Relacja Chorwacja, czyli 2 tygodnie wzdłuż wybrzeża.. (2008)

Ja też się melduję
Czekam

I ja też tu jestem.
PZDR.

Chętnie też poczytam bo zapowiada się ciekawie. W zeszłym roku "machnęliśmy" coś trochę podobnego choć nasza trasa nie obejmowała chorwackiego wybrzeża aż tak dokładnie

Mnie też nie zabraknie, choć nie zawsze odhaczę obecność

pozdrawiam

DZIEŃ 1 - PODRÓŻ

Dobra.. Nadeszła pora, żeby w końcu wyruszyć w drogę. Wprawdzie podróż sama w sobie z założenia nie jest najciekawszym etapem wszelkich wyjazdów, ale z 'dziennikarskiego' obowiązku oczywiście jej nie pominę. Jakiś wielkich przygód po drodze nie mieliśmy, ale do rzeczy...

Jak wspomniałem w pierwszym poście wyjazd zaplanowany mieliśmy wcześnie rano (tak o 3-4). Długo zastanawialiśmy się jak w ogóle podejść do podróży, czy to pod kątem trasy, czy pory wyjazdu, czy 'na raz', itd. W końcu stanęło na tym, że zdecydowaliśmy się wyjechać nad ranem (w sumie już nie pamiętam czemu, ale jakoś tak to mieliśmy przeanalizowane i rozpisane) i jechać, dopóki nie zachce nam się zatrzymać. A że był to nasz pierwszy wyjazd samochodem tak daleko, a kierowcą miałem być tylko ja to z góry przyjęliśmy, że pewnie gdzieś tam po drodze się w samochodzie zdrzemniemy..

Rano okazało się, że pora wyjazdu nam się zmieniła, bowiem obudziliśmy się dopiero po 7 rano z niedowierzaniem patrząc na godzinę, która wyświetlała się na budziku. Szybko porównaliśmy ją z innymi zegarkami i nieco źli na siebie wyskoczyliśmy z łóżka.

Zaraz ktoś powie, że jesteśmy jakimiś śpiochami, a wcale tak nie jest. Tzn. moja żona prędzej, ale mi do tego daleko. W minionym choćby tygodniu spałem łącznie jakieś 35 godzin, czyli chyba nie aż tak dużo.. No ale do rzeczy..

Szybkie jedzonko, kawka, zebranie reszty gratów i koło 8 rano w końcu wyjechaliśmy z Poznania.. Droga jak drogą, przez mały poślizg nie udało się ominąć większego ruchu na 'piątce' prowadzącej nas do Wrocławia, ale nie było źle.. Jakoś się jechało, choć trochę czasu zeszło nam we Wrocławiu, do którego się wpakowaliśmy. Poniżej parę zdjęć z drogi w Polsce..







Dalej Kłodzko, polskie górki i jesteśmy w Czechach.. Tuż za granicą urocze, puste mieścinki, sielankową atmosferę czuć tu nawet z samochodu. Chcieliśmy się nawet zatrzymać na chwilę, ale ze względu na nasze opóźnienie jechaliśmy dalej..



Przed Ołomuńcem kończy się sielanka, a zaczynają drogi szybszego ruchu więc koniec rozpływania się.. teraz już prujemy prosto na Brno..





W Mikulovie przekraczamy granicę czesko-austriacką..



..i stamtąd dalej prosto na Wiedeń. Droga mija spokojnie, w sumie nie wiem co by można ciekawego napisać.. Czasem jakiś mały postój, zakup winietek, tankowanie, banał. W Czechach na chwilę tylko zgubiliśmy trasę, ale dość szybko na nią wróciliśmy.
Pod wieczór (około 19) wjeżdżamy do Wiednia. Sam wjazd nie robi na nas takiego wrażenia, jakbyśmy sobie wyobrażali..



Jedziemy wzdłuż Dunaju z założeniem, żeby zrobić sobie tu nieco dłuższy postój przed nocną jazdą..







Prawdę mówiąc to już w domu sobie uknułem, żeby zatrzymać się w tym Wiedniu pod stadionem, na którym parę miesięcy wcześniej odbył się finał Euro 2008 (bo przecież, jak tłumaczę żonie, gdzie znajdziemy parking jak nie pod stadionem?).. Na miejscu rzut oka na zewnątrz i do środka tyle co się da..





Żona jest oczywiście zachwycona, aż musiała przysiąść z wrażenia..



Ja za to wykonuję kilka ćwiczeń ruchowych, aby rozluźnić nogi po i przed nadchodzącą jazdą..



Żeby jeszcze bardziej wzmóc romantyczny nastrój proponuję mały spacer nad Dunajem wieczorową porą, co o dziwo zostaje przyjęte z nieco większym entuzjazmem..









Po spędzonej tu jakiejś godzince czy dwóch wracamy tam gdzie nasze miejsce..



Na pięciopasowej autostradzie trochę troi mi się w oczach od migających ze wszystkich stron świateł, krążących wokół samochodów oraz zjazdów i wjazdów co pół kilometra, ale za Wiedniem robi się już spokojniej i jedziemy po ciemku dopóty, dopóki nas sen nie dopadnie. Jakoś o 1-2 w nocy stwierdzam, że można by się zdrzemnąć jakieś 2-3 godzinki i ok 4 rano ruszyć dalej, więc przy nadarzającej się okazji zjeżdżamy na jakiegoś rastplatza zajmując dość 'spokojne' miejsce parkingowe..



Chwilka na powietrzu, stacji, po czym rozkładamy fotele, przez co ku naszemu zaskoczeniu tworzy się w aucie powierzchnia o wielkości małego małżeńskiego łoża. Wyjmujemy śpiwory, nastawiamy budzik na 4 rano i po jakiejś chwili zasypiamy.. W końcu skoro świt trzeba ruszyć w dalszą drogę!

Kliknij TUTAJ, aby zobaczyć dalszą część relacji.

Krzysztof i Lidia napisał(a):

razpol napisał(a):Postanowiłem w końcu uciszyć moje krzyczące od kilku lat sumienie i zabrać się za relację z naszej wyprawy do Chorwacji

Tyle czasu walczyłeś z sumieniem

Musiałem trochę ochłonąć po wszystkich wrażeniach..

Najważniejsze , że już zmierzamy do celu - Chorwacji
Podobno najtrudniejszy pierwszy krok . . .


Pozdrawiam
Piotr

Też podłącze się do tej relacji. Myślę, że będzie ciekawa jak wszystkie na forum.

Witam i ja

Swoją drogą to dziwne, że zaspaliście przed wyjazdem. Zwykle z nadmiaru emocji nikt nie może usnąć w ostatnią noc Ale wy przynajmnie wyruszyliście wypoczęci

Witam kolejnych czytelników!

Dzisiaj też mi się wydaje dziwnym zaspać przed takim wyjazdem.. No, ale przyznać trzeba, że po pierwsze położyliśmy się późno, a po drugie tak naprawdę nic nas nie goniło, równie dobrze mogliśmy wyjechać sobie w południe lub wieczorem.. Może dlatego nie było aż takiej presji..

No ale w takim razie może ktoś odgadnie jak rozpoczął się kolejny dzień podróży?

Znowu zaspaliście? java:emoticon(':D')

Spałam tam kilkukrotnie. Czekam na dalszą częśc relacji.

DZIEŃ 2 (część 1) - PODRÓŻ

Mówisz i masz. Idąc za ciosem postanowiłem na początek szybko 'dojechać' relacją do chorwackiego wybrzeża.

Jak wcześniej wspomniałem po pierwszym dniu podróży zatrzymaliśmy się gdzieś na autostradzie, aby zdrzemnąć się na 2-3 godzinki i ruszyć dalej. Niestety jednak stało się to, czego zupełnie się nie spodziewaliśmy (w przeciwieństwie choćby do krispinusa )..

No to do rzeczy.. Rano otwieram oczy, odsłaniam pozasłaniane czym się dało szyby, a tam... słońce świeci jak cholera, gorąco, parking opustoszały w porównaniu do nocy, a na autostradzie pędzi samochód za samochodem.. Podskoczyłem z przerażenia robiąc niemal dziurę w dachu, patrzę na zegarek... lekko przed 8.00... Przeklinam w myślach.. Jak można zaspać w samochodzie...???? Budzę żonę, organizujemy się raz dwa, porządek, toaleta, śniadanko zostawiamy już na trasę. W tle rastplatza, na który dotarliśmy w nocy majaczą ładne, spore górki.. Może dlatego tak dobrze się spało..? Jak najszybciej ruszamy w dalszą drogę. Humory od razu się poprawiają, bo widoczki i pogoda bardzo ładne, my wyspani, no i w sumie zadowoleni, że samochód do spania jest dużo wygodniejszy niż się spodziewaliśmy - wcześniej nie mieliśmy okazji tego sprawdzić.

Dalej jedzie się bardzo dobrze, prawie bez żadnych przerw.. Na początku kierunek Graz..



..po czym szybko docieramy na granicę słoweńską..



Mijamy ją bez problemu zaopatrując się w słynną winietkę (trzeba nadrabiać przespany czas ).. Mijamy słoweńskie winnice, Maribor i pędzimy na Ljubljanę..







Słoweńska autostrada to na przemian tunele, mosty i ładne widoczki więc jedzie się szybko i przyjemnie..









W końcu zbliżamy się w okolice słoweńskiego Kopru (?) leżącego już nad Adriatykiem.



Tam akurat zdarzyło nam się zabłądzić na jednym z węzłów, który był remontowany, ale zrobiliśmy jedną czy dwie rundy honorowe i znaleźliśmy się na ostatniej prostej do Chorwacji, która już po chwili witała nas serdecznym "Dobrodosli".



Od tego momentu zaczęło nam iść pod górkę (dosłownie).. Samochód stracił nieco mocy, droga się zawęziła i zrobiły się same zakręty.. No tak, pomyśleliśmy, dopiero teraz poczujemy smak prawdziwej gangsterki.. Żona coraz bardziej wbijała paznokcie w moje kolano, a ja zastanawiałem się jak to będzie ze zjazdem z tej góry. Będąc na szczycie między drzewami mignął nam widok na położoną w oddali jakąś mieścinkę..



Po chwili zaczął się zjazd z górki, a ukazujące się widoki, przepaści i gdzieniegdzie strzępki morza sprawiły, że po raz pierwszy na tej wyprawie zadrżała mi noga. Nie forsując zatem tempa grzecznie zjechaliśmy z owej góry pilotując zachwycony tym faktem peleton jadący za nami.. Chciałem "z góry" ich przeprosić, ale kiedy tylko się dało szybko sobie pojechali i nie zdążyłem..

Dalej było spokojniej a i my jakoś bardziej przystosowaliśmy się do warunków jazdy.. Kierowaliśmy się na Rovinj - taki był pierwszy punkt podróży, choć do dzisiaj żałujemy, że będąc na samej północy ominęliśmy Umag, Novigrad czy Porec, ale wtedy nie mieliśmy ich w planie.

Droga przez Istrię bardzo mi się podobała, bordowa ziemia poprzecinana jasnymi skałkami, ogromne soczyste winogrona, które pozwoliliśmy sobie skosztować, malutkie, spokojne wioski w głębi lądu.. Naprawdę przyjemnie.. W końcu dojechaliśmy w okolice kanału Limskiego, z którego pozyskuje się ostrygi i małże i tam natrafiliśmy na wieżyczkę widokową i pierwsze stragany z lokalnymi specjalnościami.



Oczywiście rzuciliśmy okiem z wieżyczki na kanał i pobliskie gaje oliwne..





..po czym ruszyliśmy dalej..



Po krótkim czasie znaleźliśmy się na ostatniej prostej do Rovinj. Wjeżdżaliśmy do niego około godziny 15.00. Pewnie niektórzy poznają tą drogę..



Nasz pierwszy punkt przeznaczenia wybrany podczas planowania trasy i przeglądania miejsc prezentował się na zdjęciach z lotu ptaka mniej więcej tak:



Ale o tym miejscu napiszę już w kolejnym poście..

Kliknij TUTAJ, aby zobaczyć dalszą część relacji.

Bardzo lubię relacje z dużą ilością zdjęć.
Oby tak dalej.

Od teraz wstawajcie wcześniej.
Bardzo pracowite dwa tygodnie przed Wami i szkoda każdej godzinki .

Też podłącze się do tej relacji