Rumuńskie wyrypy: 2022

Mikeee napisał(a):urocze miejsce...

...zagubione w górach.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

Mikeee napisał(a):urocze miejsce...

...zagubione w górach.

Pozdrawiam,
Wojtek

No właśnie, że zagubione to dla tego takie cudne, inne, ciche i spokojne.

Pozdrawiam
Monika

21monika napisał(a):No właśnie, że zagubione to dla tego takie cudne, inne, ciche i spokojne.

Dodatkowa wartość.

Pozdrawiam,
Wojtek

Widzę Wojtku, że góry to zdecydowanie Twój żywioł! Piękna ta Rumunia, którą pokazujesz - nie wiem czy to Ty bywasz w tak urokliwych miejscach, gdzie jakby czas się zatrzymał, czy może Rumunia taka po prostu jest - nieskażona komercją

Sara76 napisał(a):Widzę Wojtku, że góry to zdecydowanie Twój żywioł!

Owszem, pośród mnóstwa innych mam też kilka wątków, w których góry grają główna rolę.

Sara76 napisał(a):Piękna ta Rumunia, którą pokazujesz - nie wiem czy to Ty bywasz w tak urokliwych miejscach, gdzie jakby czas się zatrzymał, czy może Rumunia taka po prostu jest - nieskażona komercją

Masz rację w każdej wersji - Rumunia oferuje mnóstwo pięknych, niemalże dziewiczych miejsc, a ja szeroko czerpię z nich nieustanną radość...

Pozdrawiam,
Wojtek

Nie jest ogrodzony - na rozległym stoku rozrzucone są pojedyncze zabudowania - na ogół drewniane - być może domki zakonników, ale pewności nie mam. Stoją również kapliczki oraz - wyglądająca na nową - cerkiew o ładnej bryle. Natomiast od razu wpada mi w oko inna cerkiew - pierwsza, jaką w tym kompleksie mijam - z prowadzącym do niej wąskim chodnikiem, przy którym stoją piękne drewniane krzyże z daszkami.

Na moje spotkanie wychodzi braciszek zakonny i pokazuje mi przejście pomiędzy stoły, gestem sugeruje zostawienie plecaka i kijków, po czym wskazuje na aparat.

- Nie można robić zdjęć?
- Można, można, tylko miej przy sobie, nie zostawiaj.

Nie bardzo rozumiem, jakie zostawianie ma na myśli, ale już mi zniknął w drzwiach i nie wiem, czy z tym powitaniem coś się więcej wiąże. Czekam chwilę, po czym podchodzę przyjrzeć się nowemu kościołowi, wyraźnie jeszcze w budowie. Kiedy wracam, łapie mnie dwóch zakonników, pytając po francusku:

- Manger?

Na moment mnie zatkało, bo jakoś nie spodziewałem się takiej kontynuacji zadzierzgniętej przed chwilą znajomości. -

- Nie, dziękuję, nie jestem głodny - odpowiadam po rumuńsku.
- Myśleliśmy, że coś ci trzeba przygotować - czyli traktują mnie chyba bardziej jak pielgrzyma.
- Serdecznie dziękuję, ale mam wszystko, co mi trzeba.

W tej sytuacji rozmowa schodzi na zwykle w górach tematy - skąd, dokąd, jak długo...

Ooooo

Tylko tyle mi się udało wykrztusić.

SUPER

Pozdrawiam
Monika

21monika napisał(a):Ooooo

Tylko tyle mi się udało wykrztusić.

SUPER

Fakt, niebrzydkie.

Pozdrawiam,
Wojtek

Ciągle przygladam się wątkowi rumuńskiemu. Kiedys była to zakazana kraina. Opisywano nawet liczne napady na turystów. Jednak tu nic takiego sie nie dzieje. A krajobrazy swojskie, jedzenie dobre. Tylko morze badziewne. Bernard

Bernadr C napisał(a):Ciągle przygladam się wątkowi rumuńskiemu. Kiedys była to zakazana kraina. Opisywano nawet liczne napady na turystów. Jednak tu nic takiego sie nie dzieje. A krajobrazy swojskie, jedzenie dobre. Tylko morze badziewne. Bernard

Ale góry piękne.

Monika

Bernadr C napisał(a):Ciągle przygladam się wątkowi rumuńskiemu. Kiedys była to zakazana kraina. Opisywano nawet liczne napady na turystów. Jednak tu nic takiego sie nie dzieje.

Mieli taki okres mało przyjemny. Na szczęście krótki. Wcześniej było nieprawdopodobnie, wręcz porywająco pięknie - wspominam o tym na pierwszej stronie tego wątku. Teraz jest w porządku, a ludzie często bardziej serdeczni od naszych rodaków.

Bernadr C napisał(a):Tylko morze badziewne. Bernard

Zgadza się. Zajrzałem kiedyś na wybrzeże - nie ma tam czego szukać.

21monika napisał(a):Ale góry piękne.

Bez wątpienia.

Pozdrawiam,
Wojtek

Oj Franz kiedy Ty w końcu wydoroślejesz z tych gór ? No kiedy ?