Santorini bez samochodu, czyli autobusami i piechotą !

Bardzo mi się wszystko podoba - piękne zdjęcia białych,czystych uliczek, widoki portu, to,że regularnie sprzątają, zwierzątka cudne, ale nie wiem, czy zachwycać się ich egzystencją

Pióropusze
Są bardzo dobrze wykonane, mniemam, iż z tego samego źródła co mój , bo cena...jakby podobna. Mój był może o kilka euro tańszy, ale to zakup jeszcze sprzed inflacji , no i Gdynia nie jest tak turystyczna jak Santorini.

A dlaczego one w Grecji? Może z tego samego powodu, dla którego sprzedaje się na całym świecie buty kowbojki, albo góralskie ozdoby i oscypki w Gdańsku

Katerina napisał(a):Pióropusze ......
A dlaczego one w Grecji? Może z tego samego powodu, dla którego sprzedaje się na całym świecie buty kowbojki, albo góralskie ozdoby i oscypki w Gdańsku

Trafnie to wyjaśniłaś, ale jakoś tak myślę stereotypowo i spodziewałabym się oscypków i ciupagi w górach, a kowbojek na Dzikim Zachodzie . Ale jeśłi jest popyt to wszystko jasne

Aby wejść do portu należy przejść takim korytarzem


obok znajdującego się w nim sklepiku z pamiątkami.


Większa część portu jeszcze jest w cieniu, tylko gdzieniegdzie zawitało już słoneczko.


Z dołu Fira jest prawie niewidoczna.


Szybciutko załatwiliśmy sprawy biletowe (ale nie w tym biurze widocznym na pierwszym planie tego zdjęcia, tylko kawałek dalej).
Musieliśmy się wpisać na listę pasażerów statku, podając takie dane, jak imię i nazwisko, obywatelstwo i chyba adres i numer dokumentu tożsamości, ale dokładnie już tego nie pamiętam.
Biletów sensu stricto nie otrzymaliśmy, tylko jakiś druk z potwierdzeniem wykupienia rejsu.
Mieliśmy jeszcze trochę czasu, więc poszliśmy zwiedzać port.



Piękna ta budowla, szkoda tylko że zaniedbana.



Dla zainteresowanych cenami w tawernie Syrtaki taka fotka.





Kościół pod wezwaniem Agios Nikolaos.

Kościółek oczywiście zamknięty, więc do środka wejść się nie dało.



Tawerny na razie świeciły pustkami.





Jedynie lady chłodnicze były zapełnione.


Ponieważ zobaczyliśmy, że stateczek, którym będziemy płynąć już zbliża się do portu, zakończyliśmy zwiedzanie i udaliśmy się do miejsca, w którym ma on zacumować.

Łódki mniejsze, większe, do wyboru do koloru. Statek - blok robi wrażenie . W Kotorze widzieliśmy taki z bardzo bliska, a siostra namawia mnie na babski wypad takim cruise shipem
Wasz stateczek jest taki akurat.
Pewnie niedługo wypływamy

Dołączam mocno spóźniona do relacji. Pomału postaram się nadrobić. Widzę piękne widoki, piękne miasteczka i perspektywę wycieczki.

Coś długo trwa wsiadanie na wycieczkowy stateczek...

wiola2012 napisał(a):Statek - blok robi wrażenie . W Kotorze widzieliśmy taki z bardzo bliska, a siostra namawia mnie na babski wypad takim cruise shipem

Nie wiem, czy bym się zdecydowała na rejs takim kolosem.

wiola2012 napisał(a):Wasz stateczek jest taki akurat.
Pewnie niedługo wypływamy

dangol napisał(a):Coś długo trwa wsiadanie na wycieczkowy stateczek...

Przepraszam za przestój, ale trochę spraw zaniedbałam i musiałam się nimi zająć.

pomorzanka zachodnia napisał(a):Dołączam mocno spóźniona do relacji. Pomału postaram się nadrobić. Widzę piękne widoki, piękne miasteczka i perspektywę wycieczki.

Fajnie że dołączyłaś. Lepiej późno niż wcale

Stateczek zacumował przy nabrzeżu, ale nie był pusty. Kilkanaście osób już siedziało na pokładzie. Pierwszy przystanek miał bowiem w porcie Athinios, gdzie najpewniej wsiadają na niego turyści, którzy przypłynęli z Krety.
Na pokład wchodzimy na samym końcu, bowiem nie lubimy się tłoczyć, ale z miejscami nie ma problemu.
Dolny pokład na razie jest niedostępny i wszyscy pasażerowie wchodzą na górny pokład, który jest bardzo sympatyczny.
Są tam kanapy, stoliki, krzesła, pod stopami przyjemna wykładzina. Ale najważniejsze jest to, że nad głowami pasażerów rozpostarte są płachty, wyglądające jak żagle, który dają skuteczną osłonę przed słońcem.


Tłoku nie ma, ale stosując się do zasad covidowych szukamy bardziej ustronnego miejsca i znajdujemy je z prawej strony burty przy wejściu do sterówki.
Na zdjęciu poniżej widać Waldka siedzącego na krzesełku.
Bar był niestety nieczynny i kawy nie można było zamówić. Dostępne było jedynie piwo w puszkach.


Stateczek zacumował tuż przy dolnej stacji kolejki linowej, więc zanim odpłynął, to mogliśmy popatrzeć, jak kolejka kursuje.





A to kolejka do kolejki .

Wypływamy z portu i oddalamy się od brzegu. Odległość z portu do wyspy Nea Kameni to jakieś dwa kilometry. Ale na razie nie patrzymy w jej stronę, lecz podziwiamy wyspę Santorini, od której się oddalamy.
Wyspa Santorini przez cały czas pozostaje w zasięgu naszego wzroku, ale widziana z tej perspektywy robi na nas olbrzymie wrażenie. Do tej pory nie zdawaliśmy sobie sprawy z wysokości klifów. Dopiero teraz, gdy patrzymy na nie z powierzchni wody, widzimy ich ogrom.

Wyspa Santorini nie jest duża. Jej powierzchnia to 76 km2 a linia brzegowa to jedynie 70 km. Jest długa i wygięta jak rogalik. Ale nie zawsze tak wyglądała.
Około XV wieku p.n.e. (czyli jakieś 3600 lat temu) wyspa była okrągła. Jej nazwa z tamtego okresu „Strongili” nawiązuje do tego kształtu, bowiem słowo to znaczy właśnie „okrągła”. Wyspa była stożkowata a jej wulkaniczny szczyt miał ponad 1600 metrów wysokości.
I ten wulkan pewnego dnia postanowił wybuchnąć. Ale ten wybuch to nie było jedynie dymienie i wyrzucanie lawy z krateru. Olbrzymienie ciśnieniu gazu nagromadzonego wewnątrz wulkanu doprowadziło do wielkiej eksplozji, poprzedzonej wielkim trzęsieniem ziemi. Wulkan się właściwie rozerwał i wyrzucił ze swego wnętrza ogromne ilości kamieni, pumeksu i popiołu w różnych kolorach. Gdy został pusty w środku, to zapadł się do morza. Morska woda początkowo została odepchnięta od wyspy tworząc olbrzymią dziurę, aby następnie powrócić, zalewając miejsce po wulkanie. Spowodowało to powstanie olbrzymiego tsunami, które uderzyło w Kretę. Skutki tego tsunami rozpoczęły upadek cywilizacji minojskiej.
Wulkan zapadł się bardzo głęboko. Dno w kalderze sięga aż 300-400 metrów, co nie pozwala statkom na rzucanie tutaj kotwicy. W wyniku tego wybuchu powstała olbrzymia kaldera, której średnica ma około 10 km). I jest to ponoć najpiękniejsza kaldera wulkaniczna na świecie. Ja innych oprócz tej nie widziałam, więc się nie wypowiem, czy faktycznie jest najpiękniejsza, ale według mnie jest rewelacyjna. Kaldera jest otoczona przez trzy wyspy: Santorini, Thirasię i malutką Aspronisi, która jest niezamieszkana.
Z wybuchem wulkanu na Strongili związana jest legenda o Atlantydzie. Wiele hipotez przemawia za tym, że to właśnie wyspa Strongili była mityczną Atlantydą.

Po 10 minutach dopływamy do portu w zatoce Erinia na wyspie Nea Kameni.








Wychodzimy na pomost i zaraz za nim musimy kupić bilety wstępu na wyspę w cenie 5 euro od osoby.
Między innymi z pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży tych biletów utrzymywane jest obserwatorium sejsmologiczne oraz prowadzone są badania wulkanu.




Po zakupieniu biletów przechodzimy przez bramkę i tam oczekujemy na całą grupę z naszego statku. Mamy także swojego przewodnika, który z nami przypłynął.


Przewodnik informuje nas, że poprowadzi nas do głównego krateru wulkanu i żeby w tym czasie nie odłączać się od grupy. Mówi w kilku językach. Wypytuje ludzi z grupy, z jakiego kraju pochodzą i w ich języku mówi kilka słów. Ale przy nas się trochę zacina, bo jednak język polski nie jest mu znany. Le jest wesoły i widać, że żartowanie przychodzi mu z łatwością.
Gdy wszyscy z naszej grupy zakupili bilety i zgromadzili się wokół przewodnika, to ruszamy zdobywać wulkan.

Wybuch wulkanu, potężna eksplozja, tsunami…
Zjawiska tragiczne w skutkach, ale gdyby nie one, nie byłoby kaldery Santorini i innych. Na siły natury nie mamy wpływu, cieszmy się zatem, że możemy te cuda podziwiać

Jak nie przepadam za zorganizowanym zwiedzaniem to tu chyba bym się przełamała... bo nie wygląda mi na to, że da radę to na własną rękę ogarnąć...