Rumuńskie wyrypy: 2022

Tymczasem zaczyna się coraz bardziej chmurzyć i spadają pierwsze, rzadkie krople deszczu, gdy mijamy kramiki z pamiątkami oraz zimnymi i ciepłymi przekąskami. Jeszcze się dymi z palenisk, ale najwyraźniej trwa już ewakuacja. I my też już musimy się ewakuować - jest godzina osiemnasta, co oznacza porę zamykania skansenu. Zdajemy sobie sprawę, jak mało zdążyliśmy zobaczyć - w ogóle nie zajrzeliśmy do części leżącej na północ od głównej bramy - niemniej, kierujemy się już wzdłuż brzegu jeziora Dumbrava do wyjścia. Żegnają nas wiatraki, ponad którymi wyrastają grzbiety bliskich gór Cindrel, zwanych też Sybińskimi.

Piękne drewniane mechanizmy - ręcznie ciosane, dłubane i różnie obrabiane.
Dzisiaj o wiele łatwiej - odlew, śruba, gwóźdź.

Crayfish napisał(a):Piękne drewniane mechanizmy - ręcznie ciosane, dłubane i różnie obrabiane.

Z czystym sumieniem mogę polecić ten skansen. Tylko trzeba na niego przeznaczyć znacznie więcej czasu, niż my mieliśmy.

Pozdrawiam,
Wojtek

Skansen znajduje się na południowych obrzeżach Sibiu, nie musimy więc wracać do centrum, tylko kontynuujemy kierunek południowy. Zatrzymujemy się kilka kilometrów dalej, w wiosce Cisnadioara [czisznadioara]. Wprawdzie niebo zaciągnęło się burymi chmurami i asfalt pokrył cienką warstwą wody, ale krótki deszcz szybko ustał. Postanawiamy rzucić okiem na kościół św.Michała z początku XIII wieku. Okazuje się, że podjechać do niego się nie da, ruszamy więc wąską dróżką prowadzącą w górę. Zatrzymuje nas jednak informacja, że klucze do kościoła osiągalne są w którymś budynku we wsi. Rozważamy przez moment wszystkie za i przeciw. Późna pora, brak informacji o odległości dzielącej nas od obiektu, wisząca w powietrzu ulewa - to wszystko razem skłania nas do odwrotu. Trzeba tu przyjechać w bardziej sprzyjających warunkach, a na pewno o wcześniejszej porze. Wracamy do samochodu.

Kilka kilometrów dalej na naszej trasie znajduje się Cisnadie [czisznadije]. Już na wjeździe do miejscowości wita nas potężna bryła warownego kościoła. To bazylika św. Walpurgii z XIII wieku, dwa stulecia później otoczona podwójnym murem i rozbudowana głównie w celach obronnych z uwzględnieniem licznych otworów strzelniczych. Zatrzymujemy się na rozległym placu i obchodzimy budowlę dookoła. Tak jak się spodziewaliśmy, do środka wejść się nie daje. Ba! Nawet nie ma możliwości zajrzenia poprzez wysokie mury - żadnych okienek, żadnych szpar. To już nie jest odpowiednia pora na zwiedzanie. Zamykamy pętlę wokół kościoła, znajdując pocieszenie w błękicie, który znów nieśmiało zaczyna się rozpychać pomiędzy gęstym chmurami. W porządku - to co robimy teraz? Cóż, trzeba dojechać do głównej szosy. Ale spróbujemy dotrzeć do niej boczną drogą, kierując się bezpośrednio na Talmaciu.

Taaa... Potężna bryła warownej bazyliki w Cisnadie to jest to, o co mi chodziło od początku .

Pozdrawiam.

Interseal napisał(a):Taaa... Potężna bryła warownej bazyliki w Cisnadie to jest to, o co mi chodziło od początku .

Cieszę się, że w końcu pokazałem coś, na co tak długo czekałeś.

Pozdrawiam,
Wojtek

To droga, której kawałkiem jechałem kiedyś, kierując się od Talmaciu przez Sadu w góry Lotru oraz Cindrel. Teraz do niej dobijemy w Sadu, by potem w Talmaciu skręcić na południe i przełomem Oltu przejechać przez główny grzbiet Karpat na Wołoszczyznę. Zanim jednak opuścimy Transylwanię, robimy ostatni króciutki przystanek, spoglądając na zielone grzbiety bliskich gór i daleki ośnieżony Fagaras.

Franz napisał(a):przełomem Oltu przejechać przez główny grzbiet Karpat

Ciekawe czy też były takie korki związane z remontem tej trasy i tuneli na niej jak wtedy gdy my tam jechaliśmy
Może nie, wtedy to były wakacje i jeszcze do tego początek weekendu czyli piątek .
Myśmy jechali na północ, ale tym jadącym na południe mogliśmy tylko współczuć....

A Fogarasze, coś jak Tatry widziane z Popradu...

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):Ciekawe czy też były takie korki związane z remontem tej trasy i tuneli na niej jak wtedy gdy my tam jechaliśmy
Może nie, wtedy to były wakacje i jeszcze do tego początek weekendu czyli piątek .

Przejeżdżałem parę razy tą trasą - zawsze w sznurku samochodów, ale bez nadmiernych spowolnień.

Tak się zastanawiam - zbyt szybko piszę kolejne odcinki i gdy zajrzysz do mnie, to tylko do ostatnio zamieszczonych, czy też postanowiłeś trzymać mnie w niepewności, co do kwestii Galicji?..

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):postanowiłeś trzymać mnie w niepewności, co do kwestii Galicji?..

Co do Galicji, no cóż, człowiek uczy się całe życie...
Nie miałem pojęcia, że w Hiszpanii istnieje region o takiej nazwie, nie mówiąc już o tym że nigdy tam nie byłem. Na zachód najdalej dojechałem do Strasburga i Colmar, i to jak często określasz "w poprzednim życiu" .

Sądziłem że masz na myśli tereny Galicji trochę nam bliższej historycznie i kulturowo. Często bywałem w tamtych rejonach w związku z koneksjami rodzinnymi i turystycznie, a tereny należące obecnie do Ukrainy znam z opowiadań i wielu zdjęć. Dlatego te budowle na słupach które pokazałeś tak mnie zdziwiły, bo nigdy na tych terenach takich nie widziałem... Jak się okazało, nic dziwnego .

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):Co do Galicji, no cóż, człowiek uczy się całe życie...
Nie miałem pojęcia, że w Hiszpanii istnieje region o takiej nazwie, nie mówiąc już o tym że nigdy tam nie byłem.

Gdy po pierwszej wojnie światowej tworzyła się na nowo Polska, to z kolei zachodni dyplomaci nie rozumieli Polaków, którzy twierdzili, że Galicja powinna się znaleźć w granicach naszego kraju.

O tym, że takie murowane spichrze spotkałem w Norwegii i północnej Hiszpanii, wspomniałem jeszcze stronę wcześniej. Przy fotce już nie zaznaczyłem, że to hiszpańska Galicja.

A w Turcji dla odmiany znajduje się Galacja. Nazwa też pochodzi od Celtów - Galów.

Pozdrawiam,
Wojtek

Wspaniała gra kolorów na zboczach !
Teraz spichlerze nawet w wiecznej zmarzlinie budują KLIK

PZDR.

Crayfish napisał(a):Wspaniała gra kolorów na zboczach !

Właśnie gra kolorów sprowokowała mnie do zrobienia tych fotek.

Crayfish napisał(a):Teraz spichlerze nawet w wiecznej zmarzlinie budują KLIK

Tiaaa... Ja dotarłem tylko do Nordkapu. Lodu nie było.
Świeciło słońce. O północy...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Tiaaa... Ja dotarłem tylko do Nordkapu. Lodu nie było.
Świeciło słońce. O północy...

... o rany ... osz Ty ...
... pięknie ....

no ale to dalej jakiejś ponad 800 km różnicy na północ - więc może być różnie ... (nie wiem-nie widziałem)

- czym tam dotarłeś, udało Ci się jakieś fotki zrobić ?
- taką mini-mini zajaweczkę .... PLISSSSS (choć jedną foteczkę)

Crayfish napisał(a):- czym tam dotarłeś, udało Ci się jakieś fotki zrobić ?
- taką mini-mini zajaweczkę .... PLISSSSS (choć jedną foteczkę)

Samochodem. Na północ ciągnąłem przez Szwecję, zahaczając jedynie o maleńki skrawek Finlandii. Zacząłem zwiedzać Norwegię od Laponii, a skończyłem na Oslo.
Wtedy nie używałem fotoaparatu, a tylko kamerę. Nie mam żadnych zdjęć. A słoneczko nagrałem o północy, potem jeszcze o pierwszej w nocy, bo wiesz - czas letni. Szczęście dopisało, bo słońce w Norwegii nie jest nagminnym zjawiskiem.

Pozdrawiam,
Wojtek