Góry Połabskie i Alpy, czyli jazda po CZ,D,A,I

To był sierpień a między trawą rosły krokusy. To nie jedyna roślina, której o tej porze zaledwie 100 km dalej za austriacką granicą, nie uświadczysz. Swoją drogą, niewiele kilometrów wystarczy, żeby znaleźć się w całkiem odmiennym klimacie i tak różnorodnej roślinności.

Późnym popołudniem poszliśmy do lokalnej knajpki. Być we Włoszech i nie skosztować pizzy? Okazało się, że kucharz jest prawdziwym mistrzem w swoim fachu. Oprócz wyśmienitej pizzy przygotowanej w piecu palonym drewnem, świetnie radził sobie podczas wyrabiania ciasta kręcąc nim niesamowite piruety, co nie omieszkałem uwiecznić na krótkim filmie.

Zobaczcie











Porcja pizzy dla jednej osoby, zaczyna się od ceny 5,90 euro, myślę więc, że nie jest aż nazbyt wygórowana, żeby nie pozwolić sobie na tę przyjemność w Italii, uważanej za kolebką tej potrawy.

Wieczorem zaczęło się chmurzyć, a w nocy przyszła burza. Oprócz błyskawic i potężnych grzmotów zaczęło solidnie padać. Na tropiku, w okolicy okienek pojawiły się strużki wody. Na szczęście po godzinie uspokoiło się i zbytnio nie ucierpieliśmy.

To nie wszystkie niespodzianki, jakie mieliśmy tej nocy. Około trzeciej obudził mnie jakiś szelest, który dochodził z miejsca tuż przy wejściu pod namiot, do tego usłyszałem odgłos wąchania. Dźwięki te były dość głośne, więc wyobraźnia podsuwała mi różne obrazy. W pewnej chwili myślałem nawet, że jakiś wilk podszedł nam pod namiot. Odważyłem się jednak, żeby wyjrzeć i zobaczyć co za „potwór” do nas przylazł . Powoli otwierałem zamek sypialni, świecąc przy tym latarką. Narobiłem trochę hałasu, żeby spłoszyć ewentualnego zwierza, chłopcy także się obudzili. Wyjrzałem na zewnątrz, najpierw przez małą szczelinę i zauważyłem, że porusza się nasz worek ze śmieciami. Nie był on zbyt duży, więc uspokoiłem się, że nie mam do czynienia z jakimś większym zwierzakiem, nie zmieniało to faktu, że nadal byłem mocno spięty. Poświeciłem latarką do środka worka i kamień spadł mi z serca. Wewnątrz zauważyłem znane mi zwierzątko, które uaktywnia się nocą. Jeżyk… był to jeżyk, od razu pomyślałem jak takie małe stworzenie może tak głośno węszyć, ale jak nie patrzeć to nosek ma nie od parady





Jeżyka najwyraźniej przyciągnął zapach serka Brie, który stracił ważność i musiałem go wyrzucić. Dawał na odległość, więc zwierzak nie miał problemu z trafieniem, a i widać że nie mógł się oprzeć.

Następnego dnia pogoda trochę się pogorszyła, więc postanowiliśmy odwiedzić Bolzano.

CDN...

Jak już wstałeś, trzeba było jeszcze jakiegoś jedzonka dla jeżyka poszukać

ASIULA HK napisał(a):Jak już wstałeś, trzeba było jeszcze jakiegoś jedzonka dla jeżyka poszukać

Nie przeszkodziłem jemu w uczcie Po prostu wziąłem go z tym workiem i odstawiłem kilka metrów od namiotu, co by mógł sobie ten serek do końca skonsumować.

A rano jeżyka nie było i serka Brie nie było. Od razu widać że to włoski jeżyk, smakosz serów

danielZS napisał(a):Nie przeszkodziłem jemu w uczcie Po prostu wziąłem go z tym workiem i odstawiłem kilka metrów od namiotu, co by mógł sobie ten serek do końca skonsumować.

Ludzki Pan

ASIULA HK napisał(a):Ludzki Pan

A jakże

Serek raczej nie zaszkodził, bo nie spotkałem w okolicy jeżyka obróconego brzuszkiem do góry

Włoski jeż jak francuski piesek

Było mu choć trochę wina polać

Lednice napisał(a):Włoski jeż jak francuski piesek

chociaż Włosi też specjalizują się w serach.

maxredaktor napisał(a):Było mu choć trochę wina polać

Jak się nie mylę, w torbie ze śmieciami mogła być jakaś opróżniona buteleczka, więc jak dobrze zwęszył, to i uszczknął z kropelkę na zapitkę

A poza tym więcej mu dawać nie chciałem, bo jeszcze biedaczek do domu by nie trafił

No tośmy utknęli ... na jeżu i serach

Dzisiaj albo jutro zaczniemy się ruszać

Ruszamy dalej

Dlaczego nasz wybór padł akurat na Bolzano? Wspomniałem, że w Tesimo w Pizzerii pracowała Polka.Ona podpowiedziała mi że w Bolzano jest muzeum archeologiczne Górnej Adygi w którym wystawiono ciało odnalezionego w 1991 roku człowieka, który zmarło około 3300 lat p.n.e., nazwano go Otzi. Nazwa ta pochodzi od doliny Otzal leżącej w Południowym Tyrolu, w miejscu w okolicy którego znaleziono człowieka lodu. Pomyślałem, że może to być atrakcja, która zainteresuje moje pociechy, a przy tym nie ukrywam, że sam byłem ciekaw tej postaci.

Rano więc, po śniadanku ruszyliśmy krętymi drogami na południe, aby odwiedzić Bolzano i spotkać Otzieko. Niebo było zachmurzone, co sprzyjało tego typu wypadowi. Gdyby była piękna słoneczna pogoda, to na pewno nie wyciągnąłbym chłopców z basenu, a tak przynajmniej poznamy nowe okolice.

Gdy zjechaliśmy do doliny, włączyłem się do ruchu na ekspresówce MeBo. Jak wspominałem, jest to droga bezpłatna i stanowi bardzo wygodne połączenie pomiędzy Merano, a Bolzano. Zbliżając się do miasta należy wzmóc ostrożność, bo ruch się zagęszcza. Dojazd do głównych parkingów zlokalizowanych nieopodal centrum jest stosunkowo łatwy, więc raczej nie powinno być z tym większych problemów. Parkingi są wielopoziomowe i dobrze oznaczone. Oczywiście we Włoszech nic nie jest za darmo (no prawie nic), trzeba się liczyć z kosztami rzędu 1,5 euro za godzinę postoju.

Od parkingów w odległości około jednego kilometra znajduje się centralny plac nad którym majestatycznie góruje Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny.






CDN...

Bolzano jest miastem pięknie położonym w otoczeniu gór. Będąc w centrum, zaglądając w uliczki, często na ich końcu rysują się wzniesienia.













Architektura miesza ze sobą wpływy dawnych mieszkańców. Bolzano nie jest typowym włoskim miastem z południowych prowincji tego kraju, bardziej przypomina niemieckie, czy austriackie. Mieszkańcy porozumiewają się w dwóch językach, ale zauważalny jest większy udział włoskiego, całkiem odmiennie jak w małych pobliskich miejscowościach. Powyższe wynika z faktu, że miasto to po przyłączeniu do Włoch było bardzo mocno italianizowane.

CDN...

Bardzo kolorowo
Cieszę się, że ruszyliśmy