RUMUNIA w czterech porach roku.

Franz napisał(a):Bardzo nie lubię wiatrołomów. Utrudniają w znacznej mierze poruszanie się, a już z takimi bagażami jak Wasze, to katastrofa.

Zgadza się. Ale tak jak i w Twoim przypadku najważniejsza jest wola działania...

lotnikwsk napisał(a):

bernidi napisał(a):Kilkakrotnie przydała się mała siekierka

Z siekierą chodzicie po górach

Nosimy jeszcze jeszcze parę innych gadżetów...
W niższych górach kiedy jest możliwość rozpalania wieczornych ognisk jest jak znalazł.
Chociaż czasem jak widać przydaje się i w innych okolicznościach...

lotnikwsk napisał(a):Tu raczej przydała by się husqvarna i to wcale nie mała ale taka 4,5 km

Dokładnie.
W tej grze rozrzucone bierki miały bardzo słuszne wymiary...

Pozdrawiam Wojtek

Nie ważne czym lecz gdzie i z kim...

Sytuacja jest patowa. Zatrzymujemy się na chwilę aby pojąć jakąś decyzję co do sposobu teleportacji na przełęcz Pasul Petrii...
Rozważam w myśli coraz bardziej nieuchronną konieczność zejścia w dolinę i podjęcia próby innego wariantu kontynuacji wędrówki.
Według mapy którą dysponujemy prawdopodobnie minęliśmy już trawersem szczyt Muncelul Raios ale takie zejście, nawet po opuszczeniu wiatrołomów, wiodące bez szlaku lasem, w przeciwnym do założonego kierunku...

Zanim jednak zdążyłem zapytać współtowarzyszy o opinie na temat tak czarnego scenariusza - główna inicjatorka wiosennego przejścia głównego grzbietu Alp Rodniańskich rzuca śmiałe, zdawać by się mogło niemożliwe wyzwanie:
- Idziemy prosto w górę!
Idziemy jak idziemy. Podciągając się rękami wspinamy się stromo po zboczu. Po pewnym czasie opuszczamy w końcu rejon powalonych drzew. Jeszcze kilkadziesiąt metrów i teren stopniowo wypłaszcza się i po chwili wychodzimy z lasu.
W przenośni i dosłownie...
Jesteśmy na grzbiecie po wschodniej stronie Muncelul Raios i niedługo dochodzimy do rozległej górskiej hali Preluca.
Jesteśmy niesamowicie zmęczeni. Jednak radość dodaje nam sił. Na horyzoncie Pietros Rodniański - Pietrosul 2303 m npm. - najwyższy szczyt gór Rodniańskich:



Około drugiej po południu schodzimy na Pasul Petrii. Tu robimy zrzut i zasłużony odpoczynek...

Pozdrawiam Wojtek

Nie ważne czym lecz gdzie i z kim...

Kto ma siły zaczyna od przyrządzenia posiłku, kto woli zaczyna od drzemki.
Słoneczko grzeje, jest pięknie...
Półtorej godzinki w zupełności wystarcza na małą regenerację więc zarzucamy plecaki i początkowo łagodnie wznoszącym się szlakiem kierujemy się w stronę zalesionego szczytu Batrana 1710 m.
Po chwili wędrówki szlak robi się coraz bardziej stromy. Jeszcze trochę podejścia i wychodzimy powyżej granicy lasu.
Otwiera się kolejny widok na bliższe już tym razem kulminacje zachodniej części pasma:





Wędrujemy ciesząc się rozpościerającą się przed nami rozległą zieloną przestrzenią lokalnego płaskowyżu.





Z przełęczy Tarnita Batranei do przełęczy Tarnita La Cruce, na której planujemy biwak, szlak wiedzie drogą trawersującą szczyty Gropilor i Buhaescu Mare 2119 m. lub wariantem grzbietowym.



Wybieramy wariant uproszczony, jutro mamy zamiar zdobyć Pietrosul na który szlak grzbietowy i tak prowadzi przez Buhaescu Mare.
Poniżej przełęczy musimy nieco zewrzeć szyki wobec nadciągających piesków pasterskich. Na szczęście, mimo ubiegłorocznych doświadczeń, nie jest tak źle. Pieski jedynie bardzo wyraźnie sygnalizują, że trwają na lotnych posterunkach...





Na przełęczy Tarnita La Cruce rozkładamy namioty. Zmęczenie po całym dniu powoduje, że jedynym naszym marzeniem jest chwilowo zanurkowanie w śpiwory...

Pozdrawiam Wojtek

Nie ważne czym lecz gdzie i z kim...

Piękna łąka na ostatnim zdjęciu.

bernidi napisał(a):główna inicjatorka wiosennego przejścia głównego grzbietu Alp Rodniańskich rzuca śmiałe, zdawać by się mogło niemożliwe wyzwanie:
- Idziemy prosto w górę!

Zdarzają się wyjątki od ogólnie znanej zasady "spytaj kobiety i zrób odwrotnie"...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Piękna łąka na ostatnim zdjęciu.

Kaczeńce już trochę w cieniu ale i tak ładnie się prezentują na tle porośniętych różanecznikami zboczy Tapului...

Franz napisał(a):

bernidi napisał(a):główna inicjatorka wiosennego przejścia głównego grzbietu Alp Rodniańskich rzuca śmiałe, zdawać by się mogło niemożliwe wyzwanie:
- Idziemy prosto w górę!

Zdarzają się wyjątki od ogólnie znanej zasady "spytaj kobiety i zrób odwrotnie"...

Ja znam jedynie w odwrotnej wersji: W co mam się ubrać?

Pozdrawiam Wojtek

Nie ważne w czym lecz gdzie i z kim...

Poranek jest bardzo rześki.
Nocny przymrozek ustępuje stopniowo wobec słońca stopniowo wyłaniającego się z poza szczytów sąsiednich gór...



Po śniadaniu, na lekko idziemy przez północne ramię boczne głównego grzbietu na najwyższy szczyt Alp Rodniańskich - Varful Pietrosu zwany też Pietrosem Rodniańskim. Prowadzi tam piękny grzbietowy szlak wiodący przez szczyty Buhaescu Mare, na pierwszym planie, i Rebra, po prawej:



Jako, że pogoda i nastrój dziś sprzyja fotek będzie trochę więcej.











W takich okolicznościach portreciki to przyjemny obowiązek...























Na szczycie Rebra 2268 m.



W tle Pietros Rodniański:



Pozdrawiam Wojtek

Nie ważne czym lecz gdzie i z kim...

Nie lubię przyrządzania posiłku w odczuwalnym chłodzie, ale ja z reguły na posiłek muszę sobie najpierw zapracować dobrym marszem.

Rododendrony urocze.

Pozdrawiam,
Wojtek

wspaniała wędrówka, piękne ujęcia . Ja również podziwiam za dzielne (z)noszenie takiego bagażu.
Nie mogę się już doczekać kolejnego spotkania z rumuńskimi Karpatami

pozdrawiam,
M

Franz napisał(a):
Rododendrony urocze.

Kwiecisty żółty dywanik też super

Franz napisał(a):Nie lubię przyrządzania posiłku w odczuwalnym chłodzie, ale ja z reguły na posiłek muszę sobie najpierw zapracować dobrym marszem.

Mnie chłód specjalnie nie przeszkadza. Natomiast nie lubię czynności biwakowych wykonywać w deszczu.
Zasadniczo nie jadam śniadań - ale w górach rano ciepłym musli staram się posilić, przynajmniej dla towarzystwa.
Ale wybudzająca kawa - jak co dzień - obowiązkowo...

Franz napisał(a):Rododendrony urocze.

Dlatego zdarzają się nam trzydniowe wyjazdy tu, specjalnie na tę okoliczność...

Mikeee napisał(a):wspaniała wędrówka, piękne ujęcia . Ja również podziwiam za dzielne (z)noszenie takiego bagażu.

Dzięki! Urok miejsc i możliwość chłonięcia całym sobą przez kilka dni tych pięknych gór z nawiązką rekompensują taki wysiłek...

Mikeee napisał(a):Nie mogę się już doczekać kolejnego spotkania z rumuńskimi Karpatami

Zawsze warto tam zawędrować chociażby dla kilku udanych dni...
Kto potrafi w nich odkryć piękno gór będzie tam wracał wielokrotnie...

dangol napisał(a):

Franz napisał(a):
Rododendrony urocze.

Kwiecisty żółty dywanik też super

Na pewno podobała by Ci się również Polana Narcyzów - a w zasadzie znaczny obszar stromego zbocza sąsiedniej odnogi głównego grzbietu. W maju tworzy niejako białą firanę pokrywającą ściśle wyznaczony obszar.
W tym roku mamy w planie krótki wypad na tę okoliczność.

Pozdrawiam Wojtek

Nie ważne czym lecz gdzie i z kim...

Schodzimy na przełęcz pod Pietrosem:

Następnie rozpoczynamy ostatnie podejście na szczyt:





Stąd szczyt Rebra zaczyna prezentować się jeszcze bardziej okazale:





Szersza perspektywa w kierunku naszego zasadniczego kursu. Na horyzoncie prawie niedostrzegalny, przeciwległy, drugi co do wysokości tu szczyt - Ineul:



Sam szczyt Pietrosa Rodniańskiego nie zachwyca urokiem. Stoi tu zdewastowany schron wykorzystywany zapewne kiedyś jako obiekt pomocniczy dla leżącej poniżej przełęczy stacji meteorologicznej:



Po północnej stronie Góry Marmaroskie. Poniżej miasto Borsza:



Chwila na sesje zdjęciowe i pamiątkową fotkę naszej ekipy na szczycie i wracamy kontynuować naszą wędrówkę z zasadniczym, wschodnim kierunku. Schodzimy zatem...

























Na przełęczy składamy namioty i pakujemy się na dalszą drogę.





Pozdrawiam Wojtek

Nie ważne czym lecz gdzie i z kim...

bernidi napisał(a):Poniżej miasto Borsza

Stamtąd się wdrapałem na Pietrosula - w ramach jednodniowej wycieczki, bez ciężkiego plecaka.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

bernidi napisał(a):Poniżej miasto Borsza

Stamtąd się wdrapałem na Pietrosula - w ramach jednodniowej wycieczki, bez ciężkiego plecaka.

Borsza to punkt startowy bliski ale niski... Sporo podejścia tamtędy jest.
Widoki z szczytu warte poświęcenia. Na horyzoncie zarysy Czarnohory...

Pozdrawiam Wojtek

Nie ważne czym lecz gdzie i z kim...

super pogoda, świetna widoczność, piękne góry usłane bogato kolorowym kwieciem. Czego chcieć więcej?
No...może lżejszego plecaka


pozdrawiam,
M

Mikeee napisał(a):super pogoda, świetna widoczność, piękne góry usłane bogato kolorowym kwieciem. Czego chcieć więcej?
No...może lżejszego plecaka

Wszystko prawda...

Pozdrawiam Wojtek

Nie ważne czym lecz gdzie i z kim...