Dolny Śląsk poleca się na urlop

Super fotki!

Fantastyczne te skały .

Bardzo fajny szlak przez te skałki. W Rudawach jak na razie tylko cycki mam zaliczone. Ciekawa alternatywa dla pobliskich, a zatłoczonych ostatnio Karkonoszy.

W Rudawach nie byłam wieki całe, ale w zamierzchłych czasach przedreptałam niemal wszystkie tamtejsze szlaki. Może pora na powtórkę ?
Jawor odwiedzamy dość regularnie, gdyż nasi znajomi mają tam (a konkretnie bardzo blisko Kościoła Pokoju) po babci mieszkanie z ogródkiem, do którego często jeżdżą na weekendy, czasem zabierając też przyjaciół ... W Krzeszowie natomiast byłam dwukrotnie, ostatnio całkiem niedawno, dzień przed Sylwestrem. Trasę zwiedzania opactwa mieliśmy obszerną, pomijała jedynie strych i wieże.

Wstyd się przyznać ale w tych Rudawach nie tylko nie byłem ale i nie wiedziałem że istnieją. Rudawy znam ale tylko czeskie i niemieckie. Pięknie tam jest.

robertms napisał(a):Super fotki!

Dzięki .

Nefer napisał(a):Fantastyczne te skały .

Taki znak rozpoznawczy Rudaw Janowickich .

ruzica napisał(a):Bardzo fajny szlak przez te skałki.

Chcemy go powtórzyć jesienią .

ruzica napisał(a):Ciekawa alternatywa dla pobliskich, a zatłoczonych ostatnio Karkonoszy.

Sami dotąd zawsze mijaliśmy te okolice pędząc właśnie w Karkonosze, bo kto by tam po jakiś pagórach łaził .

dangol napisał(a):W Krzeszowie natomiast byłam dwukrotnie, ostatnio całkiem niedawno, dzień przed Sylwestrem. Trasę zwiedzania opactwa mieliśmy obszerną, pomijała jedynie strych i wieże.

Śledziłam Twój wątek i widziałam, że warto do Krzeszowa podjechać.
Strych i wieże też mogą być nie lada atrakcją. W sierpniu pojechaliśmy na takie rozszerzone zwiedzanie do Lubiąża (organizują to tylko raz w roku) i było świetnie!

mchrob napisał(a):Wstyd się przyznać ale w tych Rudawach nie tylko nie byłem ale i nie wiedziałem że istnieją.

Pewnie nie Ty jeden . Okolica jest mocno niedoceniana i to był główny powód, że jednak zabrałam się za relację.

Zamek Bolczów

Około 1375 roku niejaki Clericus Bolze, rycerz z pobliskiego Mniszkowa, wzniósł zamek jako swoją siedzibę rodową.
Warownię zbudował wykorzystując dwie naturalne granitowe skały, które połączył kamiennymi murami.




W następnych stuleciach zamek był rozbudowywany przez kolejnych właścicieli, aż do wybuchu wojny trzydziestoletniej. Wtedy w 1645 r. został zajęty przez Szwedów, a następnie zrabowany i podpalony. Od tego czasu pozostaje w ruinie, co nie oznacza jednak, że o zamku zapomniano. Jeszcze w I połowie XIX w. zamek został przygotowany dla ruchu turystycznego. Teren odgruzowano, częściowo zrekonstruowano i zabezpieczono.
Właśnie tej pruskiej zaradności zawdzięczamy, że do dziś zamek Bolczów jest w tak dobrym stanie.








Zachowane do dziś ruiny pozwalają odtworzyć trzy główne części budowli, na które składają się: zamek średniowieczny, złożony z murów obwodowych, budynku mieszkalnego i czworobocznej wieży; część XV-wieczna, składająca się z dwóch dziedzińców, muru południowego z otworami strzelniczymi oraz część XVI-wieczna, z której zachowały się mury barbakanu, basteje oraz brama wjazdowa.








Wstęp do zamku jest bezpłatny. Nikt tu niczego nie pilnuje. Zapraszamy .

Miedzianka

Doskonały dzień wypada doskonale zakończyć . W celach konsumpcyjnych wybieramy się więc do Miedzianki.
Od pięciu lat działa tu browar restauracyjny, który świetnie poi i karmi .




Wybornie w kuflu, pysznie na talerzu i pięknie dookoła. Można się zasiedzieć .




Robimy zapasy i wracamy do Romanówki.




Warto jednak napisać w tym miejscu jeszcze choć kilka słów o samej Miedziance.

Dziś to wieś, w której stoi raptem kilka domów. Kiedyś miasteczko prężnie rozwijające się najpierw dzięki górnictwu srebra, miedzi i żelaza, a od połowy XIX wieku dzięki turystyce.
Sławę miastu przynosiło też „Złoto z Miedzianki” czyli piwo produkowane w miejscowym browarze uruchomionym już w XV wieku.


(źródło:polska-org.pl)

Miedzianka (niem.Kupferberg) zniknęła z powierzchni ziemi w latach 60-tych ubiegłego wieku za sprawą rabunkowej eksploatacji złóż uranu przez Sowietów prowadzonej tutaj w latach 1948 – 1952. Skala szkód górniczych była tak duża, że władze PRL podjęły decyzję o całkowitej likwidacji miasta. Mieszkańców przesiedlono do Jeleniej Góry, a budynki wysadzono, wyburzono, rozebrano.


Ciekawie o Miedziance opowiada ten materiał.




Jeśli kogoś bardziej zainteresowała historia miasta to polecam książkę Filipa Springera Miedzianka. Historia znikania.

O tak, historia Miedzianki Filipa Springera to bardzo ciekawa lektura . Zgadzam się w pełni i również polecam.

Nefer napisał(a):O tak, historia Miedzianki Filipa Springera to bardzo ciekawa lektura . Zgadzam się w pełni i również polecam.

Zdecydowanie. Według mnie to lektura obowiązkowa, dzięki której poznałem Filipa Springera a później jego inne znakomite książki
Pod wpływem tej lektury odwiedziłem też Miedziankę i przy okazji wspomniany przez Marzenę browar.

Nefer napisał(a):O tak, historia Miedzianki Filipa Springera to bardzo ciekawa lektura .

greenrs napisał(a):Pod wpływem tej lektury odwiedziłem też Miedziankę

Śmiało można powiedzieć, że swoją książką Filip Springer dał Miedziance drugie życie .

Rudawy to jedne z niewielu gór
gdzie idąc nie czujemy potu turystów którzy
szli "przed nami",

jako że są to "łatwiejsze szlaki" to zaliczyłem je jakieś trzy tygodnie po przebytym zawale i
po założeniu stentów,
ale przyznaje włażąc na Bolczów miałem lekkie obawy(oczywiście tylko w głowie)
myślę że wlezliście na Sokoliki ?

599 napisał(a):Rudawy to jedne z niewielu gór
gdzie idąc nie czujemy potu turystów którzy szli "przed nami",

Nikogo w zasięgu nosa i nikogo w zasięgu wzroku .
Przez cały dzień spotkaliśmy na szlaku dosłownie kilkanaście osób. Auto w Mniszkowie zostawiliśmy na pustym parkingu i jak wróciliśmy też stało tam samotnie.

599 napisał(a):myślę że wlezliście na Sokoliki ?

Obowiązkowo .
Tam akurat mimo środka tygodnia kręciło się na szlaku trochę więcej osób. Na Krzyżną był nawet mały korek do wejścia na platformę widokową (mieści się tam wygodnie może z 6 osób), ale już na Sokoliku oprócz nas siedziała jeszcze tylko jedna osoba.

Kolorowe Jeziorka

To bez wątpienia najpopularniejsza atrakcja w Rudawach Janowickich. Może nie każdy był, ale pewnie każdy słyszał.
Tej popularności sprzyja też duża dostępność. Kilka parkingów od strony Wieściszowic zlokalizowanych jest może 100 metrów od pierwszego jeziorka.

My będziemy zdobywać jeziorka od drugiej strony nie ruszając nawet auta. W końcu mieszkamy przy szlaku .

Kolorowe Jeziorka to cztery zbiorniki, które powstały na zboczach Wielkiej Kopy w wyniku wypełnienia przez wodę wyrobisk pozostałych po dawnych kopalniach pirytu funkcjonujących na tym terenie między 1785 a 1902 r.
Różne zabarwienie wody w akwenach związane jest ze składem chemicznym ścian i dna wyrobisk.

Pierwszy zbiornik na naszej trasie to zielony stawek, pozostałość po wyrobisku Gustav Grube. Czytamy, że pojawia się okresowo po wiosennych roztopach i po większych opadach deszczu. Bez trudu odnajdujemy bajorko, którego kolor nie ma jednak z zielenią nic wspólnego . Brunatne jakieś .
Wrażenia są na tyle kiepskie, że naprawdę szkoda miejsca na serwerach, żeby to pierwsze jeziorko prezentować .

Dalej będzie lepiej .

Błękitne jeziorko (zwane też turkusowym) powstało na terenie dawnego wyrobiska Neues Glück (Nowe Szczęście).
Głębokość jeziora sięga 20 metrów. Może się ono pochwalić najczystszą wodą spośród wszystkich zbiorników tego kompleksu, a jej kolor to wynik licznej obecności związków miedzi.



Efekt wow byłby zdecydowanie większy gdyby dzień nie był tak pochmurny. W pełnym słońcu są tu niemal Malediwy .






Obok jeziorka pozostałości dawnych sztolni.








Szlakiem przez las idziemy w stronę kolejnego jeziorka.




Purpurowe jeziorko powstało po zalaniu wyrobiska Hoffnung (Nadzieja) w najstarszej kopalni, która została uruchomiona w 1785 r. Kolor jest zasługą mariażu rud żelaza i siarki. Woda w tym jeziorku to tak naprawdę roztwór kwasu siarkowego.




Purpurowe okazuje się najbardziej wdzięcznym obiektem do fotografowania. Brak słońca nie przeszkadza nam w odbiorze tak bardzo jak przy jeziorku błękitnym.








Turystów kręci się niewielu, można trochę polatać .





Na brzeg ostatniego, żółtego jeziorka dostać się można przez wydrążony w skale tunel.







Generalnie bardzo fajne są te okoliczne skałki .









Zamiast żółtego jeziorka zastajemy jednak tylko trochę większą kałużę . Swój żółty kolor woda zawdzięcza obecności wapnia i siarki.





Polecamy ten przyjemny, nieforsowny spacer, na który najlepiej wybrać się w słoneczny dzień i jak donoszą w internetach raczej nie w weekend, bo wtedy są tu tłumy.

marze_na napisał(a):Kolorowe Jeziorka
... Może nie każdy był, ...

Ja byłem.