Sifnos i Kythnos VIII 2021

Prom Dionisos Solomos linii Zanteferries, który miał nas zawieźć na Kythnos, przypłynął prawie godzinę później niż powinien. Po drodze opóźnienie jeszcze się zwiększyło.





















Bilety na całą trasę kupowaliśmy przed wyjazdem i dobrze, bo na wszystkich odcinkach było bardzo tłoczno.






Długi załadunek na Serifos pozwolił nam chociaż z daleka popatrzeć na piękną Chorę, po której dreptaliśmy kilka lat temu.











Do hotelu jechaliśmy już w ciemnościach.






Na miejscu małe zaskoczenie. Nasz hotel stoi przy nadmorskim deptaku, bardzo ciasnym i jednokierunkowym, który jest zamykany od 19.00 do 2.00 dla ruchu samochodowego. Bardzo duża osoba w pomarańczowej kamizelce, zasłaniająca wjazd własnym ciałem, potraktowała nas bardzo łaskawie i poinformowała, że hotel wyda nam kartę upoważniającą do wjazdu na zamknięty teren.

Przeciskając się przez rozstawione przed knajpami stoliki zastanawialiśmy się gdzie zaparkujemy. Na szczęście hotel ma własny duży parking.

Dwa noclegi w Kythnos Bay to było dla nas nowe doświadczenie. Wyspa jest bazą wypadową ateńczyków i z trzymiesięcznym wyprzedzeniem nic rozsądnego w tym terminie znaleźć się nie dało. Mogliśmy zrezygnować z podróży lub zgodzić się na ten duży hotel okupowany przez nienajbiedniejszych Greków.

Na stronie hotelu było taniej niż przez booking, czyli 171 € za dwa dni w pokoju z widokiem na morze i śniadaniem.

Standard bardzo przeciętny.












Żeby z balkonu dostrzec morze trzeba mieć szyję żyrafy.




















































Od zawsze myślałam, że Grecy nie jedzą śniadań- kawa, papieros najwyżej ciasteczko.
Po pierwszym hotelowym śniadaniu mogę ten mit obalić. Mimo, że w knajpach siedzieli do drugiej w nocy, o 8.30 nakładali sobie porcje, których nie powstydziłby się żaden Słowianin czy Germanin i futrowali, aż miło było popatrzeć.
I wszyscy byli w bardzo przyzwoitych świeżych ciuchach zagniecionych w kancik w walizkach.

Do tej pory Cyklady to był dla mnie zapach spieczonej słońcem ziemi, szałwii, tymianku i kozich bobków. Tym razem jak otworzyłam pod hotelem drzwi samochodu, miałam wrażenie jakby ktoś granat wrzucił do Sephory. Był to sobotni wieczór i knajpy były wypełnione do ostatniego miejsca.

Dla nas to nie pora na jedzenie, ale trzeba było się szybko wykąpać, wyperfumić i wtopić w tło.

Kythnos po Sifnos to faktycznie jak inny świat , ale czasem (oby na niezbyt długo) taka odskocznia od ciszy też jest wskazana
Sifnos "wirtualnie" wciąż bardzo mi się podoba, mam nadzieję na to, iż kiedyś poznam ją w realu, poza szczytem sezonu oczywiście. Najpierw jednak "muszę" dokończyć poznawanie Małych Cyklad , liczę na to że uda się dotrzeć tam na pożegnanie kolejnego lata...

Hotel całkiem całkiem, a łazienka to już wyższa grecka klasa z zasłonką pod prysznicem..
Fiu, fiu.

dangol napisał(a): Najpierw jednak "muszę" dokończyć poznawanie Małych Cyklad

Ordnung muß sein To ja bardziej chaotyczna jestem.

piekara114 napisał(a):Hotel całkiem całkiem, a łazienka to już wyższa grecka klasa z zasłonką pod prysznicem..
Fiu, fiu.

Greckie łazienki to temat na oddzielne wypracowanie

Na zwiedzanie mieliśmy niedzielę i poniedziałek. Trochę mało, przydał by się trzeci dzień, ale musieliśmy dostosować się do rozkładu promów.

To mapka poglądowa.






Najpopularniejsza miejscowość na wyspie to właśnie Loutro, którego nazwa pochodzi od gorących źródeł wpływających do morza. Kiedyś ta miejscowość była stolicą wyspy i nazywała się Thermia, potem stolicę przeniesiono wyżej w bezpieczniejsze miejsce.

Droga kończy się w marinie.


























Pozostałości platformy do załadunku rudy żelaza.









Źródło z gorącą wodą wpływa w północnej części plaży. Kamienny basenik powodzeniem cieszył się w godzinach wieczornych, rano było tu pusto.

























































Położenie tej miejscowości najlepiej ocenić z góry. Widok był zacny.




































To plaże widoczne po lewej stronie drogi, jadąc do Agios Sostis.

Ważny i właściwie jedyny zabytek wyspy to Oria Castle. Na wycieczkę trzeba przeznaczyć kilka godzin. My tyle nie mieliśmy, podeszliśmy kawałek żeby chociaż z daleka spojrzeć na zamek. Do Agios Filippos można dojechać stromą zakurzoną drogą.





















































Wracamy do Loutro. Droga pod górę za ciepłym źródłem prowadzi do Agia Irini.






































To bardzo przyjemne i puste miejsce. Knajpa, plaża, kapliczka i spory parking.

Prawdę mówiąc poza sobotnim tłokiem w Loutro i sporą ilością turystów w centrum Chory, reszta wyspy była pusta. Podobno Kythnos to najrzadziej uczęszczana cyklada.

W drodze powrotnej do Loutro rzut oka na Paralia Arkoudi.












Na zakręcie kapliczka Ekklēsáki. Oczywiście zebrałam opiernicz od kierowcy za przystanek w tym miejscu.












Do Chory wjazdu nie ma, trzeba podejść z parkingu. Centrum historyczne nie jest duże- cztery kościoły i kilkanaście knajp.












































W tym miejscu kościół nie przetrwał. Pozostało stanowisko archeologiczne nazwane Katholikon. Tutejsze znaleziska sugerują, że było to miejsce podwójnego kultu- prawosławnego i katolickiego, co było praktykowane na wyspach. Czyli mógł to być ostatni kościół katolicki. Wg greckiego przewodnika tu widzimy "zerodowany posąg w marmurze parijskim siedzącego w szacie bóstwa, ołtarze z marmuru i tufu wulkanicznego, podstawę płaskorzeźby wotywnej ze sceną pięciu postaci uczestniczących w ofierze przy ołtarzu, różne inskrypcje pogrzebowe".

Czas na przerwę.
























































Plaża Paralia Apokrousi to bardzo ładna i długa plaża piaszczysto-żwirowa. Drzewka tamaryszkowe dają trochę cienia. Nie ma pryszniców. W południowym końcu są zlokalizowane trzy bardzo głośne knajpy.
























My poszliśmy w odwrotnym kierunku do takiego ekskluzywnego lokalu. Jedzenie było wyborne, porcje słuszne. Szkoda tylko oliwy, która została po sałatce Miejsce polecam.

Na końcu tej plaży zaczyna się słynna droga na sztandarową plażę wyspy- Kolonę. Podjedzie każde auto, ale droga jest wąska i stroma, a mijanka oznacza cofanie.





































Na miejscu wybudowano dużą knajpę, w której dudni głośna muzyka. Nie ma cienia. Oczywiście ablucji dokonaliśmy, ale nie jest to plaża na którą bym wracała nawet przy dłuższym pobycie.

































































Kapliczki gdzieś po drodze.








Plaża Episkopi, którą mijamy udając się do portu.

Port do którego przypłynęliśmy to Merihas. Tak jak w Chorze spotkamy tu typowa architekturę Cyklad.










































W marinie cumują jachciki z polską banderą. Kapitan poszedł na piwo, zagadujemy załogę mniej więcej w naszym wieku. Są ze Szwecji, na rejs zabrał ich syn. Na dwóch wyspach już byli ale nie potrafią powiedzieć na jakich bo to takie trudne nazwy. Nie schodzili na ląd bo strasznie gorąco. Nie wiedzą gdzie płyną jutro. Jedyna znana im nazwa to Santorini, ale nie wiadomo co syn planuje… Szkoda, że tego syna nie było bo mogła bym zapytać po co mu taki balast

Plaża Martinakia w sąsiedztwie portu.






Tej linii nie znałam, pływają na trasie Lavrio, Kea, Kythnos.



















Dryopida to spore miasteczko, które nie ma cykladzkiego charakteru. Dachy większości domów są kryte dachówką. Zanim podjechaliśmy bliżej- widok od strony północnej.








Od południa.





























W centrum było zupełnie pusto.
Środek to tylko uliczki dla osłów. Mieszkańcy nie maja lekkiego życia, wszystko noszą i ciągną małymi wózeczkami.

Takie naturalne termy bardzo mi się podobają. Na pewno też byśmy z nich skorzystali. Z ciekawości jaka temperatura wody w tym baseniku termalnym?

piekara114 napisał(a):Takie naturalne termy bardzo mi się podobają. Na pewno też byśmy z nich skorzystali. Z ciekawości jaka temperatura wody w tym baseniku termalnym?

Do morza wpływa woda z dwóch źródeł. Pierwsze to Kakavos z żelazową lekko radioaktywną wodą o temperaturze 52°C, drugie to źródło Saint Anargyri z zasoloną wodą radioaktywną o temperaturze 38°C. Temperatura w baseniku zależy od wysokości fali w morzu i szczelności murku z kamieni. Jak była słabo wymieszana to musiałam uciekać żeby zadka nie poparzyć

Podobny basenik jest na Kos.

Przydrożne kapliczki.


















Niedaleko Dryopidy stoi kilka wiatraków. Żal, że wyspa nie dba o nie. Mogły by być co najmniej taką atrakcją jak te na Mykonos.

















































Główna droga prowadzi przez środek wyspy. Do kolejnych plaż trzeba zjeżdżać na dół i wracać z powrotem. Część to drogi szutrowe i tam się nie zapuszczaliśmy.

Do Agios Stephanos jest 2,5 km drogą asfaltową. Bardzo lubię plaże, na których oprócz piachu i wody są drzewa tamaryszkowe, kapliczka do pooglądania i knajpa dla głodomorów w razie nagłej potrzeby. Tu właśnie było to wszystko.

margaret-ka napisał(a):Podobny basenik jest na Kos.

Ten na Kos odwiedziliśmy we wrześniu i stąd zastanawiałam się jaka temperatura w baseniku....



Fajnie, że Wam się udało wejść do wiatraka. Nie wygląda na udostępniony do zwiedzania.



I kolejna plaża, która kojarzy mi się z tą w Sigri.

Jedziemy do Kavali.









Patrząc z góry na lewo od miasta jest Paralia Antonides.












Po prawej plaża Megali Ammos.






Tu się nie kąpiemy. Idziemy pooglądać Panagia Kavalas.








































































To chyba była plaża Skilos.















Najniżej, na południowym zachodzie leży plaża Agios Dymitrios. Zjeżdżamy tu z zamiarem kąpieli i zjedzenia obiadu. Plaża fajna, ale wiatr od tej strony zgromadził dużo śmieci i małe meduzy. Zamoczyliśmy się tak ekspresowo. Dobrze, że jest kranik z wodą, można było spłukać się używając butelki.