Rumunia moją drogą

Aglaia napisał(a):

Mnie ciekawi czy te domki to też z żebrów. Ten był z tych mniej wypasionych.

Ten jest właściciela albo dealera Mercedesa.

Crayfish napisał(a):

Aglaia napisał(a):

Mnie ciekawi czy te domki to też z żebrów. Ten był z tych mniej wypasionych.

Ten jest właściciela albo dealera Mercedesa.

A na podjeździe BMW

Witam.

Cieszę się z kolejnego tematu o Rumunii.
Nie wiem, czy jeszcze kiedyś uda się tam wrócić by bliżej zwiedzić ten kraj, ale zawsze będę dobrze wspominał te trzy dni tranzytu.

Zawsze w duchu się uśmiecham mysląć lub słysząc o Rumunii... Kiedy kolega z pracy wysłał dwa tiry z Polski do Bacau, pomyślałem sobie, "bedzie wesoło" i nie myliłem się. Panowie zwiedzili pół kraju nim przedostali się za Karpaty...

Rumunii nigdy za wiele. Przyłaczam się.
Pozdrawiam.
Interseal.

Aglaia napisał(a):Oradea początkowo była w naszych planach, potem została wykreślona, potem (pod wpływem relacji Kulki) wróciła do planu ale na początek a nie na koniec. Za to pod wpływem tej samej relacji wypadł solny płaskowyż i Iassy

Poczułem na plecach oddech odpowiedzialności

Jak dla mnie, Oradea jest super, żałowaliśmy że nie starczyło nam czasu by zahaczyć o będące chyba w podobnym stylu Timisoarę i Arad.
Iassy natomiast to wyraźnie miasto, w którym po bogatej historii niewiele pozostało... płaskowyżu zaś trochę szkoda , może byście go znaleźli

Pozdrawiam

Dzień 3

Dziś naszym celem jest Timisoara. Wyjeżdżamy z Oradei około 11, do przejechania mamy chyba około 170 km. Do Aradu droga w remoncie, często ruch wahadłowy, ale ponieważ dzień jest weekendowy ruch niewielki to jedzie się całkiem sprawnie. Po 14 meldujemy się w hotelu i po krótkim odpoczynku ruszamy w miasto (słońce przypieka niemiłosiernie - temperatura 34 stopnie utwierdza mnie w przekonaniu, że dobrze zrobiłam pakując dodatkowe krótkie spodenki a nie kupując jeansy).
Krótki kurs podstawowej historii: Timisoara to miasto gdzie zaczęła się rewolucja 1989 r. i gdzie ta rewolucja pochłonęła chyba najwięcej ofiar - dla współczesnej historii Rumunii miasto na pewno ważne a tamte wydarzenia upamiętniają liczne pomniki (nam udało się zlokalizować 3). Poniżej przykładowy:

Zwiedzanie zaczynamy od głównego deptaku (a właściwie od kawy, w którejś z kawiarenek). Deptak z jednej strony zakończony jest teatrem (stąd strzelano do demonstrantów w 1989 r.),

z drugiej cerkwią (bardzo charakterystyczny budynek jest chyba na każdej pocztówce z Timisoary):

Potem idziemy na rynek. Po drodze mijamy uroczy placyk:

oraz dowiadujemy się, że:

A ja im tutaj zacofanie cywilizacyjne zarzucam . Za CK Monarchii byli w awangardzie .

W końcu dochodzimy na miejsce i oto widzimy, uroczy ryneczek, w naszym odczuciu nieco małomiasteczkowy (dość niska zabudowa). Rynek, co do zasady, jest bardzo zadbany i zabudowa w większości przypadków cieszy oko:

Choć zdarzają się smutne wyjątki:

Na rynku postanowiliśmy się posilić, w którejś z włoskich knajpek i wracamy do hotelu. Termometr niezmordowanie pokazuje 34 stopnie.
Po popołudniowym spacerze Timisoara sprawiła na nas wrażenie miasta dość ładnego (w takim typie południowym czyli bez przesadnego porządku i ze swoistym nieładem co nadaje mu specyficzny południowoeuropejski klimat - mimo, że nie lubimy dużych miast na wakacjach to nam się podobało) ale... wyludnionego - na ulicach, w knajpach, na skwerkach prawie nikogo nie było. Hello! Jest tu kto? O tym, że jest (i to całkiem sporo przekonaliśmy się wieczorem).
Świeżutcy i wypoczęci udaliśmy się na spacer Timisoara by night. Wychodzimy z hotelu, dochodzimy do deptaku i zostajemy wciągnięci przez rzekę ludzi wszelakich- starych, młodych, rodziny z dziećmi w wieku różnym - przekrój społeczeństwa. Acha! Zapomnieliśmy, że jesteśmy na południu - w dzień po mieście chodzi ten kto musi i turyści a ludzie miejscowi zaczynają życie po zachodzie słońca.

Spacer postanowiliśmy zacząć od lodów Betty Ice - z trudem znaleźliśmy miejsce w lodziarni. A potem udaliśmy się w stronę rynku. Wieczorem wyglądał tak samo miło jak w dzień ale chcieliśmy zobaczyć czy jest jakoś podświetlony (w końcu spacer typu by night ma na celu obejrzenie zabytków w świetle sztucznym) i postanowiliśmy przeczekać, w jakimś barze popijając drinka. To było nie lada wyzwanie - nie dlatego że barów nie było - rynek jest obstawiony parasolami - znaleźć wolny stolik to było coś! W końcu udało się i popijając sangrię (takie nawiązanie do tego, że zamiast Rumunii była również brana pod uwagę Hiszpania ) czekaliśmy na egipskie ciemności. A potem było tak:




CDN.

kulka53 napisał(a):

Aglaia napisał(a):Oradea początkowo była w naszych planach, potem została wykreślona, potem (pod wpływem relacji Kulki) wróciła do planu ale na początek a nie na koniec. Za to pod wpływem tej samej relacji wypadł solny płaskowyż i Iassy

Poczułem na plecach oddech odpowiedzialności

Jak dla mnie, Oradea jest super, żałowaliśmy że nie starczyło nam czasu by zahaczyć o będące chyba w podobnym stylu Timisoarę i Arad.
Iassy natomiast to wyraźnie miasto, w którym po bogatej historii niewiele pozostało... płaskowyżu zaś trochę szkoda , może byście go znaleźli

Pozdrawiam

Nie przesadzałabym z tą odpowiedzialnością - raczej inspiracja. Żeby nie było, mimo nieco krytycznego spojrzenia na Oradeę nam się podobało.

Przez Arad tylko przejechaliśmy. Za to Timisoara powyżej - moim zdaniem od Oradei zdecydowanie ładniejsza.

Aglaia napisał(a):Timisoara powyżej - moim zdaniem od Oradei zdecydowanie ładniejsza.

Oradea to mój wielokrotny punkt tranzytowy, oglądany głównie przez szyby samochodu. Zachwytu nigdy nie wzbudziła. Przez Timisoarę przejeżdżałem tylko raz, ale z Twoje zdjęcia pokazują, że warto się w niej na chwilę zatrzymać.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

Aglaia napisał(a):Timisoara powyżej - moim zdaniem od Oradei zdecydowanie ładniejsza.

Oradea to mój wielokrotny punkt tranzytowy, oglądany głównie przez szyby samochodu. Zachwytu nigdy nie wzbudziła. Przez Timisoarę przejeżdżałem tylko raz, ale z Twoje zdjęcia pokazują, że warto się w niej na chwilę zatrzymać.

Pozdrawiam,
Wojtek

Warto, zdecydowanie warto. Nie ukrywam, że to był pomysł mojego męża. Ja nie przepadam za dużymi miastami, szczególnie na południu Europy. Ponieważ wakacje to sztuka kompromisu udało nam się zmieścić w programie Timisoarę i nie żałuję.

Co do Oradei - jeśli komuś wystarczają walory architektoniczne i nie przeszkadza mu ogólne zaniedbanie to polcam. Jeśli ktoś lubi wymuskane kamieniczki z idealnie odnowionymi detalami to raczej odradzam - może się rozczarować. Jest jeszcze typ turysty, który uważa, że im bardziej coś jest zaniedbane tym fajniejsze - dla niego Oradea też będzie jak znalazł.

Aglaia napisał(a):Nie przesadzałabym z tą odpowiedzialnością - raczej inspiracja.

Wiem, wiem
Stąd był " " na końcu zdania

Aglaia napisał(a):Za to Timisoara powyżej - moim zdaniem od Oradei zdecydowanie ładniejsza.

Napisałem o Timisoarze, a tu ona jak na zawołanie

Jak widać, trochę nam jeszcze w Rumunii zostało do zobaczenia ( i parę górek do zaglądnięcia), jeżeli wypadnie nam kiedyś wyjazd bardzo oszczędnościowy , będzie jak znalazł...
Szkoda tylko, że w Rumunii te wszystkie ciekawe miejsca są daleko od i tak średnio ciekawego wybrzeża , na kąpielach w ciepłym morzu zawsze bardzo nam zależy .

Pzdr

kulka53 napisał(a):Jak widać, trochę nam jeszcze w Rumunii zostało do zobaczenia ( i parę górek do zaglądnięcia), jeżeli wypadnie nam kiedyś wyjazd bardzo oszczędnościowy , będzie jak znalazł...
Szkoda tylko, że w Rumunii te wszystkie ciekawe miejsca są daleko od i tak średnio ciekawego wybrzeża , na kąpielach w ciepłym morzu zawsze bardzo nam zależy .

Pzdr

Wybrzeże też odpuściliśmy (ogólnie jestem zdania, że w dawnych demoludach, poza Cro, na wybrzeże można się mocno naciąć). U nas plaża zawsze była w sferze kompromisu ale jakieś dwa dni udawało się wykroić . Można rozważyć połączenie części Rumunii z Węgrami i wygrzać kości nad Balatonem.

Dzień 4
Wzdłuż Dunaju - drogą nr 57

Przyszedł dzień na wycieczkę krajoznawczą - dość wyczerpującą dla kierowcy a miłą dla piloto-pasażera. Jedziemy do Hunedoary ale nie tak jakby logika nakazywała (czyli drogą nr 6 przez Lugoj) tylko zjeżdżamy na południe, prawie do serbskiej granicy i stamtąd dojeżdżamy do drogi nr 57 wiodącej wzdłuż Dunaju żeby w Orotavie skierować się na drogę nr 6, którą podążymy na północ do Hunedoary - w końcu są wakacje nigdzie nam się nie spieszy i to żaden problem zamiast około 200 km zrobić grubo ponad 400 km. Nie żałowaliśmy. Zdjęcia nie oddadzą tego co zobaczyliśmy - do Dunaju dotarliśmy prawie w samo południe, słońce świeciło wyjątkowo mocno więc jak wiadomo nie są to sprzyjające warunki do fotografowania ale jak się nie ma warunków jakie się lubi to się lubi co się ma. Niech ten odcinek będzie taką mini fotorelacją - Dunaj jaki jest niech każdy kto chce zobaczy. Zapraszam.







Ten ostatni to co prawda nie Dunaj ale Decebal na Dunaj spoglądający.

Tego dnia pierwszy raz zetknęliśmy się oko w oko z fatalnym stanem rumuńskiego drogownictwa - droga przez sporą część (w sumie chyba około 30 km w odcinkach) wyglądała mniej więcej tak:


Około 18 dojeżdżamy do Hunedoary (temperatura grubo powyżej 30 stopni) i zaczęły się schody. Z wydrukowanej z googla mapy wynikało, że nasz pensjonat jest przy jednej z głównych ulic, gdzieś blisko centrum. Ulicę znaleźliśmy bez większego problemu za to pensjonatu ani widu ani słychu. Niestety większość budynków nie miała tabliczek z numerkami co znacznie utrudniało poszukiwania z okien samochodu. W końcu auto zostawiliśmy na parkingu i poszliśmy szukać na piechotę. W końcu po dobrych 20-30 minutach spaceru odnieśliśmy sukces - jest! Znaleźliśmy! Ale z położeniem blisko centrum nie miało to nic wspólnego...Przestaliśmy ufać wujkowie Google.

CDN

Aglaia napisał(a):Wzdłuż Dunaju - drogą nr 57

Pięć lat temu - przed udaniem się w góry Cernei i Mehendinti - zajrzeliśmy na moment nad Dunaj. Ale pogoda była kiepska, widoczność fatalna i specjalnie mi ta okolica do gustu nie przypadła. Ale ze zdjęć (również Cromaniaków) wiem, że jest tam całkiem ładnie.
Miło i u Ciebie znów rzucić okiem.

Pozdrawiam,
Wojtek

I tak oto cała forumowa ekipa - Ty, Wojtek i ja - w tym samym czasie znależliśmy się w Hunedoarze...

Dunaj z rumuńskiego brzegu wygląda całkiem podobnie jak z serbskiego . Tylko tego wyrzeźbionego w skale gościa nie dałoby się pewnie dojrzeć... cerkiewkę było dobrze widać

Fajne miejsca, fajna trasa. Bardzo miło wspominam oba przejazdy tamtędy....

Aglaia napisał(a): Tego dnia pierwszy raz zetknęliśmy się oko w oko z fatalnym stanem rumuńskiego drogownictwa - droga przez sporą część (w sumie chyba około 30 km w odcinkach) wyglądała mniej więcej tak:

Klasyczna DRUM IN LUCRU! Tyle, że jeszcze bez asfaltowego lukru .