Rumuńska majówka 2012

darek1 napisał(a):Gdzie diabeł nie może to Roxi dopomoże.

Nic dodać, nic ująć kolego Darku

Czekamy na ciąg dalszy.

Witajcie,

Cieszą mnie wszystki Wasze wpisy, bo to wielkie zachęty

Dziękuję za opinie o zdjęciach. Robimy ich dużo, na 2 lub 3 aparaty. Przesadzamy z tym chyba. Potem jest dużo z nimi roboty, ale za to jest z czego wybierać. I Wam się wydaje, że robimy fajne zdjęcia A ja się dopiero uczę od męża.



Za chwilę kolejny odcinek.

Dzień 3
1 maja 2012 - wtorek

Wstajemy przed 8.00, sprzątamy samochód, jemy śniadanie i opuszczamy gościnny zagajnik. Musimy wrócić do drogi na Baia Mare. Ale najpierw zrobimy przystanek w Mediesu Aurit, przede wszystkim na obiecane córce lody. Parkujemy przed sklepem i idziemy szukać ruin pałacu.

Mijamy cerkiew - i jak to w Rumunii - wszędzie w kadr wchodzą przewody.



Szybko znajdujemy to, czego szukamy. Brama jest otwarta. Na niej co prawda wisi wyblakły cennik, ale nikt nas nie zaczepia, gdy wchodzimy.










Upał daje się we znaki - wracamy do samochodu. Pusty dotychczas parking przed sklepem zapełnia się - koło nas ktoś zaparkował.




Wracamy do głównej drogi i skręcamy w prawo. Mijamy Baia Mare i w Baia Spre znów skręcamy w prawo w drogę nr 184, która ma nas dziś zaprowadzić do Cavnic. Ale to później. Najpierw odbijemy na chwilę do Surdesti (znów w prawo) gdzie jest zabytek z listy UNESCO.

Najpierw jednak naszą uwagę przykuwa ten malutki kościółek.












Jest z niego widok na nową cerkiew.




Ale wzrok wciąż podąża w tą stronę.



Cierpliwości, już niedługo ...

Tymczasem podjeżdżamy ze 2 km aby obejrzeć drugi drewniany kościół.

Parkujemy nieopodal strumyczka.



Wchodzimy





Cerkiew w wiosennym, słonecznym otoczeniu robi bardzo przyjemne wrażenie - wokół niej jest jakoś tak świetliście.

Chodzimy dookoła. Po prawej stare nagrobki.



Po lewej nowsze.



Strzelista bryła kościoła



I jej fragmenty







Wychodzimy



Otwieram mapę żeby sprawdzić co jeszcze możemy zobaczyć. Rodzina jednak mnie koryguje - to może starczy na dziś zwiedzania. Jedźmy w góry. To jedziemy.

Jedna z pierwszych bram. Na to czekałam - wybaczcie jakość.



Naszym celem jest Cavnic. Tu kręcimy się dłuższą chwilę szukając dojazdu do cabany Gutai w górach o tej samej nazwie (Muntii Gutaiului). Pomaga nam babcia, z którą rozmawiam po polsko - ukraińsku.

Skręcamy w końcu w dobrą dróżkę i odnajdujemy "pierwszy" śnieg.



Powoli pniemy się szutrowo - kamienistą drogą do góry na jakieś 900 m npm.



Mijamy schronisko, przejeżdżamy potoczek i znajdujemy w miarę płaskie miejsce.

Trzeba wreszcie coś porządnego zjeść. Gotujemy obiad na żywym ogniu - tak lepiej smakuje.



Teraz jeszcze sprzątanie po jedzeniu.



W końcu wrzucamy niezbędne rzeczy do plecaków i między 14.00 a 15.00 wyruszamy w góry. Lepiej późno niż wcale



Na górską wędrówkę zapraszam po niedzieli.

Witam,
dołączam do czytelników.
Mój wyjazd Rumunia-Bułgaria-Turcja już za 2 tygodnie.
Co prawda z Rumunii wypada mi Bukowina, ale Maramures musi być.
Czekam na dalszy ciąg relacji.

Dorota NS napisał(a):Parkujemy nieopodal strumyczka.

Strumyczek w Surdesti pamiętam aż za dobrze

Była to nasza pierwsza wieś i pierwsza drewniana cerkiew... po długiej podróży w upale chciałem się nieco ochłodzić, zszedłem, nachyliłem się i jak nie fiknąłem na śliskim kamieniu.... kolano i łokieć bolały ze 3 dni, a mogło być dużo gorzej
Ale cerkiew też pamiętam do dziś... bo to jedna z niewielu które były otwarte...

A gotowanie na wolnym ogniu , na to bym nie wpadł
Może wypróbujemy

Pozdrawiam

Na Rumunię namawia mnie mąż,kiedyś tam był z paczką studencką na wyprawie z plecakiem, i bez konkretnego planu.
Oczywiście to były szalone czasy,i może przez sentyment tam go ciągnie....
Twoje zdjęcia pokazują że może powinnam dać się namówić.

PZDR.

A my za miesiąc do Rumunii,kilka noclegów i zwiedzanie i tydzien nad morzem

Witam kolejnych czytelników, bardzo mi miło, że zajrzeliście

Rumunia jest piękna i ma wiele do zaoferowania. Ale to co najcenniejsze nie zawsze jest podane wprost, jak na przysłowiowej tacy. Trzeba to dla siebie odkryć, przymykając nierzadko oczy na bałagan, ubóstwo i ... dziurawe drogi.

kulka53 napisał(a): ... gotowanie na wolnym ogniu ...

Staramy się gotować w ten sposób kiedy tylko są warunki. I nie tylko gotować, fajnie jest tak po prostu posiedzieć przy ogniu. Bo prawdziwa wyprawa bez ogniska się nie liczy Prawie.

CD.

Dzień 3
1 maj 2012 - wtorek


Muntii Gutai to nie są jakieś wybitne góry. Ich najwyższy szczyt - Gutai (Gutin) wznosi się na wysokość 1443 m npm. Są tu głównie lasy, ale też widokowe połoninki i skałki.

Nie mamy złudzeń - na Gutina dziś nie dojdziemy. Jest zbyt późno a do grzbietu około 500 m przewyższenia. Ale nie napinamy się specjalnie. Byle dojść na jakieś widokowe miejsce, byle było fajnie.

To startujemy!



Najpierw wzdłuż potoku przez las, częściowo po kamieniach. Prowadzi nas szlak niebieskich krzyżyków. Stromo nie jest, ale szybko zdobywamy wysokość.

Mijamy wodospad.



Drzewa rzedną.



Wychodzimy na łąki. Pięknie tu.





Obejść? Przeskoczyć?



Odpoczywamy chwilę, po czy dalej wędrujemy łąkami.





Po lewej piętrzą się skały - to Secatura (1391 m)



Wstępnie zakładamy sobie cel - ten przed nami.



Może się uda.

Dorota_NS napisał(a):Muntii Gutai

Bardzo miło wspominam swój spacer po tych górach. Były pierwszym pasmem w ramach wypadu, z którego ostały się fotki jedynie z ostatniego dnia...
Z przyjemnością przypomnę sobie te widoki u Ciebie.

Pozdrawiam,
Wojtek

CD.

Wchodzimy w las.



Rzut oka za siebie.



Robi się stromo. Niektórzy już wędrują na czterech



A tu ścieżka coraz bardziej staje dęba.



W końcu szlak gubi się wśród traw ale my widzimy nasz cel.

Po dość mozolnej wspinaczce osiągamy grzbiet.



Odpoczywamy. Nie wszyscy jednak się zmęczyli - ci wypoczęci teraz wędrują.



Chłoniemy widoki. Najpierw na północ - na lewo.



Na wprost.



Na prawo - Gutai. Tam już niestety nie dojdziemy.

CD.

Teraz rzut oka za siebie.



No, dwa "rzuty oka" bo warto.



Co my tu będziemy tak siedzieć, jak tam jest śnieg! Ja jeszcze na górze, córka już na dole.



Gry i zabawy na śniegu.



To może przejdźmy jeszcze choć kawałeczek.



Słońce obniża się coraz bardziej - trzeba wracać.



Jesteśmy już na łąkach. Nie wszystkim udała się wycieczka. Chyba że o to właśnie chodziło.



Przysiadamy żeby odpocząć i jeszcze przez chwilę cieszyć się widokami.



Słońce zachodzi gdzieś za górką.



Dzień ustępuje wieczorowi, świat szarzeje. Trzeba wracać. Obchodząc potoczki i rozlewiska szukamy naszej ścieżki. Szybko przez las schodzimy do samochodu. Chwilę się wahamy czy rozkładać namiot. Ścielimy jednak samochód i córka idzie spać. A my siadamy nad strumykiem i otwieramy po piwku.


CD jutro lub pojutrze

Wracając do kociołka na wolnym ogniu to chyba mielibyśmy obawy że komuś się może nie spodobać fakt rozpalania ogniska... zwykle staramy się jak najmniej rzucać w oczy

A górki Gutai niby niewysokie, ale całkiem ładne... zwłaszcza na takich zdjęciach
Zastanowił mnie dźwigany plecak, skoro wiedzieliście że idziecie na kilka godzin, po co brać ze sobą tyle rzeczy? . Zapobiegliwość - "bo zawsze coś może się zdarzyć" , konieczność?

Dorota NS napisał(a):Nie wszystkim udała się wycieczka.

A myślał, że ma terenówkę
Ciekawe czy z Polski był

Dorota NS napisał(a):CD jutro lub pojutrze

I tak trzymaj