Rumuńskie wyrypy: 2022

K2 napisał(a):Ciekawi mnie Twoja trasa, wydawało mi się że trudno w jeden dzień wejść i wrócić z Moldovanu. Ile to będzie godzin?

Noo... trochę to zajmie. Wspomniałem wcześniej, że czołówka się przyda.
Kwestii czasu wyrażonej w godzinach przyjrzę się w następnym odcinku.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):A wiesz, jak się nazywa korespondent Polskiego Radia w Pradze?

Szukała

To ma facet prze...szukane.

dangol napisał(a):Szukała

Brawo!
Mnie nieustannie bawi, kiedy słuchając jego relacji, wyobrażam sobie, jak się tam przedstawia.

DarCro napisał(a):To ma facet prze...szukane.

To tak, jakby podszedł do kogoś reporter z Czech i zaczął:

- Dobry dzień. Jestem Paweł Jeb...



Pozdrawiam,
Wojtek

A tutaj sobie bezczelnie w rumuńskiej Steaua Bukareszt występuje aktualnie niejaki Rafał .... Szukała

Ma chłopak szczęście, że nie w takiej Victorii Pilzno - łacha darliby z niego Pepiki

Kozie Jezioro - bardzo ładne!

tony montana napisał(a):A tutaj sobie bezczelnie w rumuńskiej Steaua Bukareszt występuje aktualnie niejaki Rafał .... Szukała

Ma chłopak szczęście, że nie w takiej Victorii Pilzno - łacha darliby z niego Pepiki

tony montana napisał(a):Kozie Jezioro - bardzo ładne!

Zwłaszcza o tej porze dnia.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

tony montana napisał(a):Kozie Jezioro - bardzo ładne!

Zwłaszcza o tej porze dnia.

Na widoki o tak wczesnej porze szans nie miałam... Szkoda jednak, że wrodzone lenistwo odebrało chęci oglądnięcia jeziorka od dołu. Na szczęście z podejścia na Ezerul Caprei widok też był niezły
No i widać było ścieżkę, którą zaraz pójdziesz dalej

dangol napisał(a):Na widoki o tak wczesnej porze szans nie miałam... Szkoda jednak, że wrodzone lenistwo odebrało chęci oglądnięcia jeziorka od dołu. Na szczęście z podejścia na Ezerul Caprei widok też był niezły

Piękny.

dangol napisał(a):No i widać było ścieżkę, którą zaraz pójdziesz dalej

Widać również szczyt, do którego zdążam.

Pozdrawiam,
Wojtek

Faktycznie widać, ale strasznie daleeeeeeeeeeeeeeko.
W sumie to Moldoveanu nie jest aż tak dużo wyższy od tego szczytu, na który wówczas weszłam, ale odległość (no i sporo zejść i podejść po drodze ) sprawia, że dla mnie jego osiagalność jest wyłącznie dzięki Twoim opowieściom i fotkom . No to czekam na nie

dangol napisał(a):Faktycznie widać, ale strasznie daleeeeeeeeeeeeeeko.
W sumie to Moldoveanu nie jest aż tak dużo wyższy od tego szczytu, na który wówczas weszłam, ale odległość (no i sporo zejść i podejść po drodze ) sprawia, że dla mnie jego osiagalność jest wyłącznie dzięki Twoim opowieściom i fotkom . No to czekam na nie

Nie tak daleko. Rzut beretem.
I trzy dni wołami.

Pozdrawiam,
Wojtek

Czuć jesszcze poranny chłodek, a w zacienionych miejscach wręcz przenikliwy ziąb. Zaczyna mi burczeć w brzuchu - co tak wcześnie?! Jeśli się nie uspokoi, będę musiał wcześniej niż zazwyczaj przystanąć na pierwszy posiłek. Tymczasem Lacul Cabra zostaje w tyle, a poniżej, po prawej mijam pomniejsze stawki; jeden w sporej części porośnięty już trawiastymi kępami.

Po dojściu na pochyło opadający grzbiet, oblany ciepłymi promieniami słońca, decyduję się na śniadanie w tym miejscu i nie przeszkadza mi w niczym znajdujący się tutaj kamień pamiątkowy w kształcie mogiły. Jestem w trakcie uspokajania denerwującego się od kilku chwil żołądka, kiedy dociera kilkuosobowa ekipa – pierwszy z nich zrzuca plecak i łapie za kamerę, filmując następnych. Okazuje się, że to Polacy z Łodzi – chyba to ich właśnie spotkałem poprzedniego dnia na Negoiu. Zatrzymuje się również przy mnie dwójka Rumunów i wywiązuje się krótka rozmowa.

- Dokąd idziesz?
- Moldoveanu.
- A gdzie potem będziesz spał?

Wyjaśniam, że wracam do Balea Lac.

- Ale to masz kawał drogi przed sobą! Lekko licząc osiem godzin na szczyt i drugie tyle, żeby wrócić.

Hmm… rzeczywiście, razem to przynajmniej szesnaście godzin czystego marszu. Jakoś do tej pory nie zastanawiałem się nad tym. Może powinienem był?..
Z kolei ja ich wypytuję o trasę i okazuje się, że robią dokładnie to samo, co i ja – tyle, że oni są młodzi, a na mnie patrzą trochę, jak na dziadka. Kiedy jednak na pytanie o mój poprzedni dzień szkicuję im wczorajszą trasę, widzę rosnące zdumienie i coś na kształt niedowierzania. Jednak nie będę im fotek pokazywał na dowód. Muszą uwierzyć na słowo.

Śniadanie przy mogile pozwala ustalić priorytety.

DarCro napisał(a):Śniadanie przy mogile pozwala ustalić priorytety.

Poza tym - równa jak stół.
Ale rozłożyłem się obok.

Pozdrawiam,
Wojtek