Reisefieber

wiolek_lp napisał(a):szkoda, że nie udało się wejść na sam szczyt, no ale Korcula wzywała

Może szkoda z punktu widzenia zdobywcy oraz dla samej satysfakcji. Ja wiedziałem, że mogę nie zdążyć (choć jak się później okaże zdążyłbym wrócić na czas), mimo to widoki mi wystarczyły i byłem zadowolony, choć pozostał mały niedosyt, tym bardziej, że wejście to był pryszcz przy takiej pogodzie.

walp napisał(a):Teraz, kiedy mam w głowie zarysowany plan na następne chorwackie wakacje, chciałabym właśnie zostać - jak piszesz - climberem i w planach są trzy szczyty.

Powodzenia .

Uwielbiam oglądać widoki z chorwackich wzniesień. Mimo tego, że pogoda tego dnia nie była słoneczna, to widoki i tak super!

No to widzę, że przywieźliśmy ze sobą pogodę do Orebića
Fajna ta piesza wyprawa na szczyt sv. Ilija... my pewnie też byśmy się skusili, ale dzieciaczki mamy jeszcze za małe.

Dzień 5 (27 czerwca 2018) – część 2.

Przypominam, że nadal jesteśmy w Orebicu . Po nieudanej próbie zdobycia Eliasza, po południu nastąpiła próba podbicia Korculi. Po powrocie z pieszej wycieczki, umówiliśmy się ze znajomymi, że Ci przyjdą do nas i popłyniemy na wyspę. Niestety pogoda była barowa, więc z kolegą byliśmy zmuszeni do wprowadzenia elementu bajkowego do naszego życia, poprzez konsumpcję złocistych napojów. W końcu deszcz odpuszcza i zmierzamy w kierunku portu by wsiąść do wodnej taksówki. Jednakże, akurat trafiliśmy na godzinne okienko, którego wcześniej nie dojrzałem w rozkładzie jazdy i musieliśmy kontynuować to co zaczęliśmy u nas „na chacie”. W końcu o godzinie 17.30 wyruszamy, po drodze podziwiając Orebic za naszymi plecami i po 20 minutach jesteśmy na miejscu. Jeśli chodzi o zwiedzanie miasteczka, nie mieliśmy jakichś sprecyzowanych planów, po prostu pokręciliśmy się po urokliwych uliczkach, zajęło to nam z półtorej godzinki i w zasadzie potem już tylko oczekiwaliśmy na ostatni powrotny kurs.

Tak zaczynam się zastanawiać czy płynąć z Makarskiej Riviery na Korčulę fish picnikiem? Bo Jelsa - Bol są już tak "obtrzaskane" te rejsy, że masakra, sami dwukrotnie byliśmy, więc przydałaby się zmiana, ale znowu przeraża mnie trochę ta odległość i monotonność, o zdaje się, że 3 godziny się płynie, później czas w mieście i znów 3 godziny płynięcia... Muszę to przemyśleć...

W 3 godzinki to spokojnie dojedziecie autem do Orebic, jeszcze podziwiając po drodze widoki
Chyba, że lubicie pływać, ja bym umarła Jak przypomnę sobie taki dłuuugi rejs chyba też coś koło 3 godzin trwał, jak płynęłam na grecką wyspę Skiathos, to mnie słabi, widoki cudne, ale po 30 min byłam mega znudzona

Wiesz to właśnie raczej chodzi o sam fakt rejsu właśnie. Autem taka dluga podroz juz na miejscu to w ogole nie wchodzilaby w grę, bo już 2 lata temu do Dubrownika jechaliśmy 3 godziny z Tucepi, poszwedalismy się trochę, zjedliśmy paskudny obiad i drogi i znów 3 godziny do domu. Poza tym, że Dubrownik bardzo mi się spodobał to nie uznałam tego dnia za udanego.
Na fish picniki często się udajemy jak jesteśmy w Cro. Winko, pyszna rybka. Oczywiscie zależy jaki się statek wybierze.
Boje sie tylko o to, że jednak 3 godziny to trochę za długo i później w godzinach południowych szwedanie się po mieście to tez może być kiepski pomysł. Wszystko okaże się na miejscu. Może lepiej zamiast Fish picniku to na 2 dni motorówke zamiast na jeden. Musze się zastanowić i na miejscu wszystko się okaze

Dzień 6 (28 czerwca 2018)

Nareszcie poranek wita nas pogodą jaka powinna być zawsze w Chorwacji. Stwierdzam, że udam się ponownie pod klasztor, żeby nadać wspomnieniom trochę koloru, po wczorajszej „szarudze”. Mimo zakwasów, po kilkunastu minutach, jestem już pod kościołem, w którym trwa akurat msza. Widok na Adriatyk, Korculę oraz majaczący (ostatnio modne słowo na forum ) w tle Mljet jest fantastyczny. Tego dnia wejścia na szczyt nie biorę pod uwagę i schodzę na dół, w kierunku hoteli (może kogoś zainteresuje taka forma wypoczynku). Po śniadaniu udajemy się z rodziną na plażę Bellevue, według mnie kameralna i całkiem ładna plaża, zresztą wszystkie są piękne. Po południu czeka mnie mecz Polska – Japonia, którego jak się okaże telewizja chorwacka nie puści (może i dobrze ). A wieczorem udajemy się do Restauracji La Casa w pobliżu portu, gdzie wystrój jest dość oryginalny (jakiś stare lampy, książki itp.)

Plaże w okolicach Hotelu Bellevue są całkiem przyjemne- też tam plażowaliśmy podczas pobytu w Orebić

Widoki dziś zdecydowanie ładniejsze, jednak słońce wiele zmienia
I Jadran tak cudnie rozfalowany

Nadrobiłem zaległości i melduję że jestem na bieżąco.
Fajna relacja tym bardziej że w Orebiciu byliśmy w tym samym czasie
Czekam na ciąg dalszy.

Pozdrawiam.

Dzień 7 (29 czerwca 2018)
Dzień 8 (30 czerwca 2018)

Podobnie jak dzień poprzedni, dwa najbliższe dni nie różniły się zbytnio od siebie. W planach miałem jeszcze udać się na jedną z piękniejszych plaży Peljesaca, czyli Divnę. Niestety moje dziewczyny nie są zachwycone tym pomysłem, gdyż chcą plażować na miejscu. Odpuszczam i do teraz żałuję, że nie podjechałem na tę rajską plażę, by ją chociaż sfotografować. Przed śniadaniem udaję się autem do jakiejś piekarni, gdyż iść mi się nie chce i to był chyba błąd, gdyż parkując przy piekarni uderzam w niski betonowy słupek, i słyszę jęk zawodu od starszych panów pijących kawę w kawiarni. Czuję, że mam rozwalony zderzak ale muszę odjechać, żeby nie blokować ruchu, a jakiś facet, pokazuje, że coś mi wisi . Na szczęście po drugiej stronie ulicy jest Konzum i można zaparkować. Okazało się, że wypięła się tylko plastikowa część zderzaka, którą udaje mi się z powrotem przymocować, a żadnych innych uszkodzeń nie ma. Jednak jestem zażenowany, tym, że takie coś mi się zdarzyło, a do tego jeszcze stałem się kilkuminutowym bohaterem, podczas tego sielankowego poranka. Z kronikarskiego obowiązku dodam, że następnego dnia, po południu udaję się do Kuciste, żeby popatrzeć na wind oraz kitesurferów. I to był nasz ostatni pełny dzień w Orebicu i następnego dnia opuścimy półwysep.

Dzień 9 (1 lipca 2018)

Rezerwując wcześniej (pod koniec marca) apartament w Orebicu, myśleliśmy żeby zostać 3 dni dłużej, jednak nasz lokal był już wcześniej zarezerwowany. Stwierdziliśmy, że na miejscu podejmiemy decyzję, co będziemy robić w następnych trzech dniach. Tak też dzień przed wyjazdem z Orebica, wysłałem kilka mejli do Breli i po wstępnym ustaleniu warunków z właścicielem padło na Stomaricę. Naszym znajomym pomysł z Brelą również się podobał. Rok wcześniej zaczęliśmy przygodę z Chorwacją właśnie z tym miasteczkiem, stąd też taki wybór (mój niekoniecznie, gdyż wolę poznawać nowe miejsca). Tak więc, pora wracać... Po tygodniu pobytu na Peljesacu, opuszczamy Orebic i udajemy się na prom do Trpanja. W Trpanju jesteśmy o 8 rano, pogoda jest piękna, a przy porcie obserwujemy sobie mieszkańców, jak siedzą sobie w kawiarenkach. Jednym z „lokalsów” jest facet do złudzenia przypominający mojego nieżyjącego ojca, tyle, że z 10 cm wyższy. Ukradkiem strzelam mu fotkę, by później pokazać rodzeństwu, że znalazłem sobowtóra. Jeśli chodzi o samo miasteczko, to Trpanj bardzo mi się spodobał, mimo, że widziałem go niewiele. Przejazd „Magistralą Adriatycką” jest oczywiście bardzo efektowny i jadąc od Ploce do Breli, mijamy po drodze praktycznie wszystkie miasteczka Riwiery Makarskiej. Mijając po drodze te miejscowości, wydaje się to takie trochę irracjonalne, gdyż przez cały rok człowiek czyta o tych miejscowościach na forum, marzy o nich, czy też ogląda zdjęcia, a teraz praktycznie co 5 minut przez nie przejeżdża. Zdjęć z przejazdu nie ma, bo nie ich ma komu robić… W Makarskiej skręcamy do słynnego już na forum Lidla po większe zakupy. Trafiliśmy na dobry moment, gdyż akurat trochę zaczął siąpić deszczyk. Po zakupach dojeżdżamy do Breli na ul. Stomarica i tu zaczynają się schody…, a w zasadzie podjazdy. Nawet ja nie spodziewałem się, że będzie tak hardcorowo, kolega z drugiego auta jest w szoku, a moja żona woli iść pieszo i szuka naszej „chaty”. Koniec końców, nie udaje nam się znaleźć naszego apartamentu, a ja pod presją pozostałych dorosłych członków załogi stwierdzam, że jedziemy stamtąd w stronę lepiej nam znanej ul. Podrace. I tam też po kilku minutach znajdujemy 3-pokojowy apartament z dwoma sypialniami. Właściciela apartamentu ze Stomaricy przepraszam później e-mailowo (nie mieliśmy kontaktu telefonicznego). Po rozpakowaniu udajemy się na plażę, oczywiście Podrace, natomiast wieczorem zwiedzamy miasteczko i okolice mariny. Wieczorem Chorwaci grają z Danią o ćwierćfinał, który oglądam sam w pokoju, przysypiając na dogrywce (Modric nie strzela karnego Schmeichelowi w 116 minucie meczu) ale budząc się na szczęście na karne…

Poniżej kilkanaście zdjęć z Trpanja i przeprawy promowej:

Kochany Trpanj Miło zobaczyć z rana na przedwiośniu.
Też lubię lokalsów w portowej knajpce - z tym, że bardziej lubię siedzieć wśród nich przy kawce i obserwować odprawy, niż oglądać ich z pokładu gdy odpływam.
A ja bardzo lubię Lidla w Ploce - trochę na uboczu, ale ogromny i prawie pusty. I mają świetne promocje na Dingača. I to jest jedna z dwóch zalet Ploce, oprócz tego że odpływają z niego promy na Pelješac.

Katerina napisał(a):Też lubię lokalsów w portowej knajpce - z tym, że bardziej lubię siedzieć wśród nich przy kawce i obserwować odprawy, niż oglądać ich z pokładu gdy odpływam.

Niedokładnie się wyraziłem. "Lokalsi" byli obserwowani z pozycji jakiejś ławki czy murka, gdy sobie spacerowaliśmy czekając na prom . Wolimy z dziećmi nie chodzić po kawiarniach, nie chcemy klientom zaburzać picia kawy w spokoju .