Relacja czesko-szwajcarska ;)

15 sierpnia (poniedziałek): Rozhledna Janov i indiańska wioska

Wrócimy "do domu" nieco okrężną drogą, odwiedzając miejscowość Janov i 40 metrową wieżę widokową:



Już od samego patrzenia na nią może się zakręcić w głowie :



Naprawdę chcemy tam wejść

Najpierw jednak przyjrzymy się polu golfowemu u podnóża konstrukcji:



Nie znam się na polach golfowych, ale to wydaje się być zaniedbane i dosyć... prowizoryczne:







Ale jest! W Czeskiej Szwajcarii można pograć w golfa

Cała wieża (wybudowana w 2013 roku) ma wysokość 40 metrów, a taras widokowy znajduje się na wysokości 33 metrów.



Raz kozie śmierć... Wchodzimy!

Pod koniec spiralnych schodków już mi konkretnie wiruje w głowie:



Niby nie mam lęku wysokości, ale czuję się bardzo nieswojo...

OK, jesteśmy na górze. Najważniejsze to nie patrzeć w dół, bo pod stopami jest tylko kratka, a potem ziemia... 33 metry niżej:



Trzeba patrzeć przed siebie i podziwiać widoki.



Pole golfowe i Růžovský vrch:



W stronę Niemiec:



Widać m.in. Lilienstein:



Bardzo ładnie Chociaż jest już późno, powoli się ściemnia.

Z ulgą schodzimy z wieży widokowej Za nami wchodzi jeszcze rodzinka z dwójką dzieci. Z podziwem i zazdrością patrzę, jak dzieciaki wbiegają po schodkach. One nie wiedzą, co to lęk wysokości...

Było trochę adrenalinki, teraz już na spokojnie, przejeżdżamy przez Janov, mijając pomnik dzieci robiących babkę z piasku :



Przed wjazdem do Růžovej jest reklamowana w całej okolicy wioska indiańska Rosehill:





O tej porze już nieczynna, ale w ciągu dnia można tu postrzelać z łuku:



albo kupić indiańskie wyroby:



W maju widzieliśmy, jak tę wioskę budują.



Czesi lubią takie atrakcje



My zdecydowanie wolimy skałki i jutro wybierzemy się w skałkowy raj - tym razem po niemieckiej stronie granicy. Odwiedzimy Saksońską Szwajcarię, mniej więcej te rejony:

Piękne miejsca zwiedziliście Agnieszko. Czekam na kolejną część, codziennie sprawdzam czy nie pojawił się jakiś Twój nowy wpis w tym wątku. Ps. Tak więc masz dla kogo pisać, bo ja całą jesień i zimę wirtualnie spaceruję po górach i zwiedzam nie znane mi miejsca, dzięki szerokim zasobom umieszczonym na forum

Sara76 napisał(a):Piękne miejsca zwiedziliście Agnieszko. Czekam na kolejną część, codziennie sprawdzam czy nie pojawił się jakiś Twój nowy wpis w tym wątku.

Cieszy mnie to, że czytasz i fajnie, że jeszcze Ci się to przydaje

Motywacja jest ważna. Bez tego trudno robić cokolwiek w życiu, pisać relację również

ja też wolę skałki. Czekam więc na kolejną dostawę...

btw - w grudniu jedziemy na kiermasz świąteczny do Drezna

pozdrawiam,
M

Mikeee napisał(a):btw - w grudniu jedziemy na kiermasz świąteczny do Drezna

Pięknie

Napijecie się gluckwein'a

Mikeee napisał(a):ja też wolę skałki. Czekam więc na kolejną dostawę...

btw - w grudniu jedziemy na kiermasz świąteczny do Drezna

pozdrawiam,
M

Też się zastanawiałam nad taką opcją, ale w grę wchodził też Poczdam. Ostatecznie będzie chyba Berlin, bo w pracy chcą nam zorganizować wyjazd na jarmark świąteczny

A ja zostanę przy jarmarku na wrocławskim rynku .
Drezno warte powtórki, nawet był plan, ale jak wiele innych rozmył się.

Janov... Miło go wspominam , ale na wieży nie byłam.

dangol napisał(a):Janov... Miło go wspominam , ale na wieży nie byłam.

Nie jest to chyba jakaś wielka atrakcja turystyczna , ale warto się wdrapać i popatrzeć na wszystko z góry


Za mną bardzo intensywny tydzień w pracy, ale na szczęście jest weekend, trochę wolnego i mogę wrzucić następny odcinek...


16 sierpnia (wtorek): Lichtenhainer Wasserfall i Kuhstall

Jak widać po tytule odcinka, dzisiaj będziemy łazikować po niemieckiej stronie, w Saksońskiej Szwajcarii.

Przekraczamy granicę:



i zaraz jesteśmy w miasteczku Bad Schandau. Można by tu zaparkować, a potem podjechać do miejsca, które nas interesuje, żółtym zabytkowym tramwajem - Kirnitzschtalbahn. Trasa tramwaju ma 8 km i wiedzie Doliną Kirnitzsch. Jednak cena biletu (8 euro od osoby w jedną stronę) trochę odstrasza...

Jedziemy więc za tramwajem :



Myślałam, że skoro bilet na żółte cudo techniki jest taki drogi, za parking zawołają sobie jeszcze więcej, ale tu miła niespodzianka - za cały dzień parkowania płacimy "tylko" 4 euro.

Parking znajduje się przy końcowym przystanku tramwaju.



Teraz możemy iść zobaczyć pierwszą zaplanowaną na dzisiaj atrakcję turystyczną - wodospad Lichtenhainer. To zaledwie parę kroków.



Od razu napiszę, że Lichtenhainer Wasserfall nie zrobił na nas wrażenia. Powiedziałabym nawet, że dla mnie był największym rozczarowaniem tego wyjazdu... Ale zobaczcie sami:







No cóż, widziałam kilka ładniejszych wodospadów



Chociaż teraz, pisząc ten odcinek, dotarłam do informacji, że wodospad jest co jakiś czas mechanicznie wspomagany, żeby strugi wody były bardziej obfite Czyli coś jak "czeska Niagara", o której pisałam tutaj Jeśli to prawda, szkoda, że o tym nie wiedzieliśmy, mogliśmy zaczekać...

W najbliższej okolicy jest kilka restauracji, jedna prezentuje się dość egzotycznie :



Te rejony też dotknęła powódź w 2010 roku:



Po krótkiej wizycie pod wodospadem ruszamy na szlak - przez zabytkowy most:





Naszym celem jest Kuhstall, czyli po polsku - Obora



Początkowo trasa jest dosyć monotonna widokowo:



Wkrótce pojawiają się pierwsze skałki:



Po 25 minutach od początku wędrówki docieramy do celu. Przed nami Kuhstall (Obora) - naturalny łuk skalny, drugi największy w tym rejonie (po Prawczickiej Bramie), który w czasie wojny trzydziestoletniej faktycznie służył jako schronienie dla bydła:







Obora ma 11 metrów wysokości i 17 metrów szerokości.

Z drugiej strony prezentuje się chyba lepiej, chociaż, jak dla mnie, nieszczególnie imponująco:





Ależ ja jestem marudna, nic mi się nie podoba

Dużo ładniej będzie już za chwilę Wchodzimy w skalną szczelinę:



To miejsce przypomina mi Ścieżkę Gabrieli z Czeskiej Szwajcarii:



A potem schodami "prawie" do nieba:



wychodzimy na szczyt łuku skalnego:



I tutaj już bardzo mi się podoba :







Te "paluszki" szczególnie:





To jeszcze nie wszystkie atrakcje, które można zobaczyć w bezpośrednim sąsiedztwie Obory, ale więcej pokażę w następnym odcinku.

W sumie przejdziemy dzisiaj 20 kilometrową trasę, więc będzie trochę skałek, ładnych szlaków i widoków

maslinka napisał(a):Zupełnie inaczej niż w kościele św. Krzyża, który zresztą bardziej nam się podobał.

Mnie też.
Dresno bardzo ciekawe. Każdy znajdzie coś dla siebie. Ogromna różnorodność architektury. Fajnie.


Pzdr

Vjetar napisał(a):Dresno bardzo ciekawe. Każdy znajdzie coś dla siebie. Ogromna różnorodność architektury. Fajnie.

I trochę innych atrakcji poza zwiedzaniem. Następnym razem, kiedy będziemy w Dreźnie, odwiedzimy zoo

Super te skalne palce, wyglądaja faktycznie imponująco..

"Himmelsleiter" - Stairway to Heaven
A właściwie Drabina

tony montana napisał(a):"Himmelsleiter" - Stairway to Heaven

W wolnym tłumaczeniu z niemieckiego

16 sierpnia (wtorek): Kuhstall i Neumannmühle

Schodzimy z punktu widokowego na szczycie łuku skalnego:



Bezpośrednie okolice Kuhstall to jeszcze kilka ciekawych skałek:







Można wejść na balkon na piętrze:



Widoki podobne - znowu paluszki:



Są i prawdziwe labirynty:



Nie jestem szczególnie wysoka, a tutaj musiałam się nieźle "poskładać":



Nagrodą był krótki odpoczynek :



z widokiem na... :



A tak naprawdę od dłuższego czasu należało nam się to :



Pierwszy raz piłam to piwo. Całkiem niezłe!

Do tego precel i mamy pyszny lanczyk

A wszystko to w gospodzie "Am Kuhstall":



Obsługa przez okienko:



Pamiętano też o psach :



Sympatyczne miejsce Warto tu przysiąść na chwilę.

Jednak mamy dzisiaj ambitny plan przejścia 20 kilometrowej trasy, więc czas na nas. Ruszamy dalej, czerwonym szlakiem.



Przejdziemy fragment słynnej Drogi Malarzy (Malerweg), która liczy w sumie 112 km i którą przemierzali artyści romantyzmu, m.in. Canaletto, który już pojawił się w tej relacji i jeszcze się pojawi (przy okazji spaceru po Pirnie).
Malerweg jest zwana najpiękniejszym niemieckim szlakiem turystycznym. Zobaczymy, czy nam się spodoba

Schodzimy do głębokiego wąwozu:





Jak to powiedział mój mąż: "świat mchów" Jest ich taka ilość i różnorodność, że śmiało można tak określić to miejsce

Są też drabinki (na szczęście, lajtowe):



i klimatyczne skalne korytarze:



Dalej szlak prowadzi lasem:



oczywiście pośród skał:



i starych niemieckich drogowskazów:



Wkrótce docieramy do asfaltowej drogi. To jeden z dwóch młynów wodnych w okolicy - Felsenmühle:



Znajduje się tu pensjonat i restauracja. Zdecydowanie ciekawszy jest drugi młyn - Neumannmühle, w którym zorganizowano małe muzeum:







Nie mamy w planach zwiedzania ekspozycji wewnątrz budynku. Zobaczymy to, co zostało wystawione na zewnątrz:



i jak wyglądało to miejsce na XIX-wiecznym obrazie:



Tuż obok znajduje się urokliwie wyglądająca restauracja pod skałką:



Niestety, brakuje wolnych stolików na zewnątrz, a w środku nie będziemy siedzieć w sierpniowy (choć nieszczególnie ciepły) dzień. Niedługo znajdziemy inne miejsce, w którym zjemy obiad, bo o preclach zjedzonych koło Kuhstall zdążyliśmy już zapomnieć...

maslinka napisał(a):Można wejść na balkon na piętrze

Nawet warto, mimo że wejście po drabince jest ciasne.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

maslinka napisał(a):Można wejść na balkon na piętrze

Nawet warto, mimo że wejście po drabince jest ciasne.

Pozdrawiam,
Wojtek

Ta drabinka właśnie mnie przeraziła... W zasadzie, to były klamry, a klamerek się boję

Pozdrawiam