Raportul z Rumunii

Piękne belgijskie migawki
Gratuluję samolotowego debiutu

maslinka napisał(a):Przez ostatnie 6 dni oglądałam kilka belgijskich miast, w różnych odsłonach (dziennych, nocnych, słonecznych i deszczowych ) Stąd przestój w relacji. Mieszkaliśmy w Antwerpii, ale codziennie podróżowaliśmy pociągami po całej Belgii

Super wyjazd.
Zapewne masz spory materiał, z którego można by zmontować relację.
Czy przewidujesz pisanie ?.

maslinka napisał(a):I odbyłam swój pierwszy (oraz drugi ) lot samolotem Było całkiem nieźle Przewiduję kolejne razy

Świetnie, że się przełamałaś.
Ja swojego pierwszego lotu nie wspominam zbyt miło. To było w roku 1984, kiedy leciałam z Warszawy do Konstancy w Rumunii. Zaraz po starcie wyssało całe powietrze z samolotu i wszyscy zaczęli się dusić a żadne maseczki tlenowe nam wtedy nie wypadły. Dopiero po chwili zaczął się napływ powietrza i wszystko wróciło do normy. Po tej przygodzie przez wiele lat nie latałam, z wyjątkiem powrotnego lotu do Polski, który musiałam jakoś przetrzymać.

wiola2012 napisał(a):Świetny znaleźliście sposób na spędzenie Wielkanocy

Zazwyczaj na Wielkanoc gdzieś wyjeżdżamy Boże Narodzenie w domu, a święta wielkanocne - w "terenie"

marze_na napisał(a):

maslinka napisał(a):Przez ostatnie 6 dni oglądałam kilka belgijskich miast, w różnych odsłonach (dziennych, nocnych, słonecznych i deszczowych ) Stąd przestój w relacji. Mieszkaliśmy w Antwerpii, ale codziennie podróżowaliśmy pociągami po całej Belgii

Poczytałabym relację .
Mam podobny plan w szufladzie .

Podróżowanie pociągami w Belgii by Ci się spodobało
W zasadzie bezproblemowo (choć przygody były ) i bardzo wygodnie

Jak skończę "raportul" i jeśli zdążę przed wakacjami, pociągnę belgijski temat

Kapitańska Baba napisał(a):Gratuluję samolotowego debiutu

Dzięki!
Lepiej późno niż później

megidh napisał(a):Super wyjazd.
Zapewne masz spory materiał, z którego można by zmontować relację.
Czy przewidujesz pisanie ?.

Materiału mam bardzo dużo
Chciałabym napisać relację. Jeśli nie przed wakacjami, to może zimą

megidh napisał(a):Świetnie, że się przełamałaś.
Ja swojego pierwszego lotu nie wspominam zbyt miło. To było w roku 1984, kiedy leciałam z Warszawy do Konstancy w Rumunii. Zaraz po starcie wyssało całe powietrze z samolotu i wszyscy zaczęli się dusić a żadne maseczki tlenowe nam wtedy nie wypadły. Dopiero po chwili zaczął się napływ powietrza i wszystko wróciło do normy. Po tej przygodzie przez wiele lat nie latałam, z wyjątkiem powrotnego lotu do Polski, który musiałam jakoś przetrzymać.

Ja się nigdy nie bałam latania, tylko całej "otoczki". Tak jak przypuszczałam, najbardziej denerwujące jest oczekiwanie na lotnisku i stanie w kolejce (choć obie kontrole bezpieczeństwa poszły bardzo sprawnie). Nie lubię tłumów i nie cierpię długo czekać.

Największym zdziwieniem była dla mnie wielkość samolotu Sądziłam, że one są dużo większe , bardziej przestronne. Tymczasem jest ciasno, całe wnętrze szczelnie wypełnione siedzeniami... Ale dwie godziny da się przeżyć Dłuższe loty byłyby pewnie dla mnie nieco uciążliwe.

Gratuluję pierwszego lutu , następne będą już tylko lepsze . . . a do czekania trzeba się przyzwyczaić - to dobry czas na czytanie książek , Sudoku itp.

Samoloty pasażerskie są różnej wielkości , najmniejszy kursowy jakim leciałem w latach 80 -tych ubiegłego wieku zabierał max 40 osób , do Australii lecieliśmy samolotem Airbus A380 - zapewniam jest w nim sporo miejsca mimo 560 pasażerów ( przy jednej klasie może zabrać na pokład ponad 850 osób ) .


Pozdrawiam
Piotr

Ja niestety latałam tylko tymi ciasnymi . Nie mam na koncie zbyt wielu przelotów, ale widzę, że za każdym razem jest łatwiej nawet czekać . Pierwszy raz leciałam do Maroka, już dość dawno temu, nie licząc Teneryfy był to najdłużej trwający lot. No i wtedy miałam trochę stracha, bo kilka dni wcześniej samolot latający na tej trasie miał jakąś awarię , na szczęście usuniętą przed naszym odlotem.

maslinka napisał(a):Jak skończę "raportul" i jeśli zdążę przed wakacjami, pociągnę belgijski temat

Trzymam za słowo .

maslinka napisał(a):Największym zdziwieniem była dla mnie wielkość samolotu Sądziłam, że one są dużo większe , bardziej przestronne. Tymczasem jest ciasno, całe wnętrze szczelnie wypełnione siedzeniami...

To samo powiedziała moja mama, jak ją zabraliśmy na pierwszą wycieczkę samolotem.

maslinka napisał(a): Tak jak przypuszczałam, najbardziej denerwujące jest oczekiwanie na lotnisku

Te 1,5 - 2 godziny w hali odlotów jakoś mi zlatuje, mam wrażenie, że z każdym lotem coraz szybciej .
W PL najczęściej albo czytam albo oglądam jakiś film, zagranicą buszuję po sklepach wolnocłowych.

piotrf napisał(a):Gratuluję pierwszego lutu , następne będą już tylko lepsze . . . a do czekania trzeba się przyzwyczaić - to dobry czas na czytanie książek , Sudoku itp.

I picie piwa , co uskuteczniałam w drodze powrotnej. O 4:00 nad ranem w Balicach byłoby ciężko

piotrf napisał(a):Samoloty pasażerskie są różnej wielkości , najmniejszy kursowy jakim leciałem w latach 80 -tych ubiegłego wieku zabierał max 40 osób , do Australii lecieliśmy samolotem Airbus A380 - zapewniam jest w nim sporo miejsca mimo 560 pasażerów ( przy jednej klasie może zabrać na pokład ponad 850 osób ) .

Samoloty latające na tak długich trasach to już inna bajka i gabaryty

dangol napisał(a):Pierwszy raz leciałam do Maroka, już dość dawno temu, nie licząc Teneryfy był to najdłużej trwający lot. No i wtedy miałam trochę stracha, bo kilka dni wcześniej samolot latający na tej trasie miał jakąś awarię , na szczęście usuniętą przed naszym odlotem.

Oj, nie zazdroszczę. Musiałaś się stresować

marze_na napisał(a):

maslinka napisał(a):Jak skończę "raportul" i jeśli zdążę przed wakacjami, pociągnę belgijski temat

Trzymam za słowo .

Tak jak napisałam - postaram się, jeśli zdążę Wolałabym nie obiecywać

marze_na napisał(a):Te 1,5 - 2 godziny w hali odlotów jakoś mi zlatuje, mam wrażenie, że z każdym lotem coraz szybciej .
W PL najczęściej albo czytam albo oglądam jakiś film, zagranicą buszuję po sklepach wolnocłowych.

Nie mogłam się skupić na czytaniu. Za głośno i zbyt dużo (nowych i nietypowych ) rzeczy mnie rozpraszało.

Jutro wrócimy do Rumunii

14 sierpnia (niedziela): Sighișoara - część druga

Wychodzimy z restauracji. Większa ulewa za nami, ale jeszcze trochę kapie:



Stoję właśnie przed domem Vlada Țepeșa (Palownika) zwanego Drakulą:



Jego początkowy przydomek Draco (Smok) został przekształcony w Dracul (Diabeł).

Casa Dracula to jeden z najstarszych budynków w mieście. W latach 1431-35, mieszkał w nim Wład Dracul senior, ojciec Włada Palownika. Tutaj urodził się "słynny" Drakula. Można zwiedzić muzeum poświęcone tej legendarnej postaci, ale sobie darujemy. Podobno restauracja na górze serwuje niezłą kuchnię, ale muzeum nie jest szczególnie ciekawe. Tak wynika z opinii, które przeczytałam w internecie. Być może popełniliśmy błąd i należało tam zajrzeć...

Ciekawą fasadę posiada, znajdujący się nieopodal, Dom pod Jeleniami (Casa cu Cerb) pochodzący z XVII wieku (tylko trochę się nam rozmazał ):



Wieża zegarowa i kolorowe parasolki:



Mijając sklepy z suwenirami:



i mamiące turystów reklamy związane ze słynnym mieszkańcem Sighișoary:



idziemy w stronę kolejnej atrakcji, którą już widać w oddali:



To pochodzące z 1642 roku Schody Szkolne (Scara scolarilor) prowadzące oczywiście do szkoły, wybudowanej w 1619 roku:



Mały zator Do kościoła Na Wzgórzu pójdziemy więc dookoła, a wrócimy Schodami. Niestety zdjęcia z tego spaceru mam kiepskiej jakości (robione telefonem, bo aparat schowałam przed deszczem do plecaka):




Panorama dolnej (nieturystycznej) części miasta:



Jesteśmy u celu. Przed nami Liceum Josepha Haltricha, budynek powstały na przełomie XVIII i XIX wieku:



Najważniejszą budowlą w tym miejscu jest tzw. kościół Na Wzgórzu, którego początki sięgają XIII wieku. To podobno najcenniejszy budynek Sighișoary, dwukrotnie przebudowany, otynkowany, więc z zewnątrz wcale nie sprawia wrażenie szczególnie cennego czy zabytkowego. W dodatku trudno go objąć obiektywem, bo na wzgórzu jest... mało miejsca :



Do środka, niestety, się nie dostaniemy. Natomiast warto zajrzeć na zabytkowy cmentarz ewangelicki (zaraz za kościołem), na którym znajdziemy mnóstwo pięknych nagrobków:



Oczywiście, jeśli lubi się spacery po cmentarzach... Ten jest nadal używany, głównie przez niemieckojęzyczną społeczność.

Na Wzgórzu zainteresowała nas jeszcze jedna ciekawostka:



Większość książek w języku niemieckim, ale oczywiście był też rumuński. Znalazłam również coś po francusku.




Szkoda, że "instalacja" moknie...

Schody Szkolne:



prowadzą nas z powrotem na starówkę Sighișoary. Przechodzimy obok ratusza:



i podziwiamy widok na reprezentującą styl bizantyjski Cerkiew Świętej Trójcy wybudowaną w latach 1934–1937:



Mijamy Basztę Krawców, przez którą, od zachodu, można wejść w obręb Górnego Miasta:



Nasz spacer jest dość chaotyczny, wymuszony przez warunki atmosferyczne Czasami trzeba ponownie rozwinąć parasol lub schować się przed deszczem w sklepiku z pamiątkami... Przy okazji kupujemy magnesik

Zdaję sobie sprawę, że nie widzieliśmy wszystkiego, jednak decydujemy się opuścić Sighișoarę. Chcielibyśmy spędzić wieczór w Braszowie, co ostatecznie uniemożliwi nam burza Cóż, taka pogoda nam się trafiła, w końcu burze w sierpniu to nic niezwykłego...

Baszta Blacharzy - bardzo ciekawa i trochę inna od pozostałych:




i schodzimy w stronę Maździaka:



Do zobaczenia, Sighișoaro!



Mam nadzieję, że kiedyś wrócimy, żeby znacznie lepiej poznać to piękne miasto

Sighișoara to bardzo urokliwe miasteczko, warte odwiedzenia niezależnie od pogody. Nasz krótki tam pobyt (chociaż z noclegiem ) bardzo miło wspominam i chętnie zaglądnęłabym tam raz jeszcze, ale jakoś ostatnio preferencje są inne. Dobrze, że można pozwiedzać z innymi forumowiczami

Byłem tam kilka razy , ale wszystkiego nie widziałem , więc gdy znajdzie się na naszej trasie - odwiedzimy go ponownie , bo ( jak każde miejsce ) zmienia się z czasem


Pozdrawiam
Piotr

dangol napisał(a):Nasz krótki tam pobyt (chociaż z noclegiem ) bardzo miło wspominam i chętnie zaglądnęłabym tam raz jeszcze, ale jakoś ostatnio preferencje są inne. Dobrze, że można pozwiedzać z innymi forumowiczami

No właśnie, preferencje nam też się zmieniają
Loty zaczynają kusić , a jak Rumunia, to tylko samochodem.

piotrf napisał(a):Byłem tam kilka razy , ale wszystkiego nie widziałem , więc gdy znajdzie się na naszej trasie - odwiedzimy go ponownie , bo ( jak każde miejsce ) zmienia się z czasem

Lubię wracać w piękne miejsca i obserwować zmiany

maslinka napisał(a):Cóż, taka pogoda nam się trafiła, w końcu burze w sierpniu to nic niezwykłego...

Najważniejsze, to nie dać się pogodzie zdołować.
Nawet deszcz czy burza mają swój urok. Oczywiście wszystko z umiarem .

megidh napisał(a):

maslinka napisał(a):Cóż, taka pogoda nam się trafiła, w końcu burze w sierpniu to nic niezwykłego...

Najważniejsze, to nie dać się pogodzie zdołować.
Nawet deszcz czy burza mają swój urok. Oczywiście wszystko z umiarem .

W pierwszej miejscówce (w Braszowie) mieliśmy burzową pogodę, czasami też po prostu pokropiło, w Baia Mare było z kolei bardzo upalnie, za bardzo i bez burz. I tak źle, i tak niedobrze , ale chyba nie ma co narzekać
Wykorzystaliśmy czas i pogodę na tyle, na ile się dało

maslinka napisał(a):W pierwszej miejscówce (w Braszowie) mieliśmy burzową pogodę, czasami też po prostu pokropiło, w Baia Mare było z kolei bardzo upalnie, za bardzo i bez burz. I tak źle, i tak niedobrze , ale chyba nie ma co narzekać
Wykorzystaliśmy czas i pogodę na tyle, na ile się dało

Czy Satu Mare i Carei też odwiedziliście Nam w poniedziałek zabrakło czasu na Satu Mare , ale pałac w Carei udało się zobaczyć i nawet na pyszną kawę starczyło czasu





Magnolie w parku pięknie kwitły




Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Czy Satu Mare i Carei też odwiedziliście Nam w poniedziałek zabrakło czasu na Satu Mare , ale pałac w Carei udało się zobaczyć i nawet na pyszną kawę starczyło czasu

Nie, nie byliśmy tam.
Mam rozumieć, że teraz jesteście w Rumunii?

Jakim cudem jednocześnie piszesz relację i zwiedzasz?
Cudownego czasu Wam życzę!