Śladami Kulek ... i nie tylko - CYKLADY 2017

Dzięki za pomysły , jak dobrze pójdzie, to będą do wykorzystania na trzy nocki. Bo tak sobie myślę, aby dotrzeć na Kimolos ostatnim promem któregoś dnia, potem dwa pełne dni na poznanie wyspy, a po trzecim nocelgu powrót na Milos rano (jeśli prześpimy pierwszy prom, to drugim).

A tak przy okazji... Paweł, czy przypadkiem Ty dzisiaj nie jeżdziłeś po mieście rowerem w żółtawej koszuli i z plecaczkiem?)

dangol napisał(a):...

Dwa pełne dni na Kimolos to wg mnie niezbędne minimum na spokojne objechanie wyspy i obejście tego co ma do zaoferowania, no i na poplażowanie. A jak się Wam spodoba, zawsze możecie zostać jeszcze na trzeci

A co do roweru... to rzeczywiście mogłem być ja , gdzie mnie przyuważyłaś?
Na rowerze bowiem dojeżdżam prawie codziennie do pracy, oprócz dni kiedy popołudnia spędzam na działce. No i kiedy leży śnieg też nie na szczęście takich dni zwykle nie ma za dużo

kulka53 napisał(a): co do roweru... to rzeczywiście mogłem być ja , gdzie mnie przyuważyłaś?

Około 16-tej, na przejściu Legnicka / Rybacka?

dangol napisał(a):

kulka53 napisał(a): co do roweru... to rzeczywiście mogłem być ja , gdzie mnie przyuważyłaś?

Około 16-tej, na przejściu Legnicka / Rybacka?

Zgadza się
Trzeba było do mnie pomachać

Dziś też tamtędy przejeżdżałem o podobnej porze

kulka53 napisał(a): Trzeba było do mnie pomachać

Nie miałam pewności, czy to Ty - w końcu "na żywo" widzieliśmy się tylko podczas powrotu z Grecji przed dwoma laty. No ale wtedy było łatwiej z rozpoznaniem, bo obok miałeś Małgosię i charakterystyczną Skodzinkę
Nie pomachałam, po gdybyś to nie był Ty, a ktoś inny, to nie wiem co by sobie pomyslał o tej, co zaczepia na ulicy faceta, na dokładke młodszego...

kulka53 napisał(a): Dziś też tamtędy przejeżdżałem o podobnej porze

No ale dziś Cię nie widziałam, chociaż też o podobnej porze prechodziłam.
Zresztą, o podobnej porze przechodzę tamtędy bardzo często, wracając z pracy. Tak więc, bądź czujny , jeśli znów się tam znajdziesz około 16-tej.

Krzysztof, przepraszam za odbiegnięcie od tematu. Chociaż może nie tak całkiem odbiegłam, bo jednak jest to w pewnym sensie "Śladami Kulek"

Pt.20.06. Po pobycie na Kimolos i plaży Prassie bylismy nasiąknięci wodą jak gąbki. Zatem trzeba było się wysuszyć i ruszyliśmy na spotkanie ognia . Dokładniej to pojechaliśmy zobaczyć fumarole na przylądku Kalamos, a droga wiodła przez wygasły wulkan. Opis tej trasy pn. "Volcano" na stronie http://www.miloterranean.gr . Przejeżdżamy praktycznie przez środek Milos i właśnie tutaj jest najwięcej zieleni na wyspie .





Teraz już okolice dawno wygasłego krateru, który jak dla mnie nie był zbyt fotogeniczny. To takie rozmazane na środku zdjęcia to przelatująca kuropatwa, też mało fotogeniczna , bo w aparaciku był ustawiony tryb "krajobraz", a nie "sport". Brak (jeszcze) umiejętności fotografowania szybkich obiektów zemścił się tego samego dnia.



Za to fumarole aż się chciało fotografować ,





ale nos trzeba było zatykać (siarkowodór).



Owce i kozy były u siebie i bacznie nas obserwowały .







Te same zagnały się w "barani róg", ale nie stresowałem ich już więcej.



Wysuszeni i odkażeni gotowi byliśmy zwiedzić kolejną miloską plażę. Nasz wybór padł na Aghię Kyriaki, która znajduje się po drugiej stronie widocznej na zdjęciu grani.



Chciałem pojechać najkrótszą możliwą drogą (ścieżką) z tego miejsca bezpośrednio na plażę, ale po wizji lokalnej, rozsądnie spękałem . Droga naokoło w porządku (trochę piaszczystych kawałków), a popularność Aghia Kyriaki wynika chyba głównie z dość dobrego dojazdu. Wiał wiatr, były fale, plaża z wyglądu (z dołu) mała ciekawa i jeszcze był na niej grecki buc, którego spotkaliśmy wczoraj na promie powrotnym z Kimolos. Jak to u buców bywa, terenowe bmw pootwierane, radio ryczy na pół plaży, ale jego rodzinka dobrze się bawi. Najgorsze były jednak te fale, postanowiliśmy dlatego poszukać jakiegoś spokojniejszego miejsca.

Fajnie że zaczął się c.d.
Jestem i śledzę, lokalizując pokazane przez Ciebie miejsca z mapą - prezentem światecznym od Longtoma (wszystko wskazuje na to, że przyda się szybciej , niż sądziłam otrzymujac podarek)

We Wrocku coraz zimniej, ale Ci zazdroszczę. Żeby tylko na Milos wiało jak najmniej, bo z tym możecie mieć problemy. Jeszcze swojej nie skończyłem, a już czekam na Twoją relację. Samych wspaniałości w podróży .

tiwa napisał(a):Za to fumarole aż się chciało fotografować ,

Ale Wam pięknie zadymiło
Jak my byliśmy dymiło oszczędniej, ale był silny wiatr i rozwiewał wszystko.

tiwa napisał(a):ale nos trzeba było zatykać (siarkowodór).

Przecież to piękny zapach.
Gałązki, które tam zebraliśmy w zeszłym roku do dzisiaj "pachną" w wazonie.

pzdr

longtom napisał(a):Ale Wam pięknie zadymiło
Jak my byliśmy dymiło oszczędniej, ale był silny wiatr i rozwiewał wszystko.

Przecież to piękny zapach.
Gałązki, które tam zebraliśmy w zeszłym roku do dzisiaj "pachną" w wazonie.

Pogoda nam rzeczywiście dopisywała
Tego zapachu Ci nie zazdroszczę, tylko tych greckich oleandrów, bo nam już drugi raz nie udało się ich wyhodować (do trzech razy sztuka ?)

Pt.20.06. cd. W Pacanowie kozy kują, więc Koziołek mądra głowa błąka sie po całym Milos, żeby znaleźć najlepsze miejsce do snoorkowania. Okazało się, że "the best" mieliśmy pod bokiem na plaży Achivadolimni, przylegającej do naszego kempingu . Plaża znajduje się w zatoce i przez to jest też częściowo osłonięta od wiatru. Jak widać morze spokojne (na wprost u góry nasz kemping),



a pod wodą prawie jak w akwarium .







W środku zdjęcia (duże zbliżenie ) wprawny obserwator zobaczy rybkę, która można nazwać "Mickey Niebieskie Oko".



Chwila oddechu, na wprost Plaka, a po prawej stronie Adamas.













Wynurzenie z widokiem na plażę, trochę daleko odpłynąłem.



Czas odpocząć na leżaku , a następny odcinek z dedykacją dla Dangol .

Pt.20.06.cd. Leżę sobie na leżaczku, oglądam smakowite toplesy, a tu Ładniejsza wychodzi z morza niczym Ursula Andress w pierwszym "Bondzie", tylko zamiast muszli w rękach ma gogle i fajkę (jeszcze kilka drobnych różnic by się znalazło ).
- Jest, jest widziałam ją - mówi z przejęciem.
- Kogo ? - grzecznie się pytam.
- Ośmiornicę !
A ja na to tonem B. Lindy ("Co Ty wiesz o zabijaniu ?")
- A czy Ty wiesz jak ośmiornica wygląda ?
Ładniejsza była tak zaaferowana, że tylko machnęła ręką i wróciła szybko do morza.
- Coś w tym musi być - pomyślałem sobie.
- Może to rzeczywiście ośmiornica i nie odpłynęła za daleko ?
Wziąłem aparacik i szybko do wody. Wypatrzyłem Ładniejszą (która dawała mi znaki), a później ją (ta siedziała cicho) ukrytą między skałami .



Postanowiliśmy ją wypłoszyć, żeby zrobić bardziej eleganckie zdjęcie. Ładniejsza zaczęła tupać w skałę, a ja czaiłem się z aparacikiem. Niestety czas migawki (1/320 s) był chyba za długi, zresztą w ogóle zdjęcia są poruszone. Wystraszona ośmiornica wystrzeliła jak z procy w moim kierunku . Myślę, że spokojnie była to prędkość 40 km/h uznawana za maksymalną, osiąganą przez ośmiornice.



Później zrobiła błyskawiczny skręt o 90 stopni i śmignęła w stronę trudno dostępnych skał.



Parę zdjęć rybek dla uspokojenia skołatanych nerwów (głównie ośmiornicy )







Wracając do brzegu spotkaliśmy ją znowu Tym razem daliśmy jej spokój



Mała sola zagrzebująca się w piasku.



Ciemne tło u góry to cień rzucany przez aparacik.



Już na brzegu zrobiłem zdjęcie przypominające, że na Milos można też się dostać samolotem



Po dniu pełnym wrażeń dość szybko poszliśmy spać. Niestety ok. 23 godz. wybudziły mnie kroki i hałasy wokół namiotu. Prom przywiózł kolejnych turystów, ale nic to, bilety na Serifos zakupione i za kilka dni tym nowym na Milos ustąpimy miejsca .

tiwa napisał(a): odcinek z dedykacją dla Dangol

Dziękuję

Ośmiornica super

Jakoś nie dane mi było w wodzie wypatrzeć.

Co do toplesów to miałem więcej szczęścia.
Ale jakbym napisał, że wolałbym ośmiornicę zobaczyć, to ktoś mógłby mnie o zoofilię posądzić.

No, ale za to na naszym balkonie hartuje się 8 oleandrów przywiezionych w zeszłym roku z Milos.

pzdr

Sb.21.06. Wstaję rano i oglądam krajobraz po przyjeździe nocnych turystów. Tu blisko nieduży nowy namiot, a tam na miejscu dla kamperów (pod gołym niebem) leżą trzy "laski" . Podchodzę bliżej do nich i na samochodzie widzę polską rejestrację. No tak, mimowolnie krew zaczyna szybciej krążyć. Może trzeba będzie im pomóc, zaopiekować się, coś doradzić ? Oczywiście wszystko w granicach akceptowalnych przez Ładniejszą . W drodze do kuchni spotykam Stanislava (Bułgara) i dzielę się nowiną, a on mnie informuje, że chłop też z nimi jest. Krew zaczyna krążyć normalnie.
Z Polakami wymieniamy poranne powitania, uśmiechamy się, ale specjalnie bratać się nie będziemy. Do Polaków za granicą podchodzę trochę nieufnie, jak pies do jeża .
Dzisiaj udamy się na płw. Vani, a w drodze powrotnej chcemy odwiedzić plażę Agathię wskazaną nam (na statku w czasie rejsu) jako dobre miejsce do snoorkowania.
Droga szutrowa ciężka, kilka razy zastosowałem manewr "baba z wozu, koniom lżej" . Będąc blisko półwyspu miałem już serdecznie dosyć tej drogi. Zatrzymaliśmy się mniej więcej w tym miejscu i dalej poszliśmy pieszo.



Po drodze takie widoczki.





Ja już jestem u celu.







Ładniejsza trochę wolniej, bo po drodze zbierała kamyczki.



Na płw. Vani plaży praktycznie nie ma. To zdjęcie z brzegu morza,



na którym w kamieniach uwięziony był być może chory lub połamany ptak.



Nie dotykałem go, żeby pierwsza pomoc, nie okazała się ostatnią posługą. Po chwili mnie też spotkało nieszczęście. Wdrapałem się na grań i balansując na niej nie spadłem do morza . Ale schodząc poślizgnąłem się paskudnie i zraniłem sobie nadgarstek lewej dłoni Odeszła mi ochota na dalsze penetrowanie półwyspu.
Jadąc znowu kiepską szutrówką tak byłem skupiony na drodze, że nie zauważyłem zjazdu na plażę Agathia (myślałem, że to trochę dalej). Mówi się trudno, wracać nie będziemy, jedziemy na Aghios Ioannis .