Rumuńska majówka 2012

Dorota_NS napisał(a):Wiele rzeczy da się zrobić, to tylko kwestia przyzwyczajenia i nastawienia.

Jestem tego samego zdania
Jeszcze parę lat temu spędzenie 3 tygodni w samochodzie byłoby kompletnie nie do pomyślenia... teraz na myśl o szukaniu zacisznej kwatery z dala od ewentualnych hałaśliwych sąsiadów odechciewa mi się całego wyjazdu

Małgosia trochę przesadziła z tą Grecją... też uważam, że się da tam pogotować na ogniu jak najbardziej, nawet przypominam sobie jedną plażę Kithiry, gdzie widzieliśmy w oddali palące się ognisko.
Ponieważ do prawdziwego wyjazdu jeszcze tylko tego nam brakuje , kto wie, może coś wykombinujemy

Pakowanie... chyba nieprędko doczekamy się tej zakończenia debiutanckiej relacji... Jak znajdziesz czas - wygrzeb tę fotkę koniecznie

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):Pakowanie... chyba nieprędko doczekamy się tej zakończenia debiutanckiej relacji... Jak znajdziesz czas - wygrzeb tę fotkę koniecznie

Zakończenie niebawem, nie ma co przeciągać

Pakowanie to u nas standard - jak się raz w tygodniu nie spakuję i nie rozpakuję ... Oczywiście w różnym zakresie.

Tym razem to tylko 4 dni w Bieszczadach, ale w głuszy, z namiotem więc gratów jest prawie tyle, co na 2 tygodnie na Bałkany



Wygrzebałam grecką plażę 2011. Nasze jedynie 2 dni w Grecji spędziliśmy tu:





Mam nadzieję, że dobrze pamiętam - też tu byliście.

To nasze obozowisko. Namiot już zwinięty, jeszcze tylko gotowanie:

Dzień 7-8
5-6 maja (sobota/ niedziela)

Beskid Niski

Z Bardejova wracamy już do Polski, ale jeszcze nie do domu. Jesteśmy umówieni w Krempnej, gdzie od kilku dni są nasi znajomi.

To jeszcze Słowacja:



Granicę przekraczamy w miejscowościach Niżna Polanka - Ożenna. Google nie wiedzą nawet, że jest tam droga

Nowym asfaltem zjeżdżamy do Ożennej:



To miejsce dla nas sentymentalne bo trzy fajne Sylwestry spędziliśmy w tej okolicy. Teraz zamiast bieli - intensywna zieleń.

Robimy zakupy i jedziemy szukać znajomych stacjonujących w domku w ośrodku PNiG. Gapy z nas bo zapominamy, że w Krempnej są problemy z zasięgiem w naszej sieci i nie możemy się do nikogo dodzwonić. Nic to, na górze w ośrodku zasięg kiedyś był, a poza tym może ekipa wróciła już z rowerowania i ich po prostu zobaczymy. Niestety, ani zasięgu, ani ekipy Biegam więc po górce z telefonem w ręku łapiąc zasięg. Bezskutecznie. W końcu pan z obsługi wskazuje nam właściwy domek i okazuje się, że kolega śpi w środku.

Po noclegach w samochodzie i namiocie mamy teraz luksusy.



Córka ma towarzystwo innych dzieci a my tylko nadzorujemy z werandy.



Miło spędzamy wieczór i niedzielne przedpołudnie w sprawdzonym towarzystwie. Około 13.00 wszyscy zbierają się do odjazdu, chwilowo każdy w inną stronę. My przeciwnie do naszego kierunku północnego, czyli jedzimy na południe. Chcemy się jeszcze przejść na Wysokie (657 m n.p.m.) ale od północnego-zachodu wypełza chmura. Mamy cień nadziei, że burza przejdzie bokiem, ale gdy parkujemy samochód u początku szlaku słychać pierwszy grzmot. Wycofujemy się, ale jeszcze całkiem się nie poddajemy. Coś przecież na koniec zobaczyć trzeba. Modyfikujemy więc naszą trasę, żeby zajechać do Świątkowej Wielkiej. Może przed deszczem zdążymy.

Udaje się chociaż burzą też nie daje za wygraną:



Oglądamy cerkiewkę:











Spadają pierwsze krople deszczu. Niebawem zaczyna solidnie lać, ale to już definitywny koniec wycieczki - bez zatrzymywania jedziemy do domu.


KONIEC także i tej relacji.

Dziękuję czytającym i oglądającym, jawnym i ukrytym.

Pozdrawiam wszystkich

Dzięki za fotki
Trochę inaczej zapamiętałem to miejsce... ale to pewnie dlatego, że plaża jest długa i jeśli byliście za Stratoni to my byliśmy bardziej przed Krioneri , czyli po drugiej jej stronie.
Miejsce na obóz bardzo fajne .

Ale dość prywaty , przede wszystkim dziękuję za relację, za rewelacyjne zdjęcia dzięki którym jeszcze przyjemniej się tu zaglądało.

Liczę, zresztą pewnie nie tylko ja, że ta relacja nie będzie tylko takim jednorazowym "wyskokiem", że pokażesz i opiszesz coś jeszcze z Waszych wypraw... tych które już odbyliście i tych, które jeszcze przed Wami.

A na teraz - miłego bieszczadowania

Pozdrawiam

Szkoda Dorotko, że to już koniec.
Dobrze mi się z Wami podróżowało.

Pozdrawiam

Dzięki za fajną relację .
Życzę dobrej pogody na bieszczadzkie głusze

PS. W Rumunii kociołka nie mieliśmy, ale od dwóch lat na Kaszubach wszystkie obiady gotujemy właśnie na ognisku . Początkowo za kociołek służył stary emaliowany garnek, od ubiegłego roku jest to już prawdziwy żeliwny kociołek (a właściwie 8-litrowy kocioł, bo od czasu do czasu lubimy zrobić jakieś żarełko dla większego grona). Grzesiek zabiera też kociołek na bożociałowe tratwowanie (rok temu na Biebrzy, teraz byli na kanale Augustowskim).

Pozdrawiam cieplutko
Danka

dangol napisał(a):PS. W Rumunii kociołka nie mieliśmy, ale od dwóch lat na Kaszubach wszystkie obiady gotujemy właśnie na ognisku . Początkowo za kociołek służył stary emaliowany garnek, od ubiegłego roku jest to już prawdziwy żeliwny kociołek (a właściwie 8-litrowy kocioł, bo od czasu do czasu lubimy zrobić jakieś żarełko dla większego grona).

Myślałam, że tylko z kociołkiem się da a w zwykłym emaliowanym garnku więcej z potrawy się przypali niż zostanie do zjedzenia. Paweł się zainteresował jak by jedzonko smakowało z ogniska i dopytywał jaki garnek ze sobą zabierzemy. Mnie wystarczyłaby wysmażona w ognisku kiełbasa i kromka chleba a na danie z gara nie chciałoby mi się czekać. W większym gronie to pewnie ma jakiś sens bo tylko "wybrani" taka Marysia pilnuje kociołka a reszta np. ryby łowi.

Zależy, jakie się ma potrzeby jedzeniowe .
My na ognisku w emaliowanym garnku gotowaliśmy głównie zupy, ale za to gęste (krupnik, grochówka) oraz młodą kapuchę z dodatkami jarzynowo-kiełbaskowymi. Nam takie jedno danie zupełnie wystarcza na obiad (najwyżej ten bardziej głodny zjada dokładkę), a przygotowanie zupy na dwie osoby specjalnie Marysi nie męczy . Zresztą, mamy podział ról - jedno szykuje wsad, drugie potem pilnuje aby danie wyszło zgodnie z oczekiwaniami.
Gotowanie na ognisku trwa może trochę dłużej niż na gazie, ale smak wyśmienity, nigdy nic nam się nie przypaliło. Tyle, że garnka nie stawialiśmy bezpośrednio na ogniu, lecz wisiał sobie odpowiednio wyżej. Garnek emaliowany był 3-litrowy, wsad maksymalnie do 3/4 objętości, żeby się nic nie wylało przy mieszaniu w dość przecież mało stabilnej pozycji.
Poszukam jakiejś fotki to wstawię

Garnek :





Kociołek:



Grochówka:





Kapuśniak (tu w wersji kociołkowej, ale różne warianty ćwiczyliśmy też w zwykłym garnku):






Golonka (niestety, gotowanie trochę trwa, ale potem niebo w gebie) :







Nadziewane papryczki:





No i oczywiście całe inne bogactwo dań zgodnie z indywidualnymi upodobaniami .

Jeśli wsad mięsny jest wstępnie przygotowany w domu w słoiczkach, to późniejsze jego kombinacje z dodanymi świeżymi warzywami gotują się niewiele dłużej, niż na gazie. Ten dłuższy czas to przede wszystkim odpowiednie przygotowanie ogniska - dobrze żeby było trochę żaru, a nie sam żywy ogień.

My garnek wieszamy ponad ogniem, u Doroty na fotkach jest sporo niżej... Mam nadzieję, że Dorota po powrocie dorzuci kilka praktycznych uwag na temat swojego gotowania na ognisku . Myślę, że przydadzą się nie tylko Kulkom, ale i ja dowiem się czegoś nowego .

Piękna relacja , dodatkowo z podróży w stylu bliskim mojemu sercu i zwyczajom
Szkoda , że już koniec . . .

Bardejov jest miastem często przez nas odwiedzanym , mało kto wie , że jest tam prócz rynku i murów warownych również sporo innych atrakcji m in. zabytkowy cmentarz żydowski . . .

Zwiedziliście cerkiewne wnętrza

Jedzenie z kociołka ma smak jedyny w swoim rodzaju , przygotowany na ognisku jest posiłkiem , który się pamięta
Zamykany szczelnie , skraca czas gotowania do niezbędnego minimum , ale ( tu zgadzam się z Danusią ) potrzeba bardziej żaru niż ognia

Aż zgłodniałem na widok potraw przykładowych i czekam na dalsze propozycje


Pozdrawiam
Piotr

Ja też zgłodniałam a nie mam pojęcia kiedy dzisiaj do domu trafię. Jeszcze najgorsze 2 dni i będę mieć znacznie więcej czasu.


Kociołek byłby prawie w sam raz dla nas Tylko, że do naszego auta wypełnionego po brzegi zapasami zabieranymi z domu się nie zmieści
Mamy przyczepkę - wtedy by i kajak albo pontonik miał miejsce na wyjazd z nami. Rozważaliśmy wożenie przyczepki przed kupieniem boxa i doszliśmy do wniosku że z przyczepką mielibyśmy gorzej bo szukanie noclegów po krzakach i bezdrożach z koniecznością cofania na bardzo wąskich szutrowych drogach byłoby naprawdę czasami skomplikowaną czynnością.

No i jeszcze czas jaki trzeba poświęcić na palenie ogniska a wcześniej szukanie drewna. Czasami mamy go w nadmiarze ale bardzo rzadko.

witam
mam wielką prośbe o kilka praktycznych informacji, które są dla mnie nie do końca jasne:
" Po wjeździe na terytorium Rumunii należy wykupić winietę, stanowiącą rodzaj podatku drogowego (dostępne zwykle na przygranicznych stacjach benzynowych a w głębi kraju na stacjach firmy Petrom; wersję „podstawową”, jaką praktycznie domyślnie sprzeda nam obsługa, stanowi winietka tygodniowa dla samochodów osobowych, kosztująca 3 EUR)."
czy to aktualna informacja i czy chodzi tu o autostrady czy ogólnie o wszystkie drogi.

i sprawa druga czy za paliwo można płacić kartą i czy łatwo znajdę bankomat tak na dobry początek

piękne zdjęcia zachwyciłam się okropnie. Mieliśmy też zrobić sobie taką majówkę ale mnie straszyli temperaturami ... cóż , mogłam nie słuchać

Witam.


Rovinietę kupiliśmy na przejściu granicznym, choć mnie po głowie chodzi 5 euro, ale pewnie się mylę. Był to zwykły wydruk na kartce A4 i dotyczy on wszelkich dróg.

Za paliwo płaciliśmy kartą w Satu Mare i Sighisoarze, Potem we Vratsie w Bułgarii. W mniejszym miejscowościach np. Agnita (pomiędzy Sighishoarą a Fagarash nie było takiej możliwości)

Bankomat w Satu Mare przy drodze z co najmniej dwóch banków.

Pozdrawiam.
Interseal M.

bardzo bardzo dziękuję
wyjazd już zaraz a ja jeszcze mam tyle różnych drobiazgów, bałam się że nie zdążę zebrać wszystkich informacji

espeso napisał(a):bardzo bardzo dziękuję
wyjazd już zaraz a ja jeszcze mam tyle różnych drobiazgów, bałam się że nie zdążę zebrać wszystkich informacji

Rumunię traktujecie docelowo, czy tranzyt w drodze do Bułgarii lub Grecji?

Bo jeżeli tranzyt to przekroczenie granicy z Bułgarią wiąże się jeszcze z dodatkowymi kosztami.