Rumuńskie wyrypy: 2022

Siedzi na trawie kilka osób. Nie wiem, czy może to moja broda prowokuje pytanie, które rzuca w moją stronę jeden starszy pan:

- Powiedz, który z nas dwóch jest młodszy!

Z wyglądu wydaje mi się, że on, ale skoro stoi obok takiego młodego byczka, to mówię ze śmiechem, że ten trzeci. Okazuje się, że ma równo dwadzieścia lat więcej ode mnie. Mogę tylko pozazdrościć...

Franz napisał(a):Siedzi na trawie kilka osób. Nie wiem, czy może to moja broda prowokuje pytanie, które rzuca w moją stronę jeden starszy pan:

- Powiedz, który z nas dwóch jest młodszy!

Z wyglądu wydaje mi się, że on, ale skoro stoi obok takiego młodego byczka, to mówię ze śmiechem, że ten trzeci. Okazuje się, że ma równo dwadzieścia lat więcej ode mnie. Mogę tylko pozazdrościć...

Broda zawsze dodaje lat, ale za to Tobie można pozazdrościć takiej świetnej kondycji

Franz napisał(a):Z lubością rozglądam się na wszystkie strony. W kierunku południowym daje się dostrzec długie i kręte Lacul Vidraru. Jeszcze dziś będę jechał wzdłuż jego brzegu.

Świetny widok na to wijące się jezioro! Czy to jeszcze z Negoiu?

dawno tu nie zaglądałem, a jest na o popatrzeć, nic dziwnego że tak cenisz te tereny

tercja napisał(a):Broda zawsze dodaje lat, ale za to Tobie można pozazdrościć takiej świetnej kondycji

zazdroszczę zarówno kondycji jak i... brody, żona nie przepada ja przeciwnie, a i na co dzień jakoś bym się w ogolonym otoczeniu mocno wyróżniał

tercja napisał(a):Świetny widok na to wijące się jezioro! Czy to jeszcze z Negoiu?

Tak, to zbliżenie jeziora ze szczytu.

te kiero napisał(a):

tercja napisał(a):Broda zawsze dodaje lat, ale za to Tobie można pozazdrościć takiej świetnej kondycji

zazdroszczę zarówno kondycji jak i... brody, żona nie przepada ja przeciwnie, a i na co dzień jakoś bym się w ogolonym otoczeniu mocno wyróżniał

Kondycję... kiedyś miałem.

Brodę - praktycznie odkąd zaczęła rosnąć. Nie cierpiałem się golić.

Pozdrawiam,
Wojtek

Przysiadam się i wyciągam swój prowiant. Próbuję się upewnić, że widoczny stąd, daleki poszarpany grzbiet, to Buila-Vanturarita, ale tego akurat nie wiedzą. Rozmowa toczy się początkowo w kilku językach, bo starszy pan zna niemiecki, zaś młodzieniec włada angielskim. Kiedy jednak odpowiadam w którymś z tych języków, za każdym razem zachodzi konieczność tłumaczenia na rumuński pozostałemu z tej dwójki, zatem w końcu - mimo mojej dalekiej od dobrej znajomości języka - pozostajemy na samym rumuńskim. W każdym razie obaj są zdumieni, kiedy im wyliczam, w ilu różnych grupach rumuńskich gór już byłem.

Nadchodzi pora rozstania - żegnam się i ruszam z powrotem.

Franz napisał(a):Przysiadam się i wyciągam swój prowiant. Próbuję się upewnić, że widoczny stąd, daleki poszarpany grzbiet, to Buila-Vanturarita, ale tego akurat nie wiedzą. Rozmowa toczy się początkowo w kilku językach, bo starszy pan zna niemiecki, zaś młodzieniec włada angielskim. Kiedy jednak odpowiadam w którymś z tych języków, za każdym razem zachodzi konieczność tłumaczenia na rumuński pozostałemu z tej dwójki, zatem w końcu - mimo mojej dalekiej od dobrej znajomości języka - pozostajemy na samym rumuńskim. W każdym razie obaj są zdumieni, kiedy im wyliczam, w ilu różnych grupach rumuńskich gór już byłem.

Nadchodzi pora rozstania - żegnam się i ruszam z powrotem.

No nareszcie, bo już myślałam, że zostaniesz tam na dobre

tercja napisał(a):No nareszcie, bo już myślałam, że zostaniesz tam na dobre

Był czas, że bardzo często dorzucałem kolejne odcinki. Kiedy zainteresowanie spadło do pomijalnie małego, to się skupiłem na innych relacjach.

Pozdrawiam,
Wojtek

Postanawiam poznać ostatni z trzech żlebów w otoczeniu Negoiu. Krótko przed wylotem Czarciego Żlebu odbijam w prawo, zniżając się w kierunku bocznego, południowo-zachodniego grzbietu, po którego przejściu trafiam na ciekawe strome wyżłobienie.

I cieszę się, że "moja" Rumunia drgnęła. Ach ta pogoda! Ach te widoki! Czekam niecierpliwie na c.d.

tercja napisał(a):I cieszę się, że "moja" Rumunia drgnęła. Ach ta pogoda! Ach te widoki! Czekam niecierpliwie na c.d.

W tej sytuacji postaram się wkrótce dorzucić kolejny odcinek.

Pozdrawiam,
Wojtek

Schodzę stromo, po czym ścieżka zaczyna się podnosić po południowej stronie grzbietu.

O! I moja Rumunia "dryga" po troszku Ja cały czas śledzę Twoje trzy relacje:
Rumunia-bo jadę tam w tym roku
Czarnogóra - bo mam plan na przyszły rok
Dolomity - bo muszę choć pomarzyć , chyba już nie są dla mnie osiągalne. Ale gdyby sezon trwał cały rok, to kto wie