Rumuńskie wyrypy: 2022

Franz napisał(a):A jeszcze nad samym ranem może przyśni mi się Cheile Rametului sprzed paru lat...

Gdybym to ja miał takie sny nad ranem , kolację jadłbym tam na miejscu zapewne już jako samotny człowiek


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Gdybym to ja miał takie sny nad ranem , kolację jadłbym tam na miejscu zapewne już jako samotny człowiek

Wszystkie te sny się wcześniej czy później urzeczywistniły.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Może w marzeniach sennach zjawią się jeszcze wizje spacerów po drugiej strony doliny. Tam gdzie ruiny Cetatea (twierdza) Trascaului i doskonały widok na Skałę Szeklerów...

P28G1395.JPG

P28G1415.JPG

Nam niekorzystny zbieg okoliczności nie pozwolił na wejście pod ruiny w ostatnią niedzielę.
Pod koniec dnia wlekliśmy się tą drogą na dole drugiego zdjęcia.
Ale mam sporo zdjęć z czerwonego szlaku, kwitnących właśnie łąk i hal.
Jeśli będzie zainteresowanie, to założę wątek na temat naszego Torocko, Alba Julia i Sibiu.
Prowadził nas Michał Jurecki, więc wiedział co pokazać.

Krzysztof

kw napisał(a):Jeśli będzie zainteresowanie, to założę wątek na temat naszego Torocko, Alba Julia i Sibiu.

Myślę, że kilka osób chętnie Ci będzie towarzyszyć.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

kw napisał(a):Jeśli będzie zainteresowanie, to założę wątek na temat naszego Torocko, Alba Julia i Sibiu.

Myślę, że kilka osób chętnie Ci będzie towarzyszyć.

Jestem o tym przekonany


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Jestem o tym przekonany

Jeszcze DarCro - to już na pewno masz trzech czytelników.

kw napisał(a):Nam niekorzystny zbieg okoliczności nie pozwolił na wejście pod ruiny w ostatnią niedzielę.

A swoją drogą - ciekaw jestem, co to za niekorzystny zbieg...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):A swoją drogą - ciekaw jestem, co to za niekorzystny zbieg...

Pozdrawiam,
Wojtek

W sumie skończyło się dobrze, ale kobieta nam zasłabła i trzeba było organizować transport.
Nie byliśmy więc w ruinach ani w knajpie pod, tam gdzie jedli flaczki i zupę estragonową.

Krzysztof

kw napisał(a):W sumie skończyło się dobrze, ale kobieta nam zasłabła i trzeba było organizować transport.
Nie byliśmy więc w ruinach ani w knajpie pod, tam gdzie jedli flaczki i zupę estragonową.

To dobrze, że skończyło się bez poważniejszych reperkusji.
A ruiny - malownicze, chociaż tego typu miejsc jest w Rumunii więcej.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Jeszcze DarCro - to już na pewno masz trzech czytelników.



Pozdrawiam,
Wojtek

Ee tam trzech.Co najmniej czterech.
Ja tu już od dawna zaglądam,co delikatnie mówiąc
nie pozostaje bez wpływu
na mój planowany węgierski urlop.

M. napisał(a):Ee tam trzech.Co najmniej czterech.
Ja tu już od dawna zaglądam,co delikatnie mówiąc
nie pozostaje bez wpływu
na mój planowany węgierski urlop.

To już silna grupa.

M. napisał(a):http://www.youtube.com/watch?v=P225LpGGOfk

Muzyka piękna. Teledysk też niezły.

Pozdrawiam,
Wojtek

DarCro napisał(a):Ale takiego Satu Mare lub Cluj nie masz w spisie na początku. Pewnie dlatego, że miasta traktujesz bardziej po macoszemu.

Cluj czeka na uzupełnienie spisu treści, w którym zatrzymałem się na Braszowie. Zrobię to lada moment.

Spis treści uzupełniony.
Nie uwzględniłem pojedynczych fotek, które czasami dorzucam w charakterze urozmaicenia, a jedynie miejsca z głównego toku narracji.

Pozdrawiam,
Wojtek

Okazuje się, że zapomniałem zamieścić mapkę przejazdów do ostatnich odcinków długiego majowego weekendu. Zatem teraz ta zaległość:



A - Targu Mures
B - Turda
C - Cluj-Napoca
D - Huedin

A oto już mapka dojazdu do aktualnie opisywanej wyprawy:

I zbliżenie na góry, stanowiące cel pierwszych wycieczek w ramach tej wyprawy - najwyższego pasma Karpat Południowych z najwyższym szczytem Rumunii.
Oto Muntii Fagaras [muncij fagarasz]:

Dzień pierwszy.

Muntii Fagaras.

Noc mija spokojnie - dzieciak tylko raz zrobił krótką, niezbyt natarczywą pobudkę. Kiedy rano mój budzik się uruchamia, gaszę go szybko i cicho zwijam manele. Zgodnie z wczorajszymi ustaleniami, zostawiam śpiwór w schronisku i wychodzę na zewnątrz, opuszczając śpiące nadal towarzystwo. Natomiast budzą się trzy schroniskowe psy, z czego jeden - wyraźnie młody i żądny przygody - rusza w ślad za mną. Zatrzymuję się i próbuję go nakierować z powrotem na schronisko. Daremnie...
Nie wiem, jak jest po rumuńsku "do budy!", a odsyłanie do domu w ogóle nie odnosi skutku. Co kilka kroków robię mały postój i próbuję pozbyć się towarzystwa. Odwracam psa w drugą stronę i lekkim klapsem próbuję nadać mu prędkość początkową. Już mi się wydaje, że odniosłem sukces, jak po chwili znowu sympatyczny czworonóg plącze mi się koło stóp.

Nie mogę go zabrać ze sobą - trasa będzie zbyt trudna dla niego. Znowu więc ponawiam próby odegnania kumpla intruza - w coraz bardziej szorstki sposób - ale wszystko to, jak grochem o ścianę. Mógłbym zacząć rzucać w niego kamieniami, ale... nawet w spotkaniach z groźnymi psami pasterskim nie używałem tej metody, więc cóż dopiero z tą wpatrzoną we mnie mordą...

Jednak trzeba działać, więc próbuję metody krzyku i groźnego wymachiwania rękoma. Uff... udało się w końcu - pies został. Ruszam wreszcie spokojny, ale po jakichś dwustu metrach dostrzegam go - zachowując ostrożny dystans, sunie za mną. Ręce, nogi i coś tam jeszcze opadają...