Reminescencje z minionej epoki (prawie lodowcowej)

No tak. Montaż robiliśmy ...

Raniutko ruszamy na południe, w kierunku Maratei.
Ale, po drodze, obowiązkowo,Monte Cassino.
W innych wątkach pisałem o mojej fascynacji Wańkowiczem, więc przed wyjazdem nie mogłem nie odświeżyś lektury Bitwy o monte Cassino, tak, żeby wizyta na wzgórzu była aktem całkiem świadomym, a nie kolejnym punktem do odhaczenia w planie podróży.
Pniemy się pod wzgórze, wokół jakoś pusto i cicho.
Na parkingu tylko sprzedawcy lodów i pamiątek,sam cmentarz też wyludniony.
Przed oczami obrazy przywoływane przez Melchiora, nagle słyszą odgłosy bitwy, krzyki...
R.I.P
Dalej,Autostrada del Sole do Neapolu i dalej, aż do Maratei.
Wspominałem, że autostrada zaczyna w końcu nużyć.
Początkowo wszystko jest interesujące, bo nowe.
Samochody, jakich próżno było szukać wtedy w Polsce, kolorowe reklamy, super zaopatrzone stacje benzynowe.
Dalej - droga prosta jak strzała, monotonny krajobraz, nieduży ruch no i upał - to już naprawdę południe, a w Zastavie klimatyzacji niet.
Mimo, że do pokonania mieliśmy stosunkowo niewielki dystans ( z Rzymu do Maratei ok. 450 km ), to ten odcinek trasy był chyba najbardziej męczący.
Dojeżdżamy.
Kiedy wypakowaliśmy z auta cały nasz majdan, stryj, który przyleciał z rodziną kilka dni wcześniej, dopytywał, gdzie też zostawiliśmy przyczepę, która to pomieściła.
Zaczęły się Wielkie Włoskie Wakacje.

Szkoda, że zdjęć nie masz.
Ja mam kilka, kiepskich, bo kiepskich, ale wrzucę kiedyś.

Z ziemi włoskiej do Polski ...Wańkowicza strasznie lubię,
tym bardziej, że spina, jak klamrą, sporo ważnych dla mnie wydarzeń ...

Natomiast ... nie wiem, coś mi się ubzdurało, że ty tam jadąc miałeś ... 5 lat?
Już czytałeś Bitwę ...?

Dzisiaj mam zamiar nadrobić zaległości
poczytam sobie, a co

weldon napisał(a):Szkoda, że zdjęć nie masz.
Ja mam kilka, kiepskich, bo kiepskich, ale wrzucę kiedyś.

Z ziemi włoskiej do Polski ...Wańkowicza strasznie lubię,
tym bardziej, że spina, jak klamrą, sporo ważnych dla mnie wydarzeń ...

Natomiast ... nie wiem, coś mi się ubzdurało, że ty tam jadąc miałeś ... 5 lat?
Już czytałeś Bitwę ...?

Kiedy tam jechałem, miałem 14 lat i opanowałem sztuką sylabizowania na tyle, żeby pochłaniać Wańkowicza.
Twoje podejrzenia biorą się stąd, że w którymś z hoteli drastycznie, ze względów ekonomicznych, zaniżono brata i mój wiek.
BeJur, miłej lektury.

W końcu, przeczytałam, przyznam szczerze - rewelacja
Dawaj jeszcze

Dam, ale w poniedziałek - sorki

Dudek2222 napisał(a)::oops:
Dam, ale w poniedziałek - sorki

no i zdjęcia
skoro ja wkleiłam na próbę, to i Ty dasz radę...

Dudek2222 napisał(a):Rano śniadanie, jedziemy, jedziemy i wreszcie, w okolicach Karlovaca ,Jego Dostojność Adriatyk mieni się i skrzy, błyska i połyskuje w słońcu.

Czyżby przez te 36 lat linia brzegowa przesunęła się aż tak bardzo ?
Napewno chodzi o Karlovac ?

Żeby nie okazało się, że za kilka miesięcy chorwacka prasa będzie rozpisywać się o polakach, którzy rokzładają swoje karimaty pod browarem "Karlovacko"

Na archiwalne zdjęcia czekam z niecierpliwością.

Bok

Pewnie masz racją.
W takim razie, jaka to mogła być miejscowość na K ?

Dudek2222 napisał(a):W takim razie, jaka to mogła być miejscowość na K ?

Karlobag ??

musi, że tak.
Dzięki

Arek napisał(a):

Dudek2222 napisał(a):W takim razie, jaka to mogła być miejscowość na K ?

Karlobag ??

Ulica w Warszawie ... Na "S" ... Od ptaków ...











Smocza!

Pan Peinetti, bo tak miał na nazwisko nasz dobrodziej, oddał nam do dyspozycji wspaniałą posiadłość.
Sama Maratea Cersuta ( tak dokładnie zwała się wioska ) była miejscem, w którym letnie rezydencje posiadały zamożne osoby, ponoć nawet kucharz królowej angielskiej.
Kiedyś powiedzielibyśmy o nich - patrycjusze.
Miejscowych była niewielka garstka, utrzymywali się z pracy u wspomnianych "patrycjuszy", którzy, jak to w sporej części Europy bywa, zjeżdżali na wakacje w sierpniu.
Ale przecież przez pozostałą część roku trzeba było sprzątać, ogrzewać, konserwować, tak więc mieli zajęcie i nie narzekali.
Nasza rezydencja składała się z trzech domków, które Peinetti kupił od miejscowych rybaków.
O ile z zewnątrz modyfikacje ograniczył do odświeżenia fasad, to w środku...
Dosyć długo nie mogłem wyjść z osłupienia, co można mieć w domkach, było nie było, letnich.
Całość posiadłości otoczona była murkiem z kamieni, na końcu dochodziłem do urwiska, z którego był piękny widok na morze.
W ogrodzeniu pasło się niewielkie stadko owiec, którego doglądał zatrudniony przez Pana Peinettiego ogrodnik.
Niestety, bezpośrednio z "naszego" terenu nie mieliśmy zejścia na plażę.
Miało to jednak dobre strony, bo jak by się na tę plażę nie szło, droga zawsze wiodła koło Cesarina.
Cesarino...
Szafarz dóbr wszelakich.
Był właścicielem jedynego sklepu, przy nim znajdowała sią nieduża knajpka.
O tym, że obaj z bratem mamy u Cesarina otwarty kredyt, Rodzice dowiedzieli sią w przededniu wyjazdu do Polski...

przeczytałem wszystko od deski do deski, fantastyczne.
mnie w dzieciństwie ominęło szczęście pobytu w cro ale pamiętam czytaną gdzieś koło 1983-5 roku książkę o podróży nastolatka z ojcem przez wybrzeże Jugosławi i wyspy. to chyba ona popchnęła mnie do pierwszego wyjazdu dwadzieścia lat później. wiele bym dał za jej tytuł.
i wiesz co? może wklej jakieś zdjęcia...