Rollercoaster 2020 - Tučepi i Primošten

agata26061 napisał(a):Ja również z chęcią będę zaglądać do Ciebie. Tucepi doskonale jest mi znane

Ty Agata to tytuł znawcy i obywatelstwo Tucepi powinnaś dostać.

Wstęp spodobał mnie się bardzo , mam nadzieję, że dalej będą równie ciekawe zwroty akcji

Cześć Agata! Skoro Ty tu, to znaczy poprzeczka wysoko postawiona
Agnieszko, mam nadzieję, że sprostam oczekiwaniom. Jakby co, to z góry i z dołu przepraszam

W tym odcinku opowieści zdjęć jeszcze nie będzie. Było ciemno i deszczowo. I to był spoiler

Jak już wspomniałam - wyjechaliśmy w czwartek o godz. 19.00. O dziwo, niemal co do minuty zgodnie z planem. W ubiegłym roku trasa wiodła przez Austrię i Słowenię. W tym roku Małżonek wcześniej oświadczył, że austriackie autostrady zna, czas więc na zmiany: jedziemy przez Węgry. To wyprzedzenie zmobilizowało mnie do dogłębnego przetrzepania kolejnych tematycznych wątków. Nic to, że niektóre zakładane były dziesięć lat temu i ich lektura była nieco czasochłonna... Dzięki temu jednak odkryłam m.in. kultową dla niektórych forumowiczów trasę 86 i knajpkę w Csornej. To, że ta wiedza tajemna na plaster mi w środku nocy - to już zupełnie inna bajka

Z Mikołowa ruszyliśmy w kierunku Cieszyna, a potem na Trzyniec, Czadcę i Bratysławę. Banał. Jeśli chodzi o Węgry, to w ostatniej chwili ślubne szczęście zarządziło, że jedziemy autostradą. Uświadomiłam sobie więc, że moje teoretyczne obkucie tym razem nie zostanie wykorzystane, ale co się odwlecze... Trasa, jakby to grzecznie powiedzieć, niczego nie urywała. Wąskie, kręte drogi, jakaś zwężka, budowa obwodnicy i deszcz. Czasami konkretny. Początek trasy pokonała Pierworodna, na Słowacji zastąpił ją głównodowodzący. Ja miałam przejąć kierownicę nad ranem w Chorwacji. Pozwoliłam sobie więc na delikatną drzemkę, z której wyrwały mnie odgłosy nawałnicy: potężna burza (takich błysków dawno nie widziałam!) i rzęsisty deszcz. Akurat zdążyłam dostrzec kierunkowskaz ze skrętem na Csorną, dzięki czemu choć trochę mogłam popisać się zupełnie bezużyteczną wiedzą:
- O, widzisz! Tam dobrze karmią i to jest ta alternatywna droga.
- I tam właśnie jedziemy, bo nas automapa z wyznaczonej trasy ściągnęła. Korek był.
Natychmiast odechciało mi się spać, bo przypomniałam sobie wszystkie opisy wąskiej drogi przez pola i wioski z niezabezpieczonymi siatką poboczami. Forumowa wiedza okazała się przydatna. Tym bardziej, że lało tak, iż wycieraczki nie nadążały. Droga, jakby to grzecznie powiedzieć, niczego nie urywała Najgorszy był brak stacji benzynowych na długim odcinku (tego chyba nie doczytałam). A konkretnie toalet

Na przejściu w Letenye staliśmy ok. 20 minut, co i tak było dla mnie zaskoczeniem. Na bramkach płynnie. Zmiana za kółkiem i mogłam się napawać wschodem słońca w pięknych okolicznościach przyrody. Idyllę nieco zakłócało jedynie miarowe posapywanie i pochrapywanie reszty obsady Oczywiście, największą radochę miałam przejeżdżając przez sv. Roka. Raz, że bardzo lubię tunele, a dwa, że to TEN tunel. Okno na Jadran. No dobra, uczciwie rzecz ujmując - nieco przereklamowane, ale widok i tak cieszy. Wspominałam, że już nie padało??? Nic tylko jechać i napawać się.... Od jednego tzw. MOP-u do drugiego. Jaki tytan intelektu na tak ruchliwej trasie zamiast murowanych toalet postawił plastikowe budki - pozostanie dla mnie zagadką Rankiem Małżonek uznał, że już wypoczął i zarządził kolejną zmianę za kierownicą. Gdybym skojarzyła, że przed nami jeszcze Biokovo i tunel sv. Ilija, to w życiu bym go nie puściła! Trudno się mówi. Pod domem na Kamena 25 zaparkowaliśmy kilka minut przed 10.00. A następnie przeparkowaliśmy samochód, bo okazało się, że podjechaliśmy od niewłaściwej strony
Czekało na nas morze, słońce i... gospodyni z rakiją oraz wiśniówką w ręce.

Życie nabrało barw...

Jak Primošten i Tučepi to jestem i ja.
Pozdrawiam

Rollercoaster lubię bardzo , więc wsiadam i czekam na rozwój wypadków


Pozdrawiam
Piotr

karin74 napisał(a):Jak Primošten i Tučepi to jestem i ja

Bardzo się cieszę! Jak tak dalej pójdzie, to boję się, że poza relacje z Primoštenu trudno mi będzie wyjść... Póki co - ciągle to moje miejsce w CRO

piotrf napisał(a):Rollercoaster lubię bardzo , więc wsiadam i czekam na rozwój wypadków

Witaj Piotrze! No ja właśnie wolę nieco spokojniejsze doznania, ale jak się nie ma, co się lubi...

Jak ja nie lubię jeździć w deszczu W ogóle nie lubię jeździć. Jeszcze w tamtą stronę to jakoś ciągnę ale powrót to koszmar

Rakija o 10? Dobry początek dnia, zwłaszcza po wyczerpującej podróży. Fajna ta Wasza gospodyni

Kapitańska Baba napisał(a):
Rakija o 10? Dobry początek dnia, zwłaszcza po wyczerpującej podróży. Fajna ta Wasza gospodyni

Jak kiedyś dawno temu nocowałam u pewnych Serbów, to dali rakiję do śniadania

Kapitańska Baba napisał(a):Jak ja nie lubię jeździć w deszczu W ogóle nie lubię jeździć. Jeszcze w tamtą stronę to jakoś ciągnę ale powrót to koszmar

Rakija o 10? Dobry początek dnia, zwłaszcza po wyczerpującej podróży. Fajna ta Wasza gospodyni

Ja jeździć lubię, ale niekoniecznie w rzęsistym deszczu. W drodze powrotnej późnym wieczorem też mnie ta wątpliwa przyjemność dopadła i uświadomiła, że czas najwyższy do okulisty się wybrać Wnioski wyciągnęłam, czekam na wizytę
Gospodyni była świetna, a jej mama jeszcze lepsza. Za chwilę to opiszę. Faktem jest, że po podróży i powitalnym kieliszku (jednym!) czuliśmy się jak po całonocnej imprezie...

ruzica napisał(a):
Jak kiedyś dawno temu nocowałam u pewnych Serbów, to dali rakiję do śniadania

U nas było blisko. Tylko śniadań z gospodarzami nie jedliśmy

Zdjęć apartamentu nie robiłam. Okazał się nieco mniejszy niż na zdjęciach, ale dramatu nie było. Kuchnia z dwoma osobnymi łóżkami, sypialnia i cudowny wynalazek: dwa balkony na różne strony świata. Na jednym była suszarnia, na drugim jadalnia. Nie ukrywam, że zanim wszystkie bagaże znalazły się w apartamencie, wpadłam w radosny szał dezynfekcji. Wypsikałam wszystko, co się dało, sponsorując przy tym hojnie rodzimy koncern naftowy (do dezynfekcji powierzchni płaskich ta mikstura nadaje się idealnie. I tylko do tego ). Unoszące się opary na dłuższą chwilę zatrzymały resztę familii na korytarzu, dzięki czemu mogłam się spokojnie rozejrzeć po włościach. Ogólnie bez większych zarzutów. Jedyny problem stanowiła kuchnia i jej wyposażenie, sugerujące wprost, że na obiad to zapraszamy na pizzę lub do konoby. Dwa garnki, cztery kubki, sześć talerzy, no szału nie było... Mężu najdroższy, kochany, jedyny: bardzo, ale to bardzo mi przykro - w Tucepi gotować nie będziemy. Tak straaasznie mi przykro...

(Możemy się umówić, że udowodniłam, że wiem, jak pisze się nazwę miejscowości i obecnie czuję się już zwolniona z dokładania literek spoza klawiatury? Za wyrozumiałość z góry i z dołu dziękuję!)

Najjaśniejszym punktem apartamentu był niewielki balkon z widokiem na morze, na który pchały się gałęzie drzew oliwnych, rosnących licznie w ogrodzie. Na balkonie był duży, stabilny stół i krzesła (dużego, stabilnego stołu brakowało za to w kuchni), dzięki czemu wszystkie posiłki jedliśmy właśnie tam. Na sąsiednim balkonie po lewej stronie mieliśmy starsze, bardzo sympatyczne małżeństwo Czechów, z którymi miło nam się gawędziło, zachowując przy tym dystans społeczny

I teraz powinnam coś napisać o Pani Babci.
Otóż nasz dom zamieszkiwała rodzina wielopokoleniowa. Cały interes prowadziła pani w średnim wieku, jej ojciec zajmował się ogrodem i od rana obficie go podlewał (a było co!), zaś Pani Babcia... z wdziękiem zabawiała gości. Starsza pani spędzała sporo czasu pod balkonem, obok którego biegła ścieżka do naszej części domu. Ilekroć obok niej przechodziliśmy, uśmiechała się promiennie, radośnie machała i gromko pokrzykiwała:
- Rakiju?
Następnie napełniała kieliszki przygotowane już na stole, przy czym dla siebie tyko symbolicznie. Po dwóch dniach zastanawiałam się nad opracowaniem trasy alternatywnej do piekarni i na plażę, bo jednak bimber (nawet najlepszy) na przykład przed śniadaniem to jednak nie do końca dobry pomysł jest... Trzeciego dnia Pani Babcia skojarzyła, że jesteśmy imienniczkami, w dodatku jej wnuczka też tak ma na imię, w związku z czym zyskałam najlepsiejszą przyjaciółkę Kolejnego z opresji ratował mnie Mąż, bo Pani Babcia zdybała mnie na ścieżce, zaciągnęła pod balkon i wymogła opowieść o losach rodziny do czwartego pokolenia włącznie. Żeby nie było wątpliwości: ja po chorwacku to tylko "hvala!" potrafię, Pani Babcia zaś poza językiem rodzimym żadnego innego nie znała. Nikomu to jednak nie przeszkadzało. Wtedy też poznałam wnuczki i prawnuki Żeby nie było: uczciwie się przyznaję, że rękami i nogami się nie zapierałam, bo Pani Babcia była urocza i w gruncie rzeczy jej gościnność i wylewność (dosłownie i w przenośni) nie były uciążliwe.

Na koniec tej części opowieści dodam jeszcze tylko, że pierwszego dnia dotarliśmy też na plażę (daleko nie było, Kamena wąska jest ) i... przeżyliśmy szok! Tłum jak we Władysławowie, tylko parawanów brak (w sumie może i szkoda?). Oczywiście, wiedziałam, że pchamy się na Riwierę, ale przecież pandemia i te sprawy! Najzabawniejsze przy tym, że wzdłuż głównego deptaka było mnóstwo ogłoszeń o wolnych pokojach, więc o pełnym obłożeniu miejscowości nie było mowy. I tego pełnego obłożenia na plaży nie wyobrażam sobie. Układ piętrowy? Rotacja??

My również byliśmy w sierpniu w Primošten (mieliśmy niedaleko naszej kwatery w Poljica) ładna miejscówka było to jedno z naszch miejsc na naszej liście które chcieliśmy zobaczyć. Fajne klimaty żonka była zachwycona.

https://photos.app.goo.gl/eg63DDY6W8PaLKVg6

To i ja się przywitam i dosiądę
Z tych rejonów wróciliśmy w poniedziałek, praca skutecznie pomaga mi w zapominaniu urlopu, więc bardzo chętnie przypomnę sobie ten czas.

U mnie szok był w drugą stronę - wychodzimy na plażę a tam... PUSTO. Nigdy wcześniej nie widziałam Chorwacji w takiej odsłonie, cudne to było

To właśnie ludzie skutecznie odstraszyli nas od Tucepi lata temu
Ale to klimat Riwiery - ten rok i tak był bardzo wyjątkowy - normalnie wrzask słychać w morzu ze dwie mile od brzegu W tym roku podpływaliśmy całkiem blisko plaż i było cicho

Babcia musiała być przesympatyczna Tylko ta rakija Miałabym kłopot z przełknięciem jej nawet po obfitej kolacji a co dopiero na pusty żołądek???

Dzień dobry Uwielbiam takie relacje, czekam na ciąg dalszy