Rekonkwista 2017 - czyli 4 x Costa + 1 x Sierra

Dawno mnie tu nie było...

Wracam z relacją z czterech hiszpańskich wybrzeży Andaluzji przeciętych dwukrotnie górami Sierra Nevada.

Miłej lektury - zapraszam na rekonkwistę anno domini 2017

Día # 1

Zebrawszy niewielką, acz bitną, ekipę krzyżowców książę Pedro Veo en Barco 29 dnia lipca anno domini 2017 wyruszył skrzydlatym rumakiem do królestwa Al-Andalus walczyć z Maurami i innymi wrogami chrześcijaństwa.



Po 3:50 podróży ponowni zdobywcy Iberii znaleźli się na polach księstwa Malagi. Tam też zdobywszy pepikowy rydwan ropą opalany ruszyli 40 km w stronę namierzonego zamku w La Cala de Mijas.
Jest to nadmorska wieś na Costa del Sol - nazwa pochodzi od oddalonego o kilka kilometrów przedstawiciela "pueblos blancos" (białe wioski) - czy od Mijas.

Ale wracajmy do konkretów - krótkie oblężenie, przemoc, agresja i zamek odbity z rąk miejscowych.



No no no... to się urządzili tutaj....



Oczywiście pobliskie Supermercado zostało również splądrowane...



Zdobywcy teren oznaczyli jak tradycja każe.



Principe Felipe zweryfikował fosę...



i szlachetni kibole-katole ruszyli na wieczorny rekonesans pustych playas.



Szału wieczorem nie było... więc poczytali co tam Cervantesy miejscowe nakreśliły...



i po chwili... jest... odkryli nocną siedzibę autochtonów....



Przybyli, zjedli, wypili, zwyciężyli!






Kwestie techniczno-finansowe:
- skrzydlaty rumak (w dwie strony) z Modlina do Malagi kosztował całościowo niestety (z uwagi na szczyt sezonu) aż 600 pln za osobę - zakup w lutym.
- Rydwan na 17 dni został zamówiony w kwietniu jako Corsa za 1050 pln (plus 30ojro dopłaty na miejscu) na stronie Wizzaira. Z uwagi na nie skorzystanie z oferty Irlandczyków w połowie lipca przyszła na maila oferta Ryanaira specjalna dedykowana do godzin naszego lotu: Fiesta za 708 pln (plus 30ojro dopłaty za tankowanie) - skorzystaliśmy. Na miejscu Fiesty nie było, dostaliśmy większą i wygodniejszą Skodę, ale za to w dieslu (a to duży plus). Cena wynajmu łącznie z opłatą: 49 pln za dzień. Mega dobra cena. I tylko odbiór trwał aż półtorej godziny.
- zamek w La Cala de Mijas (na 4 osoby) 800 metrów od najbliższej plaży: airbnb zamówione w marcu - cena łącznie 165 euro za 3 noce.

Dia 2 - Droga Króla i Cabopino Playa

Przed wyjazdem krzyżowcy otrzymali wiadomość, iż następny króla Alfonsa XIII zostawili dla nich tajne informacje ukryte gdzieś na Szlaku Króla.
Wyselekcjonowana ekipa ruszyła więc o 6:30 rydwanem w kierunku El Caminito del Rey - tak tak, nie ma spania na wyjeździe!
Dziwna ta Iberia - 6:30 to całkowita ciemność, słońce wstaje godzinę później....



8:00 tajemniczy tunel... cóż... ruszyli... do faktycznego wejścia półtora kilometra dalej...



Na szlaku byli piersi... tym nie mniej za nimi ruszyło kilkanaście podejrzanych person...
Nie oglądając się za tymi potencjalnymi szpiegami ruszyli przed siebie drogą najpierw przez wąwóz... a potem po ścianach tego wąwozu....





I w końcu jest... przesyłka zgodnie z umową... była pod tą kładką.... przy tej dziurze....



Setka w górę, setka w dół.... czyli zbliżali się Balconcillo de los Gaitanes



Próba wysokości... i przeszli....na drugą stronę mocy....



Cenna przesyłka z planami Andaluzji zabrana, pionowe skały zostawione za sobą... mogli ruszyć dalej...


Ryciny słabo malują ogrom El Chorro - obrazy ruchome dlategóż poniżej:







Marbella - Cabopino Playa.

Po powrocie z udanej wyprawy szybko do fosy...



i ruszyli rydwanem na przedmieścia słynnej Marbelli by odbyć pierwszą prawdziwą bitwę na piaskach Cabopino
Niby widok urzekający...



ale tłum niewiernych zastanawiał....



Woda zimnawa... dzikie tłumy... nic to... oręż wyjęty....



i na wroga... na wroga!!!



Pół dnia walki w ciężkich warunkach... ale warto było... kolejna twierdza zdobyta!






Kwestie techniczno-finansowe:
- wejściówka do El Chorro ogarnięta przez stronę internetową - koszt 10 ojro od duszy, ilość miejsc ograniczona... więc polowanie na te wejściówki trwało od kwietnia... na początku maja udostępnili wejściówki na lipiec... pyk... zamówione i opłacone... i przesłane do mnie mailem.

Dia 3 - La Viborilla czyli andaluzyjskie Karaiby

Zgodnie z planem miejscem kolejnej bitwy miały zostać piaski La Viborilli.
Starczy miejskich piasków, wg planu zdobywcy mieli ruszyć teraz po bardziej kameralne zdobycze.

I była to kameralna zdobycz. W karaibskim stylu.



Szybki wjazd, niewiele osób... plaża zdobyta!





Cudowna woda, super klimat, palmy schodzące do samej plaży... tu było to co rekonkwistadorzy lubią najbardziej.





Ostatnie spojrzenie z knajpy na górze (i tu poznali smak paelli)... i polecieli zdobywcy dalej...w góry...




Castillo de Colomares (a ktoś jakiś czas temu zbudował sobie zamek ku pamięci Krzysztofa co to Karaiby pomylił z Indiami)



Później największa w Europie Stoupa Buddyjska (hm... nie tylko w mahometami trza tu rekonkwistę robić jak widać)



i dotarli do wioski osłów - Mijas.
Ładnie... tłoczno....



Osiodłali co mogli...



i pojechali....

Witam
Pooglądam

mysza73 napisał(a):To i tu się przywitam

Oooooo, ja też zrobię taki myk i na greckim zrobię "kopiuj-wklej" mojej relacji

Powodzenia Mysza... w tym kopiuj-wklej. Fajną relację robisz - nie wypada jej chować tylko na Cropelce

jolcix napisał(a):cudownie

- cieszę się, że się podoba... ale to dopiero początek dobrych widoków

lotnikwsk napisał(a):Witam
Pooglądam

- zapraszam... fachowcem od zdjęć nie jestem, ale może coś tam ciekawego dojrzycie

Jak z Widzewa nadają, to oczywiście popatrzę.

anakin napisał(a):Jak z Widzewa nadają, to oczywiście popatrzę.

Już nadaje dalej


4 días - Riviera del Sol o poranku, Casares w południe, tapas i playa de la Barossa popołudniu - Costa de la Luz

O poranku Pedro Veo en Barco ruszył na poranny rekonesans... by o wschodzie słońca wypatrywać pułapek i zasadzek autochtonów.
Plaża taka sobie... i zabudowa... niby ładnie pięknie, a zawsze na horyzoncie jakiś potworek...



Poranek... szukanie piękna wchodu słońca... niska zabudowa... biała... i kolejny blok brzydulek - normalnie architekt płakał jak projektował.



Pedro szukał i szukał... aż w końcu ogarnął jakiś przyjemny widok.




Costa del Sol - podsumowanie
Średnie to wybrzeże, naćkane domów, ulic... co jakiś czas ładniejsza plaża...ale zazwyczaj zatłoczona (La Viborilla to piękny wyjątek), milion samochodów wokół każdej playas...
Woda zimna nawet w sierpniu (ponoć to od cieśniny Gibraltarskiej takie prądy nadają), morze takie sobie, wieczory chłodnawe, a popołudniu mgła idąca od morza (nagrzane morze paruje... i robią się chmury mgły).
Oczywiście miejsc cudownych na Costa del Sol pewnie jest multum, ale zbyt duże obłożenie niewiernych oraz zabudowy robi swoje.
Krzyżowcy wykonali zadanie, zdobyli strategiczne miejsca, ale dnia czwartego tuż po śniadaniu pożegnali przereklamowaną (ich zdaniem) Riviere del Sol i ruszyli z misją ku brzegom Atlantyku.




Godzina jazdy rydwanem po krętych drogach i krzyżowcy dotarli do niesamowitego białego miasteczka - Casares.



Atak na Casares był szybki i konkretny - Maurowie uciekli na sam widok polskiej fanatycznej Rekonkwisty...
Smak zwycięstwa na górze... i widok z góry w głąb Iberii...




Kolejny przystanek pół godziny później - prawdziwy bar Tapas w jakiejś zapadłej dziurze.



Klasyczna mordownia... i nareszcie kibole poznali co to są te tapasy.
Dla równie niewtajemniczonych - tapas to wszystko co się zmieści na mały talerzyk.
I sałatka, i kawałek mięsa z frytkami, i jakaś nabita na patyczek krewetka...




Znowu rydwan popędził po równinach..... i godzinę później krzyżowcy zostawiwszy rzeczy u Manueli...
ruszyli na podbój Costa de la Luz

Biegiem... biegiem Principe Felipe do walki!



Plaże szerokie, tubylki ciekawe... ocean nadspodziewanie ciepły... po prostu cudowne miejsce na awanturę z niewiernymi... lub chociażby z falami.



Ogólnie marzenie polskiego parawaniarza... grodzisz 100 metrów kwadratowych i nikt tego nawet nie zauważa....



Piaski La Barrosa opanowane!



I tak walczyli do samego wieczora....a to chicasy...



....a to cervezy z krain przeróżnych...

5 dias - Los Canos de Meca i Vejer de la Frontera

Poranek u Manueli...



Przedmieścia Chiclana de la Frontera - gościniec a'la studentico: basen, domek-kuchnia oraz 4 kwatery... dwie dla krzyżowców, jedna dla italiańskich gości, czwarta dla pary ze stolicy Castilli - z Madrytu.

Ogólnie mrau...



Szpiedzy donieśli, że na piaskach Los Canos de Meca... obok latarni Trafalgar... widziano wojska niewiernych.
Krzyżowcy porzucili pierwotne plany... i tam też ruszyli... wśród piasków... szukać Maurów...

Na prawo.... piasek...



na lewo piasku... więcej niż nad bałtycką zimnicą...



Krzyżowcy dotarli na z góry upatrzone pozycje... okopali się... i czekali niemal cały dzień na wroga bacznie badając podejrzanie wysoką temperaturę oceanu oraz obserwując okolice....







W końcu krzyżowcy podzielili się i typowo męskim składem ruszyli... tylko gdzie szukać tych saracenów?



Capitano Felipe... dokąd iść?



Im dalej... tym śladów niewiernych mniej...



Krucjata dotarła na sam przylądek Trafalgar... a tam... jeno dzikusy... cycki obwisłe, fajfusy obrośnięte... obleśne dzikusy bez odzienia!



Felipe ruszył do walki z falami...



...a następnie nastąpił atak na same wzgórze z latarnią





Kolejny ważny punkt zdobyty, kolejne wielkie zwycięstwo...
świętował szczególnie widzewski miś...



Dobra... starczy misiu - rzekł Felipe...
i wrócili do siedziby okopanych w piasku krzyżowców...



Po efektownym zwycięstwie pod Trafalgar... krzyżowcy zdobyli też Vejer de la Frontera.
Szybki wjazd... i znowu... niewierni uciekli... odprowadzeni z tarasu na szczycie miasteczka pogardliwym wzrokiem Pedro....



Ale to nie był koniec świętowania... najpierw wykwintne dania w lokalu eleganckim....



....a później już tylko podłe napitki z Kastylijczykami i Italiańcami w gościńcu Manueli... co to sympatykami Realu, Atletico i Juventusu się mienili...





Kwestie finansowo-organizacyjne:
- droga La Cala de Mijas do Chicklana de la Frontera - 200 km dobrą drogą. Plus zjazd na Casares.
- gościniec Manueli - airbnb opłacone w kwietniu 176 euroszekli łącznie za 4 noce.
- parking przy Los Canos de Meca - 3 ojro dzień - najdroższy podczas krucjaty haracz za rydwan

Podoba mi się narracja tej relacji
Do Hiszpanii wciąż nie dotarłam

Magda O. napisał(a):Podoba mi się narracja tej relacji
Do Hiszpanii wciąż nie dotarłam

Zdjęcia "jakie takie" to narracją nadrabiać trzeba

Po kibolskim Madrycie i Costa Brava trzecia Hiszpania okazała się celnym strzałem (bo w wakacje to grecki kierunek od lat ustkuteczniałem)... szczegóły w ciągu dalszym relacji

Pzdr

...ależ tempo

Czytam, podziwiam, oglądam...

majeczka napisał(a):...ależ tempo

Jak co roku było po kibolsku: nie spać, zwiedzać, zap...dalać!

Co dziwne - familia przyzwyczajona i wręcz intensywności oczekująca
Trzeba się zmęczyć fizycznie by psychicznie odsapnąć