Rumunia ... śladami Drakuli

Jedziemy dalej, czas kończyć te wypociny, za tydzień o tej porze będziemy już w Cro - Bilje.
Potem Sarajewo, Czarnogóra i jak dobrze pójdzie znów Chorwacja

Tymczasem w Rumunii



Jestesmy w Biertanie
To stara saska wieś, w której znajduje się największy w Siedmiogrodzie kościół warowny, nigdy nie zdobyty
Od XIII wieku większość mieszkańców wioski stanowili Niemcy tzw. Sasi siedmiogrodzcy.
Po II wojnie światowej w Rumunii nie doszło do zorganizowanych akcji wypędzeń i wysiedleń ludności niemieckiej, jak to miało miejsce w innych krajach Europy Środkowej. Jednak Sasi w socjalistycznej Rumunii na ponad dziesięć lat po zakończeniu wojny traktowani byli jak obywatele drugiej kategorii. Ich domy i ziemię skonfiskowano, a około 30 tys. Sasów trafiło na roboty przymusowe do ZSRR. Ocalali, po zwolnieniu, często odsyłani byli do Austrii lub Niemiec.

Pod koniec lat 50. sytuacja ludności zaczęła się poprawiać. Zwrócono im skonfiskowane domy, otwarto niemieckojęzyczne szkoły i duszpasterstwa, powstawała niemieckojęzyczna literatura, dozwolone było używanie języka niemieckiego w przestrzeni publicznej.

Po przemianach politycznych w Europie Środkowej, rozpoczęła się fala wyjazdów osiągająca swój szczyt pomiędzy 1990 a 1991 rokiem, kiedy to prawie 80% Sasów wyemigrowało do RFN, najczęstszym powodem była chęć poprawy sytuacji materialnej. za wikipedią
W Biertanie też tak sie podziało,prawie wszyscy Sasi wyjechali do Niemiec ,ich domy zamieszkali Rumunii i Romowie, którzy stanowią już ok 24% mieszkańców wsi.

Wracamy do kościoła - to XV-wieczny gotycki kościół ewangelicki, opasany trzema liniami murów.
Od czasu do czasu w kościele odprawiane są nabożeństwa w języku niemieckim dla pozostałych kilkunastu Sasów.


Przy wejściu na teren kościelny są stragany z regionalnymi wyrobami



Wyroby z drewna wykonywane sa na miejscu

Na jednym z dachów rodzinny domek

To wchodzimy
Na teren warowni wchodzi się po drewnianych schodach, w zadaszonej klatce schodowej.





Tomek ciekawie opowiada historię wsi i kościoła

A ja słuchając obserwuję niebo


Wchodzimy do środka

W kościele zastajemy grupę Sasów



Do czasów reformacji był to kościół Mariacki i z tamtego okresu zachował się tryptyk. W środkowej jego części znajduje się rzeźba Chrystusa w otoczeniu Marii, św. Jana i Marii Magdaleny. W skrzydłach bocznych są malowane sceny z życia Marii i z czasów dzieciństwa Jezusa. W prawym skrzydle uwagę zwraca przedstawienie odpoczynku w drodze do Egiptu.



Arcydziełem rzemieślniczym jest zamek w drzwiach kościoła, uruchamiający jednocześnie 15 rygli.

Opuszczamy kościół i ze wzgórza oglądamy Biertan i okolicę






Ciekawostką jest Baszta Rozwodników. Stworzono w niej miejsce pojednania i „ostatniej szansy” dla zwaśnionych i zamierzających rozwieść się małżonków. Miejscowa społeczność podobno stosowała wobec nich metodę drakońską, ale skuteczną. Umieszczano ich na pewien czas wspólnie w jednym pomieszczeniu na dole tej wieży. Z jednym łóżkiem, stołem, talerzem i parą sztućców. W rezultacie w księgach parafialnych odnotowano w ciągu 300 lat tylko jeden rozwód.

Jest też „Wieża katolicka” z freskami przedstawiającymi m. in. Pokłon Trzech Króli oraz św. Jerzego. Nazwa wzięła się stąd, że po przejściu większości mieszkańców na protestantyzm, pozostawiono ją dla tych, którzy pozostali przy katolicyzmie, aby również mogli modlić się zgodnie z kanonami swojej wiary. Świadczy to o znanej, także z inny miejsc oraz źródeł historycznych, ogromnej tolerancji religijnej panującej w Siedmiogrodzie. Obok siebie zgodnie żyli wyznawcy kilku odłamów protestantyzmu, również arianie. Oczywiście także katolicy, prawosławni, unici oraz Żydzi.

Jest tez wieża, w której można zobaczyc jak to dawniej żyło się w Biertanie





A w tej wieży zgromadzone są płyty nagrobne






Kończymy powoli nasz pobyt w kościelnej warowni

Jeszcze chwila na ryneczku



Chwila dla ciała


Obok przy stoliku Sas siedmiogrodzki

Na parkingu spostrzegam krajana

Niestety nikogo nie było w poblizu, pewnie zwiedza/ją kościół
Wsiadamy do "niebieskiej strzały"

i jak to na objazdówce bywa, jedziemy dalej...




Obieramy słuszny kierunek...

I jesteśmy u celu

Alba Iulia
tak wygląda z lotu ptaka

Jedno z najważniejszych miast Siedmiogrodu.
Taką Alba Iulię, a w zasadzie twierdzę Alba Carolina zobaczyliśmy od strony parkingu






Miasto położone jest w środkowej Rumunii nad rzeką Marusza.
Historia miasta sięga czasów starożytnych, znajdowała się tu rzymska osada pod nazwą Apulum.
Gdy Rzymianie opuścili Apulum, gród zaczął podupadać. Słowianie przybywszy tu w VII w. zamiast grodu znaleźli tylko dużo gruzu.
Mimo to, wybudowali miasto i nazwali go Bâlgrad czyli biały gród.
W X w. miasto zdobyli Węgrzy, którzy w XII w.założyli tu katolickie biskupstwo (zmienili tez nazwę miasta, ale nie podaję bo dość zawiła )
Kolejna nazwa Weissenburg została nadana w XIII w przez osiedlających się tu Sasów.
Potem były najazdy tureckie miasto trochę podupadło.
Potem znowu byli Węgrzy, a potem jeszcze 200 lat panowali tu Habsburgowie.
Wtedy tez cesarz Austrii Karol VI postanowił zbudować potężną twierdzę.
Prace trwały 19 lat, zakończyły się w 1733 roku opasaniem miasta systemami bastionów i kazamatów.
1 grudnia 1918 roku dziesiątki tysięcy Rumunów zebrały się w Alba Iulia, obchodzonego dziś jako Dzień Niepodległości Rumunii, by usłyszeć proklamację przyłączenia Siedmiogrodu do Rumunii.
Niedawno większość z obiektów historycznych znajdujących się wewnątrz potężnych obwarowań zostało odnowionych.

Alba Iulia wywarła na mnie większe wrażenie, niż saskie miasta, no może z wyjątkiem Braszowa, gdy byłem tam po raz pierwszy

Pudelek napisał(a):Alba Iulia wywarła na mnie większe wrażenie, niż saskie miasta, no może z wyjątkiem Braszowa, gdy byłem tam po raz pierwszy

Na nas też zrobiła duże wrażenie

Twierdza Alba Carolina jest jedną z najlepiej zachowanych tego typu obiektów w Europie
Idziemy na wlasne oczy stwierdzić, czy powyższe stwierdzenie jest prawdziwe








Po przejściu przez bramę pod dzwonnicą widzimy Sobór Koronacyjny - katedra prawosławna z 20-lat XX wieku.
Nazwa soboru pochodzi od uroczystości koronacyjnej, której dokonał tu w 1922 roku
król Rumunii Ferdynand I

Chodźmy więc do środka










I dzwonnica od strony cerkwi

Po wyjściu z soboru idziemy do katedry rzymskokatolickiej św. Michała z XIII wieku.
Należy ona do najcenniejszych zabytków Rumunii.



Po drodze robię jeszcze zdjęcia mijanych obiektów

Alba Iulia na mnie też zrobiła ogromne wrażenie. Nawet jej początkowo nie planowałam. Prawie w ostatniej chwili zdecydowaliśmy się na nocleg w tym mieście w drodze z Bułgarii, zresztą niedaleko twierdzy. Chłopcy poszli zobaczyć Albę Carolinę po zmierzchu, gdy była pięknie oświetlona, i wrócili ze szczękami do samej ziemi. Jest naprawdę niesamowita i wspaniale utrzymana. Spędziliśmy w niej całe kolejne przedpołudnie. Fantastyczna.

Mikromir napisał(a):Alba Iulia na mnie też zrobiła ogromne wrażenie. Nawet jej początkowo nie planowałam. Prawie w ostatniej chwili zdecydowaliśmy się na nocleg w tym mieście w drodze z Bułgarii, zresztą niedaleko twierdzy. Chłopcy poszli zobaczyć Albę Carolinę po zmierzchu, gdy była pięknie oświetlona, i wrócili ze szczękami do samej ziemi. Jest naprawdę niesamowita i wspaniale utrzymana. Spędziliśmy w niej całe kolejne przedpołudnie. Fantastyczna.

Ostatnie prace remontowe przeprowadzone w Alba Iulia związane były ( chyba) z faktem kandydowania miasta o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury. Ale im się nie udało Nie ma ich w wykazie, który znalazłam w wikipedii.

Alba w nocy musi wyglądać bosko

Bardzo mi się podobały te ostatnio pokazane miejscowości. Ładnie utrzymana zieleń i kobierce kwiatów, no i moja ulubiona lawenda.

Sara76 napisał(a):Bardzo mi się podobały te ostatnio pokazane miejscowości. Ładnie utrzymana zieleń i kobierce kwiatów, no i moja ulubiona lawenda.

Można powiedzieć, że Rumunia kwiatami i zielenią stoi
W miastach dużo parków i ukwieconych skwerów.
Po tej wycieczce całkowicie zmieniło się moje pojęcie o tym kraju
Oczywiście na lepsze

krakusowa napisał(a):Po tej wycieczce całkowicie zmieniło się moje pojęcie o tym kraju
Oczywiście na lepsze

A ja wiedziałem że tak będzie . . .

Aniu , następnym razem trzeba będzie odwiedzić boczne drogi , te "mniej turystyczne" , zdecydowanie nie autokarowe , gdzie widoki zmuszają do zatrzymania . . .


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):

krakusowa napisał(a):Po tej wycieczce całkowicie zmieniło się moje pojęcie o tym kraju
Oczywiście na lepsze

A ja wiedziałem że tak będzie . . .

Aniu , następnym razem trzeba będzie odwiedzić boczne drogi , te "mniej turystyczne" , zdecydowanie nie autokarowe , gdzie widoki zmuszają do zatrzymania . . .


Pozdrawiam
Piotr

Trzeba Piotrze.... może na emeryturze będzie więcej czasu na wojaże...
Byle zdrowie i kasa dopisała