Rumuńskie wyrypy: 2022

dangol napisał(a):Owszem, język zagadkowy, ale wola "dogadania" się jest tam wielka, więc probnlemu nie ma

Wśród młodych wielu zna już angielski.
A rumuński... ładny jest.

Pozdrawiam,
Wojtek

super!! sądzę, ze dobrze mieć takie namiary sprawdzone. Jak domarzniemy to ani nam będzie w głowie namiot

a rumuński zeby nie było bardzo mi się podoba melodyjny i śliczny tylko kompletnie nie kumam

espeso napisał(a):super!! sądzę, ze dobrze mieć takie namiary sprawdzone. Jak domarzniemy to ani nam będzie w głowie namiot

Podobno schronisko na Padiszu - niegdyś prymitywne - zostało unowocześnione. Nie byłem, ale gdzieś czytałem.

Pozdrawiam,
Wojtek

Schodzę ze szczytu najpierw stromo, potem już łagodniej, spotykam małą grupkę sunącą w górę i po chwili docieram nad widziane z góry jeziorko - Lacul Podu Giurgiului. Akurat w tę samą stronę ciągnie niemałe stado owiec.

Moja pierwsza myśl: muszę się przez nie jakoś przebić. Jednak okazuje się, że one właśnie w tym momencie również wybrały się na Moldoveanu, a przynajmniej ruszyły szlakiem w jego kierunku. Nie mam innego wyjścia – utknąłem w stadzie i muszę się poruszać jego tempem. Taka jedna owca z plecakiem i na dwóch nogach. Na szczęście psy pasterskie chyba też mnie do tej kategorii zaliczyły, gdyż nie okazują wrogości, z jaką się zdążyłem już wielokrotnie wcześniej spotkać. Pies ma zwyczaj agresywnego zachowania, bądź przynajmniej groźnego ujadania, kiedy uważa, że się wtargnęło na jego terytorium, a co jest terytorium psów pasterskich? Całe góry…

Powoli staram się jednak przebijać przez liczny peleton i po chwili – mijając pasterza, pogwizdującego dźwięki, rozpoznawalne przez jego czworonożnych towarzyszy – staję na czele stada. Baran przodownik.
Zrównuję się ze stanowiącym awangardę psem, który akurat podziwia okolicę, korzystając z chwili spokoju.

Warto za Tobą się włóczyć

Pozdrawiam

Zdjęcie z psem poruszające. Pies-esteta.

Nie mam innego wyjścia – utknąłem w stadzie i muszę się poruszać jego tempem.

Bardzo ładna definicja tego jak sie czuję ... w Polsce.

ASIULA HK napisał(a):Warto za Tobą się włóczyć

Owce tak uznały. Baran przewodnik

DarCro napisał(a):Zdjęcie z psem poruszające. Pies-esteta.

Wkrótce w wątku macedońskim będzie coś podobnego.

DarCro napisał(a):Nie mam innego wyjścia – utknąłem w stadzie i muszę się poruszać jego tempem.

Bardzo ładna definicja tego jak sie czuję ... w Polsce.

Ale nie mówisz o owcach?

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Ale nie mówisz o owcach?

Nie za bardzo...

DarCro napisał(a):

Franz napisał(a):Ale nie mówisz o owcach?

Nie za bardzo...

Mam nadzieję, że nie o polityce.
Zawsze można pod prąd.

Pozdrawiam,
Wojtek

W nagrodę za to, że nie poświęcałem na skubanie trawy tyle czasu, co reszta stada, mogę teraz już przyspieszyć i kiedy po chwili oglądam się za siebie, widzę w dali sznur owiec, rozsypujących się z przodu w coś na kształt wachlarza. Ścieżka trawersuje kolejny wierzchołek w grani, będący zwornikiem odchodzącego na północ grzbietu i kiedy ponownie osiągam ścisły kręgosłup gór Fagaras, otwiera się po lewej widok na górne piętro doliny z jeziorami oraz schroniskiem. Gwoli ścisłości, zarówno jeziora, schronisko, jak i przetrawersowany szczyt – wszystko nosi tę samą nazwę: Podragu.

Hmm . . . owce odpuściły spacer za Tobą , my - nie
Nadal pięknie


Pozdrawiam
Piotr

Owce zatrzymały się w ichniejszej restauracji.

DarCro napisał(a):Owce zatrzymały się w ichniejszej restauracji.

Wiesz, tam ich restauracją jest praktycznie cały kraj...

Pozdrawiam,
Wojtek

Przypomniał mi się nasz przymusowy postój na Transfogaraskiej, kiedy trzeba było przepuścić całe stado owiec (może to samo, co Twoje ). Zupełnie mi nie przeszkadzało, że trochę to trwało, no ale nam się nie śpieszyło, mieliśmy przed sobą już tylko koncówkę trasy, na dodatek autem ... Gdybyśmy jeszcze mieli wtedy takie przecudne widoki, jak Ty ze swojej drogi!