przed nami Wyspa Tyberyjska (jedyna taka w centrum miasta) na którą wchodzimy po moście Fabrycjusza. Ponte Fabricio (zbudowany w 62 p.n.e.) jest to najstarszy zachowany w oryginale most rzymski .
Po lewej stronie widzimy średniowieczną wieżę obronną – Torre Caetani. Duży budynek na wprost to Szpital Fatebenefratelli prowadzony przez Zakon Bonifratrów.



A kto był m.in. pacjentem tego szpitala Oczywiście Caravaggio .
Został kopnięty przez konia dowódcy straży zamykającej dzielnicę żydowską. Dostał od tego gangreny w nodze, a później zachorował na malarię. Za dwumiesięczny pobyt w szpitalu zapłacił namalowanymi obrazkami .

Na pierwszym planie Iglica św. Bartłomieja, a za nią bazylika S. Bartolomeo all’Isola.



Wnętrze bazyliki.



Jeszcze ostatnie spojrzenie na kompleks szpitalny Fatebenefratelli



i mostem Cestio przechodzimy na Stare Zatybrze ...

Cz. 09.06. Nie ma co owijać w bawełnę . Po tych kilku dniach (i tym co zobaczyłem) najlepszym punktem widokowym w Rzymie jest Kapitol, najlepszą promenadą pobliska Via dei Fori Imperiali, ale najlepsza dzielnica na spokojne, ciche spacery to Zatybrze (Trastevere). Byliśmy nią zauroczeni .



Santa Maria in Cappella. Niestety zwiedzanie nie za darmo, chyba 5 euro, odpuściliśmy .





Kościół Santa Cecilia in Trastevere był zamknięty, trzeba trafić na odpowiednie godziny otwarcia .



Niespecjalnie zmartwieni , my tu przyszliśmy pospacerować .





Bazylika Św. Marii na Zatybrzu. Jest to jeden z najstarszych kościołów w Rzymie. Wygląda całkiem inaczej niż przed wiekami, gdy w latach 217-222 święty papież Kalikst I ufundował ten kościół, ale stoi podobno na oryginalnych fundamentach.





W przedsionku kościoła jest ściana z detalami architektonicznymi oraz znakami i symbolami pierwszych chrześcijan (lapidarium).



Idziemy dalej, ale już nie sami . Towarzyszy nam rezolutna mewka, która nic sobie nie robi z zalotów boksera .







Co tu robić, żeby się odstresować



Może sobie coś kupię .





Eee , drogo i nie moje rozmiary .



Niestety w tym miejscu nasze drogi się rozeszły .



My zmierzaliśmy tam, gdzie lubił pobiesiadować Caravaggio ...

tiwa napisał(a):
Może sobie coś kupię .





Eee , drogo i nie moje rozmiary .

Bombowe .

tiwa napisał(a):najlepsza dzielnica na spokojne, ciche spacery to Zatybrze

Zatybrze skradło moje serce .

marze_na napisał(a):

tiwa napisał(a):najlepsza dzielnica na spokojne, ciche spacery to Zatybrze

Zatybrze skradło moje serce .

Wcale się nie dziwię
pzdr.

Cz. 09.06. Myślałem, że znalazłem nazwę knajpy, którą na Zatybrzu odwiedzał Caravaggio. A niewątpliwie bywał tutaj, czy ona(e) jednak jeszcze istnieją . Tą jedyną wydawała mi się Hostaria del Moro . Strona 267 powieści "Tajemnica Caravaggia" Tilmana Rohriga .



Wciśnięte między bruk korki od wina świadczą, że jestem chyba na właściwym tropie .



Trochę podekscytowany pytam się o Caravaggia. Był tutaj , przy którym stoliku urzędował .
Kelnerzy robią wielkie oczy . Wiedzą o kogo chodzi, ale nic im ponadto nie wiadomo. Nie rozumiem . Na Del Divino Amore 19 żadnej tabliczki, że tam mieszkał Caravaggio , tu On nie bywał , w Rzymie nie ma ulicy z Jego imieniem . Próbuję to zrozumieć, postać kontrowersyjna, ale żeby nie próbować wykorzystać do reklamy tak głośnego nazwiska .
Pogodzony z rzeczywistością zamawiam typową przekąskę (są bakłażany ) i ...



zwiedzam wnętrze knajpy. Przechadzał się tędy Caravaggio, czy nie .



Jeśli nie tu, to gdzie na Trastevere .
W pobliżu jest przecież Via del Moro z licznymi oberżami, w których mógł biesiadować . Jak byłbym jeszcze kiedyś w Rzymie, to ta zagadka wymaga niewątpliwie dogłębnego sprawdzenia .

Słynna, wywołana przez Niego karczemna awantura o przyrządzone karczochy, miała miejsce (są pisemne, sądowe dowody ) w knajpie przy Via la Maddalena o nazwie "Wrzosowisko"(?) lub "l'Osteria del Moro" (???) w dniu 26.04.1604 r. Jest to jednak inna część Rzymu, niedaleko Panteonu i prawdopodobnie tamtej knajpy już nie ma.
Trastevere opuszczamy przechodząc przez Ponte Sisto.



Kłódki, czyżby rzymski most zakochanych . Dla zakochanych i pieszych, bo ruch kołowy odbywa się na widocznym Ponte Garibaldi.



Uliczny grajek (artysta ) na Ponte Sisto.



Stąd blisko już na Campo de' Fiori, gdzie stoi pomnik Giordano Bruno, postaci współczesnej Caravaggiemu i też kontrowersyjnej. "Naszemu" malarzowi, jak dotąd, pomnika poskąpiono .



Prawdopodobnie Caravaggio był świadkiem spalenia Bruno, piszę prawdopodobnie, bo na żadnym Jego obrazie nie ma choćby motywu związanego z tym wstrząsającym wydarzeniem. My, współcześni, mamy bardzo mało rzetelnych informacji o życiu Caravaggia, a co tu dopiero mówić o Jego refleksji na temat sztuki, źródłach inspiracji itp. Dlatego można teraz kręcić filmy, pisać artykuły i powieści pełne przypuszczeń i fantazyjnych interpretacji .
Dla zaciekawionych tematem polecam wysłuchanie audycji z udziałem prof. Doroty Folgi-Januszewskiej.
http://www.polskieradio.pl/39/156/Artyk ... inspirowal



Na Campo de Fiori niespecjalnie nam się podoba. Być może przyszliśmy o złej godzinie i przy kiepskiej pogodzie, pełno tu pustych kartonów, śmieci itp. Niektórzy handlarze zwijają swoje kramy, stąd ten bałagan .
Ogólnego wrażenia nie poprawiają nawet stoiska z kwiatami. Na wrocławskim Placu Solnym czy krakowskim Rynku jest ładniej .





W drodze na Piazza Navona przeciskamy się przez pełne turystów uliczki. Na chwilę zaglądamy na dziedziniec któregoś z palazzo (dużo ich tutaj ), gdzie jedni mogą zaparkować, a inni obejrzeć okolicznościową wystawę poświęconą Leonardowi da Vinci.



Caravaggio znał niektóre osiągnięcia geniusza renesansu i widział też z pewnością Ostatnią Wieczerzę Leonarda da Vinci .



Nie zwiedziliśmy tej wystawy, ja miałem głowę zaprzątniętą myślą, żeby zdążyć obejrzeć ...

Czekam z niecierpliwością, co chciałeś tak gorąco obejrzeć....

To chyba nietrudne do odgadnięcia, coś z Caravaggia .
pzdr.

Cz. 09.06. Plac Navona bardziej nam się podoba niż Campo de Fiori. Najważniejsze w tej chwili, to jednak to, żeby pobliski kościół św. Ludwika Króla Francji nie był zamknięty .



Na szczęście nie pomyliłem godzin otwarcia . Wchodzimy do Chiesa di San Luigi dei Francesi.
Tylu chętnych do obejrzenia słynnego tryptyku, że nie trzeba wyciągać swoich euro, żeby oświetlić obrazy .
Zanim je obejrzymy, gorąco polecam rewelacyjny (55 min.) film objaśniający techniki Jego warsztatu i pokazujący tego artystę, tak jak na to zasługuje
https://www.youtube.com/watch?v=C_s6gj2KB7s
Kto chciałby jeszcze więcej, to tutaj o naprawdę sensacyjnej historii jednego z arcydzieł Caravaggia .
https://www.youtube.com/watch?v=XlnvL4yEWI8



Powołanie Świętego Mateusza.



Święty Mateusz i anioł. Pierwsza wersja obrazu zostałą odrzucona i nie dotrwała do naszych czasów .



Męczeństwo św. Mateusza.



Widok na nawę główną. Kościół nieduży, ale ładny .



Po krótki spacerku dochodzimy do Tybru. Znany nam już ogromny, marmurowy Pałac Sprawiedliwości.



Stąd widac też inną bardzo charakterystyczną rzymską budowlę. Zamek św. Anioła został wybudowany w latach 135-139 jako Mauzoleum cesarza Hadriana. Później był twierdzą i więzieniem, a od roku 1933 znajduje się w nim watykańskie muzeum średniowiecznej broni.



Wędrujemy wzdłuż nabrzeża. Niestety ulica Lungotevere Tor di Nona jest bardzo ruchliwa . Jej nazwa pochodzi od wieży, która była częścią zabudowań portowych, a później stała się okrutnym więzieniem. W tym przerażającym miejscu więźniami byli m.in. Benvenuto Cellini, członkowie rodziny Cenci, Giordano Bruno i oczywiście nasz bohater - Caravaggio .
Osławione więzienie zostało zamknięte w drugiej połowie XVII wieku. Później próbowano na jego terenie otworzyć karczmę, ale ze wzlędu na złą sławę miejsca, szybko splajtowała. Przebudowano więc więzienie na teatr, znany teraz jako Apollo Theater-Tordinona, i stał się on jednym z najważniejszych rzymskich teatrów.
Tak to miejsce wyglądało na przełomie XVII i XVIII wieku wg obrazu Gaspara van Wittela (zdjęcie z Wiki).



Kompleks teatralny został rozebrany w końcu XIX wieku podczas prac przy budowie nasypów Tybru, przez co rozwiązano problem częstych, tragicznych powodzi. Teraz jest tu ważna arteria komunikacyjna, a świadectwem starych czasów ta tablica pamiątkowa, po teatrze w którym miały miejsce m.in. premiery oper Verdiego.



Most i Zamek Świętego Anioła. Widoczne posągi aniołów to barokowe rzeźby z pracowni Berniniego. Z pracowni, bo jedynie tylko dwa (na moście i tak stoją tylko ich kopie ), są dziełem tego wybitnego rzeźbiarza.



Na moście anioły, a na szczycie zamku sam Archanioł Michał . Posąg z brązu wykonany w 1753 r. przez flamandzkiego rzeźbiarza Petera Antona von Verschaffelta.



Idziemy dalej w kierunku Ponte Vittorio Emanuele II, z którego robię ostatnie zdjęcia.





Właśnie tym wyjątkowym widokiem chciałem się pożegnać z Rzymem .

Wsiadamy do jednego z autobusów i po dwu lub trzech przesiadkach dojedziemy do domu, żeby się spakować i pożegnać z Joasią i Bodziem . Po drodze sprawdzam na kartce, czy obejrzeliśmy wszystkie zaplanowane miejsca. O rany , przecież nie byliśmy w Bazylice Sant'Agostino (chyba nawet koło niej przechodziliśmy ), a tam jest jeden z moich ulubionych obrazów Caravaggia - Madonna dei Pellegrini . Gorączkowe przeliczenia, jak się tam dostać i ile czasu to zajmie. Nie, nie ma sensu , coś musi zostać na ewentualną, ponowną wizytę w Rzymie .
Pakowanie i pożegnanie poszło sprawnie, i nawet przed zaplanowanym czasem wyjechaliśmy do Citavecchi. Dobrze, bo port jest duży i trochę potrwało, zanim znaleźliśmy nasz prom linii Grimaldi (cena 255 euro w obie strony). O ile Rzym był z Caravaggiem, to Sardynia miała być bez nuragów . Ale o tym już w następnych odcinkach ...

w takim razie czekam, aż prom przybije do brzegu

Długo nie trzeba było czekać , prom przypłynął o siódmej rano.
pzdr.

Pt. 10.06. Zanim dopłyniemy, wrzucam mapkę z miejscami w których byliśmy na Sardynii. Zaczęliśmy od Olbii i zgodnie z ruchem wskazówek zegara objechaliśmy całą wyspę (i nawet trzy pobliskie wysepki), żeby - też z Olbii - wrócić na stały ląd.



Wstajemy (obudzeni głośnymi komunikatami) na tyle wcześnie, że możemy podziwiać piękny wschód słońca . Rzadko nam się to zdarza i takie widoki częściej oglądamy na tym forum niż w rzeczywistości. Pamiętam jak Mysza (niedawno we Włoszech) specjalnie rano wstała, żeby uwiecznić swój piękny wschód słońca . Kulki, Dangol i inne ranne ptaszki , w czasie swoich wojaży, mają to chyba prawie codziennie .
No, ale coś za coś, to jednak musi wymagać trochę dyscypliny i wysiłku .









Z Olbii od razu kierujemy się na odległą o 75 km plażę Oasis Bidderosa. Och, jak po tych rzymskich obrazkach i kamieniach spragnieni jesteśmy widoku sardyńskich plaż .
Po drodze wstępujemy do małej piekarni po świeży chlebek i przekąskę na plażę. W zamyśle miało być coś na słodko, ale mój wzrok mnie zawiódł, a język migowy był praktycznie nieprzydatny, i jak się później okazało, kupiłem jakieś słone "sucharki" . Chlebek na kolację był ok .
No cóż, i tak już do końca pobytu korzystałem (nie licząc "buongiorno" i "arrivederci" ) praktycznie tylko z tych trzech włoskich słów, których nauczyłem się pierwszego dnia w Rzymie . Są to Prego, Skusa, Grazie, czyli PSG . Kibice futbolu wiedzą o co chodzi .

Miałem przygotowany zjazd na plażę Oasis Bidderosa z parkingiem blisko niej, ale prawdopodobnie z drogą (14 euro !) opłatą za parking. Intuicja podpowiedziała mi, żeby od razu jechać na Spiaggia sa Curcurica i do Oasis dojść pieszo . No to zjeżdżamy na całkiem przyjemną drogę, jest już coraz bliżej , a za zakrętem ... krzesełko, stolik i gostek z żądaniem opłaty . Nie pamiętam czy to było 6 czy 8 euro , w tym miejscu miało go nie być i nie zamierzałem nic płacić . Wycofujemy się, zaparkuję 100 m wcześniej i przejdziemy koło niego bez opłaty . Zauważam jednak trochę dalej inną obiecującą dróżkę, która prowadzi nas w okolice kempingu Cala Ginepro. Parkujemy za darmo i płacimy symboliczną opłatę 1 euro/os. za wstęp na plażę.



Plaża di Cala Ginepro di Orosei jest już przygotowana do sezonu . Jak się dowiadujemy, pierwsze dwa rzędy leżaków są płatne, pozostałe gratis . Rozsiadamy się wygodnie i ... w te pędy do wody .
Woda długo płytka, wystarczająco ciepła, ale rybek brak .



Nic to, jak na początek jest super . Ładniejsza zagłębia się w lekturę, ja idę na dłuższy spacer .



Ooo , to skojarzyło mi się z "Kulkami" na Sardynii . A może to piłeczki przed premierą ME w futbolu .



Jak pięknie, jakie przestrzenie i pustki . Plaża, dzika plaża (Spiaggia sa Curcurica).



Dochodzę do miejsca, które znam z netu i wiem, że będę musiał się przeprawić na drugą stronę.
Trzeba, bo tam przecież (na Oasis Bidderosa) może być woda czystsza, trawa zieleńsza i piaseczek bardziej mięciutki .



Już na drugiej stronie . Głębokość . Woda do klaty , ... przecież nie będę pisał, że do piersi .



Nie wszystkim chciało się przeprawiać .



Dłuższa sekwencja zdjęć, dla tych co nie będą mogli przejść na drugą stronę rzeczki .

















Dostrzegam ten drogi parking. Podchodzę bliżej i pytam się Niemca ile zapłacił. Powiedział, że 12 euro i od razu zaczął się tłumaczyć, że żona, że małe dziecko . Pokiwałem głową ze zrozumieniem .



Jest opłata, to i teren zadbany .



Pomimo, że woda, trawa i piasek takie same jak na Cala Ginepro di Orosei , to jednak na Oasis Bidderosa jest ładniej i mniej ludzi .
W drodze powrotnej - żeby było inaczej, ciekawiej - staram się iść tochę dalej od brzegu.







O, jestem już po drugiej stronie rzeczki .



Stąd już blisko do Ładniejszej i kolejnego etapu podróży ...

Jest Sardynia więc i ja się pojawiam...
Tak sobie wymyśliłem w związku z permanentnym brakiem czasu, że przynajmniej w relacjach sardyńskich z tego sezonu będę zaznaczał swoją obecność
Wasza trasa na wyspie doprawdy imponująca Ciekawe jakie miejsca mamy wspólne na zdjęciach

Pozdrawiamy
AGDW

Ilość punktów zaznaczonych na mapce zapowiada, że sardyńska część relacji będzie równie pociągająca , jak była rzymska.

Wschód słońca na morzu... Nam nie był dany taki widok, gdy dopływaliśmy, było jeszcze szaro.
Inne wschody... az tak rannymi ptaszkami je jesteśmy