Rekonkwista 2017 - czyli 4 x Costa + 1 x Sierra

dubaj napisał(a):....a później już tylko podłe napitki z Kastylijczykami i Italiańcami w gościńcu Manueli... co to sympatykami Realu, Atletico i Juventusu się mienili...

Ciekawe czy Italiańce pamiętali, że kiedyś grali z Widzewem

mysza73 napisał(a):Ciekawe czy Italiańce pamiętali, że kiedyś grali z Widzewem

Italiano Bońka kojarzył mocno...
pani z Atletico mecz z Widzewem słabiej

Dia 6 - przegrana bitwa pod Cadiz, zdobycie Sancti Petri i tragedia Europy

Po wyspaniu się krzyżowcy ruszyli na Kadyks!
Szybki atak...i tak tak... piaski La Calety zostały zdobyte szybkim desantem...



Ta... zdobycze na wyciągnięcie ręki...



No i niestety... bunt wśród krzyżowców... tłok, upał... spowodowały, że wojska niewiernych wyparły polskich Sarmatów...
Tzn wojska chrześcijan wycofały się na z góry upatrzone pozycje... Cadiz okrążony, ale nie został zdobyty...
Porażka...

Bitwa przegrana - Rekonkwista trwa dalej!

Wojska Pedro Veo en Barco przegrupowały się i zaatakowały Maurów na piaskach Sancti Petri.

Ruszyła polska husaria ku wrogom...



Mauryjskie rozproszone wojska, w tle wysepka Sancti Petri do odbicia... i żądni walki krzyżowcy!



Po krótkiej, acz krwawej walce katole rozbili się obozem w miejscu triumfu - namioty i wykwintne łoża przejęli od kupców orientu, co to zza wielkiego muru jedwabnym szlakiem przywieźli je do samej Iberii.

Uwolnione z jasyru białogłowe tańczyły zwycięzcom taniec w wodzie....



a Pedro patrzył na piaski... i myślał... szczyt sezonu... ciepła woda... słynna playa... kaj Ci niewierni?
Czemu takie pustki? Gdzie parawany? Kaj dzikie tłumy?
Może... ocean zatruty sinicą albo jadowitym planktonem?



A tylko Miś patrzył...



i pił na pohybel niewiernym...



Tak do wieczora... krzyżowcy plądrowali piaski i świętowali zwycięską drugą część dnia....



Wieczorem wojska katoli wróciły do gościńca... gdzie znowu biesiada się szykowała z Italiańcami i Spaniolami...
Rum krzyżacki wjechał na sędziwe ławy... południowcy wyłożyli hasz... którego krzyżowcy nie tolerują...
i zaczęły się rozmowy... bez ciśnień... o spojrzeniu na świat...



Zdrowe podejście do rodziny, brak akceptacji nazywania rodziną dwóch panów dotykających się siusiakami - homofobia wg południowców.
Szacunek do swej ojczyzny - nacjonalizm.
Odpowiedzialne chronienie własnych granic - też nacjonalizm.
Sprzeciw wobec napływu młodych arabów udających uchodźców - brak empatii, bezduszność.
Muzułmański terroryzm - to zwykłe incydenty: IRA też podkładała bomby.
Religia - przesądy i dyktatura księży.

Dorośli ludzie... wychowani w bogatych krajach które o konserwatywnych i rynkowych korzeniach... oficjalnie mówią, że chcą socjalizmu...

Europa umiera...
to nie byli radykałowie... to byli niegłupi ludzie... odurzeni poprawnością polityczną i lewicowymi poglądami.

Nie chcę Europy takich lemingów w oparach socjalizmu i haszyszu.



Toast rumem za historię i tradycję!

Dia 7 - Cala de Roche

I znowu szpiedzy donieśli o nowym miejscu pobytu niewiernych -> Cala de Roche

Krzyżowcy szybko dotarli na piaski Cala de Roche - najpierw przezornie zweryfikowali teren bitwy z góry.





Po chwili krzyżowcy wjechali na lewą stronę piasków... mocno okopując się...

To był piękny dzień na bitwę....



I ruszyli do walki!
Nie było ani łatwo ani lekko!







Po poru godzinach walki zwycięstwo stało się faktem... Principe Felipe triumfował...



I nie ważne... czy którakolwiek Latina była z Juanem czy z innym Alvaro... każda spojrzeniem wręcz krzyczała, że już należy cała do zwycięskiego Pedra....



Widzew!



Słońce zachodziło... i stało się oczywiste, że Costa de la Luz jest już odbite z rąk niewiernych!



Podsumowanie:
Super plaże, super Atlantyk... miejscami spokojny, czasem z dużymi falami... cieplutka czysta woda... piasek jak nad Bałtykiem... albo i lepszy... mało ludzi... piękna pogoda, widoki, panoramy... przestrzenie, dzikość i wolność...
Nie znam playasów w innych rejonach Iberii... ale w Andaluzji... najlepsze plaże są właśnie tam!
Straszyli kronikarze, że wiać będzie przeokrutnie... ale wiaterku czuć niemal nie było.
COSTA DE LA LUZ!

Dia 8 - Arcos de la Frontera, Setenil de las Bodegas , Ronda i jaskinia w Monachil

8 dnia krzyżowcy wstali i z samego rana...tak ok 11:00 ruszyli podbić trzy nowe miasta....
Najdłuższy dzień on tour się szykował przed uczestnikami Rekonkwisty.

Pierwszym szturmowanym miastem był Arcos de la Frontera.
Ruszyli pełnym składem.... na liczniki 40 stopnie na plusie... ale stare miasto na szczycie urwiska zostało zdobyte...



Principe Felipe wcinał loda za lodem... i chował się w cieniu wąskich uliczek... czuć było klimat Andaluzji...



Ostatni w Arcos sąd kapturowy Pedra Inkwizytora i ruszyli dalej... tam gdzie nikt nie spodziewał się kibolskiej inkwizycji...



Droga wiodła przez pustą krainę...



Temperatura rosła...ale krzyżowcy maszerowali dalej...



Setenil de las Bodegas - rydwan zaparkowany... ruszyli szukać cienia...



Ogólnie cały bajer tej miejscowości to domy pod skałami... skąd niewiernych trzeba było wykurzyć...



Maurowie pogonieni, tapasy zjedzone... Setenil zdobyty!



Ronda - trzecie miasto do zdobycia!



Nic chłodniej...a tu jeszcze po schodach w dół... i potem w górę... by zdobyć słynny most Puente Nuevo



Nie tylko most zdobyty... fontanna też objęta we władanie krzyżowców!



Jest cień....



Jest jakieś ichnie rokokoko.... - starczy... mowę Polan pierwszy raz na wyprawie usłyszeli na ulicach...
niech inni krzyżowcy wykończą niedobitki niewiernych...



Monachil - wieczorem dotarli do małej wioski tuż za Granadą... zaparkowali rydwan... i przez schodki i wąskie uliczki....



dotarli do jaskini... prawdziwej jaskini...



Były kaktusy...



był basen z kosmiczną panoramą...



I tak krzyżowcy zakończyli dzień nr 8 - wiele mil przebyli w upale... i wylądowali w prawdziwej jaskini... która naturalnie i co najważniejsze skutecznie chłodziła temperaturę....

Dia 9 - Pico Veleta 3398

Abuela wraz z Principe Felipe jeszcze słodko spali... gdy Pedro Veo en Barco wraz z La Reina del Caos ruszyli w stronę gór Sierra Nevada.
Ostawiwszy rydwan na ostatnim parkingu... ruszyli po poranku zdobyć strategiczny szczyt gór...



Widoki różne... i coraz bardziej księżycowe....



Marsz do góry... kurna do góry... trzy kilometry nad poziomem morza...
Mimo walących serc, mimo jakby mniejszej ilości tlenu w tlenie... forma była dobra....



...choć oznaki buntu były widoczne...



ale szli.... ku szczytowi... gdzie majaczyły się sylwetki niewiernych...



Krzyżowcy zaatakowali od zachodniej grani... zaskoczeni Maurowie szans nie mieli...
3 godzinne wejście zakończone pełnym sukcesem!



Ech... 3398 metry nad poziomem morza....



I znowu zamyślił się Pedro niczym prawdziwy samiec-zdobywca...
"I co ja tu robię, zimno, piździ, nogi bolą, oddychać ciężko... pogięło mnie definitywnie czy co???
Kurna źle na plaży było?"





Zejście nieco szybsze (2,5h).... za owcami, za owcami i skrótami!



Po ponad 6 godzinach... zasiedli do rydwanu... Reina wystawiła przykurzone kopytka... i padła...



Krzyżowcy bezpiecznie... mimo ostrzeżeń przed bykami... wrócili do jaskini w Monachil...



i tam się schowali przed ponad 40 stopniami upału...



La Reina del Caos już do wieczora nie wyszła z jaskini...
Również plan ataku na Albaicin w Granadzie (Alhambra była planowana tylko jako panorama) bez zbędnego żalu został zaniechany.
Krzyżowcom należało się pół dnia odpoczynku...


Dopiero wieczorem jak temperatura spadła poniżej 40 stopni udali się do wioski świętować najwyższy szczyt ich kariery.
Smacznego!





Informacje techniczno-finansowe:
Jaskinia w Monachil - Casa Cueva Muntasal - rezerwacja przez booking: łącznie 110 euro za dwie noce - ściągnięte z karty kredytowej dwa tygodnie przed wyjazdem.
Z Monachil do ostatniego parkingu w Pradollano - godzina jazdy wąskimi drogami.
Wejście na Pico Veleta (drugi co do wysokości szczyt Sierra Nevada) dla zawodowców pewnie proste (cały czas droga przechodząca w żwirówkę, potem ścieżka aż do szczytu), ale dla amatorów takich ja my... 3398 metra zdobyte!

dubaj napisał(a):

Magda O. napisał(a):Podoba mi się narracja tej relacji
Do Hiszpanii wciąż nie dotarłam

Zdjęcia "jakie takie" to narracją nadrabiać trzeba

Po kibolskim Madrycie i Costa Brava trzecia Hiszpania okazała się celnym strzałem (bo w wakacje to grecki kierunek od lat ustkuteczniałem)... szczegóły w ciągu dalszym relacji

Pzdr

Dlaczego "jakie takie"? Normalne zdjęcia z wakacji. Lubię piękne, nasycone i wykadrowane widoczki, ale równie dobrze ogląda mi się takie "normalne", bo w końcu to relacja z wakacji a nie konkurs fotograficzny.
Coraz bardziej przekonuję się do Hiszpanii. Nie lubię piaszczystych plaż ale jest tam co oglądać, więc można się tam wybrać na zwiedzanie zamiast plażowania

Magda O. napisał(a):Dlaczego "jakie takie"? Normalne zdjęcia z wakacji. Lubię piękne, nasycone i wykadrowane widoczki, ale równie dobrze ogląda mi się takie "normalne", bo w końcu to relacja z wakacji a nie konkurs fotograficzny.
Coraz bardziej przekonuję się do Hiszpanii. Nie lubię piaszczystych plaż ale jest tam co oglądać, więc można się tam wybrać na zwiedzanie zamiast plażowania

"jakie takie" bo mam kolegę co robi zdjęcia "dzieła sztuki"
A co do piaszczystych plaż... Rekonkwista też po kamiennych biegać będzie... i to już niedługo...

dubaj napisał(a): Italiano Bońka kojarzył mocno...
pani z Atletico mecz z Widzewem słabiej

We Frankfurcie za to wspomnienia mają wspaniałe..

Dia 10 - Los Cahorros, Castillo de la Calahorra oraz CostACABana

Kolejna pobudka o świcie... i już korzystając z porannego braku upału Pedro i La Reina pobiegli gdzieś...



Słynny wąwóz Los Cahorros gdzie ponoć ukrywali się niewierni... krucjata więc ruszyła z samego rana....



Wąsko, czasem na czworaka... i na szczęście z niskim stanem wody....



Wszystkie zakamarki sprawdzone... tak tak... wychodzi na to, że Maurowie uciekli słysząc o zbliżającej się Rekonkwiście...



Najdłuższy wiszący most też wolny od niewiernych...



Pięknie... dziko... intrygująco...

Po powrocie basen....



i rydwan z całym majdanem... żegnając się już z jaskinią w Monachil... ruszył dalej... by po półtorej godzinie jazdy... dotrzeć pod
Castillo de la Calahorra



Imponujące zamczysko zamknięte... puste... Pedro wysłał jednak speca od tuneli i zakamarków na zweryfikowanie Calahorry.



Castillo wolne od muslinów - i zabezpieczone!



Kibole-katole ruszyły dalej... przez piaski jedynej prawdziwej europejskiej pustyni - Tabernas.
Stop stop.
Jakie piaski?
Koniec z saharyjskimi stereotypami.
Pustynia to góry, skały i zero szansy na romantyczną rycinę z oazą w tle...
A trakt taki... że nawet się zatrzymać nie mieli gdzie...



Almeria... dotarli poczuć gorące powietrze... temperatura niby jak na Costa del Sol... a taka duchota...
Prawdziwa Afryka....
By się nie odwodnić Pedro ruszył na miejski targ zwany Supermercado.
Krzyżowcy kupili podstawowe produkty (rum i piwa) - pozostałe euro-szekle zmarnowali na poniższe wiktuały



W Almerii krzyżowcy zajęli zamek u Marii... bez problemu wjechali i się rozgościli w zarówno w basenie... jak i w komnatach....



Elegancko, przyjemnie... i naprawdę podejrzanie tanim kosztem miejsce to zostało zdobyte.



No dobrze... coś fajnego udało się nabyć - lody kokosowe w połowie kokosa!



Zdobywcy ruszyli dwa kilometry dalej... playa Costacabana... gdzie miała odbyć się popołudniowa bitwa!



Bardziej kamyczki niż piasek...



Pedro był gotów do walki...



...i to nie z byle kim....



Principe Felipe wsparł Pedro... i znowu... znowu wielkie zwycięstwo!!!




Szczegóły techniczno-finansowe
Las Cahorros - wąwóz na obrzeżu Monachil (3 km od centrum). Atrakcja na 1,5-2 godziny marszu. Darmowy parking niedaleko początku ścieżki.
La Calahorra - elegancki zamek, zamknięty dla zwiedzających... na pewno w dniu kiedy rekonkwista tam dotarła.
Dom u Marii - 162 ojro za 3 noce, airbnb, kilometr od morza, 2-3 km od plaży.


Wieczorno-nocny dopisek:
Tak... niedoczytał Pedro... dom u Marii bez klimatyzacji...
pierwsza noc śmiech niedowierzania... pobudka o 2 w nocy...a tu wszyscy poza Felipe... chodzą...
I w desperacji próba snu na leżakach obok basenu....
Piękny dom, basen, luksus... ale klimę już dawno zepsuli inni podróżni...
Rada właścicielki: wietrzyć, otwierać okna, szukać przeciągów, używać wiatraków... a jak za gorąco... to do basenu!



Pierwsza noc była ciężka...
Druga lepsza... bo w dzień było nieco chmurek...
Trzecia całkiem ok...a nawet La Reina zmarzła, mimo chyba braku zmiany nocnych temperatur...
Wniosek jest jeden: człowiek przyzwyczaić się może do wszystkiego!

Dia 11 - San Jose (Cabo de Gata)

Krzyżowcy korzystając z porannych chmurek... do 11 odsypiali dość wesołą i gorącą noc.
Pogoda w Almerii naprawdę dająca popalić: w ogóle nie dziwiło takie oto drzewo pod domem... orientuje się ktoś ile to coś może mieć lat?



W południe ruszyła ekipa do słynnego rezerwatu Cabo de Gata - cele były trzy: San Jose (miasteczko jak miasteczko) oraz najbardziej znane plaże Monsul (ta od Indiana Jones'a) oraz Genoveses.
Niestety - droga na dwie ostatnie plaże zamknięta dla rydwanów, tylko publicznym autobusem można tam dotrzeć - i to jadąc pół godziny.
La Reina del Caos i Abuela spojrzały na siebie - i nic z tego.
I tak zostały niestety wykreślone dwa punkty z trasy Rekonkwisty...

Rydwan w końcu zaparkował w San Jose i katole-kibole ruszyli walczyć z niewiernymi na miejscowych piaskach:



Krzyżowcy opanowali plażę... i spędzili dość spokojny dzień...



Po prawej kusiły skałki... ale nie nie... spokojnie spokojnie...



To był naprawdę leniwy dzień...

Dia 12 - Alcazaba Almeria, Playa el Playazo, Playa de los Muertos (Cabo de Gata)

Pedro.... o poranku ruszył z tajną misją... zdobycia Alcazaby...
Jak postanowił... tak uczynił... chwila rydwanem... i juz wbijał się do warownej twierdzy....



Strażnik zobaczywszy zmotywowanego kibola nawet nie zająknął się o euro-szeklach.
(a cena ponoć 2-3 ojro, w tym dniu było free)
Pedro ocenił potencjał arabskiej twierdzy i pomyślał by zostać archeologiem....



...natura jego jednak była bezlitosna i znowu wygrała...



Krzyk rozsądku... Pedro wracał do archeologicznych namiętności....



...tylko ja tu wrócić, skoro młoda spragniona samica nad wodopój dotarła wpadając w pułapkę łowcy...?



Starczy... szepnął łowca... trzeba ruszyć z mini pielgrzymką tam... gdzie mur Jairan i pomnik Najświętszego Serca Pana Jezusa (Sagrado Corazón de Jesús)



Almeria portowe miasto upału, kotów...



uliczek, skuterów....



Kilometr wąskimi uliczkami... potem rzędy schodów... i wbił się Pedro do punktu skąd widać... dość skromnie... całą zdobytą niedawno Alcazabę.



I pomnik Sagrado Corazon de Jesus... właśnie tam dotarł zlany potem Pedro... w pewnej osobistej intencji...



Później okazało się, że Pedro został wysłuchany...


Po powrocie do hacjendy szok i niedowierzanie - La Reina del Caos przymusiła Principe Felipe... i ten bez rękawków.... pływa... pływa.
Pół roku płatnych lekcyji i nic... a tu terror La Reiny, super basen... i Junior sam zasuwa żabką!

Playa el Playazo de Rodalquilar

Ruszyli przed południem... znowu kierunek Cabo de Gata. Szpiedzy donieśli, że pod Castillo de San Ramon zbierają się siły niewiernych...
Szybki dojazd... i krzyżowcy wjeżdżają na plażę przygotować atak na zamek.

"Tu tu... tu się rozbijmy.... ja o tu tu tu po lewej...." - rzekł błagalnie Pedro....



Jednak Reina (właśnie z uwagi na nadmiar wroga) zarządziła rozbicie obozu kawałek dalej...
Obserwowali... i zamek de San Ramon po lewej....



i góry po prawej...



Czas przygotowań do bitwy powoli mijał... Pedro monitorował wszystko.... zwarty, czujny, gotowy....



W końcu ruszył... do walki... piewsze starcie... niewierni albo uciekali... lub byli wrzucani w skalne pułapki....



Mury zamku coraz bliżej!



Ognia!



Castillo de San Ramon zostało szybko zdobyte... a niedobitki Maurów uciekały w panice....



Zero litości... kto sam nie skoczył... był rzucany w morskie odmęty...



Ostatnie spojrzenie na panoramę dzikiego wybrzeża...



...i dumni katole wrócili do ich obozowiska na piaskach Playa el Playazo.
Miejscowe długonogie chicas skrywały skromnie lica przed zwycięzcami...



Wieść o pokonaniu Maurów szybko się rozniosła... miejscowi świętując łódko-barem przypłynęli na plaże dokładnie pod obozowisko krzyżowców!



Mojito mojito... normalnie takie rzeczy tylko na Przylądku Kota (Cabo de Gata)



By poczuć klimat - na koniec filmik - łódka, bar, pan z gitarą, pani z głosem i mojito:





Playa de los Muertos
Na koniec dnia by zweryfikować pogrom Maurów krzyżowcy zawitali na Plażę Umarłych.
Słynne miejsce, gdzie morze zawsze wyrzucało najwięcej ciał...
Dostęp trudny... długi... wąską ścieżką przez góry...



Po 15-20 minutach dotarli... jest plaża...są ciała i niedobitki niewiernych....



Cabo de Gata zdobyte!
To był naprawdę naprawdę owocny dzień dla słowiańskich krzyżowców!






Subiektywne podsumowanie Costa de Almeria
Wybrzeże to jest uznawane za najgorętsze...i to prawda.
Pogoda afrykańska - niby tylko 32-35, ale jest gorąco... konkretnie.
Na innych wybrzeżach hulają chłodne wiaterki, tutaj... poza miejscami przy samej plaży... upał wręcz stoi i piecze.
Nie ma przebacz - prawdziwy skwar, który organizm jednak... po pierwszym szoku zaakceptował.
W kultowej scenie Misia byłoby tak: "Pani kierowniczko - takie jest odwieczne prawo natury. Jak jest lato - to musi być gorąco! Czy tu grzeje? Tu grzeje przez cały czas! Na okrągło"

Miasto Almeria nie powaliło mnie na kolana - naćkane domów, widoczne vlepy antify, po prostu duże miasto i port - dzienna ocena organoleptyczna niewysoka.
Plaża z boku miasta fajna, ale "nie-moje" kamyczki nie podnoszą oceny, która za ciepłotę wody.... za gorąc wody... wcale najgorsza nie jest.
Wszyscy tam polecają plaże rezerwatu Cabo de Gata - jest to półpustynna perła rejonu Almerii z ponoć najpiękniejszymi plażami Hiszpanii.
Rezerwat jest objęty patronatem Unesco i należy do najsurowszy fragment Andaluzji.
Plaża w San Jose na dobrym poziomie, ale naprawdę zachwyceni byliśmy pozostałymi plażami... i widokami jak poniżej.
Reasumując: urzekająca dzikość w cywilizowanej Hiszpanii. Polecam.

Dia 13 - Capileira (Las Alpujarras)

Wyjechali krzyżowcy... zdobyć Las Alpujarras - górzystą krainę w południowej Hiszpanii, stanowiącą część Andaluzji, położoną pomiędzy górami Sierra Nevada, Sierra de Contraviesa i Sierra Lújar.
Główne siły oporu niewiernych zostały namierzony w wiosce Capileira i tam właśnie... w stronę chmur... pojechali kibole...



Biała wioska, wysoko w górach... i rustykalna hacjenda Cortijo Catifalarga Alpujarra... z takim plusem, że i basen i miejsce do parkowania...



W środku... może to nie jaskinia... ale też klimatycznie...



I wreszcie chłodniej... chmury 200-300 metrów nad głową... ale i tak fosę Principe Felipe weryfikował...



Capileira... miejsce biernego oporu niewiernych.
Pedro pojechał o 14:00 do supermercado - niestety od 13-17 sklepy zamknięte....



Wrócił... La Reina zajadała się takim czymś... ktoś wie co to - wyglądające jak malina, ale mocno brudzące i mocno mocno słodkie?



Pedro pojechał drugi raz po 17 do sklepu i jakiejś gospody - niestety od 15 do 20 kuchnie w tawernach nie działają...
Głodem i chłodem (24 stopnie zamiast 35 nad morzem) chcieli Rekonkwistę wykończyć!



Po kolacji w hacjendzie ekipa ruszyła ścieżką przy strumieniu w chmury...



Felipe prowadził!


Męskie spojrzenie na świat...



I w końcu dotarli w chmury... Principe Felipe i jego pierwszy szczyt... nad chmurami!



W drodze powrotnej słońce pojawiło się na chwilę... by po chwili znowu zniknąć...



I tak pewnie by się ten dzień odpoczynku od upału skończył... ale wieczorem jeszcze Pedro ruszył...
do okrytej już chmurami Capileiry:



Wiele mojito-czasu upłynęło... zanim misję swą Pedro wypełnił do końca.
Siedliska niewiernych zostały namierzone.




Szczegóły techniczno-finansowe:
Capileira - najwyżej położona w wąwozie Poqueira biała wioska - 1436 m.n.p.m.
Cortijo Catifalarga Alpujarra - fajne miejsce, ale trochę... za surowe. I za drogie. Najdroższa hacjenda podczas całej Rekonkwisty: 90 euro-szekli z booking.com. 15 minut z buta od Capileiry, co też atutem nie jest - chociaż przynajmniej jest gdzie zaparkować.