.png "Cromaniak")
XIV – XVI w. to czas, w którym miasto prężnie się rozwijało, dzięki rzemieślnikom i handlarzom. Z obawy przed Turkami otoczono miasto potężnymi obwarowaniami. Zbudowano bastiony, wieże, liczne studnie, żeby obronić się w razie napaści. W wieku XVII miasto nawiedziła fala pożarów i epidemii. Zakończył się złoty czas dla Sighisoary. Do Królestwa Rumunii, Transylwania wraz z Sighisoarą, została wcielona po I wojnie światowej.
Sighisoara jest położona jest nad rzeką Tarnawa Mare. Żeby dojść na Stare Miasto musimy przejść przez most. Z mostu roztacza się taki widok na lewo,
Natomiast taki na prawo. Właśnie w tamtą stronę idziemy.
W oddali widać współczesną budowlę prawosławną Katedrę Świętej Trójcy
Mijamy kościół reformowany.
Zamiast wejść od głównej ulicy Strada Herman Oberth, przez bramę zegarowa, my po przejściu mostu skierowaliśmy się w prawo,
obeszliśmy trochę wzgórze i po schodkach weszliśmy na starówkę tak jakby od drugiej strony na plac Piata Cetati.
Nie skorzystaliśmy z oferty na przejażdżkę, spokojnie można obejść najciekawsze miejsca na własnych nogach.
Kierujemy się w stronę najbardziej charakterystycznego miejsca czyli Wieży Zegarowej.
XIV - wieczna wieża zegarowa jest położona przy bramie głównej.
Zaczerpnięte z Netu: Wieża Zegarowa łączyła kiedyś funkcje doskonałego punktu obserwacyjnego i miejsca zgromadzeń rady miejskiej. Dziś jest przede wszystkim głównym symbolem miasta i jego najbardziej fotogeniczną budowlą. Wzniesiona prawdopodobnie już w XIV w., do 1575 r. pełniła funkcję ratusza. Odbudowana po pożarze, w 1677 r. uzyskała ozdobny dach, wykonany przez Tyrolczyków Vita Greubera i Filipa Bonge. Ma 64 m wysokości, a jej galeria widokowa, z której roztacza się wspaniała panorama, znajduje się na poziomie ok. 30 m. Nazwę swą zawdzięcza zegarowi wykonanemu w 1648 r. przez Jana Kirschela. Skomplikowany mechanizm zegara, poruszający także figurki, można obejrzeć z bliska, zwiedzając urządzone tu Muzeum Historyczne, w którym znajduje się również makieta przedstawiająca miasto w jego średniowiecznym kształcie.
Figurki ustawione są na dwóch kondygnacjach. Wyżej dostrzegamy Sprawiedliwość i Prawo w towarzystwie dwóch aniołów, poniżej Pokój z gałązką oliwną i perkusistę wybijającego równo godziny.
W pobliżu wieży znajduje się otynkowana na ciemnożółty kolor kamieniczka. Nie wyróżnia się ona spośród innych niczym szczególnym. Początkowo myślałam, że to może nie tu, szyld restauracyjny i sklepik z pamiątkami mnie zmylił. Jednak to tu w latach 1431-36 mieszkał ojciec Palownika, Wlad Dracul.
Należał on do Zakonu Smoka, stąd jego przydomek (draco – diabeł), dracula – syn diabła. Dracula nie był oczywiście żadnym wampirem, ale bezwzględnym władcą, który słynął z tego, że swoich wrogów wbijał na pal. Niewątpliwie takie okrutne metody sprawowania władzy były konsekwencją tego, że kilka lat spędził w tureckiej niewoli.
W elewację budynku wmurowana jest tablica informująca o fakcie narodzin Wlada. Obecnie mieści się tutaj restauracja.
Czyli tu go nie ma
Nawet w tym zaułku go nie ma
.png "Croentuzjasta")
Po przyjeździe chcieliśmy się przywitać, ale recepcja była zamknięta. Może dlatego miałeś odczucie obcości. Podróżując samochodem zawsze wybieramy opcje z parkingiem. Dla spokoju ducha. Bardziej ze względu na pozostawiane tam bagaże, niż samo auto. Z perspektywy czasu wiem, że nie było to konieczne. Mogliśmy wybierać kamieniczki na starówce i parkować przy ulicy. Rumunia - w tych rejonach - wydaje się być bezpieczna.
.png "Opiekun działu")
)
. Jest najcenniejszą budowlą Sighisoary. Powstawał w kilku etapach. Na początku XIII w. istniał tu mały kościółek z półokrągłą apsydą. Około 1300 r. wybudowano trójnawową bazylikę z masywną zachodnią wieżą. Prezbiterium tej bazyliki objęło swymi murami pierwotne założenie salowe i w ten sposób powstała rzadko spotykana w Transylwanii krypta. W latach 1429-83 bazylikę przebudowano na późnogotycką halę. Wtedy też dobudowano południowy portyk (ganek wejściowy). Ostatnim etapem była dobudowa zakrystii i zachodniego portyku ze schodami (ok. 1500 r.). Początkowo katolicki, kościół uzyskał wezwanie św. Mikołaja, aby po przejściu mieszkańców na luteranizm (1547) stać się ich kościołem parafialnym. 
.
.png "Koneser")
.png "Weteran")
