Santorini bez samochodu, czyli autobusami i piechotą !

Jestem pełna podziwu dla budowniczych z czasów antycznych. Chętnie je zwiedzam (ale nie wszystkie, bo mąż entuzjastą nie jest ), nawet jak nie potrafię sobie wyobrazić, jak to wyglądało w czasach świetności ... Ale i tak wolę bizantyjskie kościółki , nawet te z sypiącymi się ścianami i zaledwie śladami fresków...

megidh napisał(a):Według archeologów ten teatr to "Jedna z najbardziej imponujących budowli starożytnego miasta, z okresu hellenistyczno-rzymskiego, z pięknym widokiem na bezkresny błękit Morza Egejskiego. Znajdujący się w pobliżu Agory pełnił również funkcję parlamentu. "

Może dzięki takim okolicznościom przyrody, obrady były bardziej owocne i mniej nurzące .

Teatr to jedne z moich ulubionych antycznych budowli.... Wielkość orchestry w teatrze nie wskazuje, że aż 1500 osób mieściło się na widowni Po zdjęciach widać, że mogli by coś jeszcze tam odkopać.... A położenie teatru od razu przypomniał mi teatr w cypryskim Kurionie.

Co do reszty kamieni... Ja tam mam wyobraźnię jeśli choć rysunek schematyczny zobaczę, ale po Twoich zdjęciach mam podobne wrażenie jak w Mykenach.... rozczarowanie... Mam nadzieję, że uda mi się na Santo dotrzeć i na na żywo skonfrontować tą opinię... choć tutaj są jakieś fragmenty kolumn i kapiteli...

Doszliśmy do miejsca, z którego widać to, co jest po drugiej stronie góry, czyli Perissę.
Bardzo ładnie prezentuje się z góry.





Sanktuarium Bogów Egipskich: Serapisa, Izydy i Anubis, którzy zaczęli być czczeni w Therze już w III wieku p.n.e.

Widok na Perissę świetny. Próbowałam zlokalizować, gdzie mieszkałam i wychodzi mi, że tam gdzie pętelka czerwona, a nasz apartament zaznaczyłam krzyżykiem. W środku był basen

wiola2012 napisał(a):Widok na Perissę świetny. Próbowałam zlokalizować, gdzie mieszkałam i wychodzi mi, że tam gdzie pętelka czerwona, a nasz apartament zaznaczyłam krzyżykiem. W środku był basen

Ale fart, że się Twój apartman znalazł na moim zdjęciu. Skierowanie obiektywu trochę bardziej w lewo spowodowałoby, że by go nie było .

Zdjęcie jest ładne, ostre i wyraźne . Łatwo go znalazłam, bo jak wyszłam na górny balkon to widziałam niebieskie kopuły kościoła . Morza nie widziałam, bo za płasko.

Też wypatrzyłam nasz apartament w Kamari.

A to kolejna przecudnej urody budka strażnicza, której nie sposób było ominąć obiektywem.



W oddali na tle błękitnego nieba pięknie widoczny szczyt Profitis Ilias.


Na horyzoncie widać wyspę Anafi.

Doszliśmy do ścieżki, którą już szliśmy, a więc wychodzi na to, że to już koniec zwiedzania Ancient Thera.
Bardzo mi się tam podobało. Miasto jest sporej wielkości, więc jest gdzie pochodzić. Jest fantastycznie usytuowane a widoki rekompensują brak antycznych budowli. Do tej pory byłam tylko w kilku takich miastach, ale wszędzie były jedynie resztki budowli, tak jak tutaj. Dlatego nie mam porównania. Może podpowiecie gdzie trzeba pojechać, żeby zobaczyć coś więcej niż tylko kupki kamieni ?.

Kierujemy się zatem do wyjścia, ale wcale nie chce nam się stamtąd wychodzić, więc idziemy bardzo powoli, krok za krokiem.





W dole widać już serpentynowa drogę, którą niedługo będziemy wracać do Kamari.


Doszliśmy do wyjścia i zakończyliśmy nasz pobyt w Ancient Thera, który trwał 2 godziny.

Po wyjściu z Ancient Thera po kilku minutach doszliśmy ponownie do przełęczy łączącej górę Profitis Ilias z Mesa Vouno. Ta przełęcz nosi nazwę Siodło Sellada. To tutaj kończy się (lub rozpoczyna) serpentynowa droga. Na obu zboczach Siodła Sellada (przy drodze w kierunku Kamari i przy ścieżce w kierunku Perissy) greccy archeolodzy w latach 1961-1982 odkryli liczne grobowce.




Pośrodku Siodła Sellada znajduje się małe rondo, w którego wnętrzu ustawiony jest postument z mapą Ancient Thera.



Chwilkę pooglądaliśmy tą mapę i ruszyliśmy w drogę powrotną.





Po zejściu do Kamari spoglądaliśmy jeszcze tęsknie w górę na miejsce, gdzie znajduje się kościółek Zoodochou Pigi oraz jaskinia, do których nie dotarliśmy przez własne przeoczenie.


Ścieżka do Zoodochou Pigi chyba nie jest stroma, bo biegnie zakosami, więc chyba dalibyśmy radę tam dotrzeć, ale niestety nie udało się wygospodarować czasu na taką wycieczkę.

megidh napisał(a)::hut:

Ścieżka do Zoodochou Pigi chyba nie jest stroma, bo biegnie zakosami, więc chyba dalibyśmy radę tam dotrzeć, ale niestety nie udało się wygospodarować czasu na taką wycieczkę.
]

Wszędzie zajrzeć się nie da. I tak, czytając Twoje opisy i oglądając zdjęcia pomyślałam sobie, że dużo chodzicie, zwiedzacie lub po prostu spacerujecie. Podziwiam taką aktywność

wiola2012 napisał(a):

megidh napisał(a):Ścieżka do Zoodochou Pigi chyba nie jest stroma, bo biegnie zakosami, więc chyba dalibyśmy radę tam dotrzeć, ale niestety nie udało się wygospodarować czasu na taką wycieczkę.

Wszędzie zajrzeć się nie da.

Mam takie samo podejście to tego tematu, ale Zoodochou Pigi szkoda, bo była dosłownie na wyciągnięcie ręki.

wiola2012 napisał(a):I tak, czytając Twoje opisy i oglądając zdjęcia pomyślałam sobie, że dużo chodzicie, zwiedzacie lub po prostu spacerujecie. Podziwiam taką aktywność

Bo my lubimy chodzić, chociaż niestety z wiekiem sił coraz mniej.
Ale nie wyobrażam sobie spędzenia większości czasu na leżeniu na plaży lub przy basenie. Owszem godzinka do dwóch tak, ale potem trzeba obejrzeć ten kawałek świata, na który się dotarło.

Po wycieczce przyszła pora na chwilę relaksu, więc jakąś godzinkę odpoczywaliśmy przy basenie, racząc się mrożoną kawą.
Kawę zaparzyłam "po grecku" rano przed wyjściem na Mesa Vouno, żeby do naszego powrotu wystygła i teraz dodałam do niej kostki lóodu. Była pyszna.
A potem poszliśmy coś zjeść.
Szliśmy do centrum Kamari, ale wybraliśmy drogę, którą jeszcze nie szliśmy.
Trafiliśmy tam na sklep z ładną ceramiką.



Niedaleko tego sklepu zadziwiła mnie kapliczka, która znajdowała się w restauracji.


A tutaj kolejna kapliczka przy wejściu do restauracji.


Kawałek dalej chyba był przystanek busika, który kursuje do Ancient Thera.


Minęliśmy mały kościółek.


Doszliśmy do centrum Kamari, gdzie w pizzerii Il Forno zjedliśmy bardzo dobrą pizzę.


Pizza peperoni kosztowała 10 euro


a capricciosa 11,50 euro.

Po posiłku poszliśmy w kierunku plaży, mijając po drodze centrum handlowe. Nie mam stamtąd takich ogólnych zdjęć.
Natomiast bardzo mnie urzekła taka surrealistyczna, lekko kiczowata makieta wyspy Santorini.


Pośrodku tej makiety znajdował się dymiący wulkan.


Ale na zdjęciach nie widać, jak dymił, więc w celu zobrazowania wstawiam filmik nakręcony komórką.



Powoli wracamy promenadą. Oczywiście znowu bez umiaru robię zdjęcia.