DREZNO : 2024 - Budziszyn , Rathen i okolice, Drezno

Budziszyn, Rathen i okolice, Drezno - 2024

Szwajcarię Saksońską już kiedyś odwiedziłam, również przy okazji BożoCielnego weekendu. Czy planowałam powrót? Długo nie, ale jakiś czas temu jedna z uczestniczek naszych BBW zamarzyła o Dreźnie właśnie w takim czasie. Co prawda, kolejne lata „przyniosły” inne kierunki (chociażby opisane przeze mnie nasze wypady do Sanoka, w Góry Świętokrzyskie i rejon Sandomierza), ale Drezno wciąż o sobie przypominało . Już w Sandomierzu decyzja więc zapadła, że BBW 2024 musi zahaczyć o saksońską stolicę.

Znalezieniem odpowiedniego miejsca noclegowego miała się wykazać inna z nas, jednakże jakoś to ja (już minionej jesieni) natknęłam się na zachęcającą ofertę na bookingu. Nie w Dreźnie, ale w Rathen, które podobało mi się podczas poprzednich odwiedzin Saksonii. Odległość od Drezna w sumie nieduża, więc w zależności od potrzeb, można było tam wyskoczyć na dzień czy nawet dwa, gdyby któraś taką potrzebę miała. Moje plany ograniczały się do jednodniowej wizyty tamże, więcej czasu chciałam poświęcić na odwiedzenie innych miejsc, moje przyjaciółki ostatecznie również takiego wyboru dokonały. Plan udało się zrealizować pomimo niezbyt korzystnych prognoz pogody na czas przypadający na tegoroczne BBW. Może nie idealnie z tą pogodą wyszło, ale na szczęście znacznie lepiej, niż się wydawało w dniu wyjazdu .

Miejsca odwiedzone

1. Budziszyn: str. 1 - 3, 5
2. Rathen: str. 3
3. Trasa Rathen - Bastei - Schwedenlöcher - Rathen: str. 3 - 5
4. Trasa Oberrathen - Laasenbank - Rauenstein - Stadt Wehlen - Kurort Rathen: str. 5 - 6
5. Drezno: str. 6 - 8

Środa, 29 maja 2024

Start tradycyjnie już w środę, tyle że zbiórka nieco później, niż przy wyjazdach na wschód, skoro cel znacznie bliższy . Co prawda droga ciut dłuższa niż optymalnie nawigacja podaje... Od Wrocławia do Budziszyna nie jechałyśmy bowiem cały czas autostradą, jako że w Jeleniej Górze dołączyła do nas jedna z uczestniczek. W rezultacie do Bautzen dotarłyśmy sporo po 13-tej, ale i tak miałyśmy trochę czasu na nieśpieszny spacer po części urokliwej starówki. Fakt, sporo atrakcyjnych miejsc trzeba było pominąć, ale może kiedyś nadarzy się okazja na uzupełnienie?

Budziszyn (Bautzen)

Zaparkować auta (jechałyśmy dwoma) można w innych miejscach niż my to zrobiłyśmy, ja jednakże uznałam, że najwygodniejszy dla nas będzie (i takim był) bezpłatny, dość duży parking turystyczny przy Schliebenstraße.



Dobry dojazd od autostrady, potem wyjazd w dalszą drogę, a na stare miasto spacerek niedługi . Wkrótce więc wędrowałyśmy spokojną, ładną Leibnizstraße, potem nieco mniej sympatyczną Clara-Zetkin-Straße, aby z mostu Friedensbrücke móc podziwiać widok na starówkę.

Z miła chęcią będę śledził Twoje kroki.
Zobaczę czy coś ominąłem będąc tam już jakiś czas temu (z 5,6 lat), jak ten czas leci...
Chyba 1

Jestem obowiązkowo Kraje niemieckojęzyczne są super A do tego popatrzę na odwiedzone kilka lat temu Drezno i Szwajcarię Saksońską

pozdrawiam, Michał

Z ostatnich targów turystycznych przyniosłam sobie całe mnóstwo folderów zachęcających do wyjazdu w te okolice .
Chęci wyjazdu są, tylko czasu brakuje.

Kierunki całkiem mi obce (oprócz Szwajcarii Saksońskiej nic mnie tam totalnie nie ciągnie, a język wręcz odrzuca), będę zaglądać.
No i lubię Twoje relacje

Byłem w obydwu miejscach i całej okolicy pogranicza D/Cz, chętnie sobie odświeżę; podobno w Bastei powstały tarasy widokowo, których wcześniej nie było; ciekawe czy będą

Fajne rejony! Całkiem blisko od Szczecina, więc cały czas w planach.

Fajnie, że jesteście .

Ci, co tam kiedyś byli, z pewnością rozpoznają wiele miejsc, ale mam nadzieję, że pokażę też coś, czego jeszcze na cropli nie było. Więcej będzie jednak miejsc mocno obfoconych, najczęściej znacznie ładniej, niż w tej relacji…
Co do nowych punktów widokowych na Bastei, to jeden na pewno jest zmieniony nie tak dawno temu, gdyż poprzedni przestał być bezpieczny. Czy jakieś inne powstały? Raczej nie na tej trasie, którą szłyśmy. Nie mam niestety do porównania zdjęć z poprzedniego wypadu (rok 2009), bo awaria komputera spowodowała ich utratę. To, co było na cropli, też się niestety nie zachowało…

Czy zachęcę do wyjazdu tych, co jeszcze tam nie byli? Sami musicie się przekonać, czy warto, najlepiej już na miejscu .

Budziszyn mogliście już zobaczyć w relacjach margaret-ki czy Franza, tam zresztą na zdjęciach jest znacznie więcej miejsc, niż my widziałyśmy. Nasze to jednak „świeżynki” , więc pozwolę sobie pokazać co nieco.



Pierwsza wzmianka o Budisin urbs, civitas pochodzi z początku XI wieku. Aż do wieku XV w dokumentach pisanych występowały niemal wyłącznie warianty łużyckiej nazwy miasta, która przetrwała do dziś ( łużycka - Budyšin; dolnołużycka - Budyšyn). Od połowy XV w. coraz częściej używano wariantów zgermanizowanych. Nazwy Budissin i Bautzen były używane przez ludność równolegle aż do XIX wieku, oficjalnie używano tylko Budissin. 3 czerwca 1868 r. Bautzen stał się oficjalną nazwą miasta na mocy rozporządzenia saksońskiego ministerstwa.

Budziszyn jest historyczną stolicą Górnych Łużyc i centrum kulturalnym Łużyczan. Miasto leży na dwujęzycznym łużyckim obszarze osadniczym, jest trzecim co do wielkości miastem Łużyc po Cottbus i Görlitz, a także drugim co do wielkości miastem Górnych Łużyc. Około 10 procent populacji Budziszyna mówi po górnołużycku , użycie tego języka jest bardziej powszechne na terenach wiejskich otaczających miasto. Ulice Budziszyna oznaczone są podwójnymi nazwami – niemieckimi i serbołużyckimi.

Jeszcze „jesteśmy” na Moście Pokoju (Friedensbrücke, Móst měra), jednym z większych kamiennych mostów łukowych w Saksonii, osadzonym na masywnych filarach i przyczółkach nad głęboko wciętą i stromą doliną rzeki Szprewy, na wysokości ponad 20 metrów. Most ma długość ciut ponad 180 metrów, szerokość 15 metrów, został otwarty w 1909 roku, nosił wtedy nazwę Kronprinzenbrücke. Pod koniec II wojny światowej, podczas bitwy pod Budziszynem 20 kwietnia 1945 r., most wraz z 16 innymi mostami został wysadzony w powietrze, a jego większość uległa zniszczeniu. Odbudowę rozpoczęto w kwietniu 1946 roku i pomimo znacznych trudności finansowych i braków materiałowych, zakończono ją 20 grudnia 1949 roku, wówczas most zyskał obecną nazwę. Na początku XXI wieku przeprowadzono gruntowną przebudowę mostu.

Nad miastem górują liczne wieże, wiele z nich widać z mostu Friedensbrücke, w tym wieże ciśnień (starą i nową) składające się w przeszłości na system pozwalający na pozyskiwanie wody dla miasta prosto ze Szprewy. Widoczna jest także wieża kościoła św. Michała Archanioła, katedry św. Piotra i Pawła oraz ta wieńcząca ratusz.

Na teren starego miasta weszłyśmy Innere Lauenstraße (Nutřkowna Lawska hasa), nazwana od lwa w herbie Czech, który niegdyś widniał na bramie wieży Lauentor.
Lauenturm została zbudowana w latach 1400-1403 jako wieża obronna bramy Lauentor, jest najstarszą z wież bramnych miasta. W 1543 wieżę przekształcono w więzienie o zaostrzonym rygorze - jako loch więzienny służyła dolna część wieży. Od 1615 roku kamienną pod konstrukcję wieży zwieńczono konstrukcją drewnianą, która uległa zniszczeniu w pożarze w 1720 roku. Nowy barokowy hełm wieży został ukończony dopiero podczas odbudowy w 1739 roku. Pod koniec drugiej wojny światowej kopuła Lauenturm została ponownie zniszczona podczas bitwy pod Budziszynem, została odbudowana w latach 1956-1959, gruntownie odrestaurowana 1990-1991. Lauenturm na wysokość 53 m.



Wysoką bramę wjazdową od południa zdobi 6-metrowa płaskorzeźba przedstawiająca saksońskiego króla Alberta I Saksońskiego (1873-1902), wykonana w 1913 roku.



Na widokową wieżę można ponoć wejść w ramach wycieczki z przewodnikiem, my jednakże na żadnej z wież nie byłyśmy. Ba, nawet nie do każdej doszłyśmy. Na Budziszyn - chociaż centrum niewielkie potrzeba znacznie więcej czasu, niż my miałyśmy na spacer po mieście.

Domy stojące przy Innere Lauenstraße są ładne, jednakże fotkę mam tylko jedną, na dodatek nie oddającą uroku całości.



To fragment domu Hartmannsches Haus zwanego też Jahreszaitenhaus, zbudowanego w latach 1720-1724 w stylu saksońskiego późnego baroku. Dwie postaci kobiece na portalu głównym symbolizują prawdę ziemską i boską. Nazwa Jahreszaitenhaus (Dom Roczny) pochodzi ponoć od tego, iż dom ma 4 klatki schodowe (pory roku), 12 kominów (miesiące), 52 pokoje (tygodnie) i 365 okien (dni).

Budziszyński rynek główny - Hauptmarkt…



Plac przed ratuszem powstał około 1200 roku i w średniowieczu służył jako miejsce egzekucji. Kamienice otaczające rynek są naprawdę stare (niektóre powstały nawet w średniowieczu), chociaż późniejsze przebudowy sprawiły, iż wyglądają na znacznie młodsze, barokowe.



Najważniejszy oczywiście jest ratusz, położony pomiędzy rynkiem głównym (na południu) a rynkiem mięsnym (na północy), w centrum starego miasta.



Pierwszy ratusz został zbudowany w 1213 roku, lecz z tej budowli prawie nic nie pozostało ze względu na liczne zniszczenia i renowacje. W 1489 roku położono kamień węgielny pod wieżę ratuszową, budowę zakończono w 1493 roku. W 1582 roku usunięto szczyt wieży ratuszowej w celu podniesienia jej o jedno piętro. Ponadto na etapie renowacji utworzono kamienny chodnik pod kopułą wieży. Wieża uległa zniszczeniu w wielkim pożarze w 1634 roku, gdy żołnierze Albrechta Wallensteina podpalili całe miasto. Wieżę odbudowano do 1644 r., jednak górna część została zniszczona podczas burzy w 1660 roku.. Ponowną przebudowę przeprowadzono w 1663 roku. Po pożarze ratusza w 1704 roku, rok później dokonano barokowej przebudowy, podczas której powstała trzykondygnacyjna kopuła wież, która zachowała się do dziś. W latach 1729-1732 ratusz przebudowano i nadano mu obecny kształt. Remont polegał na powiększeniu piętra, powiększeniu okien i dodaniu barokowej podwójnej klatki schodowej od strony północnej. Około 1863 roku powstała architektura pilastrowa.



Na ratuszowej wieży znajdują się aż trzy zegary, w jeden późnośredniowieczny słoneczny o powierzchni ponad 30 metrów kwadratowych.



W budynku obok ratusza ulokowana jest natomiast informacja turystyczna, do której oczywiście zaglądnęłyśmy.



Na rynku znajduje się fontanna zwieńczona figurą rycerza Dutschmanna, który w prawej ręce trzyma flagę, w lewej tarczę z herbem miasta. Na zbiorniku na wodę fontanny przedstawiono sceny z długiej historii Budziszyna.



Rycerz Dutschmann to taki saski odpowiednik Rolanda, na Łużycach krąży o nim wiele legend. Dutschmann był jeździeckim mi strzem, na swym ogierze skakał przez różne przeszkody. Pewnego dnia, przechwalając się przed kompanami,, postanowił przeskoczyć fontannę na rynku. Podobno po wykonaniu ogromnego skoku na koniu zniknął, a widzowie zastanawiali się, czy wpadł do studni, czy też był po prostu stał się niewidzialny, a być może skok był tak wielki, że wskoczył na koniu do sąsiedniej alejki. Dutschmann już nie pojawił się w mieście, a mieszkańcy upamiętnili to wydarzenie, wystawiając mu pomnik przy fontannie.

Najwyższa pora na kawkę ! Przysiadłyśmy więc przy stolikach kafejki-lodziarni Schwerdtner przy Reichenstraße 3. No i trochę czasu tam zabawiłyśmy





Będąc na Reichenstraße, wypadałoby przejść tą Bogatą Ulicą, gdyż domy przy niej stojące są wspaniałe. No ale nam się nie chciało , więc moja opinia o wspaniałości opiera się na tym, co zobaczyłam we wspomnianych wcześniej relacjach Margaretki i Franza oraz na innych fotkach obejrzanych w internetach . Mogłyśmy wprawdzie wrócić tam w drugiej części spaceru, ale jakoś nie wyszło... Tak więc, tylko jedno spojrzenie na Reichenstraße zakończoną „krzywą wieżą” Reichenturm, mierzącą 56 m, odchyloną od pionu o 1,44 m.



Wieża powstała pod koniec XV wieku jako część obwarowań miejskich. Spłonęła czterokrotnie, w 1715 roku powiększono ją. Nadbudowa była jednak zbyt ciężka dla fundamentu i dlatego wieża teraz przechyla się lekko na bok.

Jesteśmy na Fleischmarkt – Rynku Mięsnym. Już w 999 roku wzmiankowano stojący tu niewielki kościół, przy nim przez wieki znajdował się cmentarz, a za jego murami kwitł handel. W 1384 roku Budziszyn otrzymał od króla czeskiego Wacława IV prawo do tymczasowego jarmarku, początkowo był to targ mięsny. Pod koniec XVIII wieku groby usunięto, a najpiękniejsze nagrobki ( najstarszy ma około 600 lat) umieszczono na ścianie kościoła św. Piotra, do którego za chwilkę wejdziemy.



Zanim to nastąpi, widok „od tyłu” na ratusz…



A to stojąca na Fleischmarkt, otoczona lipami fontanna z pomnikiem elektora saskiego Johanna Georga I (za jego panowania Łużyce na mocy pokoju praskiego w 1635 r. znalazły się pod panowaniem Saksonii).



W średniowieczu fontanna na Fleischmarkt stanowiła część wodociągu - jest to najwyższy punkt starego miasta, który mógł być zaopatrywany w wodę Szprewy przez „Alte Wasserkunst”.

Właściwie to można tylko rzec: wunderbar

pozdrawiam, Michał