Santorini bez samochodu, czyli autobusami i piechotą !

Chochlaki w kształcie rozetki w kościele Pagratiosa zgrabne

Wschód słońca w takim miejscu - cudowny!

tony montana napisał(a):Chochlaki w kształcie rozetki w kościele Pagratiosa zgrabne

Też mi się tak wydaje. Chochlaki są moim ulubionym elementem greckiej infrastruktury. Sporo się napiałam z zachwytu nad nimi w mojej relacji z Rodos.

tony montana napisał(a):Wschód słońca w takim miejscu - cudowny!

Dla tych wschodów słońca warto wybrać miejsce noclegowe na wschodnim wybrzeżu Santorini.

Plan na dziś to wejście na górę Mesa Vouno o wysokości 385 m n.p.m.
Góra ta wbija się w morze rozdzielając plaże w Kamari i w Perissie.
Na górę możne wejść od strony Kamari oraz od strony Perissy. Szlak od strony Perissy jest krótszy.
No ale my mieszkaliśmy w Kamari i to z tej miejscowości wyruszyliśmy o godzinie 9:19.


Musieliśmy dojść do widocznej w oddali serpentynowej drogi.
Początkowo mieliśmy do pokonania niewielkie podejście.



Potem zaczęły się strome schody.


Pokonanie tych schodów było dla mnie najtrudniejszą częścią wyprawy. Potem było dużo łatwiej.



Z tej wysokości morze prezentuje niesamowity kolor wody.



Bardzo nam się spodobały te apartamenty stylizowane na tradycyjne santoryńskie domy.



Doszliśmy do serpentynowej drogi. W tym miejscu zaczyna się podjazd na górę.


Ale zanim zaczniemy iść tą drogą to wyjaśnię, że na szczyt Mesa Vouno można się z Kamari dostać jeszcze inną drogą.
Idąc ulicą od strony centrum Kamari napotkamy w tym miejscu na rozwidlenie dróg.
Przy tym rozwidleniu ustawiona jest mapa pieszych szlaków istniejących na wyspie Santorini. Takie mapy są ustawione na Santorini w miejscach, przez które przebiegają te szlaki.


Szlak nr 3, którym można dotrzeć na szczyt Mesa Vouno a następnie do Perissy, oznaczony jest kolorem żółtym.
Mogliśmy iść tym szlakiem, ale nie byliśmy pewni, czy damy radę, bo wydawało nam się z dołu, że jest on bardzo stromy. Zdecydowaliśmy więc, że idziemy drogą, która może jest dłuższa niż ten szlak, ale zapewne łagodniejsza.


W tym miejscu dowiadujemy się też, że w Kamari istnieje mimożliwość uprawiania wspinaczki skałkowej.


Ale wspinać się też nie będziemy. Gdyby był tutaj nasz syn, to nie przepuściłby takiej okazji.

Droga wije się niczym szarfa gimnastyczki. Zakręty mają po 180 stopni.
Idzie się bardzo przyjemnie, chociaż powoli. I jesteśmy zupełnie sami na tej drodze.








Stąd Kamari widać jak na dłoni.

W pewnym momencie droga zostaje ocieniona przez rosnące tutaj sosny. Jest bardzo przyjemnie, bo drzewa dają sporo cienia.
Jesteśmy zdziwieni obecnością drzew w tym miejscu, bo na Santorini drzew raczej nie ma z powodu braku wody.
Na wyspie jest ponoć tylko jedno źródełko ze słodką wodą i nie jest ono wykorzystywane na skalę masową.
Na wyspie korzysta się z wody odsalanej oraz przywożonej z innych wysp. Doświadczyliśmy tego zjawiska mając w kranie słoną wodę. Nadaje się ona do gotowania ziemniaków lub makaronu, ale kawa czy herbata z takiej wody nie smakuje. Musieliśmy kupować wodę butelkowaną.

Ale teraz wędrujemy zauroczeni drzewami rosnącymi wzdłuż drogi prowadzącej na Mesa Vouno.


Pod drzewami ustawione są ławeczki, na których można odpocząć podziwiając wspaniałe widoki.





Zaczął się ruch na drodze. Co jakiś czas przejechał quad, skuter lub samochód.






Następny zakręt i kolejna ławeczka.




Lotnisko w całej okazałości.

megidh napisał(a):Pod drzewami ustawione są ławeczki, na których można odpocząć podziwiając wspaniałe widoki.

Na takiej ławeczce mogę siedzieć i siedzieć, i cieszyć oczy Bardzo ładna trasa na spacer

Bardzo urokliwa jest ta wybrukowana serpentynowa droga.




Jak te sosenki wyrosły pomiędzy tymi kamieniami.


I znów mijamy ławeczkę. Przysiedliśmy na niej chwilkę aby nacieszyć oczy widokiem.


Podczas wchodzenia na górę cały czas ogląda się te same miejsca, ale im wyżej, tym widoki są bardziej spektakularne.



Kolor wody przyciągał oczy jak magnes.


W pewnym momencie bruk został zastąpiony betonowymi płytami.



Wiejące wiatry ukształtowały drzewka rosnące przy drodze.



Czasami na zakrętach robi się tłoczno.


A takim busikiem można się dostać na szczyt Mesa Vouno z Kamari.

Nie wynajmowanie samochodu ma sporo plusów
Po pierwsze, ruch to zdrowie, po drugie jadąc autem nie byłoby szans na tyle fajnych fotek

dangol napisał(a):Nie wynajmowanie samochodu ma sporo plusów
Po pierwsze, ruch to zdrowie, po drugie jadąc autem nie byłoby szans na tyle fajnych fotek

Mam dokładnie takie same zdanie.
Przed wyjazdem bardzo się zastanawialiśmy nad sposobem poruszania się po wyspie Santorini. Ja optowałam za wynajęciem auta na cały pobyt, żebyśmy mogli odebrać go na lotnisku i tam też oddać. Ale koleżanka bardzo mnie zastopowała w tym temacie, tłumacząc, że może byśmy spróbowali obyć się bez samochodu. Stanęło na tym, że zobaczymy, jak to będzie na miejscu i może wynajmiemy samochód na jakieś dwa dni, żeby objechać wyspę. Ostatecznie do wynajęcia samochodu nie doszło.
Miało to oczywiście swoje plusy, ale również minusy.
Do plusów zalicza się to, że zaoszczędziliśmy sporo kasy, bo wynajęcie auta i paliwo to nie są tanie rzeczy. Również na plus można zaliczyć piesze wędrówki, których nie doświadczylibyśmy jeżdżąc autem. No i nie był nam potrzebny kierowca, w związku z czym wszyscy z naszej grupy mogli się podczas odpoczynku raczyć trunkami z procentami.
Nie bez znaczenia jest również możliwość poznania od podszewki komunikacji miejskiej na wyspie.
Natomiast minusem jest to, że nie dotarliśmy do wszystkich godnych obejrzenia miejsc. Ale tłumaczę sobie, że nawet mając samochód wszędzie się nie dotrze. Myślę, że jedna wioska czy plaża mniej lub więcej nie ma wielkiego znaczenia. Pewnie że fajnie byłoby poznać całą wyspę, ale coś za coś.

W tym miejscu do serpentynowej drogi dochodzi pieszy szlak nr 3 rozpoczynający się w Kamari.



Postanowiliśmy, że w drodze powrotnej wejdziemy na ten szlak, aby inną drogą wrócić do Kamari. Niestety nie udało nam się zrealizować tego planu, bowiem zapomnieliśmy o tym, że mieliśmy tam odbić i jak się zorientowałam, to byliśmy już kilka zakrętów niżej. Chciałam wracać, ale Waldek nie miał na to ochoty. Zmieniliśmy więc plan i mieliśmy tym szlakiem wybrać się któregoś dnia na wschód słońca, ale z tych planów też nic nie wyszło. A szkoda, bo przy tym szlaku znajduje się mały kościółek Zoodochou Pigi oraz jaskinia o długości 26 metrów, w której jest naturalne źródło wody pitnej, które z chęcią bym zobaczyła.





Ruszamy dalej. Do szczytu już jest niedaleko.




Przy drodze znajdują się pozostałości po cmentarzu antycznej Thiry, ale gdyby nie ta tabliczka, to nawet nie zwrócilibyśmy na nie uwagi.

Dotarliśmy do miejsca rozwidlenia szlaków.
Stąd szlakiem nr 1 można iść na szczyt Profitis Ilias albo do Pyrgos.




Można kontynuować wędrówkę szlakiem nr 3 do Perissy.








Można także iść na szczyt Mesa Vouno do starożytnego miasta Thera.


Trasę z Kamari do tego miejsca (2,7 km) przeszliśmy w godzinę i 25 minut idąc naprawdę powoli.
Wysokość którą pokonaliśmy została przez mojego smartwacha przeliczona na 30 pięter.

To muszą być bardzo wysokie piętra ja tam widzę, że jesteście znacznie wyżej niż jakiś wieżowiec

Jeśli chodzi o brak auta to tylko na krótkim wyjeździe w Bergamo obszedłem się bez niego, jakoś .... nie umiem
no i w Londynie. No i w Paryżu. No i w Rzymie No ale tam jest świetna komunikacja

tony montana napisał(a):To muszą być bardzo wysokie piętra ja tam widzę, że jesteście znacznie wyżej niż jakiś wieżowiec

Masz rację. Ja bezkrytycznie zawierzyłam informacji ze smartwacha, a przecież 30 pięter to zaledwie 75 metrów. A gdzie pozostałe 300 metrów
Mój zegarek dostał chyba głupawki na tych serpentynach

tony montana napisał(a):Jeśli chodzi o brak auta to tylko na krótkim wyjeździe w Bergamo obszedłem się bez niego, jakoś .... nie umiem
no i w Londynie. No i w Paryżu. No i w Rzymie No ale tam jest świetna komunikacja

My w zasadzie też lubimy mieć auto na podorędziu. Ale na Santorini to auto przez większą część czasu stałoby na parkingu.
Na przykład przejazd z Kamari do Firy zajmuje 15-20 minut. Zostawiamy auto na parkingu (za który trzeba oczywiście zapłacić) i przez cały dzień szwendamy się po Firze, Firostefani i Imerovigli. Potem autem wracamy do Kamari. No i wychodzi na to, że z samochodu korzystalibyśmy w takim dniu jedynie 40 minut a za możliwość wygodnego dojazdu z Kamari do Firy i z powrotem musielibyśmy sporo zapłacić, podczas gdy bilety autobusowe kosztowały nas 6,40 euro za dwie osoby w obie strony.
Podobna sytuacja miałaby miejsce podczas dojazdu do miejscowości Oia. W tym przypadku podróż autobusem jest dwa razy droższa (12,80 euro), bo jedzie się dwoma autobusami, ale i tak wychodzi to taniej niż wypożyczenie auta.
Gdybyśmy mieli auto to również w dniu, w którym wchodzilibyśmy na Mesa Vouno nie korzystalibyśmy z niego i stałby on na parkingu.

I jeszcze krótki filmik z naszego wejścia na Mesa Vouno.
Ponieważ mam tylko dwie ręce, więc albo robiłam zdjęcia albo kręciłam kamerą, dlatego w tym filmiku ruchome obrazy przeplatane są zdjęciami.