Rodzice - rodzicom czyli przepis na Chorwację

Tu była najdroższa woda w Cro: 30 kn za małą butelkę. Ale może piwo tańsze...

piękne foty

Posiedzieliśmy w tej knajpce jeszcze jedno piwo i małą pizze. Plan zakładał zdobycie Twierdzy Kamerlengo a w zasadzie zrobienie zdjęć z jej szczytu, więc z dużą niechęcią ruszyliśmy tyłki z pod parasoli i powędrowaliśmy dalej.

Z daleka było widać nasz cel:



Jeszcze rzut oka za siebie... szkoda że musimy opuścić to miejsce:




W aparacie mojej żony twierdza wygląda niewinnie:




.. ale w moim ten kolos się nie mieścił:

Kiedy doszliśmy pod same mury, zacząłem liczyć piętra...

"Raz, dwa, trzy, cztery, pięć, sześć... "

- Siedem max osiem - stwierdziłem bez przekonania spoglądając w górę
- Bez windy nie idę - stanowczo oświadczyła żona szukając miejscówki pod parasolem - Idź sam i zrób te swoje zdjęcia !

Pomimo że to początek września pogoda "dopisywała", było nieznośnie gorąco i chodzenie po schodach było ostatnią czynnością jakiej pragnąłem.
Najchętniej wróciłbym pod te parasole i nasączył się pod korek.

- A mogę chwilę odsapnąć ? - westchnałem i żółwim tempem doszedłem do bramy wejściowej


Pod samym murem było jak na patelni - zero wiatru i zero cienia.

"A zrobię zdjęcia z dołu ! Też będą ładne !" - pomyślałem, zrobiłem i uznałem że twierdza zdobyta

Powiedziałem żonie że piwo wypocę gdzie indziej i poszliśmy dookoła murów na "druga stronę" gdzie wykonaliśmy zdjęcie synchroniczne:






- Tato ! Tato ! Molot, molot ! - tego dnia Majuśka była czujna





Mama zrobiła nam fotę i pognaliśmy dalej

Obeszliśmy boisko do siatkówki (albo koszykówki), dotarliśmy do kanału z motorówkami i mineliśmy basztę z "Drzwiami do Niarni"




W końcu udało mi się znaleźć okienice z tego wieku, choć powini je postarzać aby pasowały do reszty:




Słowo "Molot !" Majuśka miała okazję wypowiadać średnio co 30 minut:




- Kochanie patrz ! - żona wskazuje tabliczkę na ścianie - Maja ma pokoje do wynajęcia!

Faktycznie... szkoda że to nie nasza Maja...




Z Trogiru zapamiętałem upał oraz wszędobylskie okiennice i "kabelki"...

Idziemy powoli mijając "osiedlowe" knajpki




Spacerkiem doszliśmy niemal do bramy wejściowej zatem postanawiamy jeszcze raz wrócić do wązkich uliczek, cienia i lodów.

Najpierw jednak doceniam pasujące do otoczenia okiennice:




Pośród niezliczonych zdjęć wybrałem kilka ciekawych choć w ten sposób patrząc musiałbym wrzucić tu wszystkie... gdzie nie spojrzysz tam ciekawy widok...




ta sama flaga ale z innego ujęcia





Zapomniałem dodać, że Trogir oprócz okiennic i "kabelków" ma też dzwonnice...




... i nieco przerażające balkony:

Ok.... wracamy do chłodnego cienia




kierując się do knajpki z lodami





Lody jak to w całej chyba Chorwacji (a przynajmniej tam gdzie byłem) są ogromne i dla zwykłego "taty" nie do przejedzenia. Dlatego nauczony doświadczeniem pozwalam by dziewczyny zamówiły sobie co chciały bo i tak wiem, że po nich doliże.... (ależ głupie zdanie wyszło w każdym razie - zjem resztki.


Jedna kugla lodów wygląda tak:

Błądzimy po uliczkach starego miasta w nieskończoność, zatraciliśmy na chwilę wyczucie kierunku i zupełnie nie dbając o to gdzie idziemy podziwiamy labirynt i galimatias uliczek.

W każdym zaułku okiennice przybierały różne kolory, odcienie i datę produkcji:

Korciło nas aby jeszcze przysiąść w jakiejkolwiek knajpce tego typu:



ale plan zakładał jeszcze "zdobycie" dwóch twierdz w Szybeniku.

Po zfoceniu wszystkich chyba okiennic przyszła pora na powrót do auta... przeszliśmy ponownie płaski most ale tym razem zahaczyliśmy o pobliski "ryneczek". Zakupiliśmy kiść winogron, kilka litrów oliwy z oliwek po "okazyjnej cenie" od babaci w kierpcach i najważniejsze : takie coś biało-czerwone na rękę...

do wycierania potu z czoła, pach, pępka i nie powiem gdzie jeszcze ....

... w każdym razie przydatna rzecz w upalne dni







Trasę z Trogiuru do Szybenika raz już przejechaliśmy więc opisywać nie będę... ale znów nie mam zdjęć z Hajdukiem.




Jeśli kogoś zauroczył Trogir to Szybenik powinien...

no właśnie:

"Czego można się spodziewać po Szybeniku będąc 30 minut wcześniej w Trogirze ?"

Jak dla nas (rodziców z wózkami) Trogir to płaski, piękny etap po malowniczych nizinach a Szybenik....



... Szybenik to iście diabelska wspinaczka na Giewont:


...bez przewodnika...

... bez mapy...

...bez zabezpieczeń...

... letnim szlakiem ....

...zimą !



Słowem...


"ZGON !"



c.d.n.

Hehe, odnośnie pytania, dlaczego w Chorwacji flagi sterczą z co drugiego kościoła, zameczku, co czwartego domu, przystani promowej, cepeenu, A W POLSCE NIE, to odpowiedź na drugą część pytania jest prosta: do niedawna (2004) wywieszanie polskiej flagi w dni inne niż święta narodowe było niezgodne z prawem i podlegało (teoretycznie) jakimś tam karom. Wielu osobom pewnie tak się to wryło w pamięć (np. mnie), że do dziś dziwią się, kiedy ktoś wywiesza ją kiedy indziej.

Podróż do Szybenika szybko mija, dzieci śpiewają, mama śpiewa ... tata zatyka uszy i szuka parkingu jak najbliżej starego miasta.

Zataczając kółka wokół centrum, Szybenik wita nas dość pesymistycznie:



Znajduję niewielkie miejsce parkingowe i po parkowaniu na trzydzieści dwa, stawiam czołg z centymetrową precyzją koło parkomatu.

"Bomba" - myślę, i zadowolony z siebie wychodzę z auta

Tak się złożyło, że naprzeciwko była komenda Polilcji, panowie policjanci stali obok i podziwiali jak moja żona daje mi wskazówki :

- Do przodu, jeszcze, jeszcze ... stój ! Cholera ! Stój !, w lewo... nie w prawo !!! STOJ ! w Twoje prawo !!!

Kiedy wyszedłem jeden z policjantów spojrzał na mnie z uśmiechem i w międzynarodowym geście uniósł kciuk do góry.

"Sie wie !" - pomyślałem i odpowiedziałem w tym samym języku

Po wejściu na "stare miasto" witają nas standardowe charakterystyczne cechy chorwackich miasteczek:

trzepocące flagi:




okiennice:




i dzwonnice:




... no i nie może zabraknąć wszędobylskich drucików i kabelków:

Kiedy na tych pieknych schodach odnalazłem efekt "morowego" powietrza poczułem się jak w Trogirze... istne Deja Vu !




Nie wiem ale może Chorwaci powinni malować te kabelki na kolor nieba.. byłyby mniej widoczne:





Chodzimy, zwiedzamy, wybieramy wszystkie uliczki pozbawione schodów robimy zdjęcia i czytamy przewodnik.



Daruje Wam opis poszczegółnych obiektów i budynków - każdy pojedzie i zobaczy sam aczkolwiek jeden z punktów jest obowiązkowy: Katedra św. Jakuba, zbliżamy się do niej powoli



mijając knajpkę w fazie rozruchu




Dochodzimy do katedy i szczęka ucieka mi wraz z rzuchwą !

Wielkie brawa dla architekta i rzemieślników, którzy to wykonali :

Jeszcze kilka fotek detali z zewnątrz: