SERIFOS-FOLEGANDROS-KIMOLOS-MILOS i to co po drodze, IX 2014

ajdadi napisał(a):Kolejna relacja ...tylko,że ta taka ekspresowa...

Muszę się sprężać bo marzy mi się nowy wiosenny temat, np taki "Nigdy nie byłam w Casablance..." i trzeba nad tym popracować.
Po drugie zbyt długa i szczegółowa relacja odbierze radość samodzielnego odkrywania nowych miejsc przyszłym podróżnikom

Dopływamy do Polloni. Planując pobyt na Milos marzyłam o mieszkaniu właśnie w tej miejscowości. Od strony wody wygląda rewelacyjnie. Zrobiliśmy oględziny wybranych pensjonatów; miejsca były, ceny też do przyjęcia. Ale tak bardzo wiało, że siedzenie na nieosłoniętych balkonach z widokiem nie było w ogóle możliwe. Kąpiel też byłaby mało przyjemna, nie mówiąc już o ilości ludzi ( ze statków wycieczkowych? ) okupujących knajpy w porcie.

Odjechaliśmy w kierunku Papafragas. Następna była Pachaina i tam w spokojnym i bardziej zacisznym miejscu znaleźliśmy sobie lokum. Początkowo myśleliśmy, że pomieszkamy tu 4 dni i przeniesiemy się na południe wyspy, ale nie było takiej potrzeby. Mieszkanie było super wygodne, z dwoma balkonami, dobrze wyposażoną kuchnią i sypialnią. A odległości do pokonania nie były tak duże, żeby nie móc trochę pojeździć. Płaciliśmy 45€.

Czwartek, 18 września



Rano wyciągam wydrukowane mapki Miloterranean (lekcje odrobiłam) i widzę przerażenie mojego męża, który pyta czy to wszystko musimy objechać tymi szutrowymi, zakurzonymi drogami?? Mamy do zagospodarowania równo tydzień, mam konkretnie określić ile w tym mamy biegania, czy będziemy mieli czas żeby się ponudzić albo chociaż odpocząć. Taaa… Jesteśmy małżeństwem dwudziesty ósmy rok m.in. dzięki sztuce kompromisów. Obiecuję, że potrzebuję trzech dni żeby zobaczyć to, na czym mi najbardziej zależy. Pozostałe będą wyglądały tak jak zechce małż.

Śniadanko na tarasie i zaczynamy.

Wzdłuż zatoki Adamas kierujemy się do Zafirii.

Tu zaczyna się trasa do kopalni siarki. Charakterystyczne oznaczenia tras są obecne dopiero od 2 czy 3 lat. Jak wcześniej można było gdzieś trafić?
Dojeżdżamy do parkingu. Przekonywanie męża, że można zjechać na sam dół i że stoją tam auta, nic nie dało. Dobrze pamiętał przygody z Serifos i powiedział tylko, że my tym autem musimy jeszcze wrócić do domu. Było więc z buta

Następne kółko trzeba zrobić do wulkanu. Nie będzie tak jak na Nissiros, ale fumarole trzeba powąchać. Trasa zaczyna się zaraz za lotniskiem.





















Z góry widać jedną z lepszych plaż na wyspie- Agia Kyriaki.

Po tej rundzie czarny metalik naszego samochodu wrócił do wersji podstawowej: biały mat. Pyłu wystarczy, zwiedzamy plaże. Na wysokości campingu skręcamy na Provatas. Pierwszą, na której mi zależało była plaża z drabiną, Tsigrado. Po zachodniej stronie cypla też niebrzydka i mniej ekstremalna Firyplaka.

Zejście na własną odpowiedzialność. Jak zobaczyłam ten sznurek i łańcuch, miałam chwilę zwątpienia. Zrezygnować? Nigdy! Na dole okazało się, że średnia wieku jest trochę niższa niż nasza. A drabiny są dwie… Za to woda- marzenie.

Nie potrafię leżeć na ręczniku i opalać się. Opstrykaliśmy co trzeba i z powrotem na drabinę.
Po tej stronie wyspy jest jeszcze Paleohori z kolorowymi skałami i plażą podgrzewaną wulkanem. Rzeczywiście na piachu są takie miejsca, że nie da się stanąć bosą stopą. Mają rdzawo-brunatny kolor. Nie są jednak w stanie podgrzać wody w morzu. Mimo, że na północy w Polloni wiało, tu można było się spokojnie kąpać.























Kolacja na tarasie.

Piątek, 19 września



Rano przy śniadaniu na tarasie stwierdzamy, że dalej za bardzo wieje po tej stronie wyspy i jeszcze nie czas na kąpiel na miejscowej plaży.












Z kolejnych tras Miloterranean wybieram tylko kilka szczegółów. Po pierwsze czynna kopalnia bentonitu, podobno największe złoża na świecie. W jeziorku na dole woda, która służy do polewania dróg.

Na wykopaliska w Filakopi spojrzeliśmy dosłownie przez płot. Nie bardzo jest tam co oglądać.








Znacznie ciekawsza jest plaża w Papafragas, na którą schodzi się w taki sposób.

Jedziemy do Sarakiniko. Wieje i jest pięknie.
Jest tu mała plaża, można popływać wśród białych skał. Dzisiaj wiatr przywiał tu wszystkie śmieci i wygląda to paskudnie.

jestem i bardzo mi się podoba, głównie szczegóły z noclegów po drodze, bo może będą mi pomocne, mam spore ciśnienie na Macedonię;

a wybrzeże greckie naprawdę wspaniałe, a ta grota rewelacja

Posuwamy się dalej i zjeżdżamy do Mandrakii. Syrmaty są bardzo fotogeniczne.





















Z drogi rzut oka na Triovasalas i Plakę.








Jeszcze ładniejsze z góry jest Firopotamos i okolica.

te kiero napisał(a):
a wybrzeże greckie naprawdę wspaniałe

Wspaniałe i ciągle łatwo dostępne. To co w innych krajach było by ogrodzone płotem, należące do hotelu, prywatne, wejście za opłatą, z płatnym parkingiem -tu masz na wyciągnięcie ręki.