Sierpniowy Pelješac 2016 (z posmakiem Korčuli i Mljetu)

Witam Autora przez duże A . Czytam i oglądam fotki cichutko w kąciku i widzę, że podążaliśmy bardzo podobnymi szlakami po Poljescu i nie tylko. Mljet także zdobyty a dla potomnych może ciekawa alternatywa zwiedzania wyspy - zostawić swoje autko w Prapratno a w Sobrze wynająć cabrioletka Mini Brum. Myśmy tak zrobili, wychodzi chyba parędziesiąt kun więcej aniżeli koszta autka na promie a wiatr we włosach bezcenny ( oczywiście jeśli są zachowane) i naprawdę super frajda z jazdy .
Pozdrówka.

krisf62
Wiatr we włosach - znamy to uczucie z zeszłego roku na Visie, kiedy wypożyczyliśmy garbusa cabrio

tyniolek napisał(a):8 kn za gałkę u nas w tym roku to był standard (Korčula i Hvar) a w samym Hvarze jeszcze drożej... Za to kugle wielkie

No myśmy zwykle płacili 6-7 kun, ale...cena nie ma znaczenia, bo ile tych lodów w czasie wakacji się kupuje? To nie piwo
Rok temu na Visie w naszej ulubionej slasticarni w Kucie dopiero ostatniego dnia rzucili smak DARK CHOCOLATE w jebutnej cenie 10 kn/kuglica - od razu kupiliśmy sobie z małżonką podwójne ciemniaki - liczy się smak

maslinka napisał(a):Ale zmiany na wyspie św. Marii!

Podczas naszej wizyty w Parku Narodowym nie było ani osiołków, ani lodów, a krużganki klasztoru były w remoncie. Tutaj można zobaczyć, jak to wtedy wyglądało.

Ale od naszego pobytu na Mljecie minęło już 6 lat, więc trochę się musiało pozmieniać Widzę, że tabliczki informacyjne w PN pachną nowością

Faktycznie, pamiętam tamte zdjęcia z Waszego pobytu. Teraz można było już chodzić wszędzie. Nie jest dobrze zapoznawać się z miejscem zastawionym rusztowaniami - sam mam po dziś dzień problem ze Splitem, który poznałem (mówię oczywiście o centrum z pozostałościami dioklecjańskiego pałacu) własnie w stanie remontu i po dziś dzień nie lubię Splitu, zapisał mi się w głowie jako BRZYDKIE MIASTO

A tabliczki w NP Mljet brand new, to fakt. Jeszcze lazuryt nie wyblakł

Odcinek 7: Mljet! cz. III: NP Mljet - Jezera

Dzisiaj dokończę opowiadać - znów, głównie obrazami, w myśl zasady "jeden obraz wart więcej niż tysiąc słów" o naszej wizycie w Parku Narodowym Mljet. Wizycie za krótkiej, ale cóż - mając zaledwie te kilka godzin czasu od południa, kiedy przypłynęliśmy, do ostatniego promu na Pelješac, nie zobaczymy wszystkiego co zobaczenia warte. Większość dostępnego czasu i tak poświęcamy na park, który był naszym punktem nr 1, sporą część czasu pożerają też dojazdy, o czym w następnym odcinku

Łódź zostawia nas pod Malim Mostem, skąd – jak dowiedziałem się od kapitana poprzedniej łódki – możemy w ciągu pół godziny wrócić piechotą do przystani pod rondkiem. Jest to sensowna alternatywa dla powrotu drogą, którą żeśmy przyjechali. Oglądamy mostek, pod którym przepływa woda między jeziorami – akurat trafiamy na prąd z małego do dużego i...żałujemy, że zostawiliśmy stroje kąpielowe w samochodzie. Jakoś tak założyłem, że to park narodowy, więc na pewno będzie obowiązywał zakaz kąpieli – nie popełniajcie naszego błędu! Próbowałem znaleźć jakieś odosobnione miejsce na Malim Jezerze, żeby zanurzyć się na waleta, ale dużo ludzi, a mało czasu. Parę zdjęć i czas wracać. Nic w sumie tu takiego nie ma. Ładnie, owszem, ale bez przesady – do polskich PN startu toto nie ma, umówmy się.

Wracamy przez Babine Kuće – najstarszą osadę w rejonie Jezior, w której mieści się jeden przybytek niebędący prywatną chatką – Konoba Mali Raj. Strudzeni podróżą, mieliśmy nadzieję na zimne piwko, ale niestety, wszystkie stoliki zajęte. No cóż, do samochodu i...jazda na drugi koniec wyspy, do Saplunary. Wcześniej jednak odbijamy w lewo do Pomeny, żeby choć zobaczyć co to i w ogóle. Drugie (tylko mniejsze) Polaće, nic specjalnego. Zawracamy.

A, miał być jeszcze bonus - nagranie z Małego Mostu

Wrzucam kolejną część wspomnień z Mljetu, jeśli kogokolwiek to interesuje

Odcinek 7: Mljet! cz. IV - coast to coast

Mljet jest wybitnie podługowatą wyspą – 37 km długości przy średnio 3 km szerokości. Ale po szosie tych kaemów jest oczywiście o wiele więcej. Z Pomeny do Saplunary jedzie się długo ponad godzinę, a my dodatkowo co chwila mamy fotoprzystanki. Po drodze zbaczamy do położonego powyżej glavnej cesty Babino Polje – stolicy Mljetu, która na informacyjnym znaku szczyci się jakimiś dziesięcioma ikonami – tu musi być życie! Nic z tego – owszem, jest kilka urokliwych przejazdów między domkami, gdzie nitka asfaltu wije się w górę i w dół, w lewo i prawo, ledwo mijając schodki wymarłych (?) domostw, cały czas na szerokość jednego pojazdu. Nie znajdujemy jednak niczego poza jednym małym (nowocześnie wyglądającym) barem. Dobra, jazda do Saplunary. Grota Odyseusza będzie musiała poczekać na inny raz...

Po drodze do Saplunary mijamy malutki studenac (położony poza miejscowością), cementownię, zjazdy do Sobry i Prożurskiej Luki, małą osadę (Prożura) i dwie wioski – przyklejoną do skały Maranovići i położoną w dole Koritę. W końcu, po zaliczeniu paru serpentyn, docieramy do Saplunary, gdzie droga gwałtownie wyhamowuje, zwężając się do tradycyjnej mljeckiej szerokości dla obszarów zabudowanych – jednego samochodu. Sama miejscowość to ok. 20 chat, w tym jeden większy prywatny pensjonat, mały studenac i bar na końcu (no, prawie) nad plażą. Tam (z trudem, ale jednak) znajdujemy miejsce do zaparkowania i (głodni, spragnieni, zmęczeni) szybko kierujemy się do rzeczonego restauracjo-baru, który lokuje się gdzieś między „chill out” a „ą-ę”. Ale o tym następnym razem...

Kiedyś na bookingu odnalazłem fajną miejscówkę w Kozaricy - jednak pytanie "ile by człowiek wytrzymał w takiej dziurze ?"... Mljet naprawdę kolorowy i egzotyczny ale każda miejscówka to taki mały zamknięty świat: zero wyboru np do której konoby idziemy. Tym niemniej jadę z Wami, choć Mljet zleciał w rankingu "spędzimy tam wakacje" na miejsce spadkowe - tak gdzieś między Istrię a Pag .

Marsallah napisał(a):Wrzucam kolejną część wspomnień z Mljetu, jeśli kogokolwiek to interesuje

Bartku, mnie bardzo interesuje W stolicy wyspy rzeczywiście nie ma co robić
Jestem ciekawa, co zmieniło się w Saplunarze od naszej wizyty w tym miejscu.

Hercklekot napisał(a):Kiedyś na bookingu odnalazłem fajną miejscówkę w Kozaricy - jednak pytanie "ile by człowiek wytrzymał w takiej dziurze ?"... Mljet naprawdę kolorowy i egzotyczny ale każda miejscówka to taki mały zamknięty świat: zero wyboru np do której konoby idziemy.

My mieszkaliśmy właśnie w Kozaricy (na campingu) i wytrzymaliśmy 4 dni Chociaż tam mieliśmy do wyboru dwie knajpki - restaurację i bar przy małym porcie (A głównie grillowaliśmy na campie ) To już coś!

W przyszłym roku planujemy z naszych Podobuc zrobić sobie jednodniową wycieczkę na Mljet. Także bardzo dziękuję za nakreślenie obrazu wyspy . Czekam na dalszą relacje

ekhm... halo - jest tu kto ? Nie żebym poganiał, broń Boże, ale może w weekend c.d.n. ???

Hercklekot napisał(a):(...) Mljet naprawdę kolorowy i egzotyczny ale każda miejscówka to taki mały zamknięty świat: zero wyboru np do której konoby idziemy. (...) Mljet zleciał w rankingu "spędzimy tam wakacje" na miejsce spadkowe - tak gdzieś między Istrię a Pag

Jak nie zero, to max 1, no chyba, że się jest w Polace lub Pomenie - tam knajpa na knajpie. Dla mnie główną wadą Mljetu jest: 1) brak miasta 2) brak zagospodarowanego interioru (zawsze powtarzam: najlepsze konoby/apartmany tylko w głębi wyspy; a na Mljecie - las i wąskim pasem górą droga, a po obu stronach strome zbocza do skał w dole. Jest to oczywiście na swój sposób piękne.).

maslinka napisał(a):W stolicy wyspy rzeczywiście nie ma co robić
Jestem ciekawa, co zmieniło się w Saplunarze od naszej wizyty w tym miejscu.

A właśnie na Babino Polje się nastawiałem, bo to akurat wyjątek - miejscowość w głębi wyspy (drugim jest Goveđari, ale tam nie dotarliśmy).
Co do Saplunary, to niewiele mam z niej fotek, tylko plaża i okolica. Ale to było tak: wjeżdżamy do Saplunary (jezu, wreszcie dojechalim!), mijamy jakieś domostwa (apartmany + mały konzum czy studenac), a tu nagle koniec drogi Także nie wiem czy ocenisz czy się coś zmieniło od Waszej wizyty

asscro napisał(a):W przyszłym roku planujemy z naszych Podobuc zrobić sobie jednodniową wycieczkę na Mljet. Także bardzo dziękuję za nakreślenie obrazu wyspy .

Słuszna koncepcja - jeśli mogę doradzić, postarajcie się zdążyć na pierwszy prom z Prapratna. Mljet jest w cholerę długi i przejechanie z jednego końca na drugi - jeśli macie taki plan, oczywiście - zajmuje w cholerę czasu. Jak widać z mojej relacji, zresztą

Hercklekot napisał(a):ekhm... halo - jest tu kto ? Nie żebym poganiał, broń Boże, ale może w weekend c.d.n. ???

Tak, tak, jest, ale w zeszłym tygodniu zwolnienie, w tym szkolenie...w weekend prawie nie dotykam kompa, no to może w piątkowy poranek się uda?

Dzięki wszystkim Wam za ponaglenia - już obrabiam kolejny wrzut

Odcinek 7: Mljet! cz. V (i ostatnia) - Saplunara

Zbieram się do krótkiego podsumowania tej naszej pobieżnej impresji z Mljetu. Celowo nie oglądałem zdjęć na forum czy gdzie indziej (pamiętam tylko, że kiedyś śledziłem relację Agnieszki, ale to było parę lat temu i sporo zapomniałem), żeby podczas pierwszego pobytu na wyspie chłonąć świeże i obiektywne wrażenia. Pomocny był również brak dostępności usługi Google Street View (spośród dużych wysp Chorwacji tylko Mljet i Lastovo nie mają dotąd GSV).

Kilkakrotnie rozmawialiśmy z moją ciotką, która swego czasu na Mljecie była (jeździ od jakichś 30 lat na wakacje do Chorwacji, jeździła jeszcze za czasów Jugosławii, więc trochę wybrzeża - i nie tylko - poznała) i zwykle kończyło się na tym, że mówiła nam: "Dla Was to tylko Saplunara, jest tam niewiele domów, ale przy plaży 3 knajpki, jedna świetna rybna, no i ta plaża. Jak najdalej od Pomeny i Polace, to zwykłe nagromadzenie knajp i jachtów. Ogólnie, Mljet chyba jest nie dla Was."

Sami też do tego wniosku doszliśmy i dłuższego pobytu na tej wyspie nie planowaliśmy. I tak pierwszą odwiedzoną przez nas wyspą był Brač (bo lecieliśmy samolotem do Splitu), potem na Rab (żeby nasz - wtedy roczny - synek pobawił się na piachu (przez dwa tygodnie wiała bura i temperatura powietrza oscylowała wokół 14 C...). Potem z wysp była Korčula, którą na serio się zachwyciliśmy, ale czuliśmy, że to wyspa zbyt rozległa do przytulenia, wzięcia za swoją. Przy okazji powrotu na Brač (już samochodem) w pełni doceniliśmy jego uroki - tam w sumie jest wszystko: miasteczka, góry, bogatą ofertę kulinarno-kulturalną, oczywiście głównie w interiorze, trochę słabo natomiast z plażami, ale coś znaleźliśmy. No i w końcu trafiliśmy na Vis, który już jest i zawsze chyba zostanie nasz. W sam raz do objęcia. Nie podłużny jak Korčula, Hvar, czy Mljet, gdzie trzeba poświęcić sporo czasu na przejechanie z jednego końca na drugi, z dwoma pięknymi miasteczkami, bogactwem plaż, ciekawym interiorem, tajemniczymi górami, jaskiniami, no i kryjącymi niejedną tajemnicę okolicznymi wysepkami.

Z Dalmacji - po wizycie na Mljecie, dzięki której utwierdziliśmy się w przekonaniu, że nie chcemy tam przebywać przez choćby tydzień - zostały nam do odwiedzenia już tylko Lastovo (nie mogę się doczekać! 2018?) i Hvar (na swój sposób nie ciągnie mnie tam, choć jak patrzę na zdjęcia z relacji na cropli, to ochy i achy gęsto się ścielą), no i ta trzecia, Perła Adriatyku (hardcorowe wakacje kiedyś? moje marzenie).

Oczywiście nie zapomniałem o Dugim Otoku, ale tam programowo się nie wybieram. "Wyspa miastowych", w dodatku też (jak Mljet) pozbawiona choćby jednego miasteczka. Nie i już. Pag w sumie w połowie należy do Dalmacji, ale byłem, widziałem i nie. Nie ten klimat. Choć piękną mają stolicę.

Spoza Dalmacji rozważam (kiedyś...) opcję połączoną Cres/Lošinje, ale póki co hołduję zasadzie "Jak nie Dalmacja, to w ogóle nie warto wyjeżdżać z Polski"

Oj, przydługi wstęp się zrobił. Ale jak myślę o wyspach, to jakoś tak od razu więcej się myśli kłębi. I pewnie dlatego - mimo wielu minusów tej wyspy - to właśnie jednodniowemu zaledwie pobytowi na Mljecie poświęcam znaczną część relacji No to co, wracamy na Zieloną Wyspę...

Tak jak odpisałem Agnieszce, zanim porządnie wyhamowałem przy wjeździe do Saplunary, wieś raptownie się...skończyła. To znaczy, skończyły się zabudowania, a z nimi asfalt. Z trudem znalazłem miejsce na postój (nikt opłat nie pobierał, ale weź się tu wciśnij) i wiele nie myśląc, skierowaliśmy kroki do położonej nad słynną plażą konobo-restauracji (bo to faktycznie coś pomiędzy - obrusy, kelnerzy ubrani jak w restauracji, z drugiej strony sporo ludzi w strojach plażowych, no bo jednak...menu również odzwierciedlało tę dychotomię - tu wykwintne pozycje, tam jakieś zestawy obiadowe, wino drogie w ch...). Normalnie w życiu byśmy do takiego przybytku nie weszli, ale czas naglił, więc wymalowane menu, zachęcające do zakupu zestawów obiadowych skusiło nas, między innymi, obietnicą szybkiej konsumpcji.

Pewnie to już kiedyś pisałem, ale nigdy wcześniej karlovačko nie smakowało mi tak dobrze. Dobre były także zamówione (tak jak i pozostałe potrawy, w ramach dnevnego ručaka serwowanego do 16) kozice (które okazały się zresztą być normalnymi gamberi). Ani stek z tuńczyka podszedł dużo mniej. Dzieci pałaszowały bifśteki, zresztą bardzo pyszne. Za wino (120 Kn/l) podziękowaliśmy. Wkurzały nas osy, było trochę zamieszania ze stolikiem, ale ogólnie miejsce na plus.

Plaża okazała się już bezsprzecznym hitem. Prawdziwie piaszczysta, bez jaj typu żwirek głębiej na plaży albo skały na dnie wodnym dwa metry po wejściu. Normalny, gęsty, niby nadbałtycki piach. Oczywiście do tego fajansiarskie parasole ze zwiędłych palmowych liści (45 Kn) i leżaki (20 Kn). Olewamy je i rozkładamy się. I plażujemy. I pływamy. I snurkujemy. I nurkujemy. I bawimy się mokrym piaskiem. I używamy siatki na ryby („widziałam jedną rybę, ale mi uciekła”). Po prostu joie de vivre (?)

No nic, za godzinę z Sobry odpływa prom, trzeba się zwijać. Przy przystani ustawiamy się na końcu długiej kolejki, ale po zaokrętowaniu okazuje się, że dolny pokład (przeznaczony dla samochodów) zapełnił się jedynie w połowie. Prom relacji Prapratno-Sobra ma jedną rzecz, która wyróżnia go spośród promów, którymi do tej pory pływaliśmy: schody ruchome relacji dolny pokład – pokład środkowy (restauracyjny, kryty). Ceny, jak to na promach, wysokie, ale tym razem byliśmy mądrzejsi i na trzecim, najwyższym pokładzie wyciągamy zakupione w saplunarskim studenacu napoje Choć utwierdziliśmy się w przekonaniu, że Otok Mljet nie będzie nigdy miejscem naszego całowakacyjnego wypoczynku, możemy powiedzieć: to był udany dzień!

Przekonuję się coraz bardziej, że Mljet jest super, ale tylko na wycieczki jednodniowe. W tym roku nie zdążyliśmy tam popłynąć z Pelješca, choć taki był plan.
W sumie to mamy podobne zdanie na temat chorwackich wysp: uwielbiam Brać i Korčulę, mnie również nie ciągnie na Hvar i zupełnie nie wiem, dlaczego. Pag to zupełnie nie moja bajka. Cres i Losinj był w planach, ale tam zwyczajnie jest za drogo. W Dalmacji płacę prawie połowę mniej za apartmany. Na Vis jeszcze nie dotarłam, ale zachęcasz... w końcu będzie trzeba się tam ruszyć. Jest tylko mały problem: znalazłam swoje miejsce i jakoś na razie nie chce mi się szukać innego: to Pelješac

Marsallah napisał(a):Z Dalmacji - po wizycie na Mljecie, dzięki której utwierdziliśmy się w przekonaniu, że nie chcemy tam przebywać przez choćby tydzień - zostały nam do odwiedzenia już tylko Lastovo (nie mogę się doczekać! 2018?) i Hvar (na swój sposób nie ciągnie mnie tam, choć jak patrzę na zdjęcia z relacji na cropli, to ochy i achy gęsto się ścielą), no i ta trzecia, Perła Adriatyku (hardcorowe wakacje kiedyś? moje marzenie).

Oczywiście nie zapomniałem o Dugim Otoku, ale tam programowo się nie wybieram.

Ale zapomniałeś o Šolcie Na Šolcie są urokliwe miasteczka na wybrzeżu (Maslinica i Stomorska), jest rewelacyjne Grohote w interiorze i całkiem ładne plaże. Spełnia też warunki wyspy w sam raz do przytulenia

Perła Adriatyku? Którą wyspę masz na myśli? Bo tak się zwykle mówi o Dubrovniku

A jednak jest spora różnica, jeśli chodzi o Saplunarę. W 2010 roku na plaży nie było parasoli:



Nam zdecydowanie bardziej od tej "słynnej" plaży przypadła do gustu ta w zatoczce Blaci, kawałek dalej: