Serbia, Macedonia i Albania - tropem tureckich toalet

Super, jeszcze dwie taki opowiastki i powstanie książka! Gratuluję!!!

MWN napisał(a):Super, jeszcze dwie taki opowiastki i powstanie książka! Gratuluję!!!

Zbiór opowiadań pt. Turecka toaleta, względnie bardziej ekspresyjnie Kibel albo Przes(...)ane z wiatrem

kulka53 napisał(a):

kulka53 napisał(a):Każdy odcinek który wysyłasz, to wielkie wydarzenie...

DarCro napisał(a):wymyślę może jakąś historyjkę…

Postanowiłeś chyba udowodnić, że jednak się nie myliłem...

Jak przyjedzie pomysł do głowy, to się pisze, jak nie przyjdzie, to się nie napisze...

kulka53 napisał(a):Wieś zaś, ta z ostatniej fotki (Vlasina?) jako żywo przypomniała mi czeską prowincję sprzed lat około 20

To nie jest Vlasina, tylko jakaś "bezimienna" wiocha po drodze do niej. Ja jeżdżę przez Słowację, więc mógłbym powiedzieć, że to przypomina słowacką prowincję.

MWN napisał(a):Super, jeszcze dwie taki opowiastki i powstanie książka! Gratuluję!!!

Cieszę się, że się podoba.

PabloX napisał(a):

MWN napisał(a):Super, jeszcze dwie taki opowiastki i powstanie książka! Gratuluję!!!

Zbiór opowiadań pt. Turecka toaleta, względnie bardziej ekspresyjnie Kibel albo Przes(...)ane z wiatrem

Mogłaby mieć też podtekst filozoficzno-poznawczy z tytułem "Gówno prawda."

Spędziłam wczorajszy wieczór wczytując się w twoje literacko - historyczne opowieści. I był to świetnie spędzony wieczór Jak się dowiedziałam, że mecz odwołano to pomyślałam "ale miałam szczęście", że się nie nastawiałam na oglądanie meczu (znów o wszystko?).
Mam nadzieję, że pomysłów Ci nie zabraknie i chęci do tworzenia również. A czekać możemy spokojnie na kolejny odcinek. Bo warto.

Mnie historia i dzieje ludzkości kojarzą mi się z wulkanami. Nie da się powstrzymać erupcji i erozji, pęknięć, wybuchów drobnych i wielkich, obrzucania błotem, zasypywania popiołem, niszczenia i konieczności odbudowy po kolejnym wybuchu. I tak też widzę dzieje świata jako dzieje konfliktów i wojen - szybkiego niszczenia i mozolnej długiej często niedokończonej odbudowy z powodu kolejnego wybuchu.

No to czekam na cd.

Lidia K napisał(a):Mnie historia i dzieje ludzkości kojarzą mi się z wulkanami. Nie da się powstrzymać erupcji i erozji, pęknięć, wybuchów drobnych i wielkich, obrzucania błotem, zasypywania popiołem, niszczenia i konieczności odbudowy po kolejnym wybuchu. I tak też widzę dzieje świata jako dzieje konfliktów i wojen - szybkiego niszczenia i mozolnej długiej często niedokończonej odbudowy z powodu kolejnego wybuchu.

Dobre, dobre...
Jest w tej metaforze "nieubłaganość" i "nieoczekiwaność" tego co się wydarza...

Ale, ale...
Niedawno mignęło nam przed oczyma zdjecie H z pierwszej strony relacji:



A zatem zdjęcie H: Serbia.

Na Jeziorem Vlasina znajduje się nasz kolejny kemping. Jest położony malowniczo nad wodą, choć samo jezioro za piękne nie jest. To sztuczny zbiornik zbudowany na bagnach. Znajduje się dosyć wysoko, bo na 1211 metrach n.p.m. Ze względu na tamę nie wolno fotografować i są zakazy biwakowania na dziko – po raz pierwszy widzę je w Serbii. Cena za nocleg - jak to w Serbii - powalająca: 20 zł.

Idziemy z Moją Piękną sprawdzić toalety. Śmierdzi, a na potrzebujących dłuższego posiedzenia oczywiście czekają tureckie toalety. Chce się uciekać, ale skoro już tu przyszedłem, postanawiam powierzyć swoją potrzebę jednemu z pisuarów. Chwila błogiego relaksu i … czuję ciepło na swoich osandałowanych stopach.



Zerkam na dół i wow! Pisuar ma rozwalony dół, tak, że mocz wycieka z niego i oblewa nogi stojącego przed nim delikwenta. Wszystkie inne pisuary mają tę samą cechę, a zatem wygląda to na celowe, pomysłowe rozwiązanie sanitarne. Po co marnować mocz? Czyż nie warto wykorzystać go? Mocz to dosyć sterylny płyn i w krajach gdzie brakuje wody, pomaga utrzymać stopy wolne od grzybicy. No i nie traci się czasu: sikanie i mycie w jednym. To ważne w czasach, kiedy każdy żyje w pośpiechu.

Wypadam z ubikacji z okrzykiem „Eureka!” na ustach, a z części damskiej wybiega Moja Lepsza z okrzykiem „Masakra!”. Dzielę się z nią serbskim pomysłem na oszczędność wody i walkę z chorobami skórnymi, ale ona nie podziela mojego entuzjazmu i nie widzi możliwości zastosowania moczu w naszej rodzinnej higienie. Wręcz zarzeka się, że więcej nie zaglądnie do swojej części bloku sanitarnego. Jak ten blok obserwuję, to niemal nikt do niego nie zagląda…



Kładę się spać. Zanim zasnę, pomysły na biznes sypią się jak z rękawa: „Urynianka", „Serbianka”, „Nocnik Zdrój”, „Grzybostop”…

Na namiot leje się deszcz, który tylko na kilka godzin nam odpuścił. (Dobrze, że zdążyłem zasunąć dach.) Właściwie to fajnie zasypiać przy deszczu, ze świadomością, że udało się zapobiec grzybicy.

DZIEŃ 8 – Monastyr Prohor Pcinjski, obserwatorium astronomiczne w Kokino, oraz Kameni Kukli, czyli poligamia się nie opłaca.

Ranek budzi nas słoneczkiem i mgłami. Kemping otoczony jest laskiem i krzakami, więc problem toalety zostaje sprawnie rozwiązany. Zbieramy się i ruszmy w kierunku Macedonii.



Krajobraz, który wciąż wygląda swojsko, wkrótce zmieni się nie do poznania.



Surdulica - mały przystanek po drodze, okazja by napić się kawy w kawiarni (2 zł!) i odwiedzić bankomat.



Panuje tu już bałkański klimat, który lubię: uliczki zastawione autami, bałagan na drogach, kawiarnie pełne, a na miejscowym forum, ludzie po prostu stoją i rozmawiają. We wcześniej odwiedzonych miejscowościach, nie było tej atmosfery wolnego czasu i chaosu. No ale cóż, przecież jedziemy coraz bardziej na południe…





Aby dostać się do Macedonii, wybieramy mniej uczęszczane przejście graniczne Prohor Pcinjski – Pelince. Okazuje się, że przed samą granicą jest kolejny monastyr, św. Prohor Pcinjski. Drugi człon nazwy wynika z faktu, że jest położony na lewym brzegu rzeki Pcinje.



Św. Prohor jest też ładny, choć nie tak „zagubiony” w czasie jak św. Jovan Poganovski, gdyż budowle noszą świeże ślady renowacji, jest też mini-muzeum przyrodnicze. Jeden z obecnych tu konaków, czyli budynków mieszkalnych, tzw. Vranjanski Konak, uważany jest za jeden z najpiękniejszych tego typu w Serbii.



Podobno św. Prohor przepowiedział bizantyjskiemu cesarzowi, że ów zostanie cesarzem, a gdy tak się stało, cesarz postawił monastyr z wdzięczności. W apsydzie mieści się grób św. Prohora. W środku są cenne freski, ale ponieważ jest zakaz fotografowania, a przed ołtarzem modli się z zapałem zakonnik z zakonnicą, odpuszczam robienie zdjęć. Wstęp na teren monastyru: 0 zł, liczba turystów: 0.



Widzę, że zdjęcia które wykonałem, nie dają pojęcia o całym kompleksie. Myślę, że może i dobrze - aby dopowiedzieć sobie resztę, trzeba się wybrać samemu…



Jeszcze klika refleksji o Serbii, kiedy tak sobie oglądamy "Prohora"...

Mieliśmy spędzić w Serbii tylko 2-3 dni, a wyszło ponad dwa razy tyle, gdyż kraj nas mile zaskoczył swoją „nieturystycznością”, niskimi cenami i intrygującymi toaletami.



Ciężko powiedzieć co nam się najbardziej podobało: jeśli chodzi o przyrodę, to chyba Rosomacka Klisura, łuki we Vratnej i przejazd przez Starą Planinę; a Felix Romulanum, Lepensky Vir i monastyr św. Jovan Poganovski, w kategorii atrakcje nieprzyrodnicze. W Polsce myślałem, że przełom Dunaju będzie w Serbii atrakcją nie do przebicia, ale tak się nie stało…

(Ale, ale…! Najfajniejsza przyrodniczo rzecz w Serbii, dopiero czekała na nas w drodze powrotnej, prowadzącej przez zachodnią Serbię. O czym będzie w swoim czasie…)



Drogi okazały się być porównywalne do tych na polskiej prowincji, a kierowcy równie głupi. Ze dwa razy zmuszony byłem uczestniczyć w wyprzedzaniu na trzeciego, a ze trzy razy auto wyjeżdżające zza zakrętu, niebezpiecznie ścięło go sobie.

W kategorii zaśmiecanie krajobrazu natomiast, Serbia zdecydowanie wyprzedza Polskę. Śmieci na polu, śmieci w lesie, śmieci na placu, śmieci na ulicy, śmieci, śmieci, śmieci… Przejeżdżaliśmy jednak przez jedną gminę, gdzie co chwila były tabliczki „Ta droga została oczyszczona ze śmieci. Dbaj o czystość”. Zatem walka o zmianę serbskich przyzwyczajeń już się rozpoczęła.



Paragony fiskalne. Nie wiem czy Serbia nas nie zostawia z tyłu. To zapewne rezultat intensywnych kontroli skarbowych, bo wszędzie dostawaliśmy dowody, że serbski fiskus działa sprawnie i podatki płyną tam gdzie trzeba. Dobra wróżba dla kraju wciąż podnoszącego się z wojny.



A propos wojny, to jej jedyne świadectwo w tym regionie, to wojskowe ciężarówki, które trafiły w prywatne ręce i teraz służą do transportu niemilitarnego. Mimo, że od zakończenie konfliktu bałkańskiego nie minęło znowu tak wiele lat, czuliśmy sie tu tak bezpieczni jak w Polsce.



Zachęcony tymi wakacjami, nie wykluczam, że za rok wybiorę się do zachodniej Serbii, zanim zawładnie nią przemysł turystyczny.

Na wschód od autostrady Węgry-Macedonia, oprócz wspomnianych już drobiazgów na przełomie Dunaju i piwnic winnych w Rajacu, pozostały mi tylko do zobaczenia klasztory obronne Ravanica i Manasija. Ale może Wy wiecie o czym jeszcze, co absolutnie trzeba zobaczyć we wschodniej Serbii?



Na czerwono: miejsca turystyczne opisane w tym watku.
Na czarno: inne miejsca wspomniane w tym wątku.
Na niebiesko: miejsca turystyczne na wschód od autostrady pominięte w tym wątku.

Dzięki za serbską przejażdżkę. Pokazałeś to, o czym w sumie wiedziałem... że Serbia ma wiele ciekawych, choć może nie aż tak spektakularnych miejsc i atrakcji - stąd wspomniana "nieturystyczność" i częsta liczba turystów: 0

Co warto jeszcze w tym rejonie zobaczyć... wg mnie rejon wapiennych gór Beljanica, całkiem ładny przełom Mlavy czyli Gornjacką Klisurę, monastyr Gornjak i źródła rzeki Mlavy.

Bo o Davolja Varos (w sumie to też wschodnia Serbia, choć po drugiej stronie autostrady) pewnie słyszałeś .

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):Dzięki za serbską przejażdżkę. Pokazałeś to, o czym w sumie wiedziałem... że Serbia ma wiele ciekawych, choć może nie aż tak spektakularnych miejsc i atrakcji - stąd wspomniana "nieturystyczność" i częsta liczba turystów: 0

Chyba jednak nie spektakularność się u mnie liczy, tylko emocje jakie dane miejsce wzbudza. Co mi z tego, że Niagara ma spektakularność maksimum, jak Rosomacka Klisura wzbudziła u mnie więcej adrenaliny i satysfakcji.

kulka53 napisał(a):Co warto jeszcze w tym rejonie zobaczyć... wg mnie rejon wapiennych gór Beljanica, całkiem ładny przełom Mlavy czyli Gornjacką Klisurę, monastyr Gornjak i źródła rzeki Mlavy.

O super! Dzięki!
A macie to w jakiejś relacji?

Naniosłem sobie to chyba dobrze?:



Jakbym to wcześniej wiedział, to nie wiem czy bym w tym roku do Albanii dojechał. A tak, to chyba nie dojadę za rok do "Waszej" Grecji...

kulka53 napisał(a):Bo o Davolja Varos (w sumie to też wschodnia Serbia, choć po drugiej stronie autostrady) pewnie słyszałeś .

Tak, Davolja figuruje w przewodnikach. Kombinowałem czy by tam nie podjechać, ale ze względu na okrężny dojazd od autostrady, tam opłaca sie jechać, tylko jak chce się dalej do Kosowa wybrać. Sama benzyna mi coś 50 zł wychodziła przy takim zboczeniu z trasy na Macedonię...

No, ale to juz jest po zachodniej stronie autostrady, więc się nie liczy.
----------------

I znalazłem jeszcze to:
http://www.traveleastserbia.org/english ... &Itemid=68

Ciekawe czy jakiś forumowicz już tam zawitał...

- Passports.
- Here you are.



- Where are you going?
- We want to stay a week in Macedonia, then a week in Albania.
- Where in Macedonia?
- Ohrid Lake, Prespa...



- Where are you going to stay in Albania?
- The Albanian Riviera, you know, Butrind, Saranda…
- OK…



- Why did you choose this border crossing, not the main one on the highway?
- We’d like to see Kokino, and this road is a shortcut.
- All right. You can go.



Tak przebiegła rozmowa z miłym, macedońskim celnikiem. Brak konkretnej odpowiedzi na któreś z tych pytań, zapewne skończyłby się dokładną rewizją naszego bagażnika, a tak wystarczyło jedno spojrzenie i machnięcie ręką, że wszystko w porządku.





Krajobraz – tak jak zapowiadałem, zmienił się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Zamiast swojskich łąk i lasów, coś, co ma często więcej wspólnego ze stepem lub sawanną niż roślinnością naszej szerokości geograficznej. Mnie mocno kojarzy się z Colorado lub Wyoming... Na początku fascynuje, a po kilku miesiącach męczy.





Zapamiętajcie tego psa, bo to nie jedyne zwierzę, które przyłapiemy na zjadaniu reklamówki!

DarCro napisał(a):A macie to w jakiejś relacji?

Myśmy wracając z bułgarskich gór tylko tamtędy przejeżdżali, trochę przypadkowo i trochę się nam spieszyło...
Tak więc w relacji było tylko wspomniane, nawet nie wiem czy jakiekolwiek zdjęcie się tam znalazło, jako że na burzę się zbierało i pogoda była mocno nieciekawa.
Zaskoczony klisurą niemal na równinie potem trochę poszukałem, poczytałem i stwierdziłem, że w Serbii są nie tylko niekończące się pola kukurydzy

DarCro napisał(a):Chyba jednak nie spektakularność się u mnie liczy, tylko emocje jakie dane miejsce wzbudza. Co mi z tego, że Niagara ma spektakularność maksimum, jak Rosomacka Klisura wzbudziła u mnie więcej adrenaliny i satysfakcji.

Dokładnie o to mi chodziło...
Niagarę zna cały świat a o tej klisurze pewnie nawet nie każdy Serb słyszał...
Można poczuć się jak Odkrywca

Co do przejścia Prohor Pcinjski to jak się jedzie serbską autostradą, kilkadziesiąt km przed granicą jest drogowskaz właśnie tam kierujący. Po doświadczeniach z letnimi zatorami na granicy nawet sobie myślałem żeby się tamtędy wybrać, a przy okazji coś nowego zobaczyć, ale w sumie nie było potrzeby. We wrześniu przekraczanie autostradowych granic nie jest już tak uciążliwe.

DarCro napisał(a):skończyłby się dokładną rewizją naszego bagażnika

Nigdy się nam to nie przytrafiło. Chorwaci, a zwłaszcza Węgrzy, są znacznie mniej wyluzowani
Chociaż, w miarę upływu czasu zauważam że wywołujemy coraz większe zdziwienie swym pojawieniem się w środku nocy, końcem września, w małym, starym aucie, na mniej popularnym przejściu. Jakoś mało prawdopodobne się wydaje że my po prostu wracamy z Wielkich Greckich Wakacji .

kulka53 napisał(a): trochę poszukałem, poczytałem i stwierdziłem, że w Serbii są nie tylko niekończące się pola kukurydzy

A nawet nie widziałem tam pół słonecznikowych gdzie jeździłem. Bardziej na Węgrzech.

DarCro napisał(a):skończyłby się dokładną rewizją naszego bagażnika

kulka53 napisał(a): Nigdy się nam to nie przytrafiło. Chorwaci, a zwłaszcza Węgrzy, są znacznie mniej wyluzowani
Chociaż, w miarę upływu czasu zauważam że wywołujemy coraz większe zdziwienie swym pojawieniem się w środku nocy, końcem września, w małym, starym aucie, na mniej popularnym przejściu. Jakoś mało prawdopodobne się wydaje że my po prostu wracamy z Wielkich Greckich Wakacji .

W środku nocy to sam też bym Was "przetrzepał"...

DarCro napisał(a):Na wschód od autostrady Węgry-Macedonia, oprócz wspomnianych już drobiazgów na przełomie Dunaju i piwnic winnych w Rajacu, pozostały mi tylko do zobaczenia klasztory obronne Ravanica i Manasija. Ale może Wy wiecie o czym jeszcze, co absolutnie trzeba zobaczyć we wschodniej Serbii?

1. Najwyższy szczyt w Serbii (Midzor 2200mnpm) http://argymir.blogspot.com/2010/09/serbia-2010-midzor-opis-wejscia-srb.html

2. Pilj - drugi co do wielkości wodospad w Serbii. http://argymir.blogspot.com/2010/10/wodospad-pilj-srb.html

3. Babin Zub - ciekawy szczyt z dobrymi trasami narciarskimi.

argymir napisał(a):Najwyższy szczyt w Serbii (Midzor 2200mnpm)

Faktycznie, zapomniałem...
Miejsce całkiem ok , kawałek drogi jest, ale można to potraktować jako przyjemny spacer wśród łąk, koni i krów i wylegujących się psów .

Też kiedyś to opisaliśmy...