Relacja czesko-szwajcarska ;)

Droga Malarzy bardzo .... MALOWNICZA

tony montana napisał(a):Droga Malarzy bardzo .... MALOWNICZA

Bardzo Przeszliśmy tylko jej niewielki fragment.

Miesiąc minął od poprzedniego wpisu (chociaż można i powiedzieć, że rok ). Nie wiem, czy jeszcze ktoś tu zajrzy, ale postanowiłam dokończyć to, co zaczęłam


16 sierpnia (wtorek): Jeughaus i Winterstein

Opuszczamy Neumannmühle:



i wchodzimy znów w las. Szlak prowadzi między malowniczymi skałkami:









Tajemnicze drzwi :



I ponownie - "świat mchów" :









Jakieś bajorko:



Tutaj szlaki się rozchodzą:



Nadłożymy trochę drogi, żeby dojść do schroniska Jeughaus, bo już jesteśmy głodni.



Dużo Czechów z całymi rodzinami na rowerach:



Zasiadamy i zamawiamy pyszny gulasz.



Do rachunku dostajemy 2 euro :



To bon do wykorzystaniu w kilku okolicznych restauracjach opisanych na odwrocie. Nie zdążymy go wykorzystać, bo jutro niestety kończy się nasz krótki urlop w Czeskiej (i Saksońskiej) Szwajcarii.

Po obiadku ruszamy w dalszą drogę. Jest coraz piękniej:





Kolejna atrakcja na trasie to Winterstein (nazywany też Hinteres Raubschloss). To masywna skała, na której w średniowieczu stała twierdza, który również nazywała się Winterstein.

Bardzo lubimy skalne zamki, więc ruszamy:



Kilka niegroźnych drabinek:





i wąskich przejść:



Są też wspinacze:





I nagle docieramy do tego miejsca:



Przyznaję bez bicia, że ta drabina mnie pokonała :



Była praktycznie pionowo ustawiona i bardzo długa, a wyżej znajdowała się jeszcze jedna, podobnie wyglądająca

Mówię do męża, żeby szedł i się mną nie przejmował. Z tego miejsca też jest bardzo ładny widok. Ale małżonek niespodziewanie odpuszcza. Albo nie chce mnie zostawiać, albo żelastwo nie wzbudziło również jego entuzjazmu

Podziwiamy więc widoki z nieco niższego poziomu, ale też jest bardzo ładnie, zwłaszcza, że właśnie wyszło słoneczko :





Wracamy na "główny szlak". Zostało nam jeszcze kilka ładnych kilometrów do zamknięcia pętelki i powrotu na parking, w rejon Kuhstall. Ale o tym napiszę w następnym odcinku

Krajobrazy z Czeskiej/Sachs. Szwajcarii na Twoich zdjęciach bardzo przypominają skalne miasta Czeskiego Raju. W tym ostatnim byłem w maju 2016 r i chętnie tam wrócę a "Szwajcarię" też mam w planie.
Pozdrawiam,
Tomek

TJL napisał(a):Krajobrazy z Czeskiej/Sachs. Szwajcarii na Twoich zdjęciach bardzo przypominają skalne miasta Czeskiego Raju. W tym ostatnim byłem w maju 2016 r i chętnie tam wrócę a "Szwajcarię" też mam w planie.
Pozdrawiam,
Tomek

Czeski Raj z kolei jeszcze przed nami
Pozdrawiam


No to idąc za ciosem, wrzucam ostatnią partię "szwajcarskich" krajobrazów.


16 sierpnia (wtorek): Domknięcie saksońskiej pętelki

Ponownie na szlaku:





Serduszka na mchu :



Musimy obejść pewną bardzo wysoką skałę:







Tutaj widać, że mamy do czynienia z piaskowcami:



Są specjalnie oznaczone miejsca w skałach:



Można tam legalnie nocować



Starożytny drogowskaz pokazuje, że jesteśmy na dobrej drodze do Obory (Kuhstall):



Po drodze zauważamy sympatycznego rudzielca. Niestety, jest bardzo ruchliwy i pozwala sobie zrobić tylko takie, poruszone zdjęcie:



Wychodzimy z lasu i robi się bardziej widokowo:









Trochę bliżej:



Jeszcze tylko 20 minut do najbliższego przysiółka i asfaltu.



Mijamy się z zabytkowym tramwajem Kirnitzschtalbahn:



I znowu jesteśmy w pobliżu wodospadu - Lichtenhainer Wasserfall, od którego zaczynaliśmy dzisiejszą wędrówkę:





Domknęliśmy pętelkę. W sumie przeszliśmy dzisiaj 20 km. Trasa była zróżnicowana i momentami bardzo ciekawa, ale muszę przyznać, że zdecydowanie bardziej podobało mi się na wczorajszej trasie po czeskich vyhlidkach w okolicach Jetřichovic

"Jutro" zapraszam na spacer po urokliwym niemieckim mieście - po Pirnie

maslinka napisał(a):Nie wiem, czy jeszcze ktoś tu zajrzy, ale postanowiłam dokończyć to, co zaczęłam

Ja tu zaglądam
Bo nie wiem czy przypadkiem tegorocznych wakacji właśnie tam nie spędzimy.

A ta pionowa drabina na pewno by nas zaciekawiła, przynajmniej mnie i naszego starszego syna,
a w okolicy zlokalizowałem już dwie ciekawe ferraty

Piter_M napisał(a):Ja tu zaglądam

Cieszę się

Piter_M napisał(a):A ta pionowa drabina na pewno by nas zaciekawiła, przynajmniej mnie i naszego starszego syna,

No ona bardzo ciekawa była , ale też długa i przerażająca

maslinka napisał(a):Nie wiem, czy jeszcze ktoś tu zajrzy, ale postanowiłam dokończyć to, co zaczęłam

Ja też tu zaglądam, i z niecierpliwością czekałam, aż zaczniesz pisać dalej

Witam Agnieszko.
Wszystkiego dobrego w nowym roku 2017.
Oczywiście czytam o Waszych wędrówkach, bo lubię takie niewysokie ,fikuśne skałki.
Pozdrawiam i czekam na ciąg dalszy.
Renata

maslinka napisał(a):Nie wiem, czy jeszcze ktoś tu zajrzy...

Skąd to zwątpienie

maslinka napisał(a):postanowiłam dokończyć to, co zaczęłam

Długo kazałaś nam czekać

elka21 napisał(a):Ja też tu zaglądam, i z niecierpliwością czekałam, aż zaczniesz pisać dalej

Zaraz się pojawi kolejny odcinek

Renatka66 napisał(a):Witam Agnieszko.
Wszystkiego dobrego w nowym roku 2017.
Oczywiście czytam o Waszych wędrówkach, bo lubię takie niewysokie ,fikuśne skałki.
Pozdrawiam i czekam na ciąg dalszy.
Renata

Cześć Renata. Dla Was też - wszystkiego dobrego

greenrs napisał(a):Długo kazałaś nam czekać

Tak jakoś wyszło... Grudzień był intensywny, później kolejny wyjazd
Pozdrav

17 sierpnia (środa): Pirna - część pierwsza

Dzisiaj niestety opuszczamy Czeską Szwajcarię, ale "po drodze" zamierzamy jeszcze zwiedzić niemieckie miasto Pirna.

Tak, tak, to połowa sierpnia :



Później, na szczęście, zrobi się trochę cieplej.

Mijamy twierdzę Königstein:



Następnym razem

Interesujący ul gdzieś po drodze :



W Pirnie parkujemy na zadaszonym płatnym parkingu na wzgórzu Sonnenstein, obok dawnego zamku o tej samej nazwie. W czasie II wojny światowej, od 1940 do 1942 roku zamek ten okrył się złą sławą - stał się miejscem masowej zagłady w komorze gazowej. Wymordowano tu około 15 000 osób, w większości psychicznie i umysłowo chorych w ramach tzw. Akcji T4.





Do samego zamku jeszcze wrócimy, pod koniec wizyty w mieście. Teraz zamkowymi schodami zmierzamy w stronę centrum:



Okazuje się, że znowu jesteśmy na Drodze Malarzy:



Najpierw zajrzymy do Kościoła Mariackiego:



To świątynia ewangelicko-augsburska wybudowana w I połowie XVI wieku.

Wstęp do kościoła jest płatny, ale raczej symbolicznie. Mamy tylko 10 minut, bo w samo południe zaczyna się koncert organowy, a ten jest już biletowany. Zawsze zwiedzamy szybko, więc nie ma problemu

Do Kościoła Mariackiego w Pirnie warto wejść głównie po to, żeby zobaczyć niesamowite sklepienie:



Naprawdę robi wrażenie, szczególnie na żywo:





Malowidła na sklepieniu, w prawie niezmienionym stanie, pochodzą z 1545 roku.



Jest tu też bardzo piękny renesansowy ołtarz z piaskowca przedstawiający sceny z życia Chrystusa:



Już prawie 12:00, więc opuszczamy kościół. Łańcuch kolorowych krzyżyków symbolizujących ofiary akcji T4 prowadzi nas na rynek:



Tu widać wieżę Kościoła Mariackiego:



A na prawo od wieży - tzw. Dom Canaletta, ten biały, fikuśny:



Tutaj w całej okazałości:



Nie ma dowodów, że właśnie w tym domu mieszkał Bernardo Bellotto (zwany Canaletto), ale rynek w Pirnie niewiele się zmienił od 1753 roku, kiedy to słynny malarz przedstawił go na płótnie.

Obecnie w Domu Canaletta znajduje się informacja turystyczna, do której wstępujemy po mapkę i tak zaopatrzeni możemy zwiedzać dalej



Za mną widać XVI-wieczny budynek ratusza.



Na rynek jeszcze wrócimy, będziemy się trochę kręcić w kółko, ale póki co ruszamy w wąskie urokliwe uliczki:





W jednej z nich trwa remont:



Wszędzie dużo zieleni i kwiatów:





Jest też jakiś dziwny pomnik - niby to koń trojański :



Docieramy do katolickiego kościoła św. Kunegundy:



Tutaj, w przeciwieństwie do Kościoła Mariackiego, wystrój jest bardzo prosty:



Trafiamy na uliczkę artystów, z wywieszonymi wysoko obrazami:





Kot też jest jakby namalowany :




Wszystkie drogi w Pirnie prowadzą na rynek, więc znowu tu jesteśmy... ale o tym już w następnym, ostatnim, odcinku tej relacji

maslinka napisał(a):Do Kościoła Mariackiego w Pirnie warto wejść głównie po to, żeby zobaczyć niesamowite sklepienie

Też mi się podoba.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

maslinka napisał(a):Do Kościoła Mariackiego w Pirnie warto wejść głównie po to, żeby zobaczyć niesamowite sklepienie

Też mi się podoba.

Pozdrawiam,
Wojtek

Świetne i bardzo kunsztowne. Tu jeszcze zdjęcie z innej perspektywy:

17 sierpnia (środa): Pirna - część druga i ostatnia

Znowu trafiamy na rynek:



Tymczasem postanawiam przyjrzeć się bliżej interesującej fontannie:



Rzeźba na niej przedstawia historyczne i legendarne postaci związane z Pirną, wszystkie na jednym statku:



Pod fontanną znajduje się opis - kto jest kim:



Rzeźba "Pirnaer Marktschiff" ("Statek na Rynku w Pirnie") jest świeżutka, postawiono ją niecałe 2 miesiące temu, a dokładnie 23 czerwca

Mąż strzela mi fotkę z całą fontanną:



i możemy dalej spacerować, już w słoneczku, które przed chwilą na dobre wyszło

Przy rynku, oprócz Domu Canaletta, stoi inny budynek, w którym mieszkała ważna historyczna postać. W żółtawej kamienicy po lewej w 1813 roku ponoć mieszkał sam Napoleon Bonaparte:





Taka mała Pirna, a tyle ważnych budynków

Mnie osobiście bardzo podobał się ten szary:



I znowu spacerujemy urokliwymi uliczkami:



Miejscami jest nawet egzotycznie :



I podziwiamy detale architektoniczne:









Jest tych perełek naprawdę bardzo dużo. Wystarczy cały czas patrzeć w górę:









Czasem warto też spojrzeć trochę niżej i dostrzec kolejne fontanny czy współczesne rzeźby:





Tak się zmęczyliśmy tym wypatrywaniem i pstrykaniem , że musimy w końcu przysiąść i coś zjeść. Obiad na rynku w Pirnie o dziwo nie rujnuje nas finansowo, może dlatego, że bierzemy dziecięce porcje :





Ale my zwykle mało jemy, więc nie ma problemu

Po obiadku jeszcze zobaczymy dominikański klasztor z XIV wieku:







i powoli zmierzamy w stronę wzgórza i zamku Sonnenstein, obok którego zaparkowaliśmy.



Na tarasie zamkowym jest ogródek piwny:



z widokiem na centrum Pirny oczywiście:



Od 1970 roku zamek ponownie został przeznaczony na szpital dla ludzi niepełnosprawnych, a w 1977 roku założono w nim centrum rehabilitacyjne. Obecnie znajduje się tutaj muzeum upamiętniające udział zamku w Akcji T4. Widzieliśmy też tablice zapraszające na ekspozycję rzeźb z piaskowca.

Mieszkańcy Pirny nie zapominają o tragicznej historii zamku, choć wiele młodych par korzysta z możliwości zawarcia małżeństwa właśnie w tym miejscu.



Nasz spacer po Pirnie, jak i cały wyjazd, dobiega końca. Drugi pobyt w Czeskiej (i Saksońskiej) Szwajcarii był równie udany co pierwszy. Zobaczyliśmy jeszcze więcej, choć ciągle nie wszystko i nabraliśmy apetytu na kolejną wizytę w tym rejonie. Każdy znajdzie tu coś dla siebie - zarówno miłośnicy natury, wspinaczek i wędrówek, jak i wielbiciele architektury, bo pięknych miast i miasteczek nie brakuje, zarówno po czeskiej, jak i niemieckiej stronie.

Dziękuję Wszystkim za uwagę i do zobaczenia... w innej relacji
Pozdrawiam

Ciekawe miejsca pokazujesz, zapisuje co warto zobaczyć, może tam będę latem?