Rumuńskie wyrypy: 2022

Trasa podnosi się tylko przez chwilę, po czym zaczyna opadać. Trwa to dosyć długo i gdyby nie obecność szlaku, myślałbym, że pobłądziłem. Na koniec nawet kilka zakosów na dno dolinki, gdzie przechodzę przez potok. Po drodze mój czworonożny kompan ścina zakosy - chyba zna drogi w okolicy. No dobrze, zakładam, że po prostu wybrał sie na spacer. Wreszcie ścieżka zaczyna się podnosić. Przecinam główny potok - to chyba górny bieg Avrigu - i w pobliżu spadającej kaskady pnę się stromiej na trawiastą bulę. Wtedy do moich uszu dochodzi pierwszy, jeszcze daleki szczek. Kiedy się wynurzam, dostrzegają mnie strzegące owiec psy i z kakofonią ujadania ruszają pędem w moją stronę. To znaczy, że w gwałtownym tempie zbliża się do mnie kolejne spotkanie trzeciego stopnia. Ale nagle...

Nagle coś się w zachowaniu psów zmienia. Zatrzymują się, przestają szczekać, po czym już wolniej zmierzają jakby jeszcze w moją stronę, ale pod odrobinę innym kątem. Ach! Wszystko jasne! Pies schroniskowy wzbudził ich zainteresowanie. Podbiegają do niego z wyraźnym brakiem złowrogich oznak. Czyli przypadkowy kompan skorzystał z mojego towarzystwa, by odwiedzić kumpli na hali. A ja schodzę na dalszy plan.

Franz napisał(a):

Z psem na spacerze?



Pozdrawiam

Jacek S napisał(a):Z psem na spacerze?

Tiaa... trudno określić, kto kogo wziął na spacer...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

RIMG0078.JPG

Niektóre wyglądają, jakby były gotowe do ... ATAKU

tony montana napisał(a):

RIMG0078.JPG

Niektóre wyglądają, jakby były gotowe do ... ATAKU

Bo to łowce kropka bee...

Pozdrawiam,
Wojtek

Skoro, chłopaki, jeszcze tu zaglądacie - to dorzucam kilka zdań tekstu do poprzednio zamieszczonych fotek.

Zwabiony szczekaniem pojawia się i pasterz - wielki i brodaty - i uspokaja psy.
- Buna dimineata! - pozdrawiam go.
- Dimineata! - słyszę w odpowiedzi - Dimineata plecati.

Racja, wcześnie rano wyszedłem w góry. Ale kiedy ktoś ma długą trasę do przejścia, nie może zasypiać gruszek w popiele. Ani samego siebie w wyrku.

Zamieniamy kilka zdań; pasterz właśnie schodzi z owcami na hale poniżej koszaru. Jakiś dzieciak uwija się też wokół nich, żeby się nie rozbiegły - może w zastępstwie psów, które chwilowo znalazły sobie inne zajęcie. Mam cichą nadzieję, że Ciapuś szedł ze mną tylko do tego miejsca i że nie wybierze się w dalszą drogę. Niestety, szybko się okazuje, jak bardzo płonna była ta nadzieja. Kiedy rozstaję się z pasterzem i dzieli mnie już jakieś dwieście metrów od stada owiec, przecinając trawy, sunie szybko w moją stronę niechciany kompan. Jeszcze raz próbuję mu wyperswadować pomysł górskiej wędrówki, ale z nieodmiennym skutkiem, a dokładniej - nieodmiennie bezskutecznie.

Teraz bardziej stromo i nie trwa długo, jak staję nad brzegiem jeziora Avrig.

Franz napisał(a):Skoro, chłopaki, jeszcze tu zaglądacie - to dorzucam kilka zdań tekstu do poprzednio zamieszczonych fotek.

Zwabiony szczekaniem pojawia się i pasterz - wielki i brodaty - i uspokaja psy.
- Buna dimineata! - pozdrawiam go.
- Dimineata! - słyszę w odpowiedzi - Dimineata plecati.

Racja, wcześnie rano wyszedłem w góry. Ale kiedy ktoś ma długą trasę do przejścia, nie może zasypiać gruszek w popiele. Ani samego siebie w wyrku.

Zamieniamy kilka zdań.....

:-I logladamy..... a co momy nie ogladac

tony montana napisał(a):I logladamy..... a co momy nie ogladac

"Nierozwiany mit
w dali drugi plan
w dwóch odbiciach drugi brzeg.
Tylko wstawić w złoto ram."

Pozdrawiam,
Wojtek

Co te psy widzą w Tobie, bo to już nie pierwszy, który za Tobą podąża

Kenik napisał(a):Co te psy widzą w Tobie, bo to już nie pierwszy, który za Tobą podąża

Ano, nie pierwszy. Zdarzało się już kilka razy, że psy towarzyszyły mi w całodniowej wędrówce. Pewnie takie same włóczykije, jak i ja.

Tym razem bardzo się chciałem delikwenta pozbyć, gdyż trasa, którą obrałem, należy do najtrudniejszych w Rumunii. Wiedziałem, że ten pies nie dałby rady jej przebyć.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

Tym razem bardzo się chciałem delikwenta pozbyć, gdyż trasa, którą obrałem, należy do najtrudniejszych w Rumunii. Wiedziałem, że ten pies nie dałby rady jej przebyć.

Tak sobie myślę , że może on myślał tak samo jak Ty , bardzo się o Ciebie martwił i z pełnym poświęceniem postanowił Ci towarzyszyć

Kilka razy też miałem spotkanie z psem ( psami ) w Rumunii i dziwne wrażenie , że szukają opiekuna na stałe , albo chociaż towarzystwa do posiłku


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Kilka razy też miałem spotkanie z psem ( psami ) w Rumunii i dziwne wrażenie , że szukają opiekuna na stałe , albo chociaż towarzystwa do posiłku

Spotykałem tez ostre psy pasterskie, zwykle wrogo do obcych nastawione - broniły terytorium...

Pozdrawiam,
Wojtek