Pałac TopkapiNatychmiast po zdobyciu miasta Mehmed Zdobywca przystąpił do jego błyskawicznej odbudowy. Jedną z pierwszych inwestycji był oczywiście pałac dla władcy i jego świty, jako że dawny Pałac Cesarski był w ruinie i nie nadawał się do odbudowy. Na jego miejsce wybrano plac w samym centrum miasta (dzisiejszy Plac Bajazyda obok Grand Bazaru). Właściwą część pałacu ukończono w zaledwie rok, ale budowa rezydencji władcy oraz haremu trwały kolejne 2 lata - całość ukończono w 1457 r.
Niestety, Mehmed nie był zbytnio zadowolony z wielkości i przepychu pałacu i zapragnął wybudować coś, co będzie godne takiego władcy. Ściągnął do stolicy najlepszych architektów, projektantów i rzemieślników i nakazał budowę nowego, wielkiego pałacu. Znaleziono odpowiednie miejsce - na rozległych terenach za Hagia Sophia, na wzgórzu nad portem Sarayburnu, z pięknym widokiem na Złoty Róg i Bosfor. Prace ruszyły w 1459 r., a 19 lat później sułtan wraz z Divanem przeniósł się do nowej siedziby, nazwanej Nowym Pałacem
(Yeni Saray), w odróżnieniu od dotychczasowej siedziby, którą zaczęto odtąd nazywać Starym Pałacem
(Eski Saray) - pozostał tam cały harem. Nowy Pałac pozostał siedzibą władców Imperium aż do 1853 r., kiedy Sułtan Abdulmecid I przeniósł dwór do Dolmabahce. Prawie każdy z kolejnych sułtanów rozbudowywał pałac, zmieniał wystrój, dodawał nowe elementy, także po kilku pożarach, które miały tu miejsce. W XIX wieku, nawiązując do jednej bram w Sarayburnu, która była najeżona armatami, nazwano to miejsce
Pałacem Topkapi.
Na zwiedzanie można spokojnie przeznaczyć cały dzień - teren jest ogromny. Można też mniej, ale takie 3-4 godziny to minimum. Bilet kosztuje 1500 lir (ok. 195 zł) i można go kupić w kasie lub w automatach na pierwszym dziedzińcu.
Zaraz przy kasach do Hagia Sophia znajduje się pierwsza brama, wybudowana jeszcze przez Mehmeda II - Brama Cesarska lub Imperialna. Tu są kontrole bezpieczeństwa, ale dalej wchodzi się jeszcze bez biletów. Przed bramą znajduje się okazała fontanna, wybudowana później, bo w 1728 r. przez Sułtana Ahmeda III.
Pierwszy dziedziniec - Dziedziniec Janczarów
(Alay Meydanı) to właściwie park z 300-metrową alejką. Po lewej stronie jest dawny Kościół Św. Ireny, po prawej kasy biletowe. Było to miejsce otwarte dla wszystkich, tu znajdowały się też stajnie i łaźnie, ale żaden z tych budynków nie zachował się do dzisiaj.
Na końcu znajduje się chyba najbardziej charakterystyczna budowla całego pałacu - Brama Pozdrowień (albo Środkowa). Zbudował ją Mehmed II, a słynne ośmiokątne wieże dobudował oczywiście Sulejman.
Za tą bramą znajduje się drugi dziedziniec, gdzie zwykli śmiertelnicy nie mieli już wstępu. Nikt poza sułtanem nie mógł przejechać przez tę bramę konno.
I tu właśnie zaczyna się prawdziwe zwiedzanie. Po prawej stronie mamy budynki dawnych kuchni, dwukrotnie odbudowywanych po pożarach. Obecnie zgromadzono tam wystawy sreber, szkła, porcelany, ceramiki, jak również naczynia kuchenne używane w czasach sułtanatu (obsługa kuchni liczyła najczęściej od 1000 aż do 2000 osób!!)
Po lewej stronie dziedzińca jest to, co każdego przyciąga najbardziej - czyli harem (wrócimy tu na koniec). Nad nim natomiast góruje kolejna legendarna budowla - Wieża Sprawiedliwości
(Adalet Kulesi), z której najwyższe rangą kobiety obserwowały ważne wydarzenia, odbywające się na drugim dziedzińcu (wstąpienie nowego sułtana na tron, przysięgi synów Sułtana przed janczarami, ceremonie obrzezania czy pogrzeby).