Serbia, Macedonia i Albania - tropem tureckich toalet

Zabierasz Euro ze sobą a na miejscu wymieniasz na odpowiednią walutę...

rafgrzeg napisał(a):DarCro
a czy korzystałeś z jakiś przewodników? jeśli tak to z jakich?

"Albania" - autor Figiel oraz bardzo powierzchowny przewodnik Pascala, gdzie Albania jest podpięta pod Czarnogórę, Serbię i Kosowo.

rafgrzeg napisał(a):I jeszcze jedno czy jechałeś tylko z kartą i eurasami? czy miałeś jakieś ichniejsze pieniądze? bo ja jakoś nie mogę znaleźć w żadnym kantorze...

Moja karty i żony (jakby jedna się zgubiła). Euro tylko jako zapas ratunkowy. Tak to jedynie korzystam z bankomatów (i absolutnie nie obłaca się kupować dziwnych walut w Polsce, ani też nie ma potrzeby)

Chyba jest jeszcze coś nowego, ale muszę poszukać w domu.

DZIEŃ 22 – Prom Koman-Fierze, czyli dłuuuuuga woda.

Otwieram oczy i dopiero teraz widzę to, co szumiało koło naszego kempingu w nocy:







O 8 rano mamy już namioty oraz inne rzeczy spakowane do naszej Skody i jesteśmy gotowi na wielkie pływanie. Podjeżdża po nas nasz znajomy z restauracji i pakuje do niego nas i parę Słoweńców. Jedziemy może kilometr albo dwa po fatalnej jakościowo drodze i do tego stromej. Absolutnie nie żałuję, że poprzedniego wieczoru nie zdecydowałem się szukać tego „właściwego” campingu.

Wkrótce docieramy do tunelu. Strażnik tunelu pozdrawia kierowcę naszego jeepa i już jesteśmy z drugiej strony:









Tu kilkoro ludzi w podobnej do nas sytuacji: gotowi do płynięcia w zaklepanych prywatnie łodziach:



Jest już też nasza łódź. Biało-czerwona. Jak się przewróci do góry nogami to będzie łatwo ją dostrzec...



A zatem w drogę! Ostatni rzut oka na tamę i przystań:

Nie jest jeszcze gorąco, a ponadto słońce jest nisko i znaczna część podróży upłynie nam w cieniu mijanych zboczy.



Nasi przewoźnicy nie mówią żadnym zrozumiałym językiem, a nasz znajomy, który zaaranżował te wycieczkę został oczywiście na brzegu. Jesteśmy skazani na język migowy i uśmiechanie się.



Za bardzo nie ma o czym pisać: ot płyniemy, jest cieplutko, widoczki ładne. Proponuje byście oparli się wygodnie o burtę i korzystając z Waszego podróżniczego doświadczenia zastanawiali się czy to faktycznie jedna z najładniejszych przepraw promowych świata.

O małe urozmaicenie! Nasi przewoźnicy zrzucają tutaj jakiś prowiant. Mam wrażenie, że to ich miejsce zamieszkania.

Niektórzy szybko tracą zainteresowanie widokami:

Nasz Słoweniec zaniepokoił się, czy aby nie płyniemy do odnogi Łowców Głów:









To nie jest droga. Po prostu jakaś biała skała wlewała się do rzeki, ale widać znudziło jej się i zastygła:

I oto dopływamy do najbardziej malowniczej części: wysokiego, aczkolwiek krótkiego kanionu:

A cóż my tu mamy?! Oto nasz niedoszły prom samochodowy, wyleguje się na brzegu jak zdechły, albo leniwy hipopotam:



I tak - po 3 godzinach płynięcia - docieramy do tamy w Fierze:



Tu obiecano nam restauracyjkę, w której będziemy mogli coś zjeść. Przewoźnicy każą nam wyjść z łodzi w ten niecodzienny sposób. Jesteśmy lekko zdziwieni, ale cóż, jak przygoda to przygoda:





Ale co to? Problem?
Ależ tak! Nasi przewodnicy nie mają pojęcia gdzie owa restauracja jest! My zaś nie chcemy jej odpuścić, bo nie wzięliśmy prowiantu i jesteśmy strasznie głodni. Charon dzwoni więc do szefa-organizatora naszej wyprawy:



Wkrótce Charon wraca do nas i każe iść dwa kilometry drogą do restauracji. Wybuchamy śmiechem kogoś, kto wie jak to jest maszerować dwa kilometry w słońcu przy 40-stopniowym upale. No to Charon znowu dzwoni i co się okazuje? Skręcili nie w tę odnogę rzeki co trzeba! Trzeba się wrócić i popłynąć w inny zawijas wody, który kończy się takim oto pięknym widokiem:



Jest tu most, koło mostu dom, a na piętrze mała knajpka:



Przed mostem widok, który mnie urzeka - krajobraz jak z Afryki:



I oto sam Lord of the Pigs:

W knajpce udaje się zjeść po przystępnej cenie, obserwując tubylców, którzy oderwali się akurat od swoich świń i wpadli na małe piwko. No a potem ruszamy z powrotem do Koman.



Niestety droga powrotna okazuje się być gehenną. Trzy godziny, tym razem w pełnym słońcu, bo zbocza gór już nie dają cienia, to absolutnie za długo, aby taka wyprawa była przyjemnością. Nie pomaga nawet oblewanie się wodą.









I oto jest - Bogu niech będą dzięki! - nasza przystań i czekający na nas jeep:



Od razu ruszamy, aby zdążyć na nocleg nad Jeziorem Szkoderskim. Oczywiście jedziemy tą samą drogą, którą wczoraj pokonaliśmy w nocy, bo innej drogi stąd nie ma. Pierwsze i ostatnie zarazem spojrzenie na Koman z góry:















Trochę lokalnej architektury z czasów Hodży:



I wygląda, że na kolejny nocleg przyjedziemy już o zmierzchu:

DarCro napisał(a):Tu kilkoro ludzi w podobnej do nas sytuacji: gotowi do płynięcia w zaklepanych prywatnie łodziach:
.......
Jest już też nasza łódź. Biało-czerwona.

Ta Wasza wygląda na niewyklepywaną na kamieniu. Ładnie się prezentuje, gorzej z tą niebieską łodzią.

DarCro napisał(a):Niektórzy szybko tracą zainteresowanie widokami:

Jak córka całą trasę wytrzymała, przecież to była ta lepsza część podróży, jeszcze chłodno, jeszcze czasem w cieniu.......

DarCro napisał(a):Przed mostem widok, który mnie urzeka - krajobraz jak z Afryki:

Jak widać w Albanii można natrafić na zaskakujące widoki. I nie chodzi o widoki - krajobrazy. Chodzi o śmieci wysypywane na pobocza dróg, w których buszują zwierzęta hodowlane.
Fajnie Ci się udało zapolować na zwierzęta, osiołek z matką, krowa i świnie.
A gdzie drób z awatara?

Lidia K napisał(a):Jak córka całą trasę wytrzymała, przecież to była ta lepsza część podróży, jeszcze chłodno, jeszcze czasem w cieniu.......

Mam wrażenie, że dzieci i tak lepiej od nas to słońce wytrzymały. My już staruchy.

Lidia K napisał(a):A gdzie drób z awatara?

Byli w nocy ci z KFC i zarekwirowali.

Lidia K napisał(a):A gdzie drób z awatara?

DarCro napisał(a): Byli w nocy ci z KFC i zarekwirowali.

Jak to dobrze, że rzadko bywam w KFC Miałbym po zjedzeniu kanapki wyrzuty sumienia, że pożarłem awatara DarCro

Ale przyznasz, że pogloski, jakoby mieli tam tylko podłe mięso, nie potwierdzają się...