Relacja czesko-szwajcarska ;)

SgwdYrEira napisał(a):Most za darmo, ale aby połazić po tych skałkach po lewej od mostu

to już trzeba kilka urków zapłacić.
Żądlące osy na parkingu w gratisie

Obecności os nie zanotowaliśmy, ale na początku maja może jeszcze nie harcują. Chłodno było wtedy, a one chyba lubią, jak jest gorąco

Natomiast za wejście na skałki (pozostałości kamiennej twierdzy Neurathen) w pobliżu mostu płaciliśmy 2 euro. Myślę, że przyzwoicie; mniej niż za punkty widokowe obok Prawczickiej Bramy.

maxredaktor napisał(a):Maslinko, ekstra relacja bardzo uroczego miejsca. Ten region mam na swojej liście, ale nie wiem, kiedy uda się nam je odwiedzić. Na razie więc z przyjemnością śledzę twoją relację.

Dzięki
Region jest bardzo ciekawy. Wiedziałam, że mi się spodoba, ale nie sądziłam, że aż tak

Nefer napisał(a):A Gabrielina stezka bardzo mi się spodobała. Piękne miejsce, a że mało ludzi to tylko dodatkowa zaleta.

To największa zaleta


30 kwietnia (sobota): Koniec wycieczki i Palenie Czarownic

Gdzie to byliśmy ostatnio? Aaa, na tej alejce:



Idziemy, idziemy, droga coraz bardziej się nam dłuży. Docieramy do Meznej - bardzo spokojnej osady, w której nie brakuje miejsc noclegowych.



Jest np. sympatycznie wyglądający Penzion Na Vyhlídce:



z restauracją:



Zazdrościmy tym ludziom... Też moglibyśmy tu przysiąść, ale na pewno mielibyśmy problem ze zmotywowaniem się do powrotu.

Mijamy więc pensjonat, idąc za drogowskazami, których nie da się nie zauważyć :




W pobliżu jest duży plac zabaw:



Generalnie bardzo tu ładnie:



Szlak prowadzi teraz stromo w dół, koło starej kapliczki:



Schodzimy i schodzimy, co niestety oznacza, że później będziemy musieli piąć się w górę



I wreszcie jest - mostek w okolicy soutěsek, czyli przeprawy łódkami:



Pętelka niemal zamknięta. Jeszcze pozostaje się nam się trochę pomęczyć, drepcząc w wąskim wąwozie, w stronę Růžovej. Bez sensu to chodzenie po górskich szlakach (chociaż w zasadzie w górach nie jesteśmy ) - najpierw w górę, potem w dół i znowu to samo....

Ostatni (oczywiście tylko dzisiaj! ) widok na Růžovský vrch i wigwamy:



Rano był tylko jeden wigwam

Jesteśmy w Růžovej, czyli już "w domu" Sielsko, spokojnie, bo ktoś cały czas na posterunku pilnuje porządku :



Nasza wycieczka dobiega końca. Zrobiliśmy 25 km, co zajęło nam 8 godzin. Jesteśmy bardzo zadowoleni z siebie i z tego, co zobaczyliśmy Było pięknie!

Teraz należy nam się kolacja. I oczywiście piwo! Nie idziemy więc jeszcze na kwaterkę, tylko ruszamy w stronę "centrum" miejscowości:




do jedynej we wsi restauracji. Na szczęście okazuje się bardzo przyzwoita, a piwo pyszne Można też posiedzieć na zewnątrz, co zawsze jest dla nas fajniejsze, jeśli tylko jest ciepło.



Po pysznej kolacji idziemy zobaczyć dzisiejszą atrakcję wieczoru. Cała wieś zebrała się w jednym miejscu, żeby świętować...



Na początku nie wiemy, o co w tej zabawie chodzi, ale powoli nasze wątpliwości się rozwiewają.



Czesi nazywają tę imprezę "Paleniem Czarownic". Zwyczaj pochodzi z czasów pogańskich. Wierzono wówczas, że nocą z 30 kwietnia na 1 maja nasila się moc zła i ludzie muszą przed nim ochronić siebie i swój dobytek.

Zgodnie z ówczesnymi wierzeniami, tej nocy zlatywały się czarownice na sabaty. Mógł je zniszczyć jedynie ogień, więc zapalano stosy, przy których odbywały się huczne zabawy mające spłoszyć wiedźmy. Rzucano w górę zapalone miotły, aby przepędzić czarownice i osłabić ich moc.

W Czechach do dziś przetrwały tradycje związane z tym pogańskim zwyczajem. We wszystkich zakątkach kraju odbywają się wesołe zabawy dla dzieci i dorosłych z przedstawieniami teatralnymi, konkursami, wyborami miss czarownic i innymi atrakcjami.

Już teraz wiemy, dlaczego w całej Růžovej roi się od czarownic:



Są kukły wiedźm, są też kobiety (i mężczyźni!) w przebraniu.

Czarownice :



Dobrze, że nikt mnie nie spalił

W każdym razie tak się bawią Czesi :





Muszę przyznać, że ciekawa ta tradycja

Czarownica jeszcze niespalona:



Oficjalną część imprezy kończy pokaz sztucznych ogni koło 22:00, który oglądamy już z okien pensjonatu

Nieoficjalnie Czesi bawią się jeszcze długo, czego pozostałości będziemy oglądać następnego dnia rano

elka21 napisał(a):Twoje obawy, co do spalenia, były nie potrzebne.
Jesteś trochę ładniejsza od tej obok Ciebie na zdjęciu

Ale na czarach znam się na pewno nie gorzej od niej

1 maja (niedziela): Šaunštejn

Zaczynamy nowy piękny dzień , choć odrobinę pochmurny.

Rano idziemy do jedynego w Růžovej sklepu spożywczego, prowadzonego, jak wiele sklepików w Czechach, przez Wietnamczyka.



W najbliższej okolicy jest problem ze sklepami. Nie ma supermarketów, a i małych sklepików brakuje. Za to jest dużo pensjonatów i restauracji; chodzi o to, żeby ludzie tam wydawali pieniądze, a nie próbowali się żywić samodzielnie

W sklepie spotykamy tych samych Polaków, co wczoraj w restauracji. W końcu Růžova metropolią nie jest

A później oglądamy pozostałości wczorajszego święta Palenia Czarownic:



Bardzo zmęczeni panowie - strażnicy ognia :



Ciekawe, kto to posprząta?

Najważniejsze, że dobrze się bawili

My też jedziemy się bawić, trochę inaczej Za oknem sielskie widoczki:



Dojeżdżamy do pierwszego dzisiejszego celu - miejscowości Vysoka Lipa. Stąd będziemy się wspinać na pozostałości skalnego zamku Šaunštejn.



Widać już ten loupežnický hrad - skały ponad drzewami:




Z parkingu idzie się tylko jakiś kilometr.



I oto stoimy pod stromymi ścianami - to zamek Šaunštejn:



Zaczynamy wspinaczkę. Najpierw powoli, niewielka drabinka, chociaż już przedsmak tego, co czeka nas za chwilę:



Potem jest znacznie gorzej :



Ta drabina to był koszmar! Źle ją wspominam. Niby nie mam lęku wysokości, ale czułam się bardzo nieswojo. Zwłaszcza na samej górze, kiedy trzeba było oderwać ręce od drabiny i wykonać heroiczny krok w lewo, na inną, na szczęście małą, drabinkę

Jakoś przeżyłam. Wtedy stało się jasne, że to nie koniec. O ile tamten fragment był najbardziej stresujący, o tyle następny okazał się trudny technicznie:



Barierka tylko z jednej strony, a niby miejsca na stopy nie zawsze dawały pewne oparcie.

Jakże byłam szczęśliwa, kiedy i ta próba skończyła się szczęśliwie i mogłam odpocząć na szczycie :



Zamek Šaunštejn pochodzi z przełomu XIV/XV wieku. Zbudowano go w celu ochrony szlaku handlowego. Na początku XVI wieku został całkowicie zniszczony.

Podziwiamy widoki:




Spacerujemy po wierzchołkach skał połączonych metalowymi mostkami:






Po chwili na szczyt wchodzi uśmiechnięta para, która spotkaliśmy już wczoraj. Okazuje się, że to Renata i Mirek z naszego forum (Pozdrawiamy! ) Ucinamy sobie miłą pogawędkę. Ludzie z cro.pli są wszędzie

W końcu musi nastąpić ten moment - trzeba zejść z wysokiej skały.



Nie da się inaczej Zejście chyba zawsze jest trudniejsze Zwłaszcza problematyczny okaże się fragment z kamiennymi schodami. Mój mąż denerwuje się na mnie, że schodzę, kiepsko się asekurując.

Na szczęście udaje nam się bezpiecznie postawić nogi na ziemi u podnóża Šaunštejnu

To oczywiście nie koniec dzisiejszych atrakcji...

ruzica napisał(a):Czy schodziliście też tą straszną drabiną? Jak tak to nie pójdę tam chyba

Niestety tak. Nie było innej opcji

Nie chcę tak bardzo straszyć. Ale dobrze jest mieć świadomość, że to nie jest cel na wycieczki rodzinne z dziećmi (choć dzieci też się tam wdrapały...). Jak przeszłam, to znaczy, że to jest do przejścia

Dawigs napisał(a):Wypad do Saksońskiej Szwajcarii coraz bardziej kusi.

Saksońska będzie następnego dnia. Na razie łazikujemy po Czeskiej Jedna i druga godne polecenia.

Dawigs napisał(a):Dwa lata temu w Basce Vodzie przez tydzień widzieliśmy na plazy rodzinę (2+2) jak się domyślamy Wietnamczyków. Pod koniec tygodnia rozłożyli się koło nas. Jakież było nasze zdziwienie gdy się okazało że rozmawiają po czesku

Najwięcej sklepików prowadzonych przez Wietnamczyków w Czechach odnotowaliśmy w Czeskim Krumlovie. Praktycznie każdy mały sklep spożywczy.

ruzica napisał(a):Ale Ty byłaś na Świnicy przez Zawrat

Ktoś to jeszcze pamięta Bo ja już prawie zapomniałam

Franz napisał(a):My tam byliśmy zupełnie sami.

Na taki luksus w "długi majowy weekend" nie mogliśmy liczyć. Schodząc, mijaliśmy się (oni czekali, aż zejdziemy z TEJ drabiny) z kilkunastoosobową grupą Polaków.

Franz napisał(a):Agnieszka nie pokazała jeszcze kilku dodatkowych atrakcji na tej trasie, jak choćby wspaniałych zacisków skalnych i atrakcyjnych dziur. Rzuć sobie okiem na to - powinno zachęcić.

Rzeczywiście, w tym miejscu, w trakcie pokonywania drabinek i innych utrudnień (chociaż właściwie może są to ułatwienia ) nie robiliśmy tylu zdjęć, co zwykle. Byliśmy (szczególnie ja) bardzo skoncentrowani

1 maja (niedziela): Mała Prawczicka Brama

Po zejściu z zamku ruszamy w dalszą drogę. Tym razem bardzo łagodnymi i przyjaznymi schodkami :



Wzdłuż ciekawych form skalnych:




Mała vyhlidka:



i widok na okolicę:



Możemy popatrzeć na zamek Šaunštejn, na którym byliśmy przed chwilą:



Kolejnym punktem programu jest Mała Prawczicka Brama (Malá Pravčická brána) - naturalny łukowy portal o wysokości 2,3 m i szerokości 3,3 m. Nazwa wzięła się stąd, że jest on łudząco podobny do (Dużej) Prawczickiej Bramy; jest jej miniaturką.

Wspinamy się w kierunku tej atrakcji:




A oto i ona:



Na miejscu spotykamy znowu Renatę i Mirka Uciekają przed nami, ale my dzielnie ich gonimy

Z drugiej strony ta forma skalna prezentuje się lepiej, chociaż po zobaczeniu większej Bramy, nie robi już wielkiego wrażenia:



Przysiadamy na chwilę pod łukiem.




a po chwili wspinamy się na taras widokowy (znowu drabinka ):



Tutaj już ktoś jest - w dodatku na dobre zadomowiony :



więc tylko pstrykamy fotkę (oczywiście z Růžovskim vrchem w roli głównej):



i schodzimy:



W samą porę, bo właśnie nadciąga kilkunastoosobowa grupa rodaków.

Zanurzamy się w zieloność :




Robimy pętelkę i wkrótce docieramy do miejsca, z którego startowaliśmy - do parkingu w Vysokiej Lipie.




To była krótka, ale bardzo przyjemna wycieczka. Nie obyło się bez mocnych wrażeń na drabinkach

Ruszamy dalej, w poszukiwaniu nowych ciekawych miejsc