Budziszyn , Rathen i okolice, Drezno - 2024

Przechodzimy przez Georgentor…





… ale nie idziemy dalej ulicą Zamkową, lecz skręcamy w lewo, na Stallhof (Dziedziniec Stajn) graniczący z Długim Pasażem (Langer Gang).



Langer Gang został zbudowany w latach 1588-1591, łączy Georgenbau z dawną stajnią (dziś Johanneum). Stajnia została zbudowana dla elektora Chrystiana I, to jeden z najstarszych dworskich terenów turniejowych na świecie, który zachował się w pierwotnym kształcie. Od strony dziedzińca korytarz zdobią malowidła sgraffito, na środku znajduje się zegar słoneczny zbudowany w 1568 roku (odrestaurowany w 1976 roku), od strony Augustusstraße od 1876 roku mieści się saksońska procesja książęca.
Podczas generalnego remontu zamku około 1900 roku długi korytarz został skrócony do obecnej długości około 100 m.



Na terenie wewnętrznego dziedzińca znajdują się dwie kolumny z brązu o wysokości 6,10 m, powstały w 1601 roku. Niegdyś służyły do zawieszenia pierścieni, które podczas dworskich turniejów jeździec musiał przekłuwać włócznią. Do dziś na dziedzińcu stajni odbywają się turnieje rycerskie.







Widoczna jest rampa, którą prowadzono konie na pierwsze piętro budynku stajni. W latach 1586-1588 na dziedzińcu stajni, przed rampą, zbudowano koryto dla koni. Ośmioboczny basen z piaskowca ma 15,75 m szerokości i 1,77 m głębokości, głowa barana wypluwa wodę na zachodnim krańcu.

W przejściu od Georgentor ba Stallhof stoją pod arkadami dwie figury. Jedna z nich to rzeźba św. Dominika wykonana przez Lorenzo Mattielli, pierwotnie znajdowała się w Hofkirche.



Rzeźba Minerwy z 1683 roku stała pierwotnie pierwotnie na dużym dziedzińcu zamkowym nad portalem przejścia na mały dziedziniec. Ta, którą widzimy, to kopia z około 1900 roku, poważnie zniszczona w 1945 roku.



Wychodzimy ze Stallhof…

Pora na kawkę !
Najpierw jednak zaglądamy do informacji turystycznej w pasażu QF, po drodze oglądając rzeźbę autorstwa Małgorzaty Chodakowskiej (w Dreźnie mieszka od 1991 r.).



Przysiadamy pod parasolkami na Augustuusstraße, w Gelaterii Bellagio.



To były najbardziej słoneczne chwile tego dnia.

Ruszamy dalej… Budynek Johanneum (dawna stajnia, obecnie Muzeum Transportu) obstawiony rusztowaniami, więc fotka tylko jedna, z oddali.



Mnóstwo obiektów Drezna było wtedy w remoncie, jakoś pechowo trafiłyśmy.

Ja miałem wrażenie w te wakacje, że nie tylko Drezno, ale całe Niemcy są w remoncie! Z ich autostradami na pierwszym miejscu! Każda jedna remontowana przy każdym większym mieście! Jazda nimi to była masakra! Przejechałem od Salzburga, przez Monachium, Norymbergę, Drezno aż do Zgorzelca i czułem się, jakbym przejechał Ukrainę.

EDIT: wczoraj zawalił się Most Caroli - jeden z głównych mostów Drezna (ten na lewo od Starego Miasta patrząc z drugiej strony Łaby).

Niemcy szacują, że w katastrofalnym stanie jest 5 tys. mostów w całym kraju, w tym wiele autostradowych.

Ty by było na tyle w kwestii mitu superbezpiecznych niemieckich autobahnów....

O katastrofie mostu czytałam, jednakże wcześniej nigdy z bliska to nie widziałam...
Dane o stanie autostrad, jakie podałeś, trochę przerażają. Oby tylko nie jechać w krytycznym momencie...

Pozwolę sobie wkleić 2 zdjęcia, z naszego pobytu w Dreźnie w 2021 roku. To jest widok z tego mostu i na ten most już z drugiej strony Łaby...





pozdrawiam, Michał

Drezno jest miastem, które ma naprawdę sporą ilość atrakcji i ciekawych budowli (w większości odbudowanych po II WŚ)
O zawalonym moście słyszałem, tym bardziej dla mnie ciekawe, bo nim szedłem

Michał, dzięki za fotki. Pisałam, że mostu z bliska nie widziałam i w zasadzie to prawda, ale nieco z oddali jednak załapał się na jakieś z tegorocznych zdjęć, chociaż sądziłam że nie, bo nie most był wówczas ważny. Będzie w dalszej części drezdeńskiego spaceru, ale ze względu na katastrofę, pojawi się i teraz, skoro fotkę znalazłam.

A teraz Neumarkt…



Ze zdjęciami tego ogromnego placu jednak nie poszalałam, a żaden z pomników (Marcina Lutra i Fryderyka Augusta II) na fotki się nie załapał. Pewnie dlatego, że nastawiona byłam na wejście do Frauenkirche, a akurat nie było to możliwe, gdyż trwało tam ślubne nabożeństwo.







Może szczęście dopisze nam później?

A tymczasem oglądamy fragmenty murów starej kopuły Frauenkirche, jakie dla potomności ustawiono w pobliżu świątyni.

Jesteśmy na małym placu przy Frauenkirche, z widokiem na Coselpalais.





Wcześniej w tym miejscu stała wieża prochowa, a potem dwa barokowe domy zbudowane w latach 1745-1746 ( w jednym z nich mieszkał i pracował Canaletto). Budynki te zostały zniszczone podczas wojny siedmioletniej w 1760 roku wskutek dokonanego przez wojska pruskie ostrzału artyleryjskiego miasta . W 1762 roku pozostałości budynków kupił generał piechoty Fryderyk August Cosel, syn Augusta II Mocnego oraz jego kochanki, hrabiny Anny Konstancji Cosel (w jej zamku-więzieniu w Stolpen byłam w 2009 ). Do 1764 roku na miejscu ruin powstał rokokowy pałac, w którym jednakże generał Cosel nigdy nie mieszkał. Od początku XIX wieku właściciele zmieniali się kilkukrotnie…

Podczas bombardowania w lutym 1945 roku pałac został zniszczony wraz z resztą zabudowy drezdeńskiego Neumarkt. Płonący budynek podpalił także sąsiedni kościół Frauenkirche. Najmniejszych uszkodzeń doznały dwa boczne skrzydła pałacu, których odbudowę przeprowadzono w latach 70.XX wieku. W październiku 1998 roku został położony kamień węgielny pod odbudowę głównego budynku pałacu.
Zewnętrzna część głównego budynku została w latach 1998-2000 w dużej mierze zrekonstruowana zgodnie z oryginałem. Dziś w budynku mieści się kilka restauracji, większość pałacu przeznaczono na biura.
W trójkącie szczytowym części środkowej umieszczono herb Cosel, a na balustradzie dachu wazony i figurki dziecięce z girlandami kwiatowymi.



Rzeźby dzieci znajdują się też na bramie wejściowej na dziedziniec i na ogrodzeniu.

dangol napisał(a): Pewnie dlatego, że nastawiona byłam na wejście do Frauenkirche, a akurat nie było to możliwe, gdyż trwało tam ślubne nabożeństwo.

Z wejściem do tego kościoła od zawsze był problem. Gdy byłam tam w 2014 roku (OMG, to już 10 lat temu), to odłączyliśmy się od naszej grupy i w miarę wcześnie weszliśmy do środka, ale sporo ludzi z naszej wycieczki, którzy zwiedzali Drezno z przewodnikiem, nie miało takiej możliwości. Pomimo tego, że przyszli tam w godzinach, kiedy kościół powinien być otwarty, to z powodu próby orkiestry do kościoła nie wpuszczano turystów.

dangol napisał(a): Pewnie dlatego, że nastawiona byłam na wejście do Frauenkirche, a akurat nie było to możliwe, gdyż trwało tam ślubne nabożeństwo.

dangol napisał(a): Może szczęście dopisze nam później?

Mam nadzieję, że tak.

Uda się, ale nieco później. Przed laty udało się od razu, Frauenkirche zrobił na mnie wówczas duże wrażenie, więc chciałam ponownie podziwiać jego wnętrze.

Idziemy ulicą An der Frauenkirche przy bocznym skrzydle pałacu Cosel.





Po drugiej stronie znajdują się zabudowania akademii sztuk pięknych – Kunstakademie z kopułą Zitronenpresse (wyciskarka do cytryny).

Przechodzimy skrajem Georg-Treu-Platz i skręcamy w prawo w Salzgasse, równolegle do gmachu Albertinium.



Można wypożyczyć sobie taki oto pojazd





Mijamy Pałac Kurlandzki (Kurländer Palais) na Tzschirnerplatz…



Pałac Kurlandzki został zbudowany w latach 1728-1729 dla Augusta Christopha von Wackerbartha. Jego nazwa pochodzi od księcia Kurlandii, który był właścicielem budynku od 1773 do 1796 roku. Po prowadzonych w tym czasie renowacjach uznawany był za najpiękniejszy i najbardziej reprezentacyjny pałac w mieście. Dotkliwie zniszczony w czasie nalotów na Drezno w 1945 r., przed odbudową (2006–2008) uznawany był za ostatnią ruinę wojenną starego miasta.

Skręcamy w Brühlscher Garten , tu jest wejście do Alberinum (ale nie skorzystamy ).
Poprzednikiem Albertinum był renesansowy Zeughaus – zbrojownia Drezna. W latach 1884-1887 została przekształcona w budynek muzealny dla kolekcji rzeźb drezdeńskich (Skulpturensammlung). Po remoncie budynek otrzymał nazwę na cześć panującego wówczas króla Saksonii Alberta, od 1965 roku jest także siedzibą Galerii Nowych Mistrzów (Gemäldegalerie Neue Meister), prezentującą sztukę od XIX wieku do współczesności.





Wchodzimy do Ogrodu Brühla (Brühlischer Garten)…

Drezno już nas zmęczyło… Zwiedzanie miast, nawet urokliwych, ma niestety takie skutki . Winę zrzucamy na przedburzową duchotę , w efekcie krótkie przejście przez park traktujemy jako chwilkę wytchnienia , niezbyt zwracając uwagę na to, co w ogrodach można zobaczyć. Kilka fotek co prawda jest , ale tylko gdy coś samo rzuciło się w oczy przy ścieżce.



Ogród Brühla to obecnie jedynie wschodnia część Tarasów Brühla, w miejscu dawnych Belwederów, ale pierwotnie był to cały obszar ogrodu na Tarasach Brühla. Ogród założono dla hrabiego Heinricha von Brühla w 1739 roku jako ogród francuski przy jego (już nieistniejącym) pałacu. W 1814 roku ogród udostępniono publiczności.

Na zdjęcie załapał się pomnik z 1990 roku poświęcony słynnemu malarzowi romantycznemu Casparowi Davidowi Friedrichowi (jego obrazy można zobaczyć w Albertinium). Pomnik przedstawia prostą pracownię malarza…



Mam też fotkę jednego z dwóch sfinksów, jakie powstały w 1750 roku…