Rumuńskie wyrypy: 2022

przepiękne wyrypy...
miód dla oczu
pozdrawiam,
Michał

Mikeee napisał(a):przepiękne wyrypy...
miód dla oczu

Z luteiną...

Pozdrawiam,
Wojtek

Nie poddaję się od razu, tylko próbuję walczyć z nadmiarem zieleni. Przeciskam się między pniami drzew, odginam niechętnie ustępujące gałęzie kosówki, docieram do kolejnego namalowanego szlaku, ale w jaki sposób ktoś z kubełkiem farby się tędy przedarł... nie mam pojęcia. W końcu zwarty mur kosodrzewiny przede mną stroszy do mnie tysiące igieł, po twardym podłożu nie daje się już przejść, a giętkie i zdradliwe gałęzie, ukrywające - nawet nie wiem, jak głęboki - spad pod nimi, zdają się szykować niezłą pułapkę. Do tego świadomość, że tędy przecież będę musiał wracać... Odpuszczam. Mogę się brać za bary ze skałami, ale nie z gąszczem.

pamiętam jak kiedyś również przeciskałeś się w desperacji przez gąszcz pni, gałęzi i innego zielska. Pamiętam, że wtedy udało Ci się przeforsować przeszkody natury i pamiętam, że to chyba również było w Rumunii.
Dobrze pamiętam?
pozdrawiam,
Michał

Mikeee napisał(a):pamiętam jak kiedyś również przeciskałeś się w desperacji przez gąszcz pni, gałęzi i innego zielska. Pamiętam, że wtedy udało Ci się przeforsować przeszkody natury i pamiętam, że to chyba również było w Rumunii.
Dobrze pamiętam?

O chaszczowaniu wspominałem już w paru miejscach - między innymi w Rumunii, jak i w Czarnogórze, natomiast najbardziej w d... dostałem w Hercegowinie. Być może to właśnie masz na myśli.

Pozdrawiam,
Wojtek

Wracam z równym trudem, z jakim do tego punktu dotarłem, potem już nie pnę się w górę, tylko podążam nikłym śladem ścieżki, trawersując wkrótce poniżej wierzchołka Vanturarity i okazuje się, że szlak się na sam szczyt nawet nie pofatygował - dlatego nie mogłem go tam znaleźć. Nie wracając już do pofalowanego grzbietu, ścinam trasę po nachylonym płaskowyżu, który na swój własny użytek, nazywam w myślach "nachylwyżem".

Franz napisał(a):

Mikeee napisał(a):pamiętam jak kiedyś również przeciskałeś się w desperacji przez gąszcz pni, gałęzi i innego zielska. Pamiętam, że wtedy udało Ci się przeforsować przeszkody natury i pamiętam, że to chyba również było w Rumunii.
Dobrze pamiętam?

O chaszczowaniu wspominałem już w paru miejscach - między innymi w Rumunii, jak i w Czarnogórze, natomiast najbardziej w d... dostałem w Hercegowinie. Być może to właśnie masz na myśli.

tak - dokładnie o tą wędrówkę mi chodziło. Super opisana przygoda z dreszczem
pozdrawiam,
Michał

Mikeee napisał(a):dokładnie o tą wędrówkę mi chodziło. Super opisana przygoda z dreszczem

To był horror...

Pozdrawiam,
Wojtek

Szybko docieram do rozstajów na przełęczy Stevioara, gdzie rozkładam się z piknikiem, obserwując, jak niebo stopniowo zaciąga się coraz bardziej - zwłaszcza po stronie południowej - sino-granatowymi chmurami. Próbuję jednocześnie wyszukać wzrokiem jakiegoś szlaku bliżej lub dalej, ale daremnie - jak okiem sięgnąć, trawiasty stok pozbawiony znaków szczególnych. Mam jedynie tę strzałkę na tabliczce, jednak kiedy trącam słupek ręką, ten się kręci na każdą stronę, więc moje niebieskie kółka mogą iść w dowolnym kierunku.

Ruszam zatem po śniadaniu na wyczucie, które mnie nie zawodzi - znajduję kółeczko na kamieniu w trawie. Dostrzegam nawet dwa kolejne znaki, potem następuje przerwa. Kiedy się rozglądam dokoła, mój wzrok natrafia na dwa pasące się konie.

Miałes towarzystwo
Pozdrawiam.

ASIULA HK napisał(a):Miałes towarzystwo

Uchylając rąbka tajemnicy, powiem, że bardzo mną zainteresowane.

Pozdrawiam,
Wojtek

Poczekam, zeby zobaczyć jak bardzo

Pozdrawiam.

ASIULA HK napisał(a):Poczekam, zeby zobaczyć jak bardzo

W najbliższym odcinku.

Pozdrawiam,
Wojtek

Ciekaw jestem Franz kiedy zabraknie Ci zdjęć do umieszczania na forum oraz weny twórczej.

Ural napisał(a):Ciekaw jestem Franz kiedy zabraknie Ci zdjęć do umieszczania na forum oraz weny twórczej.

No, cóż - wszystko ma swój kres. Może, oprócz... bezkresu...

Pozdrawiam,
Wojtek