Dolny Śląsk poleca się na urlop

Lubomierz jest bardzo ładny. Latem 2017 roku mieliśmy okazję je odwiedzić.
Byliśmy oczywiście też w kościele p.w. Wniebowzięcia NMP i św. Maternusa, w którym wtedy trwał remont. Ale bardzo miły kościelny (zupełnie o to nieproszony) wpuścił nas na chór, a także pokazał nam zbiór relikwii (które parę miesięcy wcześniej odkryto), które jeszcze wtedy nie były wystawione w jednej z kaplic.

dangol napisał(a):Sgrafittowa kamieniczka śliczna!

Prawda? A przed renowacją wyglądała tak .


(zdjęcie dzięki uprzejmości wikipedii )

welna napisał(a):Potwierdzam, to ładne miasteczko.

Cieszę się, że się zgadzamy .

Nefer napisał(a):bardzo miły kościelny (zupełnie o to nieproszony) wpuścił nas na chór, a także pokazał nam zbiór relikwii (które parę miesięcy wcześniej odkryto), które jeszcze wtedy nie były wystawione w jednej z kaplic.

Też skorzystaliśmy z podobnej uprzejmości i udało nam się zobaczyć trochę więcej .

Kościół Wniebowzięcia NMP i św. Maternusa w Lubomierzu

Benedyktynki osiedliły się w Lubomierzu pod koniec XIII wieku. Fundatorką klasztoru była Jutta von Libenthal, a istniał on nieprzerwanie do kasaty w 1810 r.
Kościół Wniebowzięcia NMP i św. Maternusa zbudowano w latach 1727–1730 w stylu barokowym, po tym jak poprzedni gotycki spłonął w pożarze w 1688 roku.




Zaglądamy do środka.






Najwięcej dzieje się na suficie .
Nawę główną pokrywają freski malowane przez Georga Wilhelma Neunhertza, wnuka Michaela Willmanna.






Nad prezbiterium znajduje się rozeta z rzeźbami 12 apostołów.




Kiedy tak stoimy z zadartymi głowami pojawia się człowiek z pękiem kluczy i pyta nas czy mamy ochotę obejrzeć też część klasztorną. Wprawdzie już wychodzi, ale może nam jeszcze poświęcić chwilę czasu. Miło .

Najpierw przystajemy jeszcze na chwilę w kaplicy bocznej, żeby popatrzeć i posłuchać o najcenniejszym w Polsce zbiorze relikwii.
W 2016 roku we wnęce w pomieszczeniu dawnego archiwum parafialnego na plebani znaleziony został stary kufer z bezcennym zbiorem ok. 300 relikwii, które benedyktynki gromadziły przez pięć wieków swojej obecności w Lubomierzu.
Większa ich część pozostała w oryginalnych, starych relikwiarzach. Na odwrocie jednego z nich znajduje się wykaz umieszczonych w nim relikwii. Ze spisanej ręcznie listy można odczytać, że są tam relikwie św. Maternusa - patrona lubomierskiej parafii oraz relikwie Świętych Apostołów: Piotra, Filipa, Jakuba, Bartłomieja, Tadeusza, Mateusza, Macieja, a także Marii Magdaleny.


Następnie z prezbiterium przechodzimy bezpośrednio na klasztorne krużganki.






Nasz przewodnik prowadzi nas schodkami na piętro, gdzie znajduje się kaplica Zesłania Ducha Świętego.
Jesteśmy dokładnie za ołtarzem głównym, a kaplica pełniła dawnej rolę klauzury, w której podczas nabożeństw przebywały siostry zakonne.




Stalle zdobione są płaskorzeźbami przedstawiającymi herby rodów szlacheckich, które wspierały klasztor.




Stąd też doskonale widać umieszczone po prawej i lewej stronie ołtarza dwa szklane relikwiarze zawierające kompletne szkielety dwóch męczenników z przełomu II i III wieku – Victorisa i Benigniego.



Na koniec zaglądamy jeszcze do sali, gdzie przechowywany jest zbiór ponad 100 szat liturgicznych i chorągwi procesyjnych. Kolekcja ornatów pochodzi z XVI-XIX w.

Klasztor sióstr Benedyktynek słynął z wielkiego bogactwa. Większość kosztowności zniknęła z kościoła w trakcie i po II wojnie światowej. Spekuluje się, że nie wszystkie skarby zostały odnalezione i część z nich wciąż pozostaje ukryta wewnątrz kościoła lub w jego pobliżu.


Informacje o możliwości zwiedzania kościoła tutaj.

marze_na napisał(a):Nasz przewodnik prowadzi nas schodkami na piętro, gdzie znajduje się rokokowa kaplica Zesłania Ducha Świętego.

Też nas tam pan kościelny zaprowadził. Jak widać lubi zainteresowane osoby oprowadzić po różnych zakamarkach.

marze_na napisał(a):Jesteśmy dokładnie za ołtarzem głównym, a kaplica pełniła dawnej rolę klauzuli, w której podczas nabożeństw przebywały siostry zakonne.

Jedna drobna uwaga (przepraszam), ale to jest klauzura a nie klauzula.

Nefer napisał(a):Jedna drobna uwaga (przepraszam), ale to jest klauzura a nie klauzula.

Spoko, poprawione. Cieszę się, że ktoś czyta uważnie .

Wieża książęca w Siedlęcinie

Czternastowieczna wieża mieszkalno-obronna w Siedlęcinie to jedna z największych i najlepiej zachowanych tego typu budowli w Europie Środkowej.
Została wzniesiona z kamienia łamanego na planie prostokąta o wymiarach ok. 22 na 15 m. Pierwotnie była otoczona wysokim na prawie 4 m murem obwodowym i fosą zasilaną wodami Bobru.






Fundatorem wybudowanej w latach 1313-1315 wieży był Henryk I – książę jaworski.
Początkowo był to gmach czterokondygnacyjny z osłoniętą blankami platformą. Po pożarze górnych pięter w 1575 roku wieżę podwyższono o jedną kondygnację i nakryto czterospadowym dachem. Daty te potwierdzają przeprowadzone ekspertyzy dendrochronologiczne.
Zapewne jeszcze w XVI wieku do wieży bramnej dostawiono budynek mieszkalny. Budynek dworski w jego obecnej formie wzniesiono na przełomie XVIII i XIX wieku zachowując w bryle pozostałości kilku wcześniejszych budynków.








Kolejnym właścicielem wieży był bratanek Henryka I – książę świdnicki Bolko II Mały. Po jego śmierci wdowa – księżna Agnieszka Habsburżanka – sprzedała wieżę dworzaninowi Jenchinowi von Redern. W rękach jego rodziny wieża pozostawała do połowy XV wieku. W kolejnych stuleciach obiekt wielokrotnie zmieniał swoich właścicieli aż w XVIII wieku znalazł się w posiadaniu rodu von Schaffgotsch, w którego rękach pozostał aż do 1945 roku.






Wstęp do wieży kosztuje parę złotych. Kupujemy bilety i wchodzimy na dziedziniec.






CDN

Wieża w Siedlęcinie jest super ! Cieszę się, że za moment pokażesz tamtejsze freski. Wasze fotki będą jak zwykle cudne, przypomnę sobie co widziałam przed laty, gdy dotarliśmy do Siedlęcina przy okazji rowerowej wycieczki .

dangol napisał(a):Wieża w Siedlęcinie jest super

Zgadzam się w pełni, nam też tam się bardzo podobało .

dangol napisał(a):Wieża w Siedlęcinie jest super

Nefer napisał(a):nam też tam się bardzo podobało

Nam się podobało dodatkowo z jeszcze jednego względu .
Do sierpnia w każde sobotnie przedpołudnie przy wieży działał Targ Rolny Górskie Smaki.
Przepadam za takimi wydarzeniami więc wizytę w Siedlęcinie zaplanowaliśmy właśnie na sobotę.





Obkupiliśmy się solidnie . Do domu pojechały z nami nawet ziemniaki .


Później okazało się, że ta nasza sobota była ostatnią z targiem pod wieżą. Ktoś zdecydował, że wystawcy muszą sobie poszukać innego miejsca . Znalazło się parę km dalej w Jeleniej Górze.

Mam wrażenie, że jak my tam byliśmy, to też był taki niewielki targ i kupiliśmy tam m.in. miód .

Wieża książęca w Siedlęcinie

Mijamy pierwsze piętro i wspinamy się wyżej.




To wielka sala na drugim piętrze jest największą atrakcją wieży.




Znajdujące się tu malowidła są dziś jedynym na świecie, zachowanym na miejscu, ściennym przedstawieniem historii najsłynniejszego spośród rycerzy Okrągłego Stołu – sir Lancelota z Jeziora – i jego romansu z królową Ginewrą.
Są to również najstarsze w Polsce malowidła ścienne o tematyce świeckiej.











Malowidła powstały w latach 1320-1340 i zostały wykonane techniką "al secco" polegająca na pokrywaniu suchego tynku (w przeciwieństwie do fresku) farbami zmieszanymi z wodą.








Wieża jest wyjątkowa z jeszcze jednego powodu - są tu najstarsze zachowane w Polsce stropy drewniane, datowane metodą dendrochronologiczną na lata 1313 i 1314.




Dach, pod którym kończymy zwiedzanie, jest konstrukcją XVI-wieczną.




500 lat też niemało .











Informacje o godzinach otwarcia na na stronie

Zamek Wleń (Lenno)

Na szczycie Góry Zamkowej wznoszą się ruiny wleńskiego zamku. Zamek ten ma ok. 850 lat co czyni go najstarszym murowanym zamkiem na Śląsku.






Pierwszy murowany budynek zamkowy powstał po 1160 roku i został wzniesiony z inicjatywy księcia Bolesława I Wysokiego. Całość pierwszego zamkowego założenia ukończył jego syn Henryk I Brodaty. Warownia składała się wówczas z romańskiego domu zamkowego, kaplicy oraz sześciobocznej wieży obronnej.

Dzieje późniejszej rozbudowy warowni przedstawia ten krótki filmik.




Zamek został zniszczony w trakcie wojny trzydziestoletniej, w 1646 roku i od tego czasu pozostaje w ruinie.








Baszta została udostępniona do zwiedzania.




Na szczycie dumnie powiewa dolnośląska flaga.




Na wejściu dostaliśmy dokładnie opisany plan zamku, więc nie ma większych problemów żeby zorientować się w układzie poszczególnych budynków i pomieszczeń.








Mamy stąd też ładny widok na okolicę






i na leżący u stóp Góry Zamkowej Wleń - najmniejsze dolnośląskie miasto, do którego wkrótce się udamy

Ta wieża książęca w Siedlęcinie jest cudowna. Ileż ja jeszcze mam tam do zobaczenia - jest po co w te Wasze rejony wrócić.

A ja mam Wleń do nadrobienia .

mchrob napisał(a):Ileż ja jeszcze mam tam do zobaczenia - jest po co w te Wasze rejony wrócić.

W tym roku z uwagi na pandemię udało się nam nadrobić sporo lokalnych zaległości, ale też wciąż jeszcze mamy dużo do zobaczenia .

Nefer napisał(a):A ja mam Wleń do nadrobienia .

Zamek jest świetnie przystosowany do zwiedzania. Stowarzyszenie Gildia Przewodników Sudeckich, które opiekuje się obiektem robi, świetną robotę.