SERIFOS-FOLEGANDROS-KIMOLOS-MILOS i to co po drodze, IX 2014

Jedziemy szeroką szutrową drogą prowadzącą do kopalni. Mijamy się z ciężarówkami. Część terenów pokopalnianych podlega rekultywacji.
Na końcu Plaża Plathiena.

Wracamy do Tripiti i kierujemy się do katakumb. W porównaniu do rzymskich, wiele do oglądania tu nie ma, wszystko dokładnie rozgrabione. Na zakręcie, po prawej stronie drogi drogowskaz do starożytnego teatru. Teatr to obecnie plac budowy, nawet nie fatygowaliśmy się na dół. Ciekawostką jest to, że w III w p.n.e. kiedy powstawał, elementy marmurowe musiały być przywiezione bo taki materiał nie występuje na tej wulkanicznej wyspie.
U tych, którzy ukradli Wenus byliśmy w 2012 i obejrzeliśmy oryginał, teraz mijamy to miejsce gdzie ją znaleziono.

Jedziemy do Klimy. Przed wyjazdem obejrzałam tyle zdjęć, że nie zaskakuje mnie chyba żaden szczegół. Nie doczytałam tylko, że nie da się tu wypić frapki, a szkoda.
Jest tylko sklepik z suwenirami.

Robi się późno i burczy nam w brzuchu, a przydało by się jeszcze gdzieś pomoczyć. Wybieramy znane już Paleohori. Knajpa jest tam na plaży.
W drodze powrotnej robimy zakupy w Adamas i po zmroku wracamy do domu.

Wszystko ładnie, pięknie ale to zdjęcie mnie z rana wzruszyło:

margaret-ka napisał(a):

Pysznie to wygląda.

margaret-ka napisał(a):Muszę się sprężać bo marzy mi się nowy wiosenny temat, np taki "Nigdy nie byłam w Casablance..." i trzeba nad tym popracować.

...to w takim razie życzę spełnienia planów wiosennych...

Pozdrawiam

Sobota, 20 września



Do Kleftiko można łódką w ramach rejsu dookoła wyspy. Można też dojść pieszo i my wybraliśmy ten drugi wariant. Nie mamy ambicji widzieć każdej skały wystającej z wody. Instrukcję jak trafić znamy i nie wydaje się skomplikowana. Coraz gorsza droga asfaltowa kończy się za Provatas. Do kopalni szutr całkiem przyzwoity, dalej dużo kamieni. 3 km za kaplicą Agia Sofia ma zacząć się droga oznakowana pomalowanymi na biało kamieniami. Czas dojścia wyliczono na 40 minut, powrót 50min. Nam, z wieloma postojami na zdjęcia, wyszło po 10 min więcej, więc całkiem przyzwoicie. Około 200 m przed początkiem trasy można podjechać w lewo na „parking” i do ścieżki dojść na skróty. Nie ma cienia, nie ma wody, dobre obuwie wskazane.

Widoki przypominają mi Zakintos – białe wapienne skały, łuki i groty.
Cel osiągnięty. Teraz tylko skoczyć do wody (a potem jakoś wrócić na „plażę”).
Żeby obejrzeć całość, trzeba to opłynąć wchodząc do kolejnych tuneli i jaskiń. Tak zrobił mój mąż. Ja taka sprytna nie jestem i bawiłam się bliżej.

Już idąc w pierwszą stronę wiedzieliśmy, że nie uda nam się jeszcze dzisiaj obskoczyć w ten sam sposób Sykii. Odpuszczamy i jedziemy na Triades. Po drodze mijamy Monastyr Agios Joanion Syderiani. Zapachy czuć z daleka, mnóstwo samochodów; wyraźnie szykuje się tam duża uroczystość.


















Dojazd na Triades fatalny, ale możliwy nawet naszym samochodem. To co zobaczyliśmy nie zachwyciło nas jakoś bardzo, a po dzisiejszej wycieczce nie mieliśmy już siły żeby wspinać się dalej i szukać trzeciej, może najładniejszej plaży.

Wracaliśmy drogą wzdłuż zatoki Adamas. Po prawej towarzyszył nam szczyt Profitis Elias; nie mieliśmy w planach ataku na niego. Zakurzoną rudą drogą jechało sporo aut w przeciwnym kierunku- na panagiri w monastyrze.

margaret-ka napisał(a): Dojazd na Triades fatalny, ale możliwy nawet naszym samochodem

Volvo chyba jedak bardziej zahacza o wyboje, niż vectra… Hardcore mieliśmy już przy zjedździe od „koziej farmy” do Agios Ioannis Siderianos, z Traides więc nie zaryzykowaliśmy.

margaret-ka napisał(a): Zakurzoną rudą drogą jechało sporo aut w przeciwnym kierunku- na panagiri w monastyrze.

Ależ ci Grecy niecierpliwi ! Przecież panagiri dopiero za kilka dni, w czwartek 25 IX.

margaret-ka napisał(a): U Dany to Pan Meloni, dla nas Pan Peponi

A my nie mamy fotki (? chyba, bo jeszcze wszystkich zdjęć nie przeglądałam) Pana Meloni-Peponi... Nie wiem, jakim cudem nie zrobiłam, przecież było tyle okazji!

dangol napisał(a):Volvo chyba jedak bardziej zahacza o wyboje, niż vectra… Hardcore mieliśmy już przy zjedździe od „koziej farmy” do Agios Ioannis Siderianos, z Traides więc nie zaryzykowaliśmy.

Nasze auto też dostało nieźle popalić, nie raz zazgrzytały nam kamienie, przy zjeździe zaczepiliśmy tylnym zderzakiem. Trochę późno doszliśmy do wniosku, że jednak należało chociaż na dwa dni wypożyczyć quada żeby dotrzeć do niektórych ciekawostek. Bo tak w ostatecznym rozliczeniu okazało się, że wielu rzeczy nie zobaczyliśmy i Milos można by jeszcze raz powtórzyć.

Niedziela, 21 września



„Moje” trzy dni minęło, od dzisiaj będziemy się lenić. Nawet zdjęć wyszło jakoś malutko.
Od rana z balkonu obserwujemy dość spokojne morze. Postanowiliśmy więc najpierw zajrzeć do Polonii i zobaczyć jak tam jest przy mniejszym wietrze. Nie da się zaprzeczyć, miejsce bardzo urokliwe.













Dzięki Bogu okazuje się, że mój mąż wcale nie miał na myśli leżenia na znanej już plaży. Ochoczo zgadza się na Agios Kyriaki, którą widzieliśmy ze szczytu wulkanu. Był to bardzo dobry wybór, także ze względu na łupy, które stamtąd taszczyliśmy. Będziemy tu jeszcze wracać, na początek takie obrazki











Wieczorem mieliśmy miłe spotkanie ze znajomymi Grekomaniakami, którzy pływają po Cykladach wynajętym jachtem i właśnie zawinęli do Adamas. Bardzo nas na taki sposób podróżowania namawiali, poszliśmy nawet łajbę obejrzeć. Przekonani jednak jeszcze nie jesteśmy, chyba wolimy czuć grunt pod nogami...

Poniedziałek, 22 września


Rano sprawdzamy co dzieje się na miejscowej plaży i zjeżdżamy do malutkiej miejscowości po sąsiedzku- Agios Konstantinos. Jest tu kościółek, kilka syrmat i ładny widok w kierunku Sarakiniko.















W Adamas są dwa stragany z rybami. Pierwszy przy małym porciku dla kutrów, drugi przy marinie dla jachtów.























Marzyło mi się kupienie dużego świecznika ogrodowego. Jedyne jakie spotkałam w Triovasalos wydawały mi się za małe. Miałam nadzieję na zakupy na lądzie, ale takich już nie było i w tym roku nie przywiozłam żadnej skorupy.

Spacer po Place