Śladami Kulek ... i nie tylko - CYKLADY 2017

U mnie na szczęście wszystko widać...
Zrobiliśmy olbrzymi błąd będąc w Watykanie (Rzymie?)...ominęliśmy ogrody...
Po pierwszej fotce przy di Trevi myślałem ,że tam takie pustki mieliście...

No i gdyby poprawić w linkach (w tym przypadku w584 i h328 na w800 i h450) i możemy zobaczyć zdjęcia w ulubionym rozmiarze czyli o szerokości 800 pixeli.
Skąd się wzięło 450?
Z tej proporcji
800 - 584
x - 328
450 = 800 * 328 / 584
To zabawa dla lubiących liczyć i cierpliwych.
Może jednak poprawią coś w g+ w kolejnej odsłonie.

tiwa napisał(a):Ufff, dziękuję, że jednak ktoś widzi

Ja wszystko widzę
i całe szczęście, bo Rzymu mi nigdy dość

mysza73 napisał(a):... bo Rzymu mi nigdy dość

Wiem, dało się to odczuć w Twoich relacjach . Ja miałem trochę obaw, ale Rzym mile mnie zaskoczył. Na pewno po części to zasługa Rzymianki Joasi, która się nami wspaniale zaopiekowała .

ajdadi napisał(a):U mnie na szczęście wszystko widać...
Zrobiliśmy olbrzymi błąd będąc w Watykanie (Rzymie?)...ominęliśmy ogrody...
Po pierwszej fotce przy di Trevi myślałem ,że tam takie pustki mieliście...

Dziękuję wszystkim interweniującym i pomagającym w sprawie zdjęć.
Być może błąd , ale spodziewałem się trochę więcej kwiatów w ogrodach .
Di Trevi i Watykan to dla tych co się nie boją tłoku
pzdr.

Dla każdego ze zwiedzanych przez nas muzeów czy galerii miałem opracowany plan co warto zobaczyć i ile mniej więcej czasu to zajmie. Z przeznaczonych na muzea watykańskie 3 h, musiałem obciąć godzinę, żeby później w sklepie foto kupić kabelek USB do Olympusa TG-4. Omyłkowo zabrałem ten do modelu TG-3, który o dziwo nie pasował !
Plan zwiedzania uległ przyspieszeniu , ale i tak obejrzeliśmy wszystko co planowałem.

Zaczynamy, jak prawie wszyscy, od Dziedzińca Szyszki.



Trochę ludzi, ale nawet nie podejrzewałem wtedy, co się będzie dalej działo w środku .



Na tym dziedzińcu jest też taka fajna kula, która podobno nie przedstawia Ziemi, ale nie wiem dokładnie co autor miał na myśli.



Później jako pierwsze Museo Pio-Clementino i Apollo Belwederski.



Bóg rzeki.



Grupa Laokoona. Dzieło to wykonali prawdopodobnie trzej rzeźbiarze z Rodos, kilkadziesiąt lat przed początkiem naszej ery.



No i są te tłumy . Teraz skojarzyłem, że to pewnie część tych ludzi z porannej kolejki.



Wszyscy zmierzają w jednym kierunku , nie da się nic spokojnie obejrzeć. Jestem potrącany, sam pewnie też kogoś potrąciłem. Czy w muzeach watykańskich jest jakieś ograniczenie liczby zwiedzających
Tutaj w muzeum map, gdzie ...



na wszelki wypadek zrobiłem zdjęcie mapy Sardynii



Król Jan III Sobieski pod Wiedniem, obraz namalowany przez Jana Matejkę .



Jeszcze Stanze Watykańskie (reprezentacyjne apartamenty papieskie) udekorowane freskami Rafaela i Apartamenty Borgiów. Po nich Kaplica Sykstyńska. Wysoka i wąska, trochę za mało światła . Najgorszy jest jednak niesamowity tłok.
Takie zwiedzanie jest kompletnie bez sensu .
Zdruzgotany wychodzę, a po kilkunastu metrach widzę w jednej z sal taki obrazek . W Watykanie . Dzieło sztuki



Idziemy w stronę Pinakoteki. W korytarzach kolejne wystawy, a nad drzwiami historyczne freski i malunki.
Tutaj widok na Watykan w 1586 r. Transport egipskiego obelisku na plac Św. Piotra.



W Pinakotece jednym z najlepszych obrazów jest "Złożenie do grobu" Caravaggia. Szkoda tylko, że oświetlenie jest tak niefortunne, że trudno zrobic dobre zdjęcie .



Wersja raju wg Petera Wenzla.



Na koniec naprawdę coś pięknego . Te schody wyjściowe z muzeów watykańskich zaprojektował Giuseppe Momo w 1932 roku.



Aż się nie chciało wychodzić ...

tiwa napisał(a):zrobiłem zdjęcie mapy Sardynii

Mapka fajna, tylko nie mogę się oprzeć wrażeniu, że jest do góry nogami

Rzeczywiście, można odwrócić do góry nogami i jej dokładność (przydatność) będzie podobna .
Na szczęście nie musiałem z niej korzystać .
pzdr.

Po ogrodach i muzeach watykańskich, zrobiliśmy godzinną przerwę na kupno kabelka do aparatu i czegoś do jedzenia. Miałem już wcześniej upatrzony sklep "Fotoforniture" przy Via Germanico 168A, zaledwie ok. 450 m od murów Watykanu .
Sprzedawczyni szuka, szuka i ... kabelka nie ma . Nie będzie podwodnych zdjęć z Sardynii . No, chyba, że mi przyślą z Polski DHL-em, ale czy zdążą . Bilety na prom kupione już dwa miesiące wcześniej, może trzeba będzie zostać dłużej w Rzymie .
Nie jestem w stanie odejść od lady. Pani mnie rozumie i zaczyna współczuć .
Przecież ja muszę jakoś ładować tę cholerną baterię
Aaaa charger .Pani doznaje olśnienia i po chwili kupuję uniwersalną ładowarkę za ok.35 euro.
Ponieważ po przeciwnej stronie ulicy wypatrzyłem całkiem przytulną knajpkę, to uprzejma ekspedientka podładuje mi baterię, gdy ja z Ładniejszą coś przekąsimy .
Ja zamówiłem pizzę z bakłażanem (żona skromniej bo bruschetty) i z tych trzech jakie jadłem w Rzymie (zawsze z bakłażanem) ta pizza była najtańsza (chyba 7,5 euro) i najlepsza .
Pisząc tę relację odszukałem w googlach tę knajpkę, nazywa się La Griglietta i ma dobre opinie
W pełni usatysfakcjonowani wróciliśmy do Watykanu, żeby zrealizować trzecią część planu, czyli zwiedzenie Bazyliki i wejście na jej kopułę. Smartfon (nawet niezłe zdjęcia zrobił w ogrodach i muzem) powędrował do plecaka, bo miałem już swojego Olympusika .

Papieża nie widzieliśmy, to niech będzie chociaż żołnierz Gwardii Szwajcarskiej . W Watykanie jest najmniejsza armia świata (110 żołnierzy), ale biorąc pod uwagę proporcję do liczby mieszkańców jest to najbardziej zmilitaryzowany kraj świata .



Zaczęliśmy od wjazdu windą i wejścia pozostałymi 320 schodkami na kopułę. Wcześniej kupiliśmy oczywiście bilety , trzeba było postać w kolejce ok. 15 minut.
Kopuła od wewnątrz ozdobiona jest mozaikami wyobrażającymi Królestwo Niebieskie. Mozaiki zaprojektował malarz Cavalier d'Arpino, u którego w warsztacie przez 9 miesięcy (1593 r.) pracował Caravaggio.



Chyba najpopularniejsza panorama Rzymu.



Muzea Watykańskie.



Pałac Gubernatoratu (nie można go zwiedzać) zbudowany został w latach 1927-1931 - siedziba "rządu watykańskiego". Widać też aktualny herb papieski z charakterystycznym złotym słoneczkiem, bardzo podobnym do tego z flagi argentyńskiej. Sprawdziłem w necie herb naszego papieża, ale poloników tam nie znalazłem.



Z powrotem po tych wąskich schodkach, ale jeszcze nie na sam dół.



Pozłacana kula, a świadkiem umieszczania jej na szczycie kopuły, był Caravaggio w dniu 18 listopada 1593 r. .



Chciałem zobaczyć ją z bliska, ale z tarasu widokowego nie sposób dojrzeć kuli na szczycie .



Posągi na fasadzie, z tyłu są trochę niedopracowane . Chyba nie przypuszczano, że zwykli śmiertelnicy będą mogli je tak oglądać .



Cyborium (baldachim) o wysokości 28 m to dzieło Berniniego .



Pieta (z włoskiego - miłosierdzie) to w sztukach plastycznych przedstawienie Matki Boskiej trzymającej na kolanach martwego Jezusa Chrystusa. To dzieło Michał Anioł stworzył w latach 1498–1500. Kaplicę Sykstyńską ozdabiał później.



Tu musiałem być. Ten dzień, 2 kwietnia 2005 r. godz.21:37, i ta chwila mocno utkwiła nie tylko w mej pamięci .



Ładniejsza wypatrzyła takie aniołki, którymi pożegnaliśmy się wychodząc z prawie pustej bazyliki.



Kończymy zwiedzanie Watykanu na placu Św. Piotra. W czasie beatyfikacji Jana Pawła II było tu ok. 1,5 mln wiernych . Chyba w jakiś ratach, bo to fizycznie niemożliwe .



Mieliśmy jeszcze trochę czasu i sił, to poszliśmy na Via dei Cavalleggeri 5, żeby zobaczyć szopkę "Il presepe dei netturbini". Niestety była zamknięta, choć wg informacji z netu powinna być otwarta do godz. 19:00 .
Wróciliśmy do naszych gospodarzy, żeby podzielić się wrażeniami z całodziennego zwiedzania Watykanu. Wszystko byłoby pięknie , gdyby nie ten niesamowity tłok w Kaplicy Sykstyńskiej . Uwierzyłem w jakąś radę z netu, że w porze obiadowej jest tam trochę luźniej . Moja rada jest inna (sprawdzona w wielu innych miejscach), zwiedzać Kaplicę na samym początku, albo tuż przed zamknięciem.
Nic to, następny dzień też zapowiadał się bardzo ciekawie ...

Wt.07.06. Zmieniony plan na dzień dzisiejszy miał trzy ważne punkty : Muzea Kapitolińskie, Galerię Pamphilj i Galerię Borghese.
Muzea Kapitolińskie mieszczą się w trzech pałacach połączonych podziemnym tunelem, a ich symbolicznym eksponatem jest Wilczyca Kapitolińska. Zdaniem specjalistów rzeźba jest średniowieczną kopią oryginalnego etruskiego dzieła, które powstało ok.470 rok p.n.e.. Jak wykazały najnowsze badania widoczną poniżej kopię wykonano między 1021 a 1153 r. n.e., a została ona odkopana na Palatynie w pierwszych wiekach średniowiecza. Postacie chłopców dorobiono w końcu XV wieku.
Zbigniew Herbert w znakomitej książce pt. "Labirynt nad morzem" tak opisuje początki Rzymu.

Lacjum, kolebka rzymskiej potęgi, jest do połowy VII w. p.n.e. mało ważnym krajem,
zamieszkanym przez czterdzieści szczepów pozostających z sobą w dość luźnych związkach...
Na sławnych Siedmiu Wzgórzach parę mizernych wiosek i ludność różnego pochodzenia i zwyczajów,
żyjąca w stanie bliskim barbarzyństwa.
Trzeba odesłać Romulusa i Remusa wraz z ich karmicielką do muzeum mitów i powiedzieć,
że właściwymi twórcami Rzymu byli Etruskowie. Narzucili łatwo swą dominację Latynom i
założyli stolicę przyszłego imperium, w której od 616 do 510 r. przed Chr. panowała etruska
dynastia Tarkwiniuszy...
Dwie inskrypcje etruskie wydobyte na jaw kilka lat temu w Rzymie dowodzą, że w mieście tym
mówiono także po etrusku. Być może, iż nazwa Rzymu nie pochodzi od Romulusa, ale od
etruskiej rodziny Ruma...



To popiersie (mam na myśli głowę i tunikę) wyrzeźbiono prawdopodobnie z jednego kawałka marmuru .



Pomnik na dziedzińcu to wierna kopia jedynego zachowanego po dziś dzień, antycznego pomnika konnego. Przedstawia on cesarza Marka Aureliusza. Oryginał stoi w muzeum, pod dachem, można go podziwiać i zadumać się nad historią jego ocalenia.
... wiadomo, iż na ziemiach cesarstwa często odlewano i stawiano konne posągi władców, jednakże ze względu na pogański charakter były one w średniowieczu systematycznie niszczone. Pomnik Marka Aureliusza ocalał, ponieważ w średniowieczu postać tę utożsamiano z Konstantynem I Wielkim, znanym z m.in. uznania chrześcijaństwa jako religię państwową. (cyt.Wikipedia)



O tym, że ta rzeźba "Chłopiec wyciągający cierń" jest jednym z ważniejszych eksponatów w muzeum przekonała nas scenka, której byliśmy świadkami. Niewiele starszy od tego chłopca, uczeń ze szkolnej wycieczki przez ok.15 min. opowiadał o historii Spinario; to inna nazwa tego chętnie kopiowanego dzieła. Uznanie w oczach nauczycielki było wyraźnie widoczne .



Bóg rzeki w wersji ciekawszej niż w muzeach watykańskich.
Ja zapomniałem z domu kabelka do Olympusika, a Ładniejsza torebki na spacery. Musiała ratować się taką pożyczoną, która może nie zawsze pasowała do ubioru, ale za to przyciągała uwagę .



Wenus Kapitolińska - rzymska kopia Afrodyty z Knidos. Ładniejsza dyskretnie usunęła sie w cień, tzn za rzeźbę .



Posąg fauna z czerwonego marmuru znaleziono ( i zabrano ) w Villi Hadriana w Tivoli.



Umierający Gal to jedna z najbardziej znanych rzeźb okresu hellenistycznego i podobnie jak dla większości z nich, wykonany z brązu oryginał nie dotrwał do naszych czasów.



W Sali Gołębi puzzle, o przepraszam , mozaiki. Można powiedzieć, że nawet ładne,



a niektóre wręcz intrygujące, niepokojące .



Z tarasu widokowego w Muzeach Kapitolińskich jest zaiste niezwykły widok na Forum Romanum; patrzyliśmy, patrzyliśmy i ciężko było stamtąd odejść .







Krótko podsumowując Muzea Kapitolińskie okazały się ciekawsze i przyjemniejsze do zwiedzania niż ich watykańskie odpowiedniki .

Niedaleko Piazza Wenezia jest kościół, który zachęcająco przedstawiła Marzena w swojej rzymskiej relacji. Dodatkowo jest on ciekawie związany z postacią Caravaggia. Mowa tu o Il Gesù, głównym kościele zakonu jezuitów w Rzymie. Świątynia ta (wzniesiona w latach 1568-84) stanowi prototyp wielu barokowych kościołów w Europie i jak się później przekonamy, niektóre świątynie w Rzymie też są do niej bardzo podobne.



Najbardziej zaintrygowało mnie jednak lustro, które miało umożliwiać lepsze, dokładniejsze oglądanie ozdobnego sklepienia. Myślałem o tym lustrze, jak o jakimś dziele sztuki inżynierskiej . Mocno się rozczarowałem , spodziewałem się przynajmniej, że to lustro będzie większe



Freski na suficie w połączeniu z (płasko)rzeźbami tworzącymi efekt głębi, są czasami ładne i należy docenić ich twórców. Jest też jednak w nich coś, co kojarzy mi się z jarmarkiem, trójwymiarowymi pocztówkami i kiczem .



W Wielkanoc roku 1603 w kościele tym odsłonięto obraz Giovanniego Baglione "Zmartwychwstanie Chrystusa" (teraz w zbiorach Luwru). Caravaggio bardzo krytykował to dzieło swojego największego oponenta w światku malarskim ówczesnego Rzymu. Po mieście były rozpowszechniane obraźliwe wierszyki o Baglione, który oskarżył o to Caravaggia i jego trzech przyjaciół. Caravaggio został skazany na pół roku zaostrzonego więzienia w rzymskim Tor di Nona. Za wstawiennictwem swoich protektorów wyszedł z niego po dwu tygodniach.
Pikanterii temu wszystkiemu dodaje fakt, że to właśnie Baglione napisał pierwszą biografię Caravaggia i umieścił ją w swej książce "Żywoty malarzy, rzeźbiarzy i architektów" wydanej w 1642 r. To on w dużej mierze stworzył czarną legendę Caravaggia...

Fajnie, że przedstawiasz wybrane obrazy, które dla Ciebie mają znaczenie...

Ja Rzym na razie tylko z fotek znam... jeszcze jest przede mną...

Rzym ma tak niezwykłą bogatą historię, że każdy znajdzie coś dla siebie. Ja nie chciałem się mierzyć z okresem Cesarstwa Rzymskiego, bo to mnie po prostu przerastało . Wybrałem sobie lata 1592-1606, kiedy przebywał tam Caravaggio i starałem się patrzeć na Rzym przez pryzmat jego sztuki i osobistych przeżyć .
Już Ci zazdroszczę tego pierwszego spotkania z Rzymem i mam nadzieję, że się nie zawiedziesz .
pzdr.

Właśnie nie mogę się doczekać tego pierwszego razu.. Ale wiem kiedy on będzie, bo mam dużo w planie (także dookoła Rzymu) i jak nic na pełen tydzień trzeba by było lecieć...

Wt. 07.06. cd. Kolekcja Pamphilich jest jedną z największych w Rzymie prywatnych kolekcji dzieł sztuki.
Krótki szkic jak zrodziła się jej potęga .
Papież Klemens VIII (Ippolito Aldobrandini), którego pontyfikat (lata 1592-1605) przypadł na czas pobytu Caravaggia w Rzymie, podarował swojej bratanicy Olimpii Aldobrandini w 1601 r. dawny pałac księcia Urbino w rzymskim Corso. Wnuczka Olimpii, też Olimpia Aldobrandini w 1647 r. wyszła za mąż za Camilio Pamphilj, tworząc w ten sposób najbogatszy ród Italii . Camilio Pamphilj był bratankiem papieża Innocentego X (Giovanni Battista Pamphilj), który w czasie swego pontyfikatu (1644-1655) też dbał o swoją rodzinę . Zatem Camilio Pamphilj mógł spokojnie założyć znakomitą galerię i zapewnić jej nowe wybitne dzieła .

Obrazów jest tak dużo , że niestety cierpi na tym sposób ich prezentacji .



Pusto i piękne siedemnastowieczne wnętrza



Nawet jest gdzie usiąść i chwilę odpocząć



Pęknięte, ale posklejane i wystawione, bo to przecież pamiątka rodowa
Popiersie papieża Innocentego X, wyrzeźbione przez samego Berniniego



Obraz pędzla Jana Breughla, ale ojca czy syna, ja nie wiem ? Malowali podobnie , lecz to starszy (współczesny Caravaggiemu) zachwycił kardynała Ascanio Colonnę, który rezydował w pobliskim Palazzo Colonna. Tam też są piękne wnętrza i obrazy, ale dla publiczności udostępniane tylko w soboty w godz. 9-13 .
Siostra kardynała, Costanza Colonna (wydana za mąż jak miała 12 lat) starsza od Caravaggia o 16 lat była jego "aniołem stróżem" . Jej postać pięknie została przedstawiona w najlepszym, wg mnie, filmie o Caravaggiu z 2007 r. w reżyserii Angelo Longoniego .
Film Dereka Jarmana z 1986 r. jest "awangardowym gniotem" i my z żoną (zainteresowani tematem) poddaliśmy się po pół godzinie oglądania .



Odwieczna walka Sacrum z Profanum. Niestety jak widać, aniołki dostają wciry . Malarz Guido Reni, brawa za pomysł .



Kolejny piękny korytarz prowadzi nas...



do fascynującego portretu papieża Innocentego X . To arcydzieło Diego Velázqueza. Przenikliwość spojrzenia (jak ON to namalował ) papieża może wskazywać na osobę zdecydowaną, a wcale tak nie było .
Często radził się on Olimpii (to już trzecia ) Maidalchini, która była jego bratową i podobno niezłą bystrzachą, dobrą z matematyki itp.



Obrazy Caravaggia prezentowane są w sposób, który nie przystoi dla artysty tej rangi, zwanego przecież najsłynniejszym malarzem Rzymu .



Tycjana "Salome z głową Jana Chrzciciela" . Jest w tym obrazie coś , ale przecież ten spokój nie odzwierciedla dramatu który się rozegrał

Święty Jan Chrzciciel ganił króla Heroda za to, że odebrał żonę Herodiadę swemu bratu, Filipowi. Herod z zemsty uwięził Jana, nie chciał go jednak zabijać. Mściwa Herodiada szukała jednak okazji do zgładzenia proroka. Podczas uroczyście obchodzonych urodzin Heroda jej córka, Salome, zabawiała gości tańcem. Król był zachwycony. Spontanicznie obiecał spełnić każde jej życzenie. Dziewczyna zażądała śmierci świętego. Herod nie chciał już wycofać obietnicy i kazał zgładzić proroka. Chwilę później Salome mogła przynieść jego głowę swej okrutnej matce.(kultura.wiara.pl)



Jakże inaczej przedstawił to Caravaggio (dwa poniższe zdjęcia z netu).




Spacerujemy dalej po pięknych wnętrzach.



W pałacu jest też kaplica i tam kończymy zwiedzanie.



Wychodzimy na gwarną Via del Corso, skąd jest blisko do kościoła Santi XII Apostoli. Tam, pod arkadami tej świątyni, Caravaggio umawiał się z ukochaną Paolą, która na ten czas wymykała się z pobliskiego Palazzo Colona. Paola to fikcyjna (?) postać ze wspomnianej już, niezłej powieści T.Rohriga. Miejsce ich spotkań to romantycznie dzisiaj nie wygląda



Wnętrze franciszkańskiej bazyliki Santi XII Apostoli, bardzo mi przypomina to co widziałem rano w jezuickim kościele Il Gesu .



Po chwili jesteśmy w środku jezuickiego kościoła di San Ignazio... , znowu podobnie



Na sklepieniu widzimy fresk "Apoteoza św. Ignacego".



Przed nami Panteon, który podobno jest najlepiej zachowanym budynkiem z czasów starożytnego Rzymu.



Jedyne źródło światła (nie licząc otwartych drzwi ) to ten otwór zwany oculusem, czyli „wszystko widzącym okiem niebios” .



Ładniejszej, jak widać, podoba się, a mi tak średnio .



Przed nami jednak "gwóźdź" dzisiejszego dnia ...

Wt.07.06. cd. Nie jest tak łatwo kupić bilety do Galerii Borghese . Próbowałem to zrobić na początku kwietnia i liczyłem na miejsca w pierwszą niedzielę czerwca. Galeria ta należy do włoskich muzeów państwowych, do których jest wstęp wolny (gratis) w każdą pierwszą niedzielę miesiąca. Trzeba jednak wcześniej, telefonicznie zarezerwować miejsce na konkretną godzinę (ograniczona liczba zwiedzających). Okazało się, że darmowe, niedzielne wejścia są dopiero na wrzesień . Miejsca na dzisiaj na godz. 17:00 zarezerwowała nam telefonicznie (też w kwietniu) Rzymianka Joasia i jak powiedziała trochę Jej to trudności sprawiło. Biletów nie kupowałem on-line, ponieważ liczyłem na zniżkę po okazaniu kart Roma Pass, z zakupu których ostatecznie zrezygnowaliśmy.
Nie chcąc zawalić tak ważnej wizyty, przed Villą Borghese zjawiliśmy się odpowiednio wcześniej . Willa znajduje się w dużym, pięknym parku, który można zwiedzać na różne sposoby .





Ja odbyłem krótki spacerek w kierunku ogrodu zoologicznego,



do zwiedzania którego jesteśmy zachęcani takim sprytnym bilboardem .



Villa Borghese z zewnątrz,



a tak pięknie jest w środku. Od kilku lat marzyłem o tej chwili .





Niektóre obrazy zaskakują, jak np. "Ostatnia wieczerza" Jacopo Bassano, z 1546 r., która bardziej do mnie przemawia niż jej słynniejsza wersja Leonarda da Vinci .(obraz z netu)



Inne dają do myślenia



Najlepsze w tej galerii są jednak rzeźby , jak np. genialne "Porwanie Prozerpiny" Berniniego .
Aż się wierzyć nie chce, że to się nie dzieje naprawdę, że to tylko zimny marmur .




Są trzy obrazy Caravaggia. Jednym z nich jest "Święty Hieronim" ukończony w 1606 roku, tym samym w którym malarz uciekł z Rzymu i już nie zdołał do niego powrócić.



Ładniejszą nóżki rozbolały . Zwiedzać można przez 2 godziny, ale wyszliśmy trochę wcześniej.



Zanim to jednak nastąpiło to obejrzeliśmy jeszcze kilka arcydzieł .
"Wenus" wyrzeźbiona przez Antonio Canovę w 1804 r. Do tego posągu pozowała nago Paulina Bonaparte – Borghese, młodsza siostra Napoleona. Wkrótce po tym wydarzeniu jej małżeństwo rozpadło się.





„Dawid” jest jednym z pierwszych dzieł Berniniego; ukończone w 1624 roku.



"Dafne i Apollo", też Berniniego , ukazuje moment przemiany nimfy w drzewo laurowe. To cudo wyrzeźbił w latach 1622-25.



Nawet dobrze, że wyszliśmy wcześniej, bo mocno się ściemniło i ...



niedługo zaczął padać długi, rzęsisty deszcz. Przed zmoknięciem uratowało nas przejście podziemne (o nazwie Villa Borghese), którym z Porta Pinciana doszliśmy do stacji metra Spagna. Jednak zwiedzanie Schodów Hiszpańskich zostało odłożone w czasie ...

tiwa napisał(a):Są trzy obrazy Caravaggia. Jednym z nich jest "Święty Hieronim" ukończony w 1606 roku, tym samym w którym malarz uciekł z Rzymu i już nie zdołał do niego powrócić.

Plany podróży śladami artysty przez Neapol, Maltę i Sycylię już są?

tiwa napisał(a):Jednak zwiedzanie Schodów Hiszpańskich zostało odłożone w czasie ...

Nawet mocno w czasie, bo one chyba jeszcze w remoncie były?