Śladami Kulek ... i nie tylko - CYKLADY 2017

Nd.24.05.cd. Turcy zapraszali, rybki mieli, ale tak z pustymi rękami w gości . Podziękowałem za zaproszenie, tłumacząc się, że przyjaciele na mnie czekają .
W Dolinie Ihlary, ulubionej samotni bizantyjskich mnichów, przetrwały dziesiątki kościołów i jaskiń wydrążonych w skałach. Przed jednym z takich miejsc, pierwsi napotkani turyści - z Francji.



Jest pięknie, a do tego śpiew ptaków. Niezapomniany spacer .




Kościoły w dolinie mają interesujące nazwy : pachnący, z wężem, z kolumnami, hiacyntowy, spichlerz itd. W środku niestety widać zniszczenia dokonane przez wandali .



Na szczęście nie wszystko można tak łatwo zniszczyć, przyroda się obroniła .




Począwszy od II wejścia (uznawanego za główne) turystów już jak mrówków . Tutaj wycieczka szkolna dzieci z Nigde.



Przeszedłem na drugą stronę rzeczki Melendiz płynącej środkiem doliny.





Ogródek herbaciany, sympatyczne miejsce na odpoczynek.



Po tej stronie rzeczki jest już nieciekawie (szlak jakby zanikał) i wracam przez mostek, bo skakanie po tych kamieniach wydało mi się zbyt ryzykowne.



Piękny ostaniec widoczny z herbacianego ogródka .



Po wejściu na górę do kościółka Św. Jerzego widać już zabudowania Belisirmy. Tam też spotykam księdza modlącego się z grupą prawosławnych wiernych.



Przy drodze prowadzącej do wyjścia rosną wierzby głowiaste , uznawane przecież za najbardziej "polskie drzewa".



Przy III wejściu (Belisirma) na niewielkim parkingu czekał na mnie kamper. Można tam było za darmo przenocować. Kiedy opowiedziałem jak było w dolinie, to wyszedłem na chwilę, żeby sobie stopy znużone w strumieniu ochłodzić. Pomyślałem jednak, że rano nie będzie czasu, a ja nie widziałem tych słynnych restauracji z pomostami przy rzece. Idę bez pieniędzy i kamery, a tam upierdliwy Turek, że może bym się jednak czegoś napił, że on zna Jonnego i tu czekali na mnie itp.
No dobrze gościu, miły jesteś, ale ja już zobaczyłem restaurację i wrócę do kampera. Zadowolony, że się pozbywam natręta, zaczynam iść z powrotem, a tu... Jonny .
To się Birol (tak mu na imię) ucieszył .
Zamawiamy po piwie, rozpoczyna sie dyskusja, a za piwo zapłacimy później .cdn.

Pn.25.05. Główną atrakcją długiego wczorajszego wieczoru, było zawiezienie nas przez Birola na nocną kąpiel w źródle termalnym (temp. wody 47 stopni C).
Rano znowu wstałem najwcześniej i obudziłem gospodarza, przypominając mu, że na śniadanie obiecał naleśniki z farszem z bakłażanów .
Spać można było tu, gdzie Birol spędził noc z tym pieskiem, ale nie skorzystaliśmy z zaproszenia.




Tą Ładą Samarą pojechaliśmy wczoraj na kąpiel.



Toalety były dość daleko i niezbyt czyste, ale widoki po drodze ładne .



Wstaje też reszta rodziny z tym małym łobuziakiem .



Małemu bardzo się w kamperze spodobało i chciał jechać z nami . Ładniejsza już zaczęła zastanawiać się jak go przemycić, ale przyszła matka i zabrała chłopaka .



Śniadanie było porządne, ale później nastał czas zapłaty i trochę mina mi zrzedła. Nie było taryfy ulgowej i jak się później w drodze okazało, straciliśmy jeszcze na dodatek otwieracz do wina użyczony poprzedniego wieczoru.
Panie uśmiechnięte, bo jeszcze nie wiedzą, że upojny wieczór i śniadanie kosztowały nas razem 190 LTR .



Po pożegnaniu sie z cwanym Birolem, pojechaliśmy za dnia zobaczyć te wody termalne. Znajdują sie one w miejscu zwanym Ziga, na drodze do Selime, gdzie możemy podziwiać taki piękny widok .
Jest to wulkan Hasan (3268 m n.p.m.), którego erupcje (wraz z dwoma lub trzema okolicznymi wulkanami) miliony lat temu miały wpływ na ukształtowanie się niezwykłego krajobrazu Kapadocji.



W Ziga gotowe są takie rusztowania pod przyszłe kolorowe, wapienne tarasy .



Dwa niewielkie hotele SPA juz działają w tej okolicy (to jeden z nich).



W dzień i na trzeźwo to bym się chyba tu nie zanurzył




Ładniejsza w nocy nie chciała, ale za dnia spróbowała, z jakiej to kąpieli byliśmy tacy zadowoleni .


cdn.

Pn.25.05.cd. Do Selime było blisko, ale zanim do niego zjechaliśmy, oczom naszym ukazał się taaaki widok .



W Selime stanęliśmy na dużym parkingu, koło głównej atrakcji, czyli katedry wykutej w skale. Od razu podszedł Ahmet i już się nie odczepił zostając naszym przewodnikiem. Najgorsze, że nie zaprowadził nas do katedry, mówiąc, że nie wolno tam wchodzić, bo jest zbyt niebezpiecznie .
Pokazał nam za to nietypowy meczet.





Tak wygląda ten meczet z zewnątrz .



Wchodzimy wyżej i wydaje mi się, że ktoś tu mieszka .



Rzeczywiście , spotkaliśmy żwawą staruszkę, która piskliwym głosikiem nakrzyczała na Ahmeta .



Idziemy do tego kościółka ładnie wykutego w skale.



Po drodze widok na miejsce, gdzie podobno kręcono jedną ze scen filmu "Gwiezdne wojny".



Tutaj trzymano zwierzęta gospodarskie.



Ania spodobała się Ahmetowi i starał się jej wszystko dokładnie wyjaśnić .



Wnętrze bizantyńskiego kościółka.



Ze zwiedzania to wszystko , ale Ahmet nie odpuścił i zaprowadził nas do kolegów, którzy próbowali sprzedać nam któryś ze swoich dywanów. Ceny były zaskakująco wysokie i niestety z podróży do Turcji wróciliśmy bez pamiątkowego dywanu .



Cwany przewodnik Ahmet zażyczył sobie 40 LTR.
Z Selime jedziemy do Derinkuyu, żeby zwiedzić najbardziej znane w tym rejonie podziemne miasto. Parkujemy niedaleko celu i kolejna natrętna Turczynka próbuje nam coś sprzedać. Niestety, znowu wrócimy bez pamiątki .
Bilety wstępu drogie, 20 LTR/os. . Na domiar złego Jonny dostaje jakiegoś dziwnego ataku klaustrofobii i po kilku metrach zawraca. Obsługa go wypuściła, ale pieniędzy za bilet już nie odzyskał. Wizyta w Derinkuyu potwierdziła moje obawy. Jest to miejsce przereklamowane, na które szkoda czasu i pieniędzy.



Jedyna w miarę ciekawa rzecz którą widziałem to "kamienne drzwi".



Z Derinkuyu do Goreme jedzie się ok. 1 godz. Bez problemów udaje się zaparkować w tym turystycznym centrum Kapadocji. Idę na zwiady . Przez ponad godzinę odwiedzam ok.10 biur i agencji turystycznych, wypytując się o cenę i możliwość lotu balonem w dniu jutrzejszym .
Miejsca jeszcze są, a cena (od 100 do 160 euro) zależy od wielu czynników tj. prestiżu firmy balonowej, pobieranej prowizji, ilości ludzi w koszu, standardu obsługi naziemnej itp.
Od początku jednak byłem zdecydowany wykupić lot na kempingu Kaya, gdzie zamierzaliśmy się zatrzymać. Pamiętając swoje paralotniarskie kłopoty z Oludeniz, chciałem jak najmniej pośredników, przejazdów i żeby sprzedawca biletów też był pod ręką .

Kemping Kaya wszystkim przypadł do gustu , ale negocjacje cenowe dotyczące noclegu były trudne. Na szczęście kierownik o imieniu Yasar (czyt. Jaszar) pracował kiedyś w Berlinie i miał pozytywne wspomnienia z kontaktów z Polakami. Z należnych 112 LTR opuścił na 100 LTR/noc, ale i tak były to najdroższe noclegi w czasie całej podróży .
Trzeba jednak przyznać, że kemping jest bardzo porządny, a i widok z niego na Doliny Różową i Czerwoną też niczego sobie .



Na pytanie o lot balonem Yasar trochę się zafrasował. Na kempingu było dużo Francuzów-kamperowców (jutro miało przyjechać też sporo Holendrów) i to oni wykupili loty. Postawił mi piwo (na wszelki wypadek dwa razy się zapytałem czy mam zapłacić ) i kazał czekać. cdn.

Wt.26.05. Na szczęście dwa miejsca (Ładniejsza i ja, Szwedzi nie chcieli lecieć) jeszcze były, a cenę za lot stargowałem ze 140 na 130 euro/os. .
Zbiórka pod kempingiem o 4 rano. Wymieniłem parę "bążurków" z Francuzami i niebawem przyjechał po nas minibus. Wszystko dobrze zorganizowane, było też śniadanie (kawa, herbata, słodkie pieczywo).
Wreszcie jesteśmy na miejscu startu. Właśnie tym balonem polecimy pierwszy raz w życiu . Kosz jest podzielony na 4 sześcioosobowe przedziały. Razem z pilotem to 25 osób.



My już lecimy, a inni dopiero się rozgrzewają .



Będzie teraz kilka filmików, krótkich i przedzielonych zdjęciami .



W naszym koszu przeważali Francuzi, byli też Hindusi i Hiszpanie.











Lot trwał 55 minut i jeszcze cdn.

Powyższe zdjęcie pokazuje tę niezwykłą cechę lotu nad Kapadocją. Tych balonów jest dużo i chyba to bardziej zachwyca niż widoki na pięknie ukształtowaną rzeźbę terenu .
pzdr.

Wt.26.05.cd. W tym dniu, wg informacji pilota, balonów było trochę ponad sto. Jest ograniczenie do 140 balonów naraz w powietrzu (nie startują też jednocześnie) i chyba sie tego przestrzega. Być może zaostrzono rygory po tragicznym w skutkach wypadku balonu w 2013 r. roku z udziałem brazylijskich turystów.
Nasz lot jak na razie przebiegał spokojnie (nie licząc krytycznych uwag pewnej Polki ), ale przed nami było jeszcze lądowanie .









Niektórzy już na ziemi.



Lot zbliża się ku końcowi . Samochody z obsługi naziemnej zmierzają w stronę lądowiska.



Lądowanie naszego balonu .



Ponieważ zetknięcie z ziemią przebiegło bardzo sprawnie, filmik z pilotem w roli głównej .



Inny balon z tej samej firmy też ładnie daje radę.




Nastepne balony kończą lot,



a u nas już częstują szampanem .



Teraz można podzielić się wrażeniami z lotu.





Ładniejsza z dumą pokazuje swój pamiątkowy certyfikat. Poleciała, chociaż ma lęk wysokości .


cdn.

Wt.26.05.cd. My już wróciliśmy na kemping, a niektórzy jeszcze latali.



Co robić z tak pięknie i wcześnie rozpoczętym dniem Proste
Z kempingu należy pójść spacerkiem przez doliny "Red Valley" i "Rose Valley" aż do Cavusin. Tam zjeść posiłek. Dolmuszem dojechać do Zelve Open Air Museum. Po zwiedzeniu wrócić pieszo do Pasabag. Obejrzeć skały i wielbłądy. Dolmuszem wrócić na kemping. Powinno zostać jeszcze trochę sił i czasu na spacer do Goreme na piwo i lody. Wracając można popatrzeć na zachód słońca .
Plan nie spodobał się Szwedom (woleli odpoczywać na basenie), ale Ładniejsza go zaakceptowała .
Korzystając z mapek otrzymanych od Yasara (kierownik kempingu), po kilkuset metrach, z drogi utwardzonej, wstępujemy na szlak turystyczny. Uwaga, łatwo to przeoczyć, bo z drogi znak jest mało widoczny.



Miejsce to nie wygląda zbyt ciekawie. Pani z taczką wyrzuca tu zepsute cytrusy.



Ładniejsza ruszyła żwawo do przodu .




Są mapki ułatwiające zwiedzanie. Trochę żeśmy już przeszli, a jesteśmy dopiero na początku drogi .



Jest pięknie, nawet lepiej niż w Dolinie Ihlary, bo Ładniejsza idzie ze mną .



Są miejsca do odpoczynku, tylko ludzi nie ma .



Pierwszy napotkany człowiek jest sprzedawcą różnych takich pestek, nasionek i orzeszków.



Drugi to artysta ludowy .



Trzeci to chyba jakiś artysta-garncarz niezależny (namiot i hamak ) i niewidoczny na zdjęciu.



Jest też miejsce znane z mapy Google jako Natural Cafe.



Spacer jest cudowny, zieleń i kolorowe, fantazyjnie ukształtowane skały .




Gdzie ci turyści , prawdziwi tacy ,
gdzie te włóczęgi
No nie ma, nie ma, nie ma, nie ma
Są za to ptaki



i takie widoki


cdn.

Muszę napisać ponieważ żem się rozmarzył. Lot balonem w takich okolicznościach przyrody wspaniała sprawa i po tylu pięknych miejscach, jakie odwiedziliście w czasie swojej wyprawy jeszcze zadziwiacie

Niestety to już końcówka, ale niezwykle efektowna . Bardzo polecam przejście Dolin Różowej i Czerwonej naszą trasą tj. od kempingu Kaya do Cavusin, lub odwrotnie . Warto też trochę dłużej pokręcić się w środku tej trasy i posmakować widoków i mniej uczęszczanych ścieżek . Byłem trochę sceptyczny po opisach przeczytanych w necie, ale przejście szlakiem przez te Doliny to jednak niezapomniane przeżycie .
pzdr.

Lot balonem fajna sprawa...udało mi się nadgonić relację...pozdrawiam

Witam z powrotem . Już po urlopie ? Kiedy relacja ? Do Basel nie warto jechać (byłem tam), nic ciekawego .
pzdr.

Wt.26.05.cd. Ludzi nie ma chyba dlatego, że to maj i dość wczesna pora. Nam to nie przeszkadza w podziwianiu widoków .







Na trasie są też tunele,



słoneczne panele,



ogródki herbaciane,



z książkami do poczytania



i drabiny do wspinania



się na wyższy poziom .

Czy na górze będzie równie ładnie jak na dole Było inaczej, ale też pięknie .

W tej naturalnej wieżyczce, jest wydrążony mały kościólek,



w którym z dawnego uroku niewiele już zostało .



Tutaj spotykamy pierwszych . Pewnie dlatego, że blisko jest punkt widokowy, na który można wygodnie dojechać choćby autobusem .
Widok w kierunku na Uchisar.



Jest kolorowo , a dla tych którym to mało, to polecam Le Sentier des Ocres w Roussillon we Francji .




Na razie jednak jesteśmy w Kapadocji, na płaskowyżu pomiędzy dolinami .





cdn.

tiwa napisał(a):Witam z powrotem . Już po urlopie ? Kiedy relacja ? Do Basel nie warto jechać (byłem tam), nic ciekawego .
pzdr.

No niestety już...Jeszcze nawet zdjęć nie wgrałem na kompa....a Kapadocja piękna sprawa...

Pozdrawiam

ajdadi napisał(a):....a Kapadocja piękna sprawa...
Pozdrawiam

Dla jednych piękna , dla drugich brzydka , co się niedługo okaże .
pzdr.