Śladami Drakuli do Grecji - czyli kolejna wymarzona wyprawa

Pudelek napisał(a):Ten motyw może pochodzi z czasów przedprotestanckich? Albo to jakiś regionalny wzór?

Bardzo możliwe

wiola2012 napisał(a):

Pudelek napisał(a):Ten motyw może pochodzi z czasów przedprotestanckich? Albo to jakiś regionalny wzór?

Bardzo możliwe

Raczej regionalizm.

Drzwi w Biertanie.

wiola2012 napisał(a):Ze świątynią jest związana legenda,

Legenda a właściwie Ballada o Mistrzu Manole to kanon rumuńskiej literatury ludowej.
Po rumuńsku nie polecam ale warto w jesienny wieczór usiąść w fotelu ze szklaneczką i posłuchać po polsku w Teatrze Polskiego Radia

wiola2012 napisał(a):Naprzeciwko klasztoru jest restauracja o wdzięcznej nazwie Fântâna lui Manole.

(...)
W miejscu, w którym upadł, trysnęło źródełko, w którym każdy pielgrzym może teraz ugasić pragnienie.

Fântâna lui Manole, cóż za niespodzianka, to Fontana Manole. Źródełko jest obok restauracji.

wiola2012 napisał(a): Jak na miejsce pielgrzymek, było bardzo mało wiernych. Może nie pora, nie święto?

Byłem 14 sierpnia, a więc w przeddzień Święta Wniebowzięcia NMP. Wszystkie te piękne trawniki były zajęte przez rodziny na kocach, z koszami piknikowymi pełnymi jedzenia. Tłumy, atmosfera radosnego święta. Jak się domyślam pątnicy uczestniczą w obrzędach wigilijnych i śpią tam w oczekiwaniu na właściwe święto.


Dla mnie to architektoniczna perła z najwyższej półki.

Kiepura napisał(a):Legenda a właściwie Ballada o Mistrzu Manole to kanon rumuńskiej literatury ludowej.
Po rumuńsku nie polecam ale warto w jesienny wieczór usiąść w fotelu ze szklaneczką i posłuchać po polsku w Teatrze Polskiego Radia

Dziękuję
Z przyjemnością wysłuchałam Ballady o Manolo. Kiedyś uwielbiałam słuchowiska radiowe. Myślałam, że już ich nie nagrywają .
Gdy zwiedzaliśmy Zamek Rozafy w Szkodrze, czytałam taką opowieść: " Trzej bracia postanowili zbudować zamek. Zamek na szczycie najwyższego wzniesienia w okolicy. Niestety dla nich podczas budowy pojawiła się mgła. Co zbudowano za dnia, w ciemnościach i mgle zawalało się do przepaści. Nikt nie wiedział dlaczego. Jednak kiedy mgła opadła, pojawił się starzec. Mężczyzna ów wyjawił braciom, by zapewnić ich zamkowi wieczystą trwałość, muszą złożyć ofiarę. Ofiarą musi być żona jednego z nich, którą należy żywcem zamurować w murze twierdzy. Należy zamurować tą, która rano przyniesie im śniadanie. Wtedy żadne mgły i nieczyste moce nie będą w stanie ruszyć tych kamiennych murów..... Prawda, że bardzo podobny motyw?

Kiepura napisał(a):Byłem 14 sierpnia, a więc w przeddzień Święta Wniebowzięcia NMP. Wszystkie te piękne trawniki były zajęte przez rodziny na kocach, z koszami piknikowymi pełnymi jedzenia. Tłumy, atmosfera radosnego święta. Jak się domyślam pątnicy uczestniczą w obrzędach wigilijnych i śpią tam w oczekiwaniu na właściwe święto.

Atmosfera musiała być niepowtarzalna. Nasze Wniebowzięcie, to w prawosławiu Zaśnięcie, ale ranga święta taka sama .

wiola2012 napisał(a):Naprzeciwko klasztoru jest restauracja o wdzięcznej nazwie Fântâna lui Manole.


Podczas zamawiania doszło to zabawnej rozmowy z kelnerką (w luźnym tłumaczeniu)
- Jesteście z Rosji? Ukrainy?
- Nie , z Polski …
- Ooo, z Polski! Przychodzi tu dużo Polaków. Znam kilka słów polskich: dziękuję, k….a, ja p…..ę, ch….a i wybucha śmiechem
- Rzeczywiście są polskie, ale oprócz dziękuję to takie niezbyt ładne słowa, raczej w rozmowie ich nie używamy
- Wiem, wiem, ale ja tu bardzo często je słyszę (hahahah)

Nie dziwię się, że często słyszy takie słowa, skoro w tej restauracji mają taką obsługę i jedzenie, jakie mają. Ciesz się, że nie zamówiliście tam niczego do jedzenia - my mieliśmy tą wątpliwą przyjemność

Z niecierpliwością czekam na następny odcinek, a w nim to, co tygryski lubią najbardziej.... Transfogarska

marekkowalak napisał(a):
Nie dziwię się, że często słyszy takie słowa, skoro w tej restauracji mają taką obsługę i jedzenie, jakie mają. Ciesz się, że nie zamówiliście tam niczego do jedzenia - my mieliśmy tą wątpliwą przyjemność

Lokalizację mają najlepszą z możliwych, pewnie w czasie świąt tłumy, to i nie muszą za bardzo dbać o klienta. Ja tej dbałości bynajmniej nie zauważyłam. Jak to opinie na google mogą zmylić, mają 4,0 .

marekkowalak napisał(a):Z niecierpliwościączekam na następny odcinek, a w nim to, co tygryski lubią najbardziej.... Transfogarska

Już wkrótce

Niektóre źródła podają , że na pewien czas Poienari stało się więzieniem dla Włada Palownika , przetrzymywany był w piwnicy zamkowej wykutej w litej skale . . . przez lata pomieszczenie to było zakamuflowane przez gruz i ziemię , dzisiaj stanowi przedmiot zainteresowania archeologów i historyków . . .

Dość ciekawie forteca wygląda od strony zapory , dobrze widoczne jest osuwisko , które pogrzebało prawie połowę budowli




Pozdrawiam
Piotr

wiola2012 napisał(a):Wówczas tego nie wiedziałam, ale teraz już wiem (dowiedziałam się później, gdy opowiadał znajomym wrażenia ), że dla mojego męża zamek Poenari i trasa Transfogarska to były najwspanialsze punkty rumuńskiej wyprawy.

Skąd ja to znam
Ja też dowiaduję się o odczuciach mojego męża z wyjazdu dopiero wtedy, gdy opowiada on o nich znajomym.

piotrf napisał(a):Niektóre źródła podają , że na pewien czas Poienari stało się więzieniem dla Włada Palownika , przetrzymywany był w piwnicy zamkowej wykutej w litej skale . . . przez lata pomieszczenie to było zakamuflowane przez gruz i ziemię , dzisiaj stanowi przedmiot zainteresowania archeologów i historyków . . .

To ciekawe co piszesz. Wiedziałam tylko, że był więziony w Hunedoarze. A jeśli też tutaj, to ciekawe przez kogo, kiedy i jak się uwolnił

piotrf napisał(a):Dość ciekawie forteca wygląda od strony zapory , dobrze widoczne jest osuwisko , które pogrzebało prawie połowę budowli

Poienari.jpg

Pozdrawiam
Piotr

Piękne ujęcie Od strony zapory żadnego zdjęcia nie mam, dziękuję Piotrze za wstawienie .

megidh napisał(a):Skąd ja to znam
Ja też dowiaduję się o odczuciach mojego męża z wyjazdu dopiero wtedy, gdy opowiada on o nich znajomym.

Zawsze to jakaś dla nas, organizatorek, wskazówka na przyszłość .

wiola2012 napisał(a):

megidh napisał(a):Skąd ja to znam
Ja też dowiaduję się o odczuciach mojego męża z wyjazdu dopiero wtedy, gdy opowiada on o nich znajomym.

Zawsze to jakaś dla nas, organizatorek, wskazówka na przyszłość .

Też to znam Osiągnęłam jednak sukces w zakresie organizacji, nie dość że propozycje ich kierunku przyjmowane są bez sprzeciwu, to małżonek aktywnie włącza się w poszukiwanie i rezerwację noclegów. Już na miejscu, zostawia mi decyzję co do reszty, no może za wyjątkiem wyboru swoich dań na obiadokolację

wiola2012 napisał(a):Tutaj zostali pochowani, Besarab, jego żona, Radu oraz pary królewskie Karol I i Elżbieta, Ferdynand I i Maria. Poza cerkwią, w małej kaplicy złożono szczątki króla Karola II.

I jeszcze ostatniego króla Michała I oraz jego małżonki.

Z tego co pamiętam, to mnie tam chyba jakaś kobieta pogoniła za robienie zdjęć

dangol napisał(a):Też to znam Osiągnęłam jednak sukces w zakresie organizacji, nie dość że propozycje ich kierunku przyjmowane są bez sprzeciwu, to małżonek aktywnie włącza się w poszukiwanie i rezerwację noclegów.

Danusiu, to dlatego, że już Cię poznał jako najlepszą organizatorkę i się nigdy nie zawiódł

dangol napisał(a): Już na miejscu, zostawia mi decyzję co do reszty, no może za wyjątkiem wyboru swoich dań na obiadokolację

Akurat w wyborze dań na kolację to lepiej bym wyszła jakbym zamawiała to co On. W nowej knajpie, gdy menu jest nam nieznane, jego danie jest większe i smaczniejsze .