RUMUNIA w czterech porach roku.

bernidi napisał(a):Góry Retezat (Muntii Retezat) leżą w Karpatach Południowych. Podobno należą do najbardziej deszczowych rejonów górskich.

Ja za każdym razem miałem piękna pogodę w Retezacie. O pierwszym razie wspominam w punkcie piątym wstępu na pierwszej stronie rumuńskiej epopei. Drugi raz w szczegółach opisany będzie w najbliższych odcinkach.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

bernidi napisał(a):Góry Retezat (Muntii Retezat) leżą w Karpatach Południowych. Podobno należą do najbardziej deszczowych rejonów górskich.

Ja za każdym razem miałem piękna pogodę w Retezacie. O pierwszym razie wspominam w punkcie piątym wstępu na pierwszej stronie rumuńskiej epopei. Drugi raz w szczegółach opisany będzie w najbliższych odcinkach.

Niektórym szczęście sprzyja...
Na kolejnej wycieczce rok później też mieliśmy świetną pogodę.

Pozdrawiam Wojtek

Nie ważne czym lecz gdzie i z kim...

Dawigs napisał(a):Świetne zdjęcia z zachodu słońca

To słoneczko to taki mały bonus po burzy...



Niestety pogoda nie jest najlepsza. Przemieszczamy się docelowo w Fogarasze jednak niejako po drodze podjeżdżamy jeszcze w kilka miejsc.
Przez wieś Hobita podjeżdżamy pod schronisko - Cabana Baleia. Na horyzoncie wschodni grzbiet Retezatu - z głównym szlakiem prowadzącym przez szczyt Custura 2457 m. Pogoda jest kiepska.



Kabana leży na wysokości 1410 m. i widać, że czasy świetności ma już dawno za sobą...



Tą samą drogą oznaczoną szlakiem niebieskiego trójkąta, mocno zniszczoną zapewne nie tylko ostatnimi ulewami wracamy do asfaltu na drogę 66 i w miejscowości Petrosani skręcamy na mały rekonesans w kierunku ośrodka sportów zimowych w zachodniej części gór Paring - Statiunea Parang na wysokości około 1650 m. Tędy prowadzi również główny szlak czerwonego paska na szczyt Parangul Mic 2073 m. i dalej w kierunku Parangul Mare 2519 m.- najwyższego szczytu Paringu.
Później przez przełęcz Urdele szlak ten wiedzie aż po zamykającą od wschodu góry Paring przełęcz Curmatura Oltetului 1640 m.
Podziwiamy górską sielankę:





Biwakujemy w wąwozie rzeki Jet. Pogoda trochę się poprawia.Tym razem góry Paring objedziemy samochodem.
Krętą szutrówką zjeżdżamy do szosy i kierujemy się drogą 7A przez przełęcz Groapa Seaca 1575 w kierunku otoczonej zewsząd górami Sureanu, Paring i Lotru małej osady Obarsia Lotrului. Nieco wcześniej skręcamy jednak na południe na oficjalnie zamkniętą wówczas kultową drogę 67c - potocznie zwaną transalpiną.
Rok wcześniej podjazd tędy leśną drogą doprawdy odbywaliśmy na granicy ryzyka - spore osuwisko na leśnej drodze wiodącej na połoniny zawęziło drogę trawersującą zbocze do zaledwie dwóch metrów szerokości. Uślizg kół lub osunięcie się luźnych warstw podłoża nad stromym urwiskiem nie wróżył niczego dobrego.
Droga jest jednak poprawiona i przejeżdżamy bez emocji.
Dzisiaj wiedzie już tędy szeroka asfaltowa szosa...

Załączam parę historycznych już zatem fotek z przejazdu. Historycznych w sensie drogi, góry pozostają te same...





W tle podjazd pod przełęcz Urdele (Pasul Urdele) 2145 m pod szczytem Urdele 2228 m.





Na północnym- wschodzie zostawiamy chwilowo zielone góry Latoryckie - ten łagodny grzbiet na drugim planie:



W stronę Urdele:



Przy szczycie Muntinul 2113 m. rozpoczyna się najpiękniejszy fragment tej spektakularnej drogi poprowadzony samą granią:





Droga zakręca o 180 stopni sprowadzając do doliny potoku Latorita de Jos:







Tu spojrzenie wstecz na drogę zjazdową:



Następnie zaczyna się kamienisty stromy podjazd pod przełęcz Urdele:



Za przełęczą zjeżdżamy do rozbudowującego się po południowej stronie gór kompleksu turystycznego Ranca. Stąd asfaltowa droga prowadzi do leżącego u podnóża gór Novaci. Tu skręcamy na wschód do Polovragi. Dalej doliną potoku Oltet wiedzie malownicza droga na wspomnianą przełęcz Curmatura Oltetului:







Na przełęczy otwiera się widok na góry Latoryckie (Muntii Latoritei). Z miejscowości Voineasa prowadzi bezpośrednio pod ich grzbietem piękna czterdziesto-kilometrowa szutrówka która łączy się z transalpiną w jej górnej partii.



Ponownie zjeżdżamy kilkaset metrów w dolinę potoku Latority i wąwozem Cheile Latoritei przez Ciungetu kierujemy się do drogi 7A.

Jezioro Bradisor.



Zatrzymujemy się jeszcze przy uroczym Manastirea Cornetu w Calinesti przy drodze E81 prowadzącej do Avrig:







Następnie przez Avrig drogą Trasfogarską 7c podjeżdżamy wreszcie na wycieczkę na Moldovenau.

Jest wczesne popołudnie.Pozostawiamy samochód i cały ten zgiełk turystyczny skupiający się wokół rejonu Balea Lac i stromym podejściem kierujemy się w stronę grani Fogaraszy...



Pozdrawiam Wojtek

Nie ważne czym lecz gdzie i z kim...

bernidi napisał(a):Jest wczesne popołudnie.Pozostawiamy samochód i cały ten zgiełk turystyczny skupiający się wokół rejonu Balea Lac i stromym podejściem kierujemy się w stronę grani Fogaraszy...

Też chciałem wejśc na tą grań w ubiegłym roku ale niestetety pogoda stanęła na przeszkodzie

Piękne ujęcia, Wojtku!
A już ta trasa przez Parang... cudna.

Pozdrawiam,
Wojtek

Łaał ślicznie tu u Ciebie.

Dawigs napisał(a):Też chciałem wejśc na tą grań w ubiegłym roku ale niestetety pogoda stanęła na przeszkodzie

Niestety często tak bywa w górach, że pogoda plany krzyżuje. Trzeba mieć nadzieję, że następnym razem będzie sprzyjać...

Franz napisał(a):Piękne ujęcia, Wojtku!
A już ta trasa przez Parang... cudna.

Dzięki. Większość autorstwa Megi...
Droga przez przełęcz Urdele była moim ulubionym rumuńskim traktem. Naturalnie wpisywała się w krajobraz i charakter gór.
W kolejnych relacjach zamieszczę jeszcze trochę ujęć i z jej okolic - z czasów kiedy jeszcze nie było ograniczeń w ruchu samochodowym w tym rejonie.

21monika napisał(a):Łaał ślicznie tu u Ciebie.

Cieszę się bardzo, że Ci się podoba nasza wspólna Rumunia...


Pogoda po dłuższym okresie deszczowym poprawia się dopiero teraz. Jeszcze w czasie naszego podjazdu nad Fogaraszami gromadziły się ciemne chmury. Na szlaku podejściowym pod przełęcz Saua Caprei jesteśmy zupełnie sami.



Nie znamy prognoz na kolejne dni ale mamy nadzieję że błękit nieba zagości w najbliższe dni.
Zostawiamy za sobą przełęcz Caprei i jezioro Capra:



Stąd rozpościera się widok na południowy boczny grzbiet Fogaraszy z dominującym Arpasu Mic 2460 m.



Dalej szlak wznosi się stopniowo trawersując szczyt Capra 2494 m.



Szlak obiniża swój przebieg i wiedzie na przełęcz Portira Arpasului.







Ścieżka biegnie piękną wąską granią:



Przełęcz Portira Arpasului. Widok przez łuk skalny - smocze okno (Fereastra Zmeilor):



Ubezpieczonym podejściem przechodzimy na północną stronę grani:





Dzień powoli dobiega końca i czas pomyśleć o rozbiciu namiotu.





Pozdrawiam Wojtek

Nie ważne czym lecz gdzie i z kim...

Ja z Balea Lac szedłem na Moldoveanu bez namiotu, musiałem się więc streścić w obie strony w jeden dzień.
Długi to był dzień...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Ja z Balea Lac szedłem na Moldoveanu bez plecaka, musiałem się więc streścić w obie strony w jeden dzień.
Długi to był dzień...

Zapewne długi, biorąc pod uwagę taki dystans. Miałeś sporo do pokonania...
Wycieczki na lekko mają niezaprzeczalne zalety chociaż inne niż wędrówka z ekwipunkiem.
Dla nas rekompensatą za ciężar na plecach i mniejsze tempo marszu jest brak pośpiechu i wolność wyboru miejsca biwaku.
Częściej jednak wybieramy wypady jednodniowe.


Spore wypłaszczenie terenu i zbliżający się wieczór zachęcają do zatrzymania się.
Przed nami oświetlony północny grzbiet boczny Piscul Podragului:



Biwak nieco poniżej grani uznajemy za biwak na bardzo wysokim poziomie...



Ranek zapowiada pogodny dzień. Po prawej jeziorko Buda:



Ścieżka prowadzi pięknym grzbiecikiem na Arpasu Mare 2468 m. - lekko po lewej - z tej perspektywy jakże niepozorny szczyt:





W oddali widzimy "przelewające się" przez przełęcz owce:





I jeszcze spojrzenie wstecz:



Pozdrawiam Wojtek

Nie ważne czym lecz gdzie i z kim...

Niezwykłe, pojść i rozbić sobie namiocik w takim miejscu . Gratuluję i zazdroszczę .
pzdr.

bernidi napisał(a):

Franz napisał(a):Ja z Balea Lac szedłem na Moldoveanu bez plecaka, musiałem się więc streścić w obie strony w jeden dzień.
Długi to był dzień...

Zapewne długi, biorąc pod uwagę taki dystans. Miałeś sporo do pokonania...
Wycieczki na lekko mają niezaprzeczalne zalety chociaż inne niż wędrówka z ekwipunkiem.
Dla nas rekompensatą za ciężar na plecach i mniejsze tempo marszu jest brak pośpiechu i wolność wyboru miejsca biwaku.

Miałem, oczywiście, na myśli wędrówkę bez namiotu, a nie bez plecaka. Już to poprawiłem.
Wielodniowe wędrówki z pełnym ekwipunkiem biwakowym dają mi już w moim wieku zdrowo w kość - ostatnia taka miała miejsce na Maderze, a o tym jak mi mój garb ciążył na stromych podejściach, napisałem z kolei w wątku hiszpańskim.

Niemniej, zawsze pozostaje sentyment do takich noclegów.

Pozdrawiam,
Wojtek

tiwa napisał(a):Niezwykłe, pojść i rozbić sobie namiocik w takim miejscu . Gratuluję i zazdroszczę .
pzdr.

Jeśli Cię chociaż trochę zachęciłem do takiej formy wypoczynku i przeżywania gór to cała przyjemność po mojej stronie.

Franz napisał(a):Niemniej, zawsze pozostaje sentyment do takich noclegów.

Niektóre pozostają w pamięci na długi czas. I te romantyczne i te rodem ze szkoły przetrwania.
I przez to też znowu ciągnie w góry...



Jeziorko Buda a na horyzoncie południowy grzbiet boczny Muchea Mircea:



Idziemy wąskim grzbiecikiem w kierunku Arpasu Mare:



Spojrzenie wstecz - szczyty Buda i Aprasu Mic:



Teraz czeka nas trochę podejścia:



Stąd otwiera się widok na zieloną dolinę potoku Mircea:



Trochę po prawej Varful Buda 2431 m. Jeziorko poniżej już nie jest widoczne:



Szlak prowadzi przez szczyt Mircii 2461 m.



Z Varful Mircii schodzimy do leżącego o podnóża mijanego prawą stroną szczytu Arpasu Mare i szczytu Mircii jeziora Podul Giurgiului. Można dostrzec rozłożone namiociki:



Pozdrawiam Wojtek

Nie ważne czym lecz gdzie i z kim...

bernidi napisał(a):Z Varful Mircii schodzimy do leżącego o podnóża mijanego prawą stroną szczytu Arpasu Mare i szczytu Mircii jeziora Podul Giurgiului. Można dostrzec rozłożone namiociki:

Ja tam spotkałem sporej wielkości stado owiec.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

bernidi napisał(a):Z Varful Mircii schodzimy do leżącego o podnóża mijanego prawą stroną szczytu Arpasu Mare i szczytu Mircii jeziora Podul Giurgiului. Można dostrzec rozłożone namiociki:

Ja tam spotkałem sporej wielkości stado owiec.

My też.
Specyficznie oznakowane co widać będzie na fotkach...


Ze szczytu Mircii otwiera się pierwszy widok na Moldoveanu. Tu fotka w mocnym zbliżeniu.
Szczyt po lewej to Vistea Mare 2527 m. a zaraz po prawej na nieco tylko wyższy Moldoveanu 2544 m. - najwyższy szczyt Rumunii.
Pomiędzy nimi urocza szczerbinka:



Nad jeziorkiem sielanka. To bardzo lubimy w Rumunii:



Trzeba się zaprezentować:



Ale obstawa musi być...



Widok wstecz na Mircii i stromą ścieżkę zejścia nad jezioro Podu Giurgiului.
Jeziorko i sympatyczne stadko owiec ukryło się już za nierównością terenu:





Z nieco wyższego miejsca znowu widać jeziorko. Ponad nim grzbiet łączący Mircii i Arpasu Mare.
W drodze powrotnej będzie tu ponad czterysta metrów podejścia zygzakiem poprowadzoną ścieżką widoczną po lewej na Vf. Mircii...



Idziemy dalej łagodnym trawersem na przełęcz Saua Podragului 2307 m.



Piękna pogoda sprzyja wędrówce:



Południowa dolina potoku Podu Giurgilui wypływającego ze wspominanego jeziora:



Przełęcz Saua Podragului. Widok na północną stronę grani. Sporo niżej w kotle polodowcowym położone jest schronisko Cabana Podragu. Oczywiście największym jeziorkiem jest tu Lacul Podragu o obok dominuje szczyt Varful Podragu 2462 m.



Przed nami cel w zasięgu wzroku ale znacznie jeszcze odległy:



Schodziły na kolejną przełęcz:



Stąd widok na północną dolinę polodowcową - potoku Ucea Mare:



Szlak prowadzi dalej trawersując szczyt Ucea Mare 2434 m.



Jesteśmy trochę zdziwieni brakiem aktywności piesków pasterskich. Widocznie pieski przywykły do piechurów zmierzających na Moldovenau a ja nie wyglądam pewnie na niedźwiedzia.

Pozdrawiam Wojtek

Nie ważne czym lecz gdzie i z kim

Do Rumuni wybieram się już chyba 7 lat. zawsze jak jest wyjazd to jadę gdzieś indziej. Tego roku też planuje a gdzie zajadę to czas pokarze. Jedno jest pewne jeżeli znowu nie dojadę to nie wiele stracę bo czytając i oglądając twój opis to jest on tak dokładny ze wcale nie muszę tam być żeby wiedzieć jak tam jest dokładnie. Z drugiej strony to też planuje w jeden dzień zrobić tą trasę tylko nie wiem jak się będzie zapatrywać ta osoba co z nią pojadę. Pogoda widzę ze na razie to --poezja--