Santorini bez samochodu, czyli autobusami i piechotą !

Katerina napisał(a):Dziękuję za tak rzetelne i obrazowe wyjaśnienie
Film z oświetlonym Pyrgos robi wrażenie...
Ciekawe, czy zdarzają im się pożary?

Na temat pożarów nic nie znalazłam w czeluściach internetu.
Jedynie taki filmik, na którym (od 33 minuty) widać, jak ogień wyrwał się spod kontroli.
W 40 minucie już jest dosyć spory.

megidh napisał(a):

wiola2012 napisał(a):Stronkę na temat wina dodałam sobie do ulubionych,

Czyżbyś zamierzała powrócić na Santorini ?.

Nie mówię nie , ale raczej na emeryturze. Zafunduję sobie (jak będzie mnie stać ) dłuższy pobyt na wyspach i będę pływać od jednej do drugiej, aż minie nasza okropna jesień.

wiola2012 napisał(a):

megidh napisał(a):

wiola2012 napisał(a):Stronkę na temat wina dodałam sobie do ulubionych,

Czyżbyś zamierzała powrócić na Santorini ?.

Nie mówię nie , ale raczej na emeryturze. Zafunduję sobie (jak będzie mnie stać ) dłuższy pobyt na wyspach i będę pływać od jednej do drugiej, aż minie nasza okropna jesień.

I zima ...


Ale chyba wiosna już bliżej niż dalej ...

wiola2012 napisał(a):

megidh napisał(a):

wiola2012 napisał(a):Stronkę na temat wina dodałam sobie do ulubionych,

Czyżbyś zamierzała powrócić na Santorini ?.

Nie mówię nie , ale raczej na emeryturze. Zafunduję sobie (jak będzie mnie stać ) dłuższy pobyt na wyspach i będę pływać od jednej do drugiej, aż minie nasza okropna jesień.

Fajnie by było w ten sposób wypełniać czas na emeryturze. Też mi się marzy taka podróż.

mysza73 napisał(a):I zima ...


Ale chyba wiosna już bliżej niż dalej ...

Masz rację, zima się już chyba kończy, bo u mnie biedronki powoli wychodzą ze swych zimowych kryjówek i spacerują po szybach.

PS. Tak długo się nie odzywałaś, że myślałam, iż przestałaś tutaj zaglądać. A brakuje mi Twoich komentarzy.
Cieszę się, że się myliłam

megidh napisał(a):Masz rację, zima się już chyba kończy, bo u mnie biedronki powoli wychodzą ze swych zimowych kryjówek i spacerują po szybach

U mnie biedronki się pojawiły (teraz ich nie ma) jak za oknem była czapa śniegu. Ale nich już wiosna idzie na całego, bo takie przeplatance mnie wk...

megidh napisał(a):PS. Tak długo się nie odzywałaś, że myślałam, iż przestałaś tutaj zaglądać. A brakuje mi Twoich komentarzy.
Cieszę się, że się myliłam

Jestem cały czas
I cały czas cieszyłam oczy widokami

Po wyjściu z kościoła Waldek na chwilkę przysiadł pod wielkim oleandrem.


Za oleandrem widać przesmyk pomiędzy budynkami, którym za chwilkę przejdziemy.




Po schodkach weszliśmy na teren porośnięty krzakami.
Z tego miejsca ładnie prezentowała się kopuła małego kościółka, ale nie było możliwości dojścia do niej.
Porozglądaliśmy się więc tylko dookoła.




Tymi samymi schodami zeszliśmy na dół, szukając innej drogi.


Natrafiliśmy na tunel.


Po wyjściu z tego tunelu przed nami wyrósł malutki kościół Theotokaki - Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny, który jest jednym z najstarszych kościołów na wyspie Santorini (X wiek). Oczywiście był zamknięty, więc nie mogliśmy zobaczyć rzeźbionego w drewnie ikonostasu, którym ten kościół się wyróżnia.
Kościół wyróżnia się również architekturą, bowiem jest jednym z nielicznych typów małych kwadratowych świątyń z kopułą. To właśnie jego kopułę widzieliśmy chwilę wcześniej z góry.




Doszliśmy na skraj północnych murów zamku. Z tego miejsca można podziwiać piękne widoki.



Zastanowiły nas te baseny, w których woda sprawie wrażenie ciemno-szarej. Do tej pory woda we wszystkich widzianych przez nas basenach miała kolor niebieski.





Mamy ochotę chwilę odpocząć i się czegoś napić, więc jak widzimy napis "cafe" wymalowany na murze, to idziemy w kierunku, który pokazuje strzałka.

Kawiarnia, do której trafiliśmy, była chyba jedyną czynną w Pyrgos. Na inne nie trafiliśmy.
To Franco's Cafè, która usytuowana jest tuż obok odwiedzonego przez nas wcześniej kościoła w najwyższym punkcie Pyrgos.
Na tym zdjęciu widać odrestaurowany w 1975 roku katolicki kościół Św. Trójcy, w którym znajduje się zbiór ikon i pamiątek kościelnych. Ale nie zobaczyliśmy tego zbioru, bo wejście było zamknięte.


Z tarasu kawiarni rozpościera się wspaniały widok na kalderę. I to chyba z powodu tego widoku ceny są tam dosyć wysokie (kawa 4,50 euro, piwo 5,50 euro).



Odpoczęliśmy chwilę i ruszamy dalej, bo znajomi już się niecierpliwią, że nas jeszcze nie ma w umówionym miejscu.




Po wyjściu z zamku widzimy plac który służył kiedyś jako miejsce spotkań miejscowej arystokracji.
Na placu stoi obecnie pomnik poległych w wojnach z lat 1912-1921.







Nagle Waldek coś wypatrzył we wnęce mijanych drzwi.


To była szczotka. Żeby tak w domu chciał sprzątać, jak na tej uliczce w Pyrgos







Wróciliśmy do głównej ulicy w Pyrgos.
Po sprawdzeniu rozkładu jazdy okazało się, że nasz autobus ma przyjechać za 15 minut, więc ten czas wykorzystywaliśmy na obserwację terenu wokół przystanku.

Wcześniej osiołków w Pyrgos nie widzieliśmy, dopiero tutaj ujrzeliśmy pierwszego i jedynego. Na jego grzbiecie siedział mały model, któremu mamusia robiła fotki.



Po chwili taksówką przyjechali turyści z bagażami i zaczęli rozmawiać z właścicielem osiołka. Ale nic z tej rozmowy nie wyszło, bo właściciel pociągnął osiołka za sobą i sobie poszedł.
Myśleliśmy, że się nie dogadał z turystami, ale po kilku minutach wrócił a osiołek miał na grzbiet założoną konstrukcję, dzięki której z taksówki osobowej zamienił się w bagażówkę.



Obładowany bagażami osiołek ruszył sam w drogę i a jego właściciel nie zwrócił na to uwagi. Myśleliśmy, że osiołek wie, gdzie ma iść i może tak jest, ale on najpierw zapragnął się posilić. Po wejściu po kilku schodkach na ścieżkę stanął przy klombie i zaczął obgryzać roślinki. Jak jego właściciel to zauważył, to do niego nie podszedł, ale zaczął na niego krzyczeć i osiołek przestać skubać kwiatki.




Nie wiem jak zakończyła się ta sytuacja, bo nadjeżdżał nasz autobus, więc zakończyliśmy obserwację.

Ze znajomymi byliśmy umówieni na Czerwonej Plaży. Aby się tam dostać musieliśmy dojechać autobusem do Akrotiri.
Pomimo tego, iż na dworcu autobusowym w Firze informacja o trasie autobusu z Firy do Akrotiri uwzględniała przystanej w Pyrgos, to niestety na miejscu zorientowaliśmy się, że ten autobus tutaj nie przyjeżdża.


Potwierdza to również mapka tras autobusowych, na której trasa Fira-Akrotiri zaznaczona jest kolorem seledynowym i widać wyraźnie, że przez Pyrgos autobus nie przejeżdża.


Przez Pyrgos przejeżdża jedynie autobus na trasie Fira-Perissa i z powrotem, więc nim nie dojedziemy do Akrotiri.
Ale możemy nim pojechać do miejscowości Megalochori i tam przesiąść się na autobus jadący z Firy do Akrotiri.
Na przystanku byliśmy od godziny 13:35 i według naszych wyliczeń autobus z Firy do Perissy już powinien przyjechać, bowiem
wyjeżdżał z Firy o godzinie 13:00. No chyba że już był i odjechał bez nas. Rozpytywaliśmy się w markecie przy przystanku autobusowym, czy to stąd odjeżdżają autobusy i uzyskaliśmy odpowiedź twierdzącą. Zastanawialiśmy się, jak ten autobus tutaj sie zatrzymuje, bowiem przystanek autobusowy usytuowany jest tylko z jednej strony ulicy w zatoczce oddzielonej od głównej drogi długą wysepką. Czyżby wjeżdżał pod prąd
Nie przyszło nam do głowy, że ten autobus nie jedzie dalej tą drogą, tylko zawraca, aby wyjechać z Pyrgos tą samą drogą, którą tutaj przyjeżdża. Gdyby pojechał dalej, to dojechałby na Profitis Ilias, a nie do Perissy.
Trochę już jesteśmy zestresowani tym, że autobusu nie ma. Ale po chwili widzimy, że jedzie. i Jakież było nasze zdziwienie, gdy autobus się nie zatrzymał, lecz pojechał dalej, prawie wcale nie zwalniając na tym łuku drogi przy przystanku. Co jest Może źle zrozumieliśmy tłumaczenia na temat przystanku i jest on dalej, a nie tutaj. Biegniemy więc za autobusem, ale moje kolano się buntuje. Krzyczę więc do Waldka, że nie dam rady i się zatrzymuję. I dobrze, bo dzięki temu nie musieliśmy biegać w tę i z powrotem. Okazało się, że autobus jedzie dalej, aby nawrócić. Dojeżdża do tego miejsca, zawraca i dopiero wtedy podjeżdża na przystanek.
Jak autobus podjechał, to okazało się, że niestety nie jedzie on do Perissy, lecz do Firy.
Musimy szybko zdecydować co robimy. Jest godzina 14:57 i ten autobus do Perissy, na który czekaliśmy, chyba już jednak odjechał. Możemy czekać na następny albo tym jechać do Firy i w Firze wsiąść do autobusu jadącego już bezpośrednio do Akrotiri. W taki przypadku odpadnie nam konieczność przesiadania się w Megalochori.
Do autobusu weszli już wszyscy chętni i już za chwilę zamkną się do niego drzwi. W ostatniej chwili decydujemy, że jedziemy i wsiadamy do autobusu jadącego do Firy. Nie wiem, czy zrobiliśmy dobrze czy źle. Teraz wydaje mi się, że trzeba było jednak poczekać na autobus z Firy do Perissy, bo mielibyśmy wtedy szansę zdążyć na autobus wyjeżdżający z Firy do Akrotiri o godzinie 14:00. A tak, gdy dojechaliśmy do Firy, to ten autobus o 14:00 już dawno odjechał a my musieliśmy czekać na następny do godziny 15:00, bowiem autobusy z Firy do Akrotiri jeżdżą tylko co godzinę. Jedyną korzyścią było to, że zjedliśmy gyrosa i zrobiliśmy drobne zakupy w markecie, więc nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło.
Kolejnym atutem wsiadania do autobusu na dworcu w Firze była możliwość zajęcia dobrego miejsca siedzącego, z którego mogliśmy podziwiać wspaniałe widoki na kalderę. Po chwili autobus się zapełnił i nawet miejsca stojące były zajęte, więc nie wiem, czy w Megalochori dalibyśmy radę wejść do autobusu.

Widoki z autobusu podczas jazdy były naprawdę super.



Chociaż wysypisko śmieci pośród winnicy ładne nie było.


A w okolicy tego wysypiska stał helikopter. Ciekawe czy był sprawny, czy też został porzucony na śmietniku .




Zdjęcia z jazdy autobusem są nieostre, bowiem autobus jechał szybko i aparat nie nadążał z łapaniem ostrości.
Ale dzięki tej prędkości już po 20 minutach jazdy wysiedliśmy z autobusu na przystanku w Akrotiri. Wydaje mi się, że z uwagi na ilość pasażerów w autobusie, jechał on krótsza drogą wzdłuż kaldery, pomijając miejscowości Karterados, Messaria i Vothonas, przez które wiedzie trasa tej linii. I chyba również dlatego dojechaliśmy tak szybko do Akrotiri.

Sorry za długi i trochę skomplikowany ten opis naszych perypetii autobusowych.

Z autobusu wysiadamy na przedostatnim przystanku, który znajduje się tutaj.
Skąd wiedzieliśmy że to tutaj trzeba wysiąść ?.
Otóż nie wiedzieliśmy, ale wszyscy zaczęli wysiadać z autobusu, więc wydawało nam się, że to już koniec trasy i też wysiedliśmy. Autobus jednak pojechał dalej na ostatni przystanek znajdujący się przy porcie w Akrotiri.
Obok przystanku droga rozwidla się. Autobus pojechał lewą odnogą w dół a ludzie weszli na prawą odnogę w górę.
Dwa poniżej umieszczone zdjęcia zrobiłam wieczorem w powrotnej drodze, dlatego brak na nich pełnego oświetlenia słonecznego.


My oczywiście idziemy za ludźmi. Po chwili ilość ludzi wokół nas zmniejsza się, gdyż jedni idą wolniej, inni szybciej, a niektórzy wchodzą do sklepików znajdujących się przy drodze.
Gdyby nie było ludzi, za którymi można iść, mając nadzieję, że doprowadzą nas do celu, to zabłądzić tutaj się nie da, bowiem tuż za rozwidleniem dróg jest tablica wskazująca kierunek do Red Beach.


Idziemy wąską asfaltową drogą, po której co jakiś czas przejeżdżają samochody, to w jedną, to w drugą stronę.
Do przejścia mamy niecały kilometr. Droga nie zachwyca, bo nie ma czym. Jedynie gdzieniegdzie widać fajną roślinność.



Dopiero na końcu asfaltowej drogi ujrzeliśmy biały kościół Agios Nikolaos, pięknie wkomponowany w czerwoną skałę znajdującą się za nim.
Na parkingu przed kościołem stało sporo pojazdów mechanicznych, wiec nie sposób było zrobić zdjęcia samemu kościółkowi.



Niestety nie podeszliśmy do niego bliżej, bo chcieliśmy jak najszybciej dotrzeć na plażę. Stwierdziliśmy, że obejrzymy go w drodze powrotnej, ale nie wyszło. Z tego wniosek, żeby nigdy niczego nie odkładać na później.
Przy kościele kończy się asfaltowa droga. Dalej prowadzi ścieżka, którą zaczynamy się wspinać pod górę.
W pewnym momencie natrafiamy na taki znak, do którego nikt się nie stosuje. Wszyscy idą dalej a my razem z nimi.

Doszliśmy miejsca, z którego rozciąga się wspaniały widok na Czerwoną Plażę. To obowiązkowy punkt widokowy. Czerwone skały oddzielone od tafli wody jedynie wąskim pasem kamienistej plaży robią wrażenie i dla tego widoku warto było tutaj przyjechać.







Niektórzy po dojściu do tego miejsca robili zdjęcia i wracali. My poszliśmy dalej i to nie tylko dlatego, że czekali tam na nas znajomi, ale dlatego, że chcieliśmy z bliska zobaczyć to cudo.







Przy ścieżce ujrzeliśmy kolejny znak zakazujący wstępu na plażę. Wstęp jest zabroniony dlatego, że istnieje ryzyko spadających odłamków skał lub zawalenia się klifu.


Ścieżka w dół była trochę niebezpieczna, ale daliśmy radę. My mieliśmy dobre buty, ale widziałam też ludzi w klapkach, którzy też dali radę w nich zejść na plażę. Trochę to niebezpieczne, bo na takiej trasie stopa powinna być wzmocniona solidnym obuwiem, ale śmiałkowie zawsze się znajdą.

To była szczotka. Żeby tak w domu chciał sprzątać, jak na tej uliczce w Pyrgos

Mężczyzna chwytający się na wakacjach za szczotkę, to widok niewątpliwie bardzo rzadki .

Świetnie ogarniacie te autobusy. Podejrzewam jednak, że gdybym zafundowała mężowi bieg za uciekającym autobusem, przesiadki itp, to pierwsze co by zrobił na kolejnej wyspie, to wynajął samochód
Dla mnie takie doświadczenia z lokalną komunikacją mają duży urok. Najważniejsze , że do plaży dotarliście. Bardzo ładnie się prezentuje. Czerwonawy piasek widziałam na Xî na Kefalonia, ale skały tam są jak glina, tutaj widzę, że czerwone.

wiola2012 napisał(a):Świetnie ogarniacie te autobusy. Podejrzewam jednak, że gdybym zafundowała mężowi bieg za uciekającym autobusem, przesiadki itp, to pierwsze co by zrobił na kolejnej wyspie, to wynajął samochód
Dla mnie takie doświadczenia z lokalną komunikacją mają duży urok.

To był jedyny taki przypadek, gdzie musieliśmy trochę pogłówkować nad rozkładem jazdy.
Co do biegu, to jak napisałam, daleko nie pobiegliśmy, a teraz mamy co wspominać i możemy śmiać się z własnej głupoty.
Przysłowie mówi, że człowiek całe życie się uczy i głupim umiera. Wychodzi na to, że choćby nie wiem ile doświadczeń zebrać podczas różnych wyjazdów, to i tak zawsze się przytrafi jakaś wpadka.
Ale nie żałujemy, że zrezygnowaliśmy z wynajęcia samochodu. Zobaczyliśmy dosyć dużo na Santorini a trochę kasy (a nawet sporo) pozostało w kieszeni.

wiola2012 napisał(a):Czerwonawy piasek widziałam na Xî na Kefalonia, ale skały tam są jak glina, tutaj widzę, że czerwone.

Podejrzewam że na kolor skał duży wpływ mają promienie słoneczne. Gdy niebo jest bezchmurne i słońce ostro świeci, to skały mają intensywny czerwony kolor, natomiast gdy słońce jest przysłonięte chmurami, to kolor jest bledszy.

megidh napisał(a): Z tarasu kawiarni rozpościera się wspaniały widok na kalderę. I to chyba z powodu tego widoku ceny są tam dosyć wysokie (kawa 4,50 euro, piwo 5,50 euro).

Jeszcze drożej niż na widokowym tarasie w Kastro nad portowym Naxos. Ale jakże nie skorzystać, jeśli jest piękne, a innej możliwości w pobliżu brak?

dangol napisał(a):

megidh napisał(a): Z tarasu kawiarni rozpościera się wspaniały widok na kalderę. I to chyba z powodu tego widoku ceny są tam dosyć wysokie (kawa 4,50 euro, piwo 5,50 euro).

Jeszcze drożej niż na widokowym tarasie w Kastro nad portowym Naxos. Ale jakże nie skorzystać, jeśli jest piękne, a innej możliwości w pobliżu brak?

Zawsze może być gdzieś drożej, ale raz na jakiś czas można sobie pozwolić.
Nie wiem, jakie ceny były w knajpkach z widokiem na kalderę w Firze czy w Oia, bo nie pytałam (jakoś tak niezręcznie to robić), a wchodzić do nich bez chociażby szacunkowej ceny nie miałam odwagi.