Śladami Kulek ... i nie tylko - CYKLADY 2017

Margaretko i Tomku, dzięki za kolejne podpowiedzi .
Jeśli uda nam się zahaczyć o kanion, to zapewne w drodze powrotnej, bo jadąc w stronę promu, przed dotarciem do Pireusu zatrzymamy się raczej gdzieś nad wodą. Tak szybko, jak tylko się da (oraz na ile się da), bo za ciepłym morzem już bardzo tęsknimy. Zwiedzanie odłożymy na później .
Niewykluczone, że zrobimy sobie krótką powtórkę z Makrygialos, bo teren już mamy opanowany - łącznie z tym, gdzie przysiąść na najtańszą grecką frape (dwa lata temu tylko po 1 euro).

Margaretko, życzę Wam słonecznej pogody i cieplutkiego morza .
No i żeby się taki stan utrzymał co najmniej do tego momentu, gdy my będziemy opuszczać Grecję.

A co do zwiedzania Skopje, to chłonę to, co pokazał Krzysiek, czekając na zapowiedzane przez Tomka muzułmańkie uzupełnienie. Nam tym razem na pewno nie wystarczy czasu na macedońską stolicę... No chyba że w drodze powrotnej pogoda tak się zepsuje, że wypad do kanionu nie będzie nam się uśmiechał, a nocleg w tym rejonie właśnie będzie jak najbardziej wskazany...

dangol napisał(a):...Nam tym razem na pewno nie wystarczy czasu na macedońską stolicę. .....

Choć na 2 godziny MUSICIE wpaść.
Pomniki zobaczyć, most, choć kawałek Carsiji.
Wtedy tam wrócicie.

pzdr

longtom napisał(a):Choć na 2 godziny MUSICIE wpaść.
Pomniki zobaczyć, most, choć kawałek Carsiji.
Wtedy tam wrócicie.

Święte słowa . My wracamy . Ja już z Ładniejszą ustaliłem, że jak będziemy następnym razem jechać do Grecji, to Skopje porządnie zwiedzimy (grunt to dobry nocleg )
pzdr.

Śr. 02.07. Rano miałem dylemat. Zwiedzać coś w Niszu, czy nie Zastanawiałem się nad odwiedzeniem Wieży Czaszek (Cele Kula), ale dzień taki ładny, a my mamy oglądać ludzkie kości ? Byłem już kilka razy w Czermnej (Kaplica Czaszek) i jakoś nie ciągnie mnie do takich widoków .
Postanowione, jedziemy tam gdzie jest ładnie, gdzie wzywa nas zew natury . Po drodze zwiedzimy klasztor w Żicy. Po pierwsze trzeba jednak tam dojechać .
Najpierw nawigacja poprowadziła nas autostradą trochę za daleko w stronę Belgradu. Widząc Paracin zawróciłem i zacząłem pomstować, że ten Tom Tom jest w Serbii równie przydatny jak Tam-tam lub inny bębenek . Zacząłem zatem jechać wedle wskazań drogowskazów i mapek wydrukowanych z Google maps. Może i byśmy dojechali szybko tam gdzie chciałem, ale jeszcze w Polsce ubzdurałem sobie, że monastyr Żica jest blisko Ivanjicy, przez którą przejeżdżalismy w zeszłym roku. No to żeśmy sobie pojeździli Byliśmy nawet blisko monastyru Studenica, który zwiedziliśmy w czasie ubiegłorocznej eskapady i bardzo nam się podobał (tam też wtedy nocowaliśmy - warunki skromne, ale ok.).
W końcu życzliwi Serbowie wyjaśnili mi, gdzie leży monastyr Żica (koło Kraljeva !) i oto jesteśmy



Miało być pięknie jak na prospektach i zdjęciach Franza , a jest tak trochę nudno i mało nastrojowo.





Zatem jedziemy TAM, gdzie króluje przyroda . Jedziemy, ale trochę na oślep, tzn. na azymut . Ludzie rzucali kosy i patrzyli co to za dziwak jedzie porządnym autem przez takie dukty leśne . W końcu jesteśmy na dobrej drodze i nawet blisko Gucy Zobaczenie słynnego festiwalu trębaczy jest (było ?) moim marzeniem, ale z roku na rok coraz słabszym, podobnie jak coraz słabszy jest ten festiwal pod względem artystycznym. Komentarze tych co tam byli mile widziane .

Po dniu pełnym błądzenia (podróżowania ) jesteśmy na miejscu. Poniższe zdjęcie zostało wykonane następnego dnia, bo teraz myśleliśmy tylko o tym gdzie TU spędzić nocleg(i)



Niby miał być kemping, ale skrawek łąki (ok.800 m w lewo od tego miejsca na zdjęciu) między drogą i wodą trudno nazwać nawet polem namiotowym. Coś na kształt kempingu jest mniej więcej 600 m dalej (na prawo ), ale wiedzie tam b.trudna droga (to ta na zdjęciu ).
Pan (strażnik rezerwatu Uvac) zachwala warunki na łące mówiąc np. "o tam 100 m dalej pod mostkiem jest bieżąca woda" , ale ja już wiem, że muszę szukać gdzieś indziej .
Lądujemy kilka km dalej w Sjenicy. Miły i slychać, że kumaty pan ze sklepu chemicznego wyjaśnia, że nocleg można znaleźć w Berlinie lub hotelu Borovi.
"Berlin" jest bliżej , parkujemy przy tym jakby motelu lub hotelu (łóżko ab 10 euro !) i idę zasięgnąć języka. Na lewo małe drzwi jakby do części stricte hotelowej, na prawo duże, otwarte, do restauracji, a pośrodku też duże, ale zamknięte i chyba do recepcji.
Śmiało zasuwam do tych środkowych i pomimo niewielkiego napisu (gdzieś z boku i po angielsku, i żeby nie wchodzić ), który ledwo dostrzegłem, zdecydowanie wkraczam do środka.
Przed oczami robi mi się dosłownie CZARNO ••
Tylu Murzynów na raz to ja w życiu nie widziałem
Jest półmrok, niektórzy z nich patrzą się na mnie, ja stoję jak słup soli, wodzę dookoła ślepiami i próbuję dostrzec jakąś recepcję lub gest zachęty . Nic z tych rzeczy, powoli i ostrożnie wycofuję się.
Pan w restauracji wyjaśnia, że noclegi są, a ci w środku to azylanci z Somalii
Bojąc się jak Ładniejsza zareaguje na obecność Murzynów pojechaliśmy obejrzeć hotel Borovi. Jest to hotel w budowie (chyba brakuje kasy na dokończenie), w pokojach śmierdzi od nieżywanej kanalizacji, a pan sobie życzy 35 euro za spanie na budowie Wracamy do "Berlina" , a po drodze wysłuchuję, że to ja jestem rasistą . Na miejscu pan uspokaja, że ze strony azylantów nic nam nie grozi. Wygodny pokój z dużą łazienką i balkonem okazuje się być naszym najlepszym noclegiem na tym urlopie, biorąc pod uwagę cenę (20euro) i jakość.

Śr.02.07.cd. Sjenica, małe miasteczko na zachodzie ("na zadupiu") Serbii jest w dużej części zamieszkane przez muzułmanów. Akurat trwał Ramadan, zatem pan z "Berlina" poradził, żebyśmy na kolację udali się do restauracji "Łania", gdzie serbscy gospodarze nie przestrzegają postu. Pewnie byśmy tam nie trafili, gdyby nie spacerująca, uprzejma serbska para, która zaprowadziła nas do samej restauracji i jeszcze po rozmowie z kelnerami doradziła co zamówić. Jak szliśmy na kolację było pusto na ulicach, ale wracaliśmy już po zmierzchu i odniosłem wrażenie, że chyba wszyscy mieszkańcy wyszli na spacer

Czw.03.07. Nieśpiesznie, ale jednak wyruszamy na zwiedzanie kanionu Uvac . Miejsce to zauroczyło mnie w czasie zeszłorocznej wyprawy po Bałkanach.
Priorytetami na dzień dzisiejszy są :
- umówienie się na jutrzejszy rejs łódką po kanionie,
- doprowadzenie Ładniejszej do punktu widokowego Molitva,
- odwiedzenie serbskich znajomych w wiosce Drużenice.
Dojeżdżamy do łąki (tej z namiotami ) nad południowym jeziorem Sjenickim. Na pólnoc od kanionu Uvac jest też jezioro Sjenickie, to większe i z tamą .
Wstępnie umawiamy się na rejs (1800 CSD ~ 15 euro) z opcją odmowy pod koniec dzisiejszego dnia.
Mapka okolicy :
A. Łąka z namiotami nad płd. jeziorem Sjenickim.
B. Okolice chaty Orchana z widokiek na płn. jezioro Sjenickie.
C. Punkt widokowy Molitva obok chaty Bajro.
D. Wieś Drużenice z serbskimi znajomymi.
E. Niby-kemping Milana.



Wjeżdżamy na szutrówkę prowadzącą na "niby-kemping". Pierwsze kilkaset metrów to prawdziwy hardkor (niedawno byłem u mechanika i na szczęście z podwoziem nie jest tak źle jak myślałem ). Zatrzymujemy się na rozstaju szutrówki i wtedy spotykam Milana (jedzie Mercedesem "beczką"), który odradza jazdę tędy w stronę Drużenic. Zaprasza do odwiedzenia "swojego" kempingu i przy okazji dogadujemy się na jutrzejszy rejs (15 euro, ale tylko my i to małym pontonem - z poprzedniej oferty rezygnujemy).
Niepomny przestróg ruszam(y) - Ładniejsza często pieszo - i daję radę . Tu płaski odcinek i przerwa na drugie śniadanie. Spoko, nikt na pewno nie nadjedzie .



Widoki z szutrówki.





To już w drodze do punktu widokowego Molitwa, a właściwie trochę dalej .







Tradycyjnie już (na tym urlopie) pogubiłem się i tak trafiliśmy do Orchana na drugim skraju kanionu Uvac. Wspomnę jeszcze, że po drodze spotkaliśmy niespokojnego byka i rozjuszonego wieśniaka (albo na odwrót ), ale na szczęście nic złego się nie stało.
Orchan (ok.18-letni sympatyczny chłopak) z matką ugościli nas po przyjacielsku. Jego siedem sióstr wywędrowało już w świat i tylko on został razem z rodzicami. W zimie mieszkają w Sjenicy, bo to miejsce jest wtedy przez śniegi odcięte od świata. Chłopak próbował wyjaśnić mi drogę do Molitwy i mającego tam dom "wujka" Bajro z sumiastymi wąsami.
Nie zdziwi Was, że znowu trochę pobłądziłem , ale dzięki temu spotkaliśmy kolejnego sympatycznego Serba, który kazał nam jechać za sobą w stronę Molitwy. Tak się starał, że po drodze przywalił w kamień i cały przedni zderzak wpadł mu pod auto . Zderzak wyciągnęliśmy, do bagażnika i dalej w drogę . Oczywiście zapraszał nas do siebie, do domu na kawę, ale tym razem grzecznie odmówiliśmy.
Nareszcie jesteśmy prawie na miejscu .
To gospodarstwo Bajro (dzielnie znosi wizyty turystów) i on za drzewem (po lewej stronie) rozmawia z jakimś rodakiem.



Idziemy w stronę Molitwy.





Białogłowy sęp płowy - król przestworzy nad kanionem Uvac.



Ładniejsza doprowadzona na miejsce .





Szkoda, że tak krótko, ale trzeba wracać.



Bajro z żoną mogą wreszcie spokojnie popracować.



Próbowaliśmy jeszcze odwiedzić znajomych w Drużenicach, ale droga zagrodzona była przeciągniętym w poprzek drutem. Uszanowaliśmy wolę miejscowych (to chyba przeciwko zabłąkanym turystom poszukującym Molitwy ), ale jutro spróbujemy się tam dostać z innej strony .
Wracaliśmy, inną, dłuższą, gorszą drogą niż planowałem, ale czyż nie jest fajnie być ciągle w podróży i oglądać tak ładne widoki

Sielsko, anielsko... pięknie
Nie myślałeś o kupnie Hondy... CRV

pozdr

janusz.w. napisał(a):Sielsko, anielsko... pięknie

Ja bym pojechał nad kanion Uvac po raz trzeci, bo trochę zostało do zwiedzenia (płn. jezioro Sjenickie i jaskinia), dobrze się tam czuję i leży on niedaleko głównej drogi do Grecji . Muszę tylko przekonać Ładniejszą

janusz.w. napisał(a):Nie myślałeś o kupnie Hondy... CRV

Hondzia mnie nie zawiodła i ciężko się będzie z nią kiedyś rozstać
Ładniejsza delikatnie naciska na kupno czegoś nowego. CRV jest duuuża i nie wiem czy będzie mi się chciało wozić ze sobą tyle żelastwa . Na 90% będzie to coś z Dalekiego Wschodu i z prześwitem co najmniej 20 cm, bo polubiłem jazdę po wertepach
Jak się udał wypad do CRO
pzdr.

tiwa napisał(a):Jak się udał wypad do CRO

Wrześniowa Chorwacja to tradycyjnie lenistwo i tak było i tym razem. Niestety pogoda była, delikatnie mówiąc, średnia...

pozdr

Pt. 04.07. Z Milanem umówiliśmy się przy łące z namiotami. Tam zostawiłem Hondzię (obok był też autokar na wrocławskich numerach) i "mercem" Milana pojechaliśmy na niby-kemping. Szybkie zaokrętowanie i płyniemy .



Ładniejsza trochę się bała i przycupnęła niziutko. Czy Milan kogoś Wam nie przypomina





Zielony kolor wody to na skutek obecności alg (glonów) .



Chatka rybaków,



a oto i oni.



Na wprost to "skała dziewicy". Podobno rzuciła się stamtąd, ale nie zrozumiałem z jakiego powodu. To ona nie chciała, czy to jej ktoś nie chciał



Płyniemy, płyniemy i nagle przykra niespodzianka. Milan powiedział, że dalej to już ścisły rezerwat i trzeba mieć specjalne pozwolenie, żeby tam popłynąć i zakłócać spokój gniazdującym sępom. No to zawracamy.




Łódka z rodakami z autokaru.



Autokar duży, to i łódki musiały być dwie. Nie wiem czy popłynęli dużo dalej.



Poczułem się trochę jak w kanionie Matka, rejs fajny, ale krótki i za podobne pieniądze. Należy jeszcze raz docenić wrażenia z długiego (9 h) rejsu dookoła Milos .
Połów też trwał krótko.



Na brzegu było ciekawiej, urzędowaliśmy pod tymi parasolami .



Pojawiło się piwo, kawa, śliwowica i ciasteczka. Było sympatycznie i wesoło, pomimo bariery językowej .
Milan sprawdza wytrzymałość pomostu . W środku Zaga (ciocia Milana), która płynęła jako przewodniczka z Polakami. Po prawej mama Milana, babci nie widać, bo siedzi z Ładniejszą pod parasolami. .



Nie ma co oczu wypatrywać, za odpływającymi rodakami, tylko trzeba iść odwiedzić znajomych z Drużenic.



Rozliczyliśmy się z Milanem (cena za rejs i poczęstunek uczciwie wzrosła do 20 euro) i zarazem umówiliśmy się, że prawdopodobnie wrócimy tu za kilka godzin i wtedy odwiezie nas mercem do Hondzi. Chyba, że u znajomych tak zabalujemy, że nie wiem gdzie wylądujemy
Początek drogi.cdn.

fantastyczny odcinek:) ach ten spokój i sielska atmosfera...

właśnie przed chwilą mąż zapytał: co robisz?
- planuję wakacje 2015 (wyznaczałam trasę na Milos)
tu mąż opluł monitor..taaaaa;)

Będę wałkować w zimowe wieczory relację po raz n-ty...

O to chodzi Piękna przyroda i mało ludzi , a ci co są to serdeczni i przyjacielscy.

Ja nie planuję , bo ostateczna decyzja co do kierunku przyszłorocznej wyprawy jeszcze nie zapadła.

Tylko nie ucz się relacji na pamięć . Wystarczy, że unikniecie moich błędów.
Zresztą czekamy na powrót i relację Dangol, to sobie wtedy podyskutujemy .
pzdr.

ArliJ napisał(a):...wakacje 2015 (wyznaczałam trasę na Milos)
...

To jest bardzo dobry pomysł.

Pt. 4.07. cd. Ścieżka wiodła pod górę , później w pobliżu "skały dziewicy" szlismy juz na azymut (też było pod górę ). Ukształtowanie terenu mniej więcej pamiętałem z zeszłorocznego spaceru i tym razem nie błądziliśmy .
W pewnym momencie trzeba było jednak przejść przez prowizoryczne ogrodzenie z drutu. Weszliśmy zatem na teren prywatny bez zezwolenia .
Liczyliśmy jednak na to, że zanim napytamy sobie biedy, to znajomi nas rozpoznają.
Jesteśmy na miejscu, wołamy, nikt nie wychodzi .
Nareszcie są, rozpoznali nas i mozna było zasiąść przy stole.

SRECNO PRIJATELJI



Ten niezwykle sympatyczny pan, przez ostatni rok, trochę podupadł na zdrowiu , ale nie przeszkodziło to w tym, żebyśmy wspólnie pokosztowali Jego zacnego bimberku .



Pokazali nam gdzie trzymają swoje mleczne wyroby.







Kupiliśmy po wiaderku - od każdej z pań - tej dobrej serbskiej fety.
Prząśniczka z ładnym wrzecionem.





W butelce pokazało się dno, słońce zaczęło się chylić ku zachodowi, czas było opuścić gościnne progi.





Ładniejsza wyraźnie pod wpływem... dobrego humoru ,



a ja dźwigam te wiaderka z serem .



Na szczęście już blisko .



Musieliśmy poczekać, aż Milan przypłynie z krótkiego rejsu z turystkami.





Owca na "celowniku"!



Uspokajam miłośników zwierząt, żadne z nich nie doznało uszczerbku na zdrowiu .
Już naszą Hondzią odwieźliśmy babcię Milana do Sjenicy.
Uprzedziłem jeszcze panów z "Berlina", żeby na rano przygotowali resztę ze 100 euro, bo przy płaceniu za pierwszą noc było z tym trochę kłopotu.

Sb.05.07. Ponieważ wg pierwotnego, ambitnego planu od wczoraj mieliśmy być w Golubacu, to trzeba było teraz coś na szybko wymyśleć.
Następny nocleg w hotelu Aurora w Nowym Sadzie, a po drodze zwiedzanie Krusedolu, najpopularniejszego (najładniejszego ?) fruskogorskiego klasztoru .
Przy płaceniu za dwie ostatnie noce (40 euro) w "Berlinie" znowu niemiła niespodzianka. Pan prawie wyrywa mi stówę z ręki, szybko daje swojemu bossowi, a ten ... do merca i odjeżdża .
Spokojnie czekam no bo przecież już tutaj "Mam przyjaciół i na nich mogę liczyć !"
"Oj naiwny, naiwny, naiwny, jak dziecko we mgle".
Na szczęście po prawie 10 min. boss przyjechał z 60 euro dla mnie i nie musiałem się mierzyć ze słowami piosenki Jana Kaczmarka .
Krusedol podobał nam się. Monastyr jest zadbany, a cerkiew w środku baaardzo ładna (zakaz foto )







"Przemycam" z inernetu jedno zdjęcie zrobione w środku.



Szkoda, że tak krótko.



Taki ładny żuraw





Nowy Sad jest dużym miastem (poczułem się już jak we Wrocławiu) i na deptaku nie ma takiego szczególnego klimatu jak w prowincjonalnych miasteczkach (Paracin, Sjenica).





Kościół Imienia Maryi - rzymskokatolicki !



Twierdza Petrovaradin, poniżej po jej lewej stronie - tam gdzie łódki i światełka - bardzo modna restauracja.



Jeszcze tylko spacer naddunajskim bulwarem i następnego dnia (bez żadnych przygód) byliśmy już w domu .
KONIEC

Dzięki za relację Dobry debiut
...no i bardzo mi miło, że w niej wystąpiliśmy

pozdr